2014-05-05 06:15:09
Ο Βασίλης Τζωρτζάτος με μια επιστολή-βόμβα στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, ανοίγει τον φάκελο «δολοφονία Αξαρλιάν» και αυτά που αναφέρει είναι -αν μη τι άλλο- ανατριχιαστικά για τον τρόπο που δρούσε εκείνη την περίοδο η 17Ν και οι εκτελεστές της.
Επιπλέον δεν παραλείπει να μιλήσει και για τα ενδότερα της οργάνωσης και για το πού πήγαιναν τα χρήματα από τις ληστείες.
Ολόκληρη η επιστολή:
«Η πικρή αλήθεια για:
- τον τραγικό θάνατο του Θάνου Αξαρλιάν
- την εικόνα κατάντιας της 17Ν το 2002
»Η απόφαση για την ενέργεια εναντίον του τότε υπουργού Οικονομικών πάρθηκε μετά από πολλές συζητήσεις, γιατί γνωρίζαμε ότι είχε ρίσκα. Γι' αυτό θέσαμε δύο ρητές προϋποθέσεις: Πρώτον, ότι δεν θα υπήρχε κανείς τρίτος μέσα στο αμάξι του υπουργού και δεύτερον ότι δεν θα υπήρχαν πεζοί στα πεζοδρόμια της Νίκης προς Καραγιώργη Σερβίας. Είχαμε κάνει κάποιες παρατηρήσεις και είχαμε διαπιστώσει ότι το μεσημέρι όταν έφευγε, συχνά δεν υπήρχαν πεζοί στο πεζοδρόμιο και άρα η ενέργεια ήταν πραγματοποιήσιμη. Η εκτελεστική ομάδα είχε επιχειρήσει τουλάχιστον 5-6 φορές και την είχε ακυρώσει, ακριβώς γιατί δεν υπήρχαν οι παραπάνω προϋποθέσεις.
»Την ημέρα που έγινε η ενέργεια παραβιάστηκαν και οι δύο προϋποθέσεις. Η οργάνωση ισχυρίστηκε τότε ότι οι δύο σύντροφοι που παρατηρούσαν απ' το πατάρι της οδού Νίκης, την παρκαρισμένη Μερσεντές μπροστά στο Υπουργείο, για να ξεκινήσουν την ενέργεια, δεν είδαν τα δύο κορίτσια που μπήκαν στο Μερσεντές και νόμιζαν ότι μπήκαν στο Audi της Ασφάλειας. Αυτό όμως δεν είναι ακριβές. Οπως αποκαλύφθηκε αργότερα η δεύτερη ομάδα των τσιλιαδόρων που βρίσκονταν στο χώρο βεβαίωσε, ότι τα κορίτσια δεν μπήκαν αστραπιαία στο Μερσεντές. Εμειναν όρθια, μπροστά στην πόρτα της για αρκετό διάστημα και συζητούσαν, μέχρι να μπουν. Αρα αποκλείεται να μην τις είδαν. Οι τσιλιαδόροι ήταν τόσο σίγουροι ότι η ενέργεια θα ακυρωθεί ώστε αποχώρησαν. Δεύτερο, όταν οι σύντροφοι κατέβηκαν και βγήκαν στο πεζοδρόμιο της Νίκης απ' όπου θα πυροδοτούσαν τη ρουκέτα, υπήρχε κόσμος στο απέναντι πεζοδρόμιο, άρα έπρεπε και πάλι να ακυρωθεί. Κι όμως πάτησε το τηλεχειριστήριο. Ο τρίτος σύντροφος που βρίσκονταν στο πεζοδρόμιο από πριν του είπε: «"Γιατί το πάτησες αφού είχε κόσμο που είναι μέσα στα αίματα". Απάντησε: "Υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες". Τρίτο, λίγο πριν κατέβει ο τέταρτος σύντροφος απ' το πατάρι, είδε τους δύο που θα αποφασίζανε, να συνεννοούνται με τα μάτια στο στυλ: "Να το πατήσουμε σήμερα, για να τελειώνουμε". Τέταρτο, αυτός που πάτησε το τηλεχειριστήριο είπε στους υπόλοιπους ότι τον πίεζε η οικογένειά του για να φύγουν για διακοπές!
»Απ' το ίδιο βράδυ δεν υπήρχε ούτε ένα μέλος της 17Ν που να μην καθύβριζε τους δύο που αποφάσισαν να πατήσουν το τηλεχειριστήριο, ενώ υπήρχαν 2 κοπέλες μέσα στο Μερσεντές και ο κόσμος στο πεζοδρόμιο.
