2014-05-09 13:00:15
· Η χώρα βρίσκεται στο μέσον μιας δύσκολης, μακράς και με πολλά εμπόδια πορείας. Η αισιοδοξία είναι θετικό στοιχείο. Όμως είναι άλλο αυτό και άλλο η περιγραφή μιας πολιτικά σκόπιμης «εικονικής πραγματικότητας» για την κατάσταση της οικονομίας και της κοινωνίας.
· «Success story» με την ανεργία στο 30% και την ανεργία των νέων στο 60% δεν υπάρχει. Εξ ίσου όμως λανθασμένη είναι και μια περιγραφή, που με δογματικό τρόπο καταστροφολογεί, υποτιμώντας τις αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος. Υποτιμώντας το ευρωπαϊκό περιβάλλον , αλλά και τις πραγματικές παραγωγικές δυνατότητες τις χώρας.
· Μόνο οι αλήθειες βοηθούν την οικονομία και την κοινωνία. Ας το πούμε λοιπόν, όσο γίνεται πιο καθαρά: Δεν μπορούν και δεν πρέπει να συνεχιστούν οι ίδιες πολιτικές, που επιφέρουν μόνο σχετική δημοσιονομική σταθερότητα με φτωχοποίηση της κοινωνίας και εμποδίζουν τη μετάβαση στην πραγματική ανάπτυξη. Είναι γενική πλέον παραδοχή, ακόμα και από τους εμπνευστές των μνημονίων, η αποτυχία των πολιτικών αυτών, στη μείωση του χρέους και την ανόρθωση της οικονομίας. Όσο η ελληνική οικονομία μένει εγκλωβισμένη σε πολιτικές λιτότητας και ύφεσης, ούτε το χρέος, ούτε η ανεργία μπορούν να αντιμετωπιστούν.
· Η χώρα πρέπει επειγόντως να διεκδικήσει μια νέα συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές, στη βάση μιας ρεαλιστικής αποτύπωσης της πραγματικότητας, που θα περιλαμβάνει:
Πρώτον, μια ουσιαστική αναδιάρθρωση του χρέους. Αυτό σημαίνει ότι δεν επαρκεί η μείωση των επιτοκίων και η χρονική επιμήκυνση της πληρωμής. Απαιτείται και η αφαίρεση του ποσού ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Απαιτείται η διεκδίκηση της αμοιβαιοποίησης του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το χρέος, δεν αντιμετωπίζεται με υπεραισιόδοξα και εκτός πραγματικότητας σενάρια πρωτογενών πλεονασμάτων, υπερβολικά έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις και εξωπραγματικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Κάθε καθυστέρηση στην αντιμετώπιση του χρέους, είναι εις βάρος της Ελληνικής οικονομίας.
Δεύτερον, η συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές, πρέπει να περιλαμβάνει μετατόπιση της δημοσιονομικής προσαρμογής, από μέτρα λιτότητας, σε πολιτικές καταπολέμησης της κακοδιαχείρισης στο δημόσιο, στην περιστολή της φοροδιαφυγής και στη σταδιακή μείωση των φόρων.
Και τρίτον, η συμφωνία με τους εταίρους – δανειστές μας, πρέπει να περιλαμβάνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης και απασχόλησης. Ένα σχέδιο που θα στηρίζεται, πέρα από τους κοινοτικούς πόρους και στην ταχύτερη και καλύτερη αξιοποίησή τους. Σε ενίσχυση – και όχι μείωση – των δημοσίων επενδύσεων. Σε χρηματοδότηση της οικονομίας από τις ανακεφαλαιοποιημένες Τράπεζες και σε προσέλκυση σοβαρών και μεγάλων ιδιωτικών επενδύσεων. Παράλληλα πρέπει να διεκδικούμε ένα ευρωπαϊκό επενδυτικό πρόγραμμα «τύπου Μάρσαλ», έτσι ώστε να συγκεντρωθούν οι αναγκαίοι πόροι, για να επιτευχθούν μεσοπρόθεσμα ισχυροί και σταθεροί ρυθμοί ανάπτυξης.
