2014-05-04 21:06:20
‘Έχουν περάσει σχεδόν δυο αιώνες από τη σύσταση του Δήμου Πειραιά το 1835 με πρώτο Δήμαρχο το Ν. Σερφιώτη . Οι πρώτοι «αυτοδιοικητικοί» ηγέτες δεν είχαν μόρφωση. Και πώς να έχουν άλλωστε, ήταν τίμιοι, όμως, και αυτοδημιούργητοι, με αγάπη για τον τόπο τους και θέληση να δουλέψουν για την προκοπή του.Ίσως, λοιπόν, τα στοιχεία αυτά να αποτελούν και τον βασικό κορμό ενός επιτυχημένου Δημάρχου. Η τιμιότητα ,το ήθος και η θέληση για δημιουργία.
Η αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη εγγονή του επί τριάντα χρόνια Δημάρχου Αθηναίων , Σπύρου Μερκούρη, στο βιβλίο της «Γεννήθηκα Ελληνίδα» αναφέρει : «Το να ΄σαι δήμαρχος εκείνες τις μέρες σήμαινε να ‘σαι πιο ισχυρός απ΄ οποιονδήποτε στη Βουλή ή ακόμα κι από έναν Υπουργό του Στέμματος» , ενώ σε κάποιο άλλο σημείο αναφέρει: «Στην Ελλάδα ψήφιζαν τον άνθρωπο κι όχι το κόμμα ή το υπόβαθρο. Φυσικά ήταν λάθος. Πολύ συχνά , ο πατριαρχισμός αντικαταστούσε την Κυβέρνηση. Οι σταθερές πολιτικές δομές δεν φτιάχνονται με αυτό τον τρόπο».
Εν έτη 2014 καλούμαστε να συμμετάσχουμε άλλοι ως ψηφοφόροι κι άλλοι ως υποψήφιοι στις αυτοδιοικητικές εκλογές στους δήμους και τις περιφέρειες. Είναι οι δεύτερες αυτοδιοικητικές εκλογές μετά την ψήφιση των Μνημονίων από το 2010 κι αυτό αυξάνει την υποχρέωση όλων μας σε επιλογές ώριμες και «λυτρωτικές». Η Αριστερά πάλεψε από τις προηγούμενες εκλογές να δημιουργήσει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση προοδευτικών δυνάμεων κοινωνικών και πολιτικών , προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πολιτική των Μνημονίων και των Πολιτικών τους.. Με τον συνδυασμό «Αττική Συνεργασία – Όχι στο Μνημόνιο» και επικεφαλής τον Αλέξη Μητρόπουλο δόθηκε η πρώτη μάχη που αν και δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα αποτέλεσε την έναρξη μιας πορείας ανατροπών για τα πολιτικά δεδομένα της Χώρας μας, με το γκρέμισμα του δικομματισμού και την προοπτική νίκης του ΣΥΡΙΖΑ – Ε.Κ.Μ.
Ζήσαμε ως πολίτες την «κατεδάφιση» μισθών και συντάξεων αλλά κυρίως ζήσαμε το «γκρέμισμα» των κατακτήσεων των εργαζομένων, των κοινωνικών μας δικαιωμάτων , της ποιότητας ζωής μας και της αξιοπρέπειάς μας. Ανάμεσα στον άνθρωπο και τους αριθμούς οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις σαφώς στήριξαν τους αριθμούς επιλέγοντας να στηρίξουν το κέρδος των Τραπεζών και των μεγάλων ολιγοπωλειακών επιχειρήσεων εις βάρος των εργαζομένων και της ανάπτυξης αυτού του τόπου. Αδιαφορώντας για την αύξηση των δημοσίων ελλειμμάτων και του Δημόσιου χρέους , φτάνοντας σε σημείο να υποθηκεύσουν το μέλλον αυτής της Χώρας και των παιδιών μας. Οι εκλογές που θα διεξαχθούν αποτελούν άλλη μία σοβαρή μάχη. Τα οικονομικά και αξιακά πρότυπα που μας οδηγούν στην εξαθλίωση και στις αυτοκτονίες συμπολιτών μας πρέπει να απομονωθούν και να μειοψηφήσουν. Αυτό αποτελεί χρέος μας . Η εξυπηρέτηση προσωπικών μας συμφερόντων δεν έχει θέση σε αυτή τη μάχη. Η προσκόλλησή μας σε τραγικές πολιτικές του παρελθόντος δεν επιτρέπεται. Και δεν επιτρέπεται γιατί στη ζωή μας δεν έχει θέση πλέον ο Φόβος.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πρέπει να πολιτικοποιηθούν στη συνείδηση όλων μας. Αυτό είναι το «στοίχημα» πρέπει να κερδίσουν οι υποψήφιοι διεκδικητές των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ – Ε.Κ.Μ. . Ο λαός επιλέγοντάς τους χτυπά τα σχήματα αυτά που παραμένουν απλοί παρατηρητές της ληστρικής επιδρομής του Κεφαλαίου στους δημόσιους χώρους και το φυσικό περιβάλλον. Στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση δημόσιων κοινών αγαθών. Με αποκορύφωμα το θέατρο που είδαμε να παίζεται με την λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» η οποία μεταφράστηκε σε κέρδος του Κεφαλαίου. Το ίδιο συνέβη και στους τομείς της ενέργειας, τξης διαχείρισης των απορριμμάτων , της τουριστικής εκμετάλλευσης και της καταστροφής περιοχών μοναδικής φυσικής ομορφιάς.
