2014-05-06 01:26:05
Η βουλευτής Ασημίνα Ξηροτύρη επισημαίνει ότι το νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015 – 2018 που κατέθεσε η Κυβέρνηση, ως προς τις διαπιστώσεις του το λιγότερο προκαλεί και ως προς τις προβλέψεις του ξεπερνά τη φαντασία και του πιο αισιόδοξου Έλληνα πολίτη.
Οι διαπιστώσεις για τις θετικές επιδόσεις του προηγούμενου ΜΠΔΣ και του σκληρού προγράμματος προσαρμογής, που επιβλήθηκε όσο σε καμία άλλη χώρα, προκαλούν το αίσθημα των πολιτών που βιώνουν την αποσταθεροποίηση των συνθηκών της ζωής τους, την κατακόρυφη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, τις αδικίες και τις κοινωνικές ανισότητες που διευρύνονται και ποτέ δεν διορθώνονται. Ενός προγράμματος που κατά γενική ομολογία και των δανειστών, δημιούργησε την μεγαλύτερη ύφεση των τελευταίων εκατό ετών και την υψηλότερη ανεργία από όλες τις άλλες χώρες υπό δημοσιονομική προσαρμογή και ένα δημόσιο χρέος μη βιώσιμο. Επιπτώσεις δύσκολα αναστρέψιμες για την ανάκαμψη που θα επηρεάσουν πολλές γενιές.
Ως προς τις υποσχέσεις, το νέο πρόγραμμα προβλέπει μεσοσταθμική ανάπτυξη την επόμενη τετραετία με ρυθμό 3,3% μεγαλύτερο από αυτό που προβλέπεται για την Ευρωζώνη! Υπόσχεται συνεχή πρωτογενή πλεονάσματα που θα φτάσουν το 2018 το 5,3% του ΑΕΠ (περίπου 11,5 δις €). Υπόσχεται μείωση της ανεργίας στο 15,9% το 2018 από το 28% που είναι σήμερα. Υπόσχεται βιωσιμότητα του χρέους.
Όμως η πραγματικότητα διαψεύδει τις παραπάνω υποσχέσεις με τον πιο εμφατικό τρόπο.
Γιατί διατηρήσιμη ανάπτυξη χωρίς να ξεκαθαρίσει το μίγμα οικονομικής πολιτικής και συγκεκριμένα να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας με βάση τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει, προϊόν διαλόγου και συναίνεσης, δεν υφίσταται.
Γιατί συνεχή πρωτογενή πλεονάσματα έχουν καταφέρει να διατηρήσουν πολύ λίγες χώρες στον κόσμο και σε πολύ μικρότερα ποσοστά του ΑΕΠ από αυτά που προβλέπει το ΜΠΔΣ. Προϋπόθεση ήταν η έγκαιρη επιστροφή στην ανάπτυξη παράλληλα με τη σταθεροποίηση, με πρόσθετες και στοχευμένες αναπτυξιακές παρεμβάσεις και κυρίως πρόσθετες χρηματοδοτήσεις. Προφανώς κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι θα υπάρξει αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων με περαιτέρω μείωση των κρατικών δαπανών και αύξηση των φορολογικών εσόδων, χωρίς κοινωνική έκρηξη.
Γιατί αποκρύπτει η Κυβέρνηση ότι για την επίτευξη των όποιων πρωτογενών πλεονασμάτων θα έχουμε περαιτέρω μείωση των πρωτογενών δαπανών τόσο στα θέματα περίθαλψης και κοινωνικής προστασίας (άνω των 2δις), όσο και στις δαπάνες των Δημοσίων Επενδύσεων που το 2015 μειώνονται κατά 400 εκ. €, σε πλήρη δηλαδή αντίφαση με την πολιτική εκκίνησης της αναπτυξιακής διαδικασίας και της επιδίωξης υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και ποσοστών μείωσης της ανεργίας.
Γιατί δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο όπως η Ελλάδα η οποία υπέστη την πιο βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή, με 174% του ΑΕΠ χρέος, που να κατάφερε το θαύμα να μειώσει μέσα σε 4 χρόνια την ανεργία κατά σχεδόν 14 ποσοστιαίες μονάδες.