· Η Ελλάδα χρειάζεται μια επενδυτική σταυροφορία. Σε αυτό το αναπτυξιακό κλίμα θα βοηθήσει αποφασιστικά ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, η καλύτερη και ταχύτερη λειτουργία της δικαιοσύνης, μια δημόσια διοίκηση αποτελεσματική, που θα λειτουργεί με διαφάνεια και χωρίς γραφειοκρατία και ένα σοβαρό εθνικό χωροταξικό σχέδιο. Αυτές τις μεταρρυθμίσεις χρειάζεται η χώρα και η οικονομία. Αυτές τις μεταρρυθμίσεις όμως – εσείς - δεν υλοποιείτε. Και αντί αυτών επιλέγετε να πιέσετε ακόμη περισσότερο τον κόσμο της εργασίας και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
· Η Ελλάδα όμως χρειάζεται και μια σταυροφορία για την απασχόληση. Πρώτος βασικός στόχος για τη χώρα, πρώτος βασικός στόχος για τους Έλληνες, πρώτος βασικός στόχος για τις οικογένειες και για τους νέους, είναι η μείωση της ανεργίας. Για να δημιουργηθούν λοιπόν 500 – 600 χιλιάδες σταθερές θέσεις εργασίας, θα χρειαστούν επενδύσεις περίπου 110 δις ευρώ. Δυστυχώς όμως αυτή η διαδικασία είναι αργή και επισφαλής. Προφανώς στην προσπάθεια δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας πρέπει να πρωτοστατήσει ο ιδιωτικός τομέας. Όμως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η ανεργία χωρίς ουσιαστική ενίσχυση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων. Και μην κλείνετε τα αυτιά σας σε εναλλακτικές προτάσεις. Η κοινωνική εργασία που στην Ευρωπαϊκή Ένωση αγγίζει το 8% στην Ελλάδα βρίσκεται στο 1%. Είναι μικρή αυτή η διαφορά; Είναι ανίκανοι οι Έλληνες να παράγουν και να προσφέρουν ταυτόχρονα θετικό κοινωνικό αποτέλεσμα; Όχι. Είναι επιλογή. Και αυτή η επιλογή πρέπει να αλλάξει. Ο στόχος πρέπει να είναι απασχόληση περίπου 300 χιλιάδων ανέργων σε μια τριετία, ώστε να καλυφθεί η στέρηση πλήρους απόδοσης θέσεων εργασίας από τη σταδιακή μεγέθυνση της οικονομίας. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε.
· Το νέο Μεσοπρόθεσμο της περιόδου 2014 – 2018, έχει δύο δομικά προβλήματα.
Πρώτον, στηρίζεται στις ίδιες κατά βάση συντηρητικές πολιτικές, που μας έχουν οδηγήσει στο σημερινό αδιέξοδο: Μείωση κοινωνικών δαπανών και αύξηση φόρων, μείωση μισθών και συντάξεων, διάλυση εργασιακών σχέσεων και αποκρατικοποιήσεις δημοσίων δικτύων (ΔΕΗ, ύδρευση, μεγάλα λιμάνια κλπ)
Δεύτερον, ορίζει «στόχους» χωρίς να προσδιορίζει και να εξειδικεύει τα συγκεκριμένα μέτρα και μέσα, με τα οποία θα επιτευχθούν. Θα μας τα αποκαλύψουν προφανώς μετά τις εκλογές. Και αυτό πρέπει να το γνωρίζει η κοινωνία. Το ζήτημα δεν είναι να μην αποκαλυφθούν τώρα τα μελλοντικά μέτρα υπηρετώντας προεκλογικές σκοπιμότητες. Το ζήτημα είναι μέσα από άλλες πολιτικές να αποτραπεί η λήψη νέων μέτρων.
Και τρίτον, στηρίζεται όπως και τα προηγούμενα σχέδια, σε υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις που δεν βασίζονται σε ρεαλιστικές προϋποθέσεις. Είναι ένα πενταετές απόλυτης προχειρότητας και ανειλικρίνειας .
