2014-05-06 12:49:05
Το φθινόπωρο του 2013, η Νεολαία Εθελοντισμού και Ανάπτυξης Καβάλας, ξεκίνησε τη δράση «Collect to Effect», 2 τόνοι πλαστικά καπάκια= 1 αναπηρικό αμαξίδιο κι έτσι
έγινε ευρέως γνωστή. Εκείνη την περίοδο, επικοινώνησε μαζί μας η κυρία Στέλλα Ρουκά,
Καβαλιώτισσα, κάτοικος Γερμανίας, δικηγόρος στο επάγγελμα. Μας πληροφόρησε πως αν και αρκετά δύσκολο, θα προσπαθούσε να βρει αναπηρικά αμαξίδια από μια εταιρία που προμηθεύει τα γερμανικά ταμεία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης με συσκευές και υλικά.
Η ομάδα των εθελοντών ανέλαβε το συντονιστικό ρόλο του ζητήματος.
Καθόσον η επιλογή ενός ή δύο μόνο ατόμων από το σύνολο των συμπολιτών μας με αντίστοιχες ανάγκες είναι μεγάλη ευθύνη, απευθυνθήκαμε στους τρεις φορείς της Καβάλας που εμπλέκονται άμεσα με τέτοιες περιπτώσεις: Νομαρχιακός Σύλλογος ΑμεΑ Καβάλας, Πρόνοια Δήμου Καβάλας, Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας. Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως, βαθμό αναπηρίας και οικονομική κατάσταση, καταλήξαμε πολύ σύντομα σε δύο υποψηφίους, οι οποίοι θα είχαν σειρά προτεραιότητας, για τα καροτσάκια, είτε αυτά προέρχονταν από το «Collect to Effect», είτε από την προσπάθεια της κυρίας Ρουκά.
Οι μήνες πέρασαν, από Γερμανία δεν είχαμε νεότερα, οι ελπίδες όμως παρέμεναν ζωντανές. Οι ενημερώσεις στα σχολεία, η διαφήμιση και οι εθελοντές της Ν.Ε.Α.Κ, κατάφεραν να κινητοποιήσουν κόσμο και εκτός Καβάλας για τα καπάκια και το σκοπό της συλλογής τους. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα κάναμε το όνειρο ενός 7χρονου παιδιού και μιας 54χρονης κυρίας πραγματικότητα.
Αρχές Απριλίου, επικοινωνεί η κυρία Ρουκά: «Βρήκα τα καροτσάκια! Θα τα στείλω στην
Καβάλα μέσα στο Πάσχα με τη μητέρα μου…!». Οι εθελοντές επικοινώνησαν με τις δύο οικογένειες στις οποίες παρέδωσαν τα αμαξίδια παρουσία της μητέρας της Καβαλιώτισσας δικηγόρου.
Δύο άνθρωποι απέκτησαν το αυτονόητο: πρόσβαση στη ζωή!
Ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί ακόμη συνάνθρωποί μας που χρειάζονται όχι τη συμπόνια μας, αλλά την ευαισθητοποίησή μας, το «εμένα με νοιάζει!». Ένα πλαστικό καπάκι, κάτι τόσο απλό κι όμως αδιάφορο για πολλούς… Να επισημάνουμε πως, αν όλη η πόλη μάζευε κάθε μέρα τα πλαστικά καπάκια, θα είχαμε τουλάχιστον άλλα τρία καροτσάκια!
Όπως αναφέρει και η ίδια κυρία Ρουκά: « Λόγω του επαγγέλματος μου και της πλέον απασχόλησής μου σαν Δικαστικός Συμπαραστάτης γνωρίζω πολλά άτομα, που εργάζονται στον Τομέα Κοινωνικής Πρόνοιας. Έτσι μεσολάβησε μία γερμανίδα φίλη, Κοινωνική Λειτουργός και Φιλέλληνας, που δουλεύει σε ένα φορέα της Καθολικής Εκκλησίας και έπεισε τον Διευθυντή της Εταιρίας να μας δωρίσει τα 2 καροτσάκια για το 7χρονο κοριτσάκι και την 54χρονη κυρία.
Δεν είναι πάντα εύκολο να το καταφέρουμε.... Όταν μπορούμε βοηθούμε.»
Σας χρειαζόμαστε! Όλους! Κι εσένα που τώρα διαβάζεις, κι εσένα που απλά προσπερνάς τις αφίσες, κι εσένα που πετάς τα καπάκια στα σκουπίδια… Για να τα καταφέρουμε, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον!