Γιατί το χρέος για να γίνει βιώσιμο θα πρέπει άμεσα να αναδιαρθρωθεί μέσα από αναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους μας. Διαφορετικά η χώρα χρειάζεται συνδυασμό υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και πλεονασμάτων για πολλά χρόνια που είναι όμως αδύνατο να επιτευχθεί.
Η κυβέρνηση οφείλει να παρουσιάσει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα που θα στηρίζεται σ' ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση και να προχωρήσει άμεσα σε αναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους για την αναδιάρθρωση του χρέους.
Το πόσο θέλουν οι πολίτες αυτής της χώρας, να επιτευχθεί η πολυπόθητη ανάπτυξη και η βελτίωση των δεικτών είναι η μεγάλη ελπίδα τους , ωστόσο, η δέσμευση πραγματοποίησης των υπερβολικά αισιόδοξων αυτών στόχων από την παρούσα Κυβέρνηση, και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο, μας αφήνει να σκεφτούμε μόνο δύο ενδεχόμενα. Πρώτον, ότι μεταθέτει την παρουσίαση των περισσότερο πιθανών και λιγότερο αισιόδοξων στόχων και το πιθανότερο νέων μέτρων για το άμεσο μέλλον. Δεύτερον, το 2018 απέχει αρκετά για να ξέρουμε ποιος και με ποιον τρόπο θα κληθεί να υλοποιήσει αυτό το ΜΠΔΣ.
Η μελλοντική πορεία της χώρας είναι γεμάτη αβεβαιότητα.
Η αυταπάτη όμως που δημιουργεί η Κυβέρνηση για την πολιτική σταθερότητα ότι αυτή μπορεί να εξασφαλίζεται με την ευθυγράμμιση στις σήμερα ασκούμενες πολιτικές ακυρώνει κάθε προσπάθεια προόδου και διεκδικήσεων. Καθιερώνει ένα νέο δικομματισμό και ακυρώνει κάθε αίτημα για αλλαγή πολιτικής μέσω της επίκλησης του φόβου για το καθεστώς και τις κατά φαντασία, αστήριχτες προβλέψεις της.
Tromaktiko
Οι διαπιστώσεις για τις θετικές επιδόσεις του προηγούμενου ΜΠΔΣ και του σκληρού προγράμματος προσαρμογής, που επιβλήθηκε όσο σε καμία άλλη χώρα, προκαλούν το αίσθημα των πολιτών που βιώνουν την αποσταθεροποίηση των συνθηκών της ζωής τους, την κατακόρυφη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, τις αδικίες και τις κοινωνικές ανισότητες που διευρύνονται και ποτέ δεν διορθώνονται. Ενός προγράμματος που κατά γενική ομολογία και των δανειστών, δημιούργησε την μεγαλύτερη ύφεση των τελευταίων εκατό ετών και την υψηλότερη ανεργία από όλες τις άλλες χώρες υπό δημοσιονομική προσαρμογή και ένα δημόσιο χρέος μη βιώσιμο. Επιπτώσεις δύσκολα αναστρέψιμες για την ανάκαμψη που θα επηρεάσουν πολλές γενιές.
Ως προς τις υποσχέσεις, το νέο πρόγραμμα προβλέπει μεσοσταθμική ανάπτυξη την επόμενη τετραετία με ρυθμό 3,3% μεγαλύτερο από αυτό που προβλέπεται για την Ευρωζώνη! Υπόσχεται συνεχή πρωτογενή πλεονάσματα που θα φτάσουν το 2018 το 5,3% του ΑΕΠ (περίπου 11,5 δις €). Υπόσχεται μείωση της ανεργίας στο 15,9% το 2018 από το 28% που είναι σήμερα. Υπόσχεται βιωσιμότητα του χρέους.
Όμως η πραγματικότητα διαψεύδει τις παραπάνω υποσχέσεις με τον πιο εμφατικό τρόπο.