»Η ευθύνη της 17Ν είναι δεδομένη, είναι ότι αποφάσισε να γίνει εκεί αυτή η ενέργεια. Η ευθύνη όμως για το ότι πραγματοποιήθηκε η ενέργεια είναι διαφορετική και δεν πρέπει να συγχέεται με την πρώτη. Ανήκει σ' αυτούς τους δύο που παραβίασαν και τις δύο προϋποθέσεις που είχε καθορίσει η οργάνωση, και έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή ανθρώπων για ασήμαντο λόγο κόπωσης ή διακοπών, πράξη που συνιστά ανοσιούργημα. Αν υπήρχε σοβαρή οργάνωση θα 'πρεπε απ' την επόμενη να τους τιμωρήσει, τουλάχιστον αποκλείοντάς τους από οποιαδήποτε δραστηριότητα τους επέτρεπε να 'χουν κάποια πρωτοβουλία. Μην ξεχνάμε ότι ο ΕΛΑΣ στον οποίο αρέσκονται να αναφέρονται ορισμένοι, περνούσε από στρατοδικείο τους παρανομούντες για πολύ ελαφρύτερα παραπτώματα.
»Κανείς μέσα στην οργάνωση δεν μπορούσε τότε να φανταστεί αυτό που συνέβαινε κι αποκαλύφθηκε μετά. Οτι είχε δημιουργηθεί φράξια από ορισμένους, που προωθούσε δικό της, ιδιοτελές μη πολιτικό σχέδιο εν αγνοία της οργάνωσης. Ανέτρεπαν ειλημμένες αποφάσεις της οργάνωσης με φτηνές δικαιολογίες και χοντρά ψέματα τα οποία όμως λόγω της συνωμοτικότητας δεν μπορείς να ελέγξεις εύκολα. Εκαναν στρατολογίες καταπατώντας τους κανόνες που είχε θεσπίσει η οργάνωση και εν αγνοία της. Παραβίαζαν τους κανόνες στεγανότητας των μελών γιατί τους βόλευε για τα ιδιοτελή σχέδιά τους εκτός οργάνωσης. Παραβίαζαν τους κανόνες στεγανότητας των σπιτιών με συνέπεια την κρίσιμη στιγμή το 2002 να μην υπάρχει ούτε ένα καθαρό, στεγανό σπίτι, ενώ παλιότερα υπήρχαν τουλάχιστον 4-5. Και το αποκορύφωμα, έφτασαν στο σημείο να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της οργάνωσης και των συντρόφων, πραγματοποιώντας εν αγνοία τους τουλάχιστον 3 ληστείες τραπεζών, για ίδιο όφελος. (Θεσσαλονίκη συν 2 άλλες που μου ομολόγησε μέσα στη φυλακή, όταν τον στρίμωξα). Οταν όμως ένα μέλος μιας επαναστατικής οργάνωσης, που δεν αντιμετωπίζει βιοποριστικό πρόβλημα αφού εισπράττει μηνιαίο μισθό απ' τις απαλλοτριώσεις της οργάνωσης, κάνει μια τέτοια πράξη αυτό ισοδυναμεί με προδοσία των ιδανικών και της οργάνωσης.
»Γιατί τα χρήματα της ληστείας δεν προορίζονται για την επανάσταση και την οργάνωση αλλά για την τσέπη του και τις εξω-οργανωτικές μη πολιτικές δραστηριότητές του. Αυτή η προδοσία οδηγεί στην κατάλυση της πολιτικο-ιδεολογικής συνοχής. Στην απώλεια της εμπιστοσύνης και της συντροφικότητας, στην κατάρρευση της πειθαρχίας. Ουσιαστικά οδηγεί στη διάλυση της οργάνωσης. Απλή πιστοποίησή της υπήρξε ο απίστευτος τραγέλαφος που αποκαλύφθηκε το 2002.