· Η χώρα δεν πρέπει και δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Να σχεδιάσουμε το μέλλον επί πραγματικών δεδομένων, επί ρεαλιστικών δυνατοτήτων και το κυριότερο… με νέες προτεραιότητες. Ειδικότερα:
1) Προβλέπονται ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ, χωρίς συγκεκριμένο και ρεαλιστικό σχέδιο χρηματοδότησης σε συνδυασμό μια μια τολμηρή αναδιάρθρωση του χρέους. Το 2014 προβλέπεται μεγέθυνση 0,6%, το 2015 2,5% και στη συνέχεια ρυθμοί μεγαλύτεροι από το 3,3%. Δηλαδή, η Ελλάδα σύμφωνα με το μεσοπρόθεσμο, θα αναπτύσσεται με μεγαλύτερους ρυθμούς από το Μέσο Όρο της ευρωζώνης! Δεν μας εξηγούν όμως μια μικρή λεπτομέρεια. Το πώς;
2)Για τα φορολογικά έσοδα, εκτιμάται αύξηση της τάξης του 15%. Προβλέπεται ιδιαίτερα σημαντική αύξηση των έμμεσων φόρων κατά 4 δις, χωρίς να αποκαλύπτεται από πού θα προέλθουν αυτά τα έσοδα. Από αύξηση ΦΠΑ; Από αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης; Από πού; Ενώ αντίθετα οι άμεσοι φόροι θα αυξηθούν σύμφωνα με το πρόγραμμα 2,9 δις μέχρι το 2018, παρ΄ότι προβλέπονται μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης.
3) Για τις δαπάνες προβλέπεται μείωση των πρωτογενών δαπανών, που μέχρι το 2018, θα φτάσει στο 7,4% Αυτό πρακτικά σημαίνει - στην καλύτερη περίπτωση- πάγωμα μισθών στα σημερινά δεδομένα, μείωση συντάξεων, (500 περίπου εκ. ευρώ) και ακόμα μεγαλύτερη μείωση κοινωνικών παροχών, οι οποίες από 17,1 δις το 2012, φτάνουν στα 13,1 δις το 2014 και στα 12,2 δις το 2017. Ο συνδυασμός του τρόπου αύξησης των εσόδων και του τρόπου μείωσης των δαπανών, σημαίνει συνέχιση μιας δημοσιονομικής προσαρμογής με τα στοιχεία της λιτότητας και της μείωσης ανελαστικών δαπανών του κράτους, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης. Αυτό είναι καταστροφικό για τη χώρα. Ας μη γελιόμαστε. Είναι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής που οδηγεί με ακρίβεια στα ίδια αδιέξοδα.
4) Όσο για τα πρωτογενή πλεονάσματα, προφανώς πρέπει να είναι ένας στόχος. Όμως για να είναι βιώσιμα δεν μπορούν να στηρίζονται στην υπερφορολόγηση, τη μείωση των κοινωνικών δαπανών και των δημοσίων επενδύσεων. Αυτό είναι «μείγμα» κοινωνικής έκρηξης.
Τα πρωτογενή πλεονάσματα θα είναι «υγιή», βιώσιμα και διατηρήσιμα για μεγάλο χρονικό διάστημα οικονομικά και κοινωνικά, μόνο αν στηρίζονται στην ανάπτυξη. Αλλά για ποια ανάπτυξη μπορούμε να μιλάμε, όταν το μεσοπρόθεσμο μειώνει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων μεταξύ 2014 και 2015 κατά 400 εκ.(φτάνοντας στα 6,4 δις), ενώ στη συνέχεια επανέρχεται στα σημερινά χαμηλά επίπεδα; Άραγε για τι πλεόνασμα μπορούμε να μιλάμε και μάλιστα υπεραισιόδοξο, εάν δεν έχουμε μπροστά μας μια σαφή και τολμηρή αναδιάρθρωση του χρέους και συγκεκριμένο σχέδιο και πόρους χρηματοδότησης της ανάπτυξης; Ή όταν μειώνουμε τις δημόσιες επενδύσεις, βασικό μοχλό μιας αναπτυξιακής διαδικασίας;
5)Για τις αποκρατικοποιήσεις το Μεσοπρόθεσμο παρ’ ότι κάνει πιο ρεαλιστικό το επίπεδο των αναμενόμενων εσόδων (στο πρώτο μνημόνιο ο στόχος ήταν 50 δις, τώρα είναι 14δις), ακολουθείται η ίδια βασικά στρατηγική. Η κυβέρνηση επιμένει σε ένα μοντέλο πλήρους ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ύδρευση, μεγάλα λιμάνια κλπ), χωρίς να έχει εξετάσει εναλλακτικά σενάρια (λχ στρατηγικός επενδυτής, παραχώρηση χρήσεων κλπ), τα οποία μπορούν να αποφέρουν μεγαλύτερα οφέλη για το δημόσιο.
