2014-05-04 16:39:05
Ένας ακόμα τίτλος κατέληξε στον Πειραιά με τον Δημήτρη Καζάζη και τα... γεροντοπαλίκαρα του να είναι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές και της φετινής Α1 βόλεϊ των ανδρών α ακόμα πρωτάθλημα στην Α1 ανδρών ολοκληρώθηκε. Ένα πρωτάθλημα το οποίο ναι μεν κατέληξε στο φαβορί που όλοι περίμεναν, αλλά ο τρόπος με τον οποίο έφτασε ο 27ος τίτλος στα χέρια του Ολυμπιακού ήταν κάτι που ελάχιστοι είχαν στα σενάρια τους.
Οι ερυθρόλευκοι φέτος πέρασαν μέσα από σαράντα κύματα. Τα αγωνιστικά προβλήματα ξεφύτρωναν το ένα μετά το άλλο με τον Δημήτρη Καζάζη να ψάχνει ποιος του έχει κάνει βουντού.
Ο... θύτης δεν βρέθηκε ποτέ, ωστόσο τα θύματα βρήκαν τον τρόπο και κυρίως τα ψυχικά αποθέματα για να σηκώσουν ακόμα ένα πρωτάθλημα. Αλήθεια, με όλα αυτά τα προβλήματα ποιος θα κατηγορούσε τους ερυθρόλευκους εάν το έχαναν και για ποιον λόγο;
Κι όμως ο Δημήτρης Καζάζης και οι παίκτες του, οι περισσότεροι εκ των οποίων τα μετάλλια τους από τίτλους γεμίζουν ολόκληρο τοίχο, κατάφεραν και το πήραν. Κατά την προσωπική μου άποψη ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Ολυμπιακού ήταν ο Φοίνικας.
Μπορεί η Κηφισιά να τον κέρδισε δύο φορές αλλά εάν την συναντούσε τώρα θα την κέρδιζε. Όπως κέρδισε και τρεις φορές σε ισάριθμα παιχνίδια τον Εθνικό. Ο Ανδρεόπουλος, δεν είχε ποτέ σε καλή ημέρα και τους τρεις ξένους του, κάτι που του στοίχισε.
Το παράδειγμα του Χριστοφιδέλη...
Επιστρέφοντας και πάλι στον πρωταθλητή Ολυμπιακό εκείνο που έχει σημασία να τονίσουμε είναι αυταπάρνηση που έδειξαν οι παίκτες του και κυρίως το πάθος που έβγαλαν. Όταν βλέπεις τον Χριστοφιδέλη με τα οκτώ πρωταθλήματα (τα έκανε εννιά) και τα εννιά Κύπελλα να βουτά στις πινακίδες και να γυρίζει την μπάλα με ψαλιδάκι δεν χρειάζεσαι άλλο κίνητρο.
Πέρα από τον αρχηγό του Ολυμπιακού το ίδιο έκαναν όλες οι παλιές καραβάνες. Ο Κουρνέτας παίζοντας με το ένα πόδι, ο Γιορντάνοφ με διαλυμένο ώμο (πιθανότατα θα κάνει επέμβαση) και ο Στεφάνου ο οποίος προερχόταν από τραυματισμό "σκούπιζε ό,τι υπήρχε.
Πολύτιμη ήταν και η συνεισφορά των Καλντέιρα, Γιούρισιτς, Κιόσση και Κοκκινάκη. Ιδιαίτερα πρέπει να σταθούμε στους τελευταίους δύο. Ο πρώτος κλήθηκε να καλύψει το κενό του Στεφάνου και στάθηκε αξιοπρεπέστατα, ενώ ο μικρός... μεγαλώνει και εξελίσσεται σε κλειδί στα χέρια του Δημήτρη Καζάζη.
Ο καπετάν Καζάζης
Για το τέλος αφήσαμε τον Δημήτρη Καζάζη. Ο καλός ο καπετάνιος στις φουρτούνες φαίνεται και αν μη τι άλλο με όλα αυτά τα αγωνιστικά προβλήματα που υπήρχαν υπήρξαν πολλές.
Ο έμπειρος κόουτς κατέκτησε το δεύτερο πρωτάθλημα της προπονητικής του καριέρας και έδωσε με αυτόν τον τρόπο την καλύτερη απάντηση στους επικριτές του. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος προπονητής που υπάρχει ωστόσο ξέρει να κερδίζει τους παίκτες του και δουλεύει...
Αυτό είχε φανεί και στην παρουσία του στον Παναθηναϊκό η παραμονή του οποίου τότε στην Α1 θα έπρεπε να μετρά ως ένα ακόμα πρωτάθλημα για τον ίδιο (το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και για τον Καλμαζίδη φέτος).