»Και το χειρότερο είναι ότι μετά τις συλλήψεις του 2002, τόσο η Αντιτρομοκρατική όσο και οι ξένες πεπειραμένες Μυστικές Υπηρεσίες αντελήφθησαν αυτήν την φραξιονιστική δραστηριότητα, κι έτσι τους είχαν στο χέρι. Τους εκβίαζαν ότι αν "δεν συμμορφώνονταν προς τις υποδείξεις" θα τους αποκάλυπταν μέσω των ΜΜΕ ότι κορόιδευαν τους συντρόφους τους με ευτελή κίνητρα και θα τους έκαναν ρόμπα. Με τι τίμημα λοιπόν έγινε η συγκάλυψη αυτής της φραξιονιστικής δραστηριότητας από τις αρχές; Αναμφίβολα μέρος των "υποδείξεων"-τιμήματος, υπήρξε η απαίτηση μη αμφισβήτησης του κατηγορητηρίου της Δίκης και της διάτρητης απόφασής της.
»Στις 4 Μαΐου του 1952 ο κομμουνιστής αγωνιστής Νίκος Πλουμπίδης, λίγο πριν οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα, έστειλε ένα γράμμα στην Ελλη Παππά. Σ' αυτό παρ' ότι ο ίδιος υπήρξε θύμα της σταλινικής πρακτορολογίας, δεν δίστασε να γράψει στο σημείο 9 τα εξής: "Και μέσα στους φυλακισμένους, στους εξόριστους και στους θανατοποινίτες ακόμα υπάρχουν ΧΑΦΙΕΔΕΣ (ονόματα). Αυτοί πρόδωσαν τα πάντα, στο δικαστήριο όμως αρνήθηκαν την κατάθεσή τους και παρέστησαν τον ήρωα, για να ξεγελάσουν το κόμμα και να συνεχίσουν το χαφιέδικό τους ρόλο (υπογραμμίζω εγώ).
ΔΕΝ πρέπει να χρησιμοποιηθεί ΚΑΝΕΙΣ σε κομματική δουλειά, πριν εξεταστεί λεπτομερειακά όλη του η δράση. Οι τίμιοι και οι καλοί σύντροφοι θα χαρούν απ' αυτήν την εξέταση, οι ύποπτοι θα δυσαρεστηθούν και οι χαφιέδες θα αντιδράσουν".
»Ποιος θα φανταζόνταν ότι σ' αυτές τις λίγες παλικαρίσιες αράδες θα βρισκόνταν η αλήθεια και για μια άλλη δίκη, που θα γινόνταν μισό αιώνα μετά, αυτή της 17Ν.
Απρίλης 2014
Φυλακές Κορυδαλλού
Τζωρτζάτος Βασίλης»
Πηγή: iefimerida
xespao
Επιπλέον δεν παραλείπει να μιλήσει και για τα ενδότερα της οργάνωσης και για το πού πήγαιναν τα χρήματα από τις ληστείες.
Ολόκληρη η επιστολή:
«Η πικρή αλήθεια για:
- τον τραγικό θάνατο του Θάνου Αξαρλιάν
- την εικόνα κατάντιας της 17Ν το 2002
»Η απόφαση για την ενέργεια εναντίον του τότε υπουργού Οικονομικών πάρθηκε μετά από πολλές συζητήσεις, γιατί γνωρίζαμε ότι είχε ρίσκα. Γι' αυτό θέσαμε δύο ρητές προϋποθέσεις: Πρώτον, ότι δεν θα υπήρχε κανείς τρίτος μέσα στο αμάξι του υπουργού και δεύτερον ότι δεν θα υπήρχαν πεζοί στα πεζοδρόμια της Νίκης προς Καραγιώργη Σερβίας. Είχαμε κάνει κάποιες παρατηρήσεις και είχαμε διαπιστώσει ότι το μεσημέρι όταν έφευγε, συχνά δεν υπήρχαν πεζοί στο πεζοδρόμιο και άρα η ενέργεια ήταν πραγματοποιήσιμη. Η εκτελεστική ομάδα είχε επιχειρήσει τουλάχιστον 5-6 φορές και την είχε ακυρώσει, ακριβώς γιατί δεν υπήρχαν οι παραπάνω προϋποθέσεις.