· Η ΔΗΜΑΡ επιμένει, ότι οι αποκρατικοποιήσεις δεν πρέπει να γίνονται με μόνο κριτήριο εισπρακτικούς λόγους, χωρίς στρατηγικό σχέδιο επενδύσεων και ανάπτυξης των συγκεκριμένων τομέων της οικονομίας. Η ευρωπαϊκή εμπειρία (πχ για την ύδρευση) είναι εξαιρετικά διδακτική. Η ΔΗΜΑΡ είναι αντίθετη με την εκποίηση δικτύων στρατηγικού χαρακτήρα για τη χώρα, ενώ παράλληλα πιστεύει ότι υπάρχει πεδίο για αποκρατικοποιήσεις, που θα χρησιμοποιηθούν όμως, ως «μοχλός» προσέλκυσης επενδύσεων και ανάπτυξης.
6) Το μεσοπρόθεσμο κάνει επίσης λόγο για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και των διαρθρωτικών αλλαγών.
· Η ΔΗΜΑΡ είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων και των αλλαγών. Διαφωνούμε όμως ριζικά, όταν κάτω από τον όρο των μεταρρυθμίσεων, «κρύβονται» εκτεταμένες νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις. Το είδαμε αυτό καθαρά στις εργασιακές σχέσεις, στο ασφαλιστικό, στην υγεία, στην παιδεία.
Δεν είναι διοικητική μεταρρύθμιση λχ. οι απολύσεις. Ούτε μοναδικό κριτήριο μπορεί να είναι το «δημοσιονομικό κόστος» και όχι η συνολική λειτουργική και παραγωγική ανασυγκρότηση του δημόσιου χώρου.
· Οι μεταρρυθμίσεις, δεν είναι «τιμωρία» ούτε μπορούν να υπακούουν μονοσήμαντα σε νεοφιλελεύθερους δογματισμούς. Είναι λχ. μεταρρύθμιση το κλείσιμο της ΕΡΤ, ιδίως μάλιστα με την εμπειρία του πώς εξελίχθηκε και εξελίσσεται ακόμη και σήμερα; Είναι μεταρρύθμιση άραγε η άδικη υπερφορολόγηση και οι συνεχείς αλλαγές, με μπρος – πίσω, της φορολογικής νομοθεσίας; Γιατί ακόμη η χώρα δεν έχει αποκτήσει ένα σταθερό, ενιαίο και δίκαιο φορολογικό σύστημα, με ταυτόχρονη εξουδετέρωση της φοροδιαφυγής; Γιατί μεταθέσατε τη μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση στο άδηλο μέλλον; Γιατί στην προγραμματική συμφωνία που υπογράψατε – Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ - ορίζετε ρητά πως αυτή θα υλοποιηθεί μετά την κρίση; Λέτε δηλαδή στον ελληνικό λαό να συνεχίσει να πληρώνει άδικα σήμερα ώστε να διορθωθεί η αδικία στο μέλλον; Και κάτι ακόμη: Γιατί το θεσμικό πλαίσιο για την πάταξη του λαθρεμπορίου, που υπάρχει, δεν έχει εφαρμοσθεί πλήρως; Δυστυχώς και στο θέμα των μεταρρυθμίσεων και των διαρθρωτικών αλλαγών, το μεσοπρόθεσμο, ακολουθεί την πεπατημένη των δημοσιονομικών και νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων.
· Εμείς προτείνουμε: Άμεση λειτουργική και όχι απλώς διοικητική εποπτεία των συστημικών τραπεζών ώστε να ελεγχθεί η πολιτική που εφαρμόζουν έναντι των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών και να αποκατασταθεί η πρόσβαση τους σε φθηνό χρήμα. Κατεβάστε τα επιτόκια χορηγήσεων, μειώστε την κερδοφορία των τραπεζών, αυξήστε τη χρονική διάρκεια όλων των δανείων, δώστε ρευστότητα στις επιχειρήσεις και βοηθήστε τες να ανακάμψουν και να μη χρεοκοπούν, ώστε να μειώσετε και τα επισφαλή δάνεια… Και μετά ..με μια ανακάμπτουσα πραγματική οικονομία… θα δείτε πόσο υγιώς ανακάμπτουν και οι τράπεζες…. Απλά… θα ανακάμψουν μετά την πραγματική οικονομία. Άρση των εμποδίων για την ίδρυση τοπικών και περιφερειακών, μικρών και μεγάλων, ιδιωτικών και συνεταιριστικών τραπεζών.