Όλοι μας μπορούμε να γίνουμε εθελοντές, γιατί όλοι μας μπορούμε να αγαπήσουμε! Tromaktiko
έγινε ευρέως γνωστή. Εκείνη την περίοδο, επικοινώνησε μαζί μας η κυρία Στέλλα Ρουκά,
Καβαλιώτισσα, κάτοικος Γερμανίας, δικηγόρος στο επάγγελμα. Μας πληροφόρησε πως αν και αρκετά δύσκολο, θα προσπαθούσε να βρει αναπηρικά αμαξίδια από μια εταιρία που προμηθεύει τα γερμανικά ταμεία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης με συσκευές και υλικά.
Η ομάδα των εθελοντών ανέλαβε το συντονιστικό ρόλο του ζητήματος.
Καθόσον η επιλογή ενός ή δύο μόνο ατόμων από το σύνολο των συμπολιτών μας με αντίστοιχες ανάγκες είναι μεγάλη ευθύνη, απευθυνθήκαμε στους τρεις φορείς της Καβάλας που εμπλέκονται άμεσα με τέτοιες περιπτώσεις: Νομαρχιακός Σύλλογος ΑμεΑ Καβάλας, Πρόνοια Δήμου Καβάλας, Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας. Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως, βαθμό αναπηρίας και οικονομική κατάσταση, καταλήξαμε πολύ σύντομα σε δύο υποψηφίους, οι οποίοι θα είχαν σειρά προτεραιότητας, για τα καροτσάκια, είτε αυτά προέρχονταν από το «Collect to Effect», είτε από την προσπάθεια της κυρίας Ρουκά.
Οι μήνες πέρασαν, από Γερμανία δεν είχαμε νεότερα, οι ελπίδες όμως παρέμεναν ζωντανές. Οι ενημερώσεις στα σχολεία, η διαφήμιση και οι εθελοντές της Ν.Ε.Α.Κ, κατάφεραν να κινητοποιήσουν κόσμο και εκτός Καβάλας για τα καπάκια και το σκοπό της συλλογής τους. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα κάναμε το όνειρο ενός 7χρονου παιδιού και μιας 54χρονης κυρίας πραγματικότητα.
Αρχές Απριλίου, επικοινωνεί η κυρία Ρουκά: «Βρήκα τα καροτσάκια! Θα τα στείλω στην
Καβάλα μέσα στο Πάσχα με τη μητέρα μου…!». Οι εθελοντές επικοινώνησαν με τις δύο οικογένειες στις οποίες παρέδωσαν τα αμαξίδια παρουσία της μητέρας της Καβαλιώτισσας δικηγόρου.
Δύο άνθρωποι απέκτησαν το αυτονόητο: πρόσβαση στη ζωή!
Ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί ακόμη συνάνθρωποί μας που χρειάζονται όχι τη συμπόνια μας, αλλά την ευαισθητοποίησή μας, το «εμένα με νοιάζει!». Ένα πλαστικό καπάκι, κάτι τόσο απλό κι όμως αδιάφορο για πολλούς… Να επισημάνουμε πως, αν όλη η πόλη μάζευε κάθε μέρα τα πλαστικά καπάκια, θα είχαμε τουλάχιστον άλλα τρία καροτσάκια!
Όπως αναφέρει και η ίδια κυρία Ρουκά: « Λόγω του επαγγέλματος μου και της πλέον απασχόλησής μου σαν Δικαστικός Συμπαραστάτης γνωρίζω πολλά άτομα, που εργάζονται στον Τομέα Κοινωνικής Πρόνοιας. Έτσι μεσολάβησε μία γερμανίδα φίλη, Κοινωνική Λειτουργός και Φιλέλληνας, που δουλεύει σε ένα φορέα της Καθολικής Εκκλησίας και έπεισε τον Διευθυντή της Εταιρίας να μας δωρίσει τα 2 καροτσάκια για το 7χρονο κοριτσάκι και την 54χρονη κυρία.
Δεν είναι πάντα εύκολο να το καταφέρουμε.... Όταν μπορούμε βοηθούμε.»
Σας χρειαζόμαστε! Όλους! Κι εσένα που τώρα διαβάζεις, κι εσένα που απλά προσπερνάς τις αφίσες, κι εσένα που πετάς τα καπάκια στα σκουπίδια… Για να τα καταφέρουμε, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον!
Όλοι μας μπορούμε να γίνουμε εθελοντές, γιατί όλοι μας μπορούμε να αγαπήσουμε! Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αυτοδιοικητικές εκλογές: Ηθοποιοί και τραγουδιστές σε δήμους
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