»Την ημέρα που έγινε η ενέργεια παραβιάστηκαν και οι δύο προϋποθέσεις. Η οργάνωση ισχυρίστηκε τότε ότι οι δύο σύντροφοι που παρατηρούσαν απ' το πατάρι της οδού Νίκης, την παρκαρισμένη Μερσεντές μπροστά στο Υπουργείο, για να ξεκινήσουν την ενέργεια, δεν είδαν τα δύο κορίτσια που μπήκαν στο Μερσεντές και νόμιζαν ότι μπήκαν στο Audi της Ασφάλειας. Αυτό όμως δεν είναι ακριβές. Οπως αποκαλύφθηκε αργότερα η δεύτερη ομάδα των τσιλιαδόρων που βρίσκονταν στο χώρο βεβαίωσε, ότι τα κορίτσια δεν μπήκαν αστραπιαία στο Μερσεντές. Εμειναν όρθια, μπροστά στην πόρτα της για αρκετό διάστημα και συζητούσαν, μέχρι να μπουν. Αρα αποκλείεται να μην τις είδαν. Οι τσιλιαδόροι ήταν τόσο σίγουροι ότι η ενέργεια θα ακυρωθεί ώστε αποχώρησαν. Δεύτερο, όταν οι σύντροφοι κατέβηκαν και βγήκαν στο πεζοδρόμιο της Νίκης απ' όπου θα πυροδοτούσαν τη ρουκέτα, υπήρχε κόσμος στο απέναντι πεζοδρόμιο, άρα έπρεπε και πάλι να ακυρωθεί. Κι όμως πάτησε το τηλεχειριστήριο. Ο τρίτος σύντροφος που βρίσκονταν στο πεζοδρόμιο από πριν του είπε: «"Γιατί το πάτησες αφού είχε κόσμο που είναι μέσα στα αίματα". Απάντησε: "Υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες". Τρίτο, λίγο πριν κατέβει ο τέταρτος σύντροφος απ' το πατάρι, είδε τους δύο που θα αποφασίζανε, να συνεννοούνται με τα μάτια στο στυλ: "Να το πατήσουμε σήμερα, για να τελειώνουμε". Τέταρτο, αυτός που πάτησε το τηλεχειριστήριο είπε στους υπόλοιπους ότι τον πίεζε η οικογένειά του για να φύγουν για διακοπές!
»Απ' το ίδιο βράδυ δεν υπήρχε ούτε ένα μέλος της 17Ν που να μην καθύβριζε τους δύο που αποφάσισαν να πατήσουν το τηλεχειριστήριο, ενώ υπήρχαν 2 κοπέλες μέσα στο Μερσεντές και ο κόσμος στο πεζοδρόμιο.
»Η ευθύνη της 17Ν είναι δεδομένη, είναι ότι αποφάσισε να γίνει εκεί αυτή η ενέργεια. Η ευθύνη όμως για το ότι πραγματοποιήθηκε η ενέργεια είναι διαφορετική και δεν πρέπει να συγχέεται με την πρώτη. Ανήκει σ' αυτούς τους δύο που παραβίασαν και τις δύο προϋποθέσεις που είχε καθορίσει η οργάνωση, και έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή ανθρώπων για ασήμαντο λόγο κόπωσης ή διακοπών, πράξη που συνιστά ανοσιούργημα. Αν υπήρχε σοβαρή οργάνωση θα 'πρεπε απ' την επόμενη να τους τιμωρήσει, τουλάχιστον αποκλείοντάς τους από οποιαδήποτε δραστηριότητα τους επέτρεπε να 'χουν κάποια πρωτοβουλία. Μην ξεχνάμε ότι ο ΕΛΑΣ στον οποίο αρέσκονται να αναφέρονται ορισμένοι, περνούσε από στρατοδικείο τους παρανομούντες για πολύ ελαφρύτερα παραπτώματα.
»Κανείς μέσα στην οργάνωση δεν μπορούσε τότε να φανταστεί αυτό που συνέβαινε κι αποκαλύφθηκε μετά. Οτι είχε δημιουργηθεί φράξια από ορισμένους, που προωθούσε δικό της, ιδιοτελές μη πολιτικό σχέδιο εν αγνοία της οργάνωσης. Ανέτρεπαν ειλημμένες αποφάσεις της οργάνωσης με φτηνές δικαιολογίες και χοντρά ψέματα τα οποία όμως λόγω της συνωμοτικότητας δεν μπορείς να ελέγξεις εύκολα. Εκαναν στρατολογίες καταπατώντας τους κανόνες που είχε θεσπίσει η οργάνωση και εν αγνοία της. Παραβίαζαν τους κανόνες στεγανότητας των μελών γιατί τους βόλευε για τα ιδιοτελή σχέδιά τους εκτός οργάνωσης. Παραβίαζαν τους κανόνες στεγανότητας των σπιτιών με συνέπεια την κρίσιμη στιγμή το 2002 να μην υπάρχει ούτε ένα καθαρό, στεγανό σπίτι, ενώ παλιότερα υπήρχαν τουλάχιστον 4-5. Και το αποκορύφωμα, έφτασαν στο σημείο να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της οργάνωσης και των συντρόφων, πραγματοποιώντας εν αγνοία τους τουλάχιστον 3 ληστείες τραπεζών, για ίδιο όφελος. (Θεσσαλονίκη συν 2 άλλες που μου ομολόγησε μέσα στη φυλακή, όταν τον στρίμωξα). Οταν όμως ένα μέλος μιας επαναστατικής οργάνωσης, που δεν αντιμετωπίζει βιοποριστικό πρόβλημα αφού εισπράττει μηνιαίο μισθό απ' τις απαλλοτριώσεις της οργάνωσης, κάνει μια τέτοια πράξη αυτό ισοδυναμεί με προδοσία των ιδανικών και της οργάνωσης.