Γιατί διατηρήσιμη ανάπτυξη χωρίς να ξεκαθαρίσει το μίγμα οικονομικής πολιτικής και συγκεκριμένα να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας με βάση τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει, προϊόν διαλόγου και συναίνεσης, δεν υφίσταται.
Γιατί συνεχή πρωτογενή πλεονάσματα έχουν καταφέρει να διατηρήσουν πολύ λίγες χώρες στον κόσμο και σε πολύ μικρότερα ποσοστά του ΑΕΠ από αυτά που προβλέπει το ΜΠΔΣ. Προϋπόθεση ήταν η έγκαιρη επιστροφή στην ανάπτυξη παράλληλα με τη σταθεροποίηση, με πρόσθετες και στοχευμένες αναπτυξιακές παρεμβάσεις και κυρίως πρόσθετες χρηματοδοτήσεις. Προφανώς κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι θα υπάρξει αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων με περαιτέρω μείωση των κρατικών δαπανών και αύξηση των φορολογικών εσόδων, χωρίς κοινωνική έκρηξη.
Γιατί αποκρύπτει η Κυβέρνηση ότι για την επίτευξη των όποιων πρωτογενών πλεονασμάτων θα έχουμε περαιτέρω μείωση των πρωτογενών δαπανών τόσο στα θέματα περίθαλψης και κοινωνικής προστασίας (άνω των 2δις), όσο και στις δαπάνες των Δημοσίων Επενδύσεων που το 2015 μειώνονται κατά 400 εκ. €, σε πλήρη δηλαδή αντίφαση με την πολιτική εκκίνησης της αναπτυξιακής διαδικασίας και της επιδίωξης υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και ποσοστών μείωσης της ανεργίας.
Γιατί δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο όπως η Ελλάδα η οποία υπέστη την πιο βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή, με 174% του ΑΕΠ χρέος, που να κατάφερε το θαύμα να μειώσει μέσα σε 4 χρόνια την ανεργία κατά σχεδόν 14 ποσοστιαίες μονάδες.
Γιατί το χρέος για να γίνει βιώσιμο θα πρέπει άμεσα να αναδιαρθρωθεί μέσα από αναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους μας. Διαφορετικά η χώρα χρειάζεται συνδυασμό υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και πλεονασμάτων για πολλά χρόνια που είναι όμως αδύνατο να επιτευχθεί.
Η κυβέρνηση οφείλει να παρουσιάσει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα που θα στηρίζεται σ' ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση και να προχωρήσει άμεσα σε αναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους για την αναδιάρθρωση του χρέους.
Το πόσο θέλουν οι πολίτες αυτής της χώρας, να επιτευχθεί η πολυπόθητη ανάπτυξη και η βελτίωση των δεικτών είναι η μεγάλη ελπίδα τους , ωστόσο, η δέσμευση πραγματοποίησης των υπερβολικά αισιόδοξων αυτών στόχων από την παρούσα Κυβέρνηση, και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο, μας αφήνει να σκεφτούμε μόνο δύο ενδεχόμενα. Πρώτον, ότι μεταθέτει την παρουσίαση των περισσότερο πιθανών και λιγότερο αισιόδοξων στόχων και το πιθανότερο νέων μέτρων για το άμεσο μέλλον. Δεύτερον, το 2018 απέχει αρκετά για να ξέρουμε ποιος και με ποιον τρόπο θα κληθεί να υλοποιήσει αυτό το ΜΠΔΣ.
Η μελλοντική πορεία της χώρας είναι γεμάτη αβεβαιότητα.
Η αυταπάτη όμως που δημιουργεί η Κυβέρνηση για την πολιτική σταθερότητα ότι αυτή μπορεί να εξασφαλίζεται με την ευθυγράμμιση στις σήμερα ασκούμενες πολιτικές ακυρώνει κάθε προσπάθεια προόδου και διεκδικήσεων. Καθιερώνει ένα νέο δικομματισμό και ακυρώνει κάθε αίτημα για αλλαγή πολιτικής μέσω της επίκλησης του φόβου για το καθεστώς και τις κατά φαντασία, αστήριχτες προβλέψεις της.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Made in… UK, Turkey και αλλού!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