Το μόνο σίγουρο είναι ότι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο Δημήτρης Καζάζης κατέκτησε τους στόχους που είχε θέσει και έχει κάθε λόγο να το πανηγυρίζει με την καρδιά του...
sport24.gr
Οι ερυθρόλευκοι φέτος πέρασαν μέσα από σαράντα κύματα. Τα αγωνιστικά προβλήματα ξεφύτρωναν το ένα μετά το άλλο με τον Δημήτρη Καζάζη να ψάχνει ποιος του έχει κάνει βουντού.
Ο... θύτης δεν βρέθηκε ποτέ, ωστόσο τα θύματα βρήκαν τον τρόπο και κυρίως τα ψυχικά αποθέματα για να σηκώσουν ακόμα ένα πρωτάθλημα. Αλήθεια, με όλα αυτά τα προβλήματα ποιος θα κατηγορούσε τους ερυθρόλευκους εάν το έχαναν και για ποιον λόγο;
Κι όμως ο Δημήτρης Καζάζης και οι παίκτες του, οι περισσότεροι εκ των οποίων τα μετάλλια τους από τίτλους γεμίζουν ολόκληρο τοίχο, κατάφεραν και το πήραν. Κατά την προσωπική μου άποψη ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Ολυμπιακού ήταν ο Φοίνικας.
Μπορεί η Κηφισιά να τον κέρδισε δύο φορές αλλά εάν την συναντούσε τώρα θα την κέρδιζε. Όπως κέρδισε και τρεις φορές σε ισάριθμα παιχνίδια τον Εθνικό. Ο Ανδρεόπουλος, δεν είχε ποτέ σε καλή ημέρα και τους τρεις ξένους του, κάτι που του στοίχισε.
Το παράδειγμα του Χριστοφιδέλη...
Επιστρέφοντας και πάλι στον πρωταθλητή Ολυμπιακό εκείνο που έχει σημασία να τονίσουμε είναι αυταπάρνηση που έδειξαν οι παίκτες του και κυρίως το πάθος που έβγαλαν. Όταν βλέπεις τον Χριστοφιδέλη με τα οκτώ πρωταθλήματα (τα έκανε εννιά) και τα εννιά Κύπελλα να βουτά στις πινακίδες και να γυρίζει την μπάλα με ψαλιδάκι δεν χρειάζεσαι άλλο κίνητρο.
Πέρα από τον αρχηγό του Ολυμπιακού το ίδιο έκαναν όλες οι παλιές καραβάνες. Ο Κουρνέτας παίζοντας με το ένα πόδι, ο Γιορντάνοφ με διαλυμένο ώμο (πιθανότατα θα κάνει επέμβαση) και ο Στεφάνου ο οποίος προερχόταν από τραυματισμό "σκούπιζε ό,τι υπήρχε.
Πολύτιμη ήταν και η συνεισφορά των Καλντέιρα, Γιούρισιτς, Κιόσση και Κοκκινάκη. Ιδιαίτερα πρέπει να σταθούμε στους τελευταίους δύο. Ο πρώτος κλήθηκε να καλύψει το κενό του Στεφάνου και στάθηκε αξιοπρεπέστατα, ενώ ο μικρός... μεγαλώνει και εξελίσσεται σε κλειδί στα χέρια του Δημήτρη Καζάζη.
Ο καπετάν Καζάζης
Για το τέλος αφήσαμε τον Δημήτρη Καζάζη. Ο καλός ο καπετάνιος στις φουρτούνες φαίνεται και αν μη τι άλλο με όλα αυτά τα αγωνιστικά προβλήματα που υπήρχαν υπήρξαν πολλές.
Ο έμπειρος κόουτς κατέκτησε το δεύτερο πρωτάθλημα της προπονητικής του καριέρας και έδωσε με αυτόν τον τρόπο την καλύτερη απάντηση στους επικριτές του. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος προπονητής που υπάρχει ωστόσο ξέρει να κερδίζει τους παίκτες του και δουλεύει...
Αυτό είχε φανεί και στην παρουσία του στον Παναθηναϊκό η παραμονή του οποίου τότε στην Α1 θα έπρεπε να μετρά ως ένα ακόμα πρωτάθλημα για τον ίδιο (το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και για τον Καλμαζίδη φέτος).
Το μόνο σίγουρο είναι ότι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο Δημήτρης Καζάζης κατέκτησε τους στόχους που είχε θέσει και έχει κάθε λόγο να το πανηγυρίζει με την καρδιά του...
sport24.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