»Γιατί τα χρήματα της ληστείας δεν προορίζονται για την επανάσταση και την οργάνωση αλλά για την τσέπη του και τις εξω-οργανωτικές μη πολιτικές δραστηριότητές του. Αυτή η προδοσία οδηγεί στην κατάλυση της πολιτικο-ιδεολογικής συνοχής. Στην απώλεια της εμπιστοσύνης και της συντροφικότητας, στην κατάρρευση της πειθαρχίας. Ουσιαστικά οδηγεί στη διάλυση της οργάνωσης. Απλή πιστοποίησή της υπήρξε ο απίστευτος τραγέλαφος που αποκαλύφθηκε το 2002.
»Και το χειρότερο είναι ότι μετά τις συλλήψεις του 2002, τόσο η Αντιτρομοκρατική όσο και οι ξένες πεπειραμένες Μυστικές Υπηρεσίες αντελήφθησαν αυτήν την φραξιονιστική δραστηριότητα, κι έτσι τους είχαν στο χέρι. Τους εκβίαζαν ότι αν "δεν συμμορφώνονταν προς τις υποδείξεις" θα τους αποκάλυπταν μέσω των ΜΜΕ ότι κορόιδευαν τους συντρόφους τους με ευτελή κίνητρα και θα τους έκαναν ρόμπα. Με τι τίμημα λοιπόν έγινε η συγκάλυψη αυτής της φραξιονιστικής δραστηριότητας από τις αρχές; Αναμφίβολα μέρος των "υποδείξεων"-τιμήματος, υπήρξε η απαίτηση μη αμφισβήτησης του κατηγορητηρίου της Δίκης και της διάτρητης απόφασής της.
»Στις 4 Μαΐου του 1952 ο κομμουνιστής αγωνιστής Νίκος Πλουμπίδης, λίγο πριν οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα, έστειλε ένα γράμμα στην Ελλη Παππά. Σ' αυτό παρ' ότι ο ίδιος υπήρξε θύμα της σταλινικής πρακτορολογίας, δεν δίστασε να γράψει στο σημείο 9 τα εξής: "Και μέσα στους φυλακισμένους, στους εξόριστους και στους θανατοποινίτες ακόμα υπάρχουν ΧΑΦΙΕΔΕΣ (ονόματα). Αυτοί πρόδωσαν τα πάντα, στο δικαστήριο όμως αρνήθηκαν την κατάθεσή τους και παρέστησαν τον ήρωα, για να ξεγελάσουν το κόμμα και να συνεχίσουν το χαφιέδικό τους ρόλο (υπογραμμίζω εγώ).
ΔΕΝ πρέπει να χρησιμοποιηθεί ΚΑΝΕΙΣ σε κομματική δουλειά, πριν εξεταστεί λεπτομερειακά όλη του η δράση. Οι τίμιοι και οι καλοί σύντροφοι θα χαρούν απ' αυτήν την εξέταση, οι ύποπτοι θα δυσαρεστηθούν και οι χαφιέδες θα αντιδράσουν".
»Ποιος θα φανταζόνταν ότι σ' αυτές τις λίγες παλικαρίσιες αράδες θα βρισκόνταν η αλήθεια και για μια άλλη δίκη, που θα γινόνταν μισό αιώνα μετά, αυτή της 17Ν.
Απρίλης 2014
Φυλακές Κορυδαλλού
Τζωρτζάτος Βασίλης»
Πηγή: iefimerida
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αργολίδα: Συνελήφθη 52χρονος για χρέη προς το δημόσιο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αυτή είναι η νέα φανέλα του Παναθηναϊκού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