Αποκατάσταση της δυνατότητας του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων να λειτουργεί ως τράπεζα και σχεδιασμός της μετεξέλιξης του σε δημόσιο επενδυτικό χρηματοπιστωτικό φορέα. Άμεση διαπραγμάτευση με την ΕΚΤ ώστε να ενισχυθεί η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία και να αποκατασταθεί η χρηματοδοτική λειτουργία των τραπεζών για όσο διάστημα παρατηρείται ισχυρή απόκλιση από το μέσο ευρωπαϊκό κόστος δανεισμού.
Σταδιακή αύξηση των μισθών και αποκατάσταση του ευρωπαϊκού κεκτημένου στα εργασιακά δικαιώματα.
Πλήρη αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα και ανασχεδιασμό με βάση τις ανάγκες εξυπηρέτησης του πολίτη και της επιχείρησης και όχι των αναγκών αναπαραγωγής των υφιστάμενων πελατειακών δομών και συμφερόντων.
Ενίσχυση του εισοδήματος των συνταξιούχων με δράσεις αναβάθμισης της ποιότητας ζωής, της ασφάλειας και της υγείας
Πραγματική και ειλικρινής καταπολέμηση της φοροδιαφυγής με ενίσχυση των αρμόδιων υπηρεσιών. Να ανοίξουν και να ελεγχθούν όλες οι λίστες.
Άμεση προσαρμογή της φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας με βάση το σύνολο της περιουσιακής κατάστασης των φορολογούμενων.
Άμεσος ανασχεδιασμός της φορολογικής πολιτικής με απόλυτη προτεραιότητα την απλοποίηση του συστήματος, τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας και την προσέλκυση επενδύσεων και σαφώς την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ενίσχυση των εξαγωγικών μονάδων με διευθέτηση του κόστους μεταφοράς και ενέργειας.
Αποκατάσταση και ενίσχυση του ρόλου των επιμελητηρίων με διαμόρφωση ενός νέου πιο δημοκρατικού και διάφανου πλαισίου λειτουργίας.
Ενίσχυση της κοινωνικής οικονομίας. Ειδικό πρόγραμμα επιδότησης της κοινωνικής εργασίας για την απορρόφηση 50.000 ανέργων κάθε χρόνο.
Ειδικό πρόγραμμα ενίσχυσης της απασχόλησης των νέων με επιδοτήσεις για τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης, προγράμματα κοινωνικής οικονομίας, κίνητρα πρόσληψης και απασχόλησης.
Άμεσος ανασχεδιασμός της παιδείας με στόχο την αποκατάσταση ίσων ευκαιριών για όλους τους νέους, στη μόρφωση και την απασχόληση.
Εθνικός διάλογος για τη συγκρότηση του εθνικού σχεδίου οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της χώρας
· Η χώρα στο σημείο που βρίσκεται έχει ανάγκη, για να αντέξει κοινωνικά και πολιτικά, να αλλάξουν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές. Να αποκτήσουν προοδευτικό περιεχόμενο.
· Δεν αντέχει άλλες μειώσεις κοινωνικών δαπανών.
· Δεν αντέχει άλλες αυξήσεις φόρων. Κάθε μήνα πολίτες και επιχειρήσεις χρωστούν ακόμη περισσότερα στην εφορία.
· Δεν αντέχει άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
· Δεν αντέχει άλλη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
· Δεν αντέχει άλλη ανεργία
· Δεν αντέχει άλλη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης και περαιτέρω επιδείνωση της θέσης των οικονομικά ασθενέστερων
· Χρειαζόμαστε ανάπτυξη, ρευστότητα, επενδύσεις και θέσεις εργασίας.
· Η ΔΗΜΑΡ με ευθύνη, για όλα αυτά, έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις. Δεν κάνει «τυφλή αντιπολίτευση». Επιδιώκει λύσεις και ευρύτερες συνεργασίες, χωρίς παρωπίδες.
Απευθύνομαι από το βήμα της Βουλής στους Έλληνες πολίτες: Η πολιτική δεν ασκείται με εκβιασμούς. Η Δημοκρατική Αριστερά –Προοδευτική Συνεργασία χρειάζεται δύναμη για να συμβάλλει σε προοδευτικές λύσεις για τη χώρα! Χρειάζεται δύναμη για να δώσει λύσεις προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών. Tromaktiko
· «Success story» με την ανεργία στο 30% και την ανεργία των νέων στο 60% δεν υπάρχει. Εξ ίσου όμως λανθασμένη είναι και μια περιγραφή, που με δογματικό τρόπο καταστροφολογεί, υποτιμώντας τις αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος. Υποτιμώντας το ευρωπαϊκό περιβάλλον , αλλά και τις πραγματικές παραγωγικές δυνατότητες τις χώρας.