Οι Καλλικρατικοί Δήμοι δεν υπήρξαν ποτέ προοδευτική μεταρρύθμιση. Ήταν ένα σχέδιο στενά συνδεδεμένο με το πνεύμα των Μνημονίων . Αποτελεί ένα αντιδημοκρατικό εκλογικό σύστημα που αγνοεί τα «θέλω» των τοπικών κοινωνιών , στερεί τη συμμετοχή και τον έλεγχο από τους πολίτες ενώ παράλληλα δίνει τη δυνατότητα στη διοίκηση των Δήμων να υποκαθιστά το δημοτικό Συμβούλιο έχοντας ως μη υποχρεωτική τη συμμετοχή των Συμβούλων των άλλων Παρατάξεων στις επιτροπές.
Ο Καλλικράτης εξυπηρετεί δύο βασικές πολιτικές . Την Πολιτική του «αποφασίζομεν και διατάζομεν» με τη δημοκρατία αν αιμορραγεί και την πολιτική των δραστικών περικοπών της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης εργαζομένων σε Δήμους και Περιφέρειες.
Σήμερα 4 χρόνια μετά την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου και την ανακοίνωση της από τον τότε Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου από το «ακριτικό» Καστελόριζο δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε πόσο βαθιές θα ήταν οι επιπτώσεις και κυρίως πόσο εμφανείς. Η τοπική αυτοδιοίκηση, με αυξημένες τις ευθύνες της Περιφέρειας Αττικής πρέπει να εφαρμόσει όχι πολιτικές διαπιστώσεων αλλά να παίξει ενεργητικό ρόλο στην αντιμετώπιση της κρίσης απλώνοντας «δίχτυ» προστασίας και αλληλεγγύης για τους κατοίκους.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΣΤΕΓΟΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ
ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ
Και αυτό δεν είναι λαϊκισμός…. αποτελεί υποχρέωση των τοπικών «αρχόντων»!!!
Γεωργία Γεννιά
Πολιτευτής ΣΥΡΙΖΑ Πειραιώς και Νήσων.
logioshermes
Η αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη εγγονή του επί τριάντα χρόνια Δημάρχου Αθηναίων , Σπύρου Μερκούρη, στο βιβλίο της «Γεννήθηκα Ελληνίδα» αναφέρει : «Το να ΄σαι δήμαρχος εκείνες τις μέρες σήμαινε να ‘σαι πιο ισχυρός απ΄ οποιονδήποτε στη Βουλή ή ακόμα κι από έναν Υπουργό του Στέμματος» , ενώ σε κάποιο άλλο σημείο αναφέρει: «Στην Ελλάδα ψήφιζαν τον άνθρωπο κι όχι το κόμμα ή το υπόβαθρο. Φυσικά ήταν λάθος. Πολύ συχνά , ο πατριαρχισμός αντικαταστούσε την Κυβέρνηση. Οι σταθερές πολιτικές δομές δεν φτιάχνονται με αυτό τον τρόπο».
Εν έτη 2014 καλούμαστε να συμμετάσχουμε άλλοι ως ψηφοφόροι κι άλλοι ως υποψήφιοι στις αυτοδιοικητικές εκλογές στους δήμους και τις περιφέρειες. Είναι οι δεύτερες αυτοδιοικητικές εκλογές μετά την ψήφιση των Μνημονίων από το 2010 κι αυτό αυξάνει την υποχρέωση όλων μας σε επιλογές ώριμες και «λυτρωτικές». Η Αριστερά πάλεψε από τις προηγούμενες εκλογές να δημιουργήσει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση προοδευτικών δυνάμεων κοινωνικών και πολιτικών , προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πολιτική των Μνημονίων και των Πολιτικών τους.. Με τον συνδυασμό «Αττική Συνεργασία – Όχι στο Μνημόνιο» και επικεφαλής τον Αλέξη Μητρόπουλο δόθηκε η πρώτη μάχη που αν και δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα αποτέλεσε την έναρξη μιας πορείας ανατροπών για τα πολιτικά δεδομένα της Χώρας μας, με το γκρέμισμα του δικομματισμού και την προοπτική νίκης του ΣΥΡΙΖΑ – Ε.Κ.Μ.
Ζήσαμε ως πολίτες την «κατεδάφιση» μισθών και συντάξεων αλλά κυρίως ζήσαμε το «γκρέμισμα» των κατακτήσεων των εργαζομένων, των κοινωνικών μας δικαιωμάτων , της ποιότητας ζωής μας και της αξιοπρέπειάς μας. Ανάμεσα στον άνθρωπο και τους αριθμούς οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις σαφώς στήριξαν τους αριθμούς επιλέγοντας να στηρίξουν το κέρδος των Τραπεζών και των μεγάλων ολιγοπωλειακών επιχειρήσεων εις βάρος των εργαζομένων και της ανάπτυξης αυτού του τόπου. Αδιαφορώντας για την αύξηση των δημοσίων ελλειμμάτων και του Δημόσιου χρέους , φτάνοντας σε σημείο να υποθηκεύσουν το μέλλον αυτής της Χώρας και των παιδιών μας. Οι εκλογές που θα διεξαχθούν αποτελούν άλλη μία σοβαρή μάχη. Τα οικονομικά και αξιακά πρότυπα που μας οδηγούν στην εξαθλίωση και στις αυτοκτονίες συμπολιτών μας πρέπει να απομονωθούν και να μειοψηφήσουν. Αυτό αποτελεί χρέος μας . Η εξυπηρέτηση προσωπικών μας συμφερόντων δεν έχει θέση σε αυτή τη μάχη. Η προσκόλλησή μας σε τραγικές πολιτικές του παρελθόντος δεν επιτρέπεται. Και δεν επιτρέπεται γιατί στη ζωή μας δεν έχει θέση πλέον ο Φόβος.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πρέπει να πολιτικοποιηθούν στη συνείδηση όλων μας. Αυτό είναι το «στοίχημα» πρέπει να κερδίσουν οι υποψήφιοι διεκδικητές των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ – Ε.Κ.Μ. . Ο λαός επιλέγοντάς τους χτυπά τα σχήματα αυτά που παραμένουν απλοί παρατηρητές της ληστρικής επιδρομής του Κεφαλαίου στους δημόσιους χώρους και το φυσικό περιβάλλον. Στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση δημόσιων κοινών αγαθών. Με αποκορύφωμα το θέατρο που είδαμε να παίζεται με την λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» η οποία μεταφράστηκε σε κέρδος του Κεφαλαίου. Το ίδιο συνέβη και στους τομείς της ενέργειας, τξης διαχείρισης των απορριμμάτων , της τουριστικής εκμετάλλευσης και της καταστροφής περιοχών μοναδικής φυσικής ομορφιάς.
Οι Καλλικρατικοί Δήμοι δεν υπήρξαν ποτέ προοδευτική μεταρρύθμιση. Ήταν ένα σχέδιο στενά συνδεδεμένο με το πνεύμα των Μνημονίων . Αποτελεί ένα αντιδημοκρατικό εκλογικό σύστημα που αγνοεί τα «θέλω» των τοπικών κοινωνιών , στερεί τη συμμετοχή και τον έλεγχο από τους πολίτες ενώ παράλληλα δίνει τη δυνατότητα στη διοίκηση των Δήμων να υποκαθιστά το δημοτικό Συμβούλιο έχοντας ως μη υποχρεωτική τη συμμετοχή των Συμβούλων των άλλων Παρατάξεων στις επιτροπές.
Ο Καλλικράτης εξυπηρετεί δύο βασικές πολιτικές . Την Πολιτική του «αποφασίζομεν και διατάζομεν» με τη δημοκρατία αν αιμορραγεί και την πολιτική των δραστικών περικοπών της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης εργαζομένων σε Δήμους και Περιφέρειες.
Σήμερα 4 χρόνια μετά την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου και την ανακοίνωση της από τον τότε Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου από το «ακριτικό» Καστελόριζο δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε πόσο βαθιές θα ήταν οι επιπτώσεις και κυρίως πόσο εμφανείς. Η τοπική αυτοδιοίκηση, με αυξημένες τις ευθύνες της Περιφέρειας Αττικής πρέπει να εφαρμόσει όχι πολιτικές διαπιστώσεων αλλά να παίξει ενεργητικό ρόλο στην αντιμετώπιση της κρίσης απλώνοντας «δίχτυ» προστασίας και αλληλεγγύης για τους κατοίκους.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΣΤΕΓΟΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ
ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ
Και αυτό δεν είναι λαϊκισμός…. αποτελεί υποχρέωση των τοπικών «αρχόντων»!!!
Γεωργία Γεννιά
Πολιτευτής ΣΥΡΙΖΑ Πειραιώς και Νήσων.
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αναγνώστης κάνει λόγο για κρίση ταυτότητας της ΝΕΡΙΤ...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