· Μόνο οι αλήθειες βοηθούν την οικονομία και την κοινωνία. Ας το πούμε λοιπόν, όσο γίνεται πιο καθαρά: Δεν μπορούν και δεν πρέπει να συνεχιστούν οι ίδιες πολιτικές, που επιφέρουν μόνο σχετική δημοσιονομική σταθερότητα με φτωχοποίηση της κοινωνίας και εμποδίζουν τη μετάβαση στην πραγματική ανάπτυξη. Είναι γενική πλέον παραδοχή, ακόμα και από τους εμπνευστές των μνημονίων, η αποτυχία των πολιτικών αυτών, στη μείωση του χρέους και την ανόρθωση της οικονομίας. Όσο η ελληνική οικονομία μένει εγκλωβισμένη σε πολιτικές λιτότητας και ύφεσης, ούτε το χρέος, ούτε η ανεργία μπορούν να αντιμετωπιστούν.
· Η χώρα πρέπει επειγόντως να διεκδικήσει μια νέα συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές, στη βάση μιας ρεαλιστικής αποτύπωσης της πραγματικότητας, που θα περιλαμβάνει:
Πρώτον, μια ουσιαστική αναδιάρθρωση του χρέους. Αυτό σημαίνει ότι δεν επαρκεί η μείωση των επιτοκίων και η χρονική επιμήκυνση της πληρωμής. Απαιτείται και η αφαίρεση του ποσού ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Απαιτείται η διεκδίκηση της αμοιβαιοποίησης του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το χρέος, δεν αντιμετωπίζεται με υπεραισιόδοξα και εκτός πραγματικότητας σενάρια πρωτογενών πλεονασμάτων, υπερβολικά έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις και εξωπραγματικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Κάθε καθυστέρηση στην αντιμετώπιση του χρέους, είναι εις βάρος της Ελληνικής οικονομίας.
Δεύτερον, η συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές, πρέπει να περιλαμβάνει μετατόπιση της δημοσιονομικής προσαρμογής, από μέτρα λιτότητας, σε πολιτικές καταπολέμησης της κακοδιαχείρισης στο δημόσιο, στην περιστολή της φοροδιαφυγής και στη σταδιακή μείωση των φόρων.
Και τρίτον, η συμφωνία με τους εταίρους – δανειστές μας, πρέπει να περιλαμβάνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης και απασχόλησης. Ένα σχέδιο που θα στηρίζεται, πέρα από τους κοινοτικούς πόρους και στην ταχύτερη και καλύτερη αξιοποίησή τους. Σε ενίσχυση – και όχι μείωση – των δημοσίων επενδύσεων. Σε χρηματοδότηση της οικονομίας από τις ανακεφαλαιοποιημένες Τράπεζες και σε προσέλκυση σοβαρών και μεγάλων ιδιωτικών επενδύσεων. Παράλληλα πρέπει να διεκδικούμε ένα ευρωπαϊκό επενδυτικό πρόγραμμα «τύπου Μάρσαλ», έτσι ώστε να συγκεντρωθούν οι αναγκαίοι πόροι, για να επιτευχθούν μεσοπρόθεσμα ισχυροί και σταθεροί ρυθμοί ανάπτυξης.
· Η Ελλάδα χρειάζεται μια επενδυτική σταυροφορία. Σε αυτό το αναπτυξιακό κλίμα θα βοηθήσει αποφασιστικά ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, η καλύτερη και ταχύτερη λειτουργία της δικαιοσύνης, μια δημόσια διοίκηση αποτελεσματική, που θα λειτουργεί με διαφάνεια και χωρίς γραφειοκρατία και ένα σοβαρό εθνικό χωροταξικό σχέδιο. Αυτές τις μεταρρυθμίσεις χρειάζεται η χώρα και η οικονομία. Αυτές τις μεταρρυθμίσεις όμως – εσείς - δεν υλοποιείτε. Και αντί αυτών επιλέγετε να πιέσετε ακόμη περισσότερο τον κόσμο της εργασίας και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
· Η Ελλάδα όμως χρειάζεται και μια σταυροφορία για την απασχόληση. Πρώτος βασικός στόχος για τη χώρα, πρώτος βασικός στόχος για τους Έλληνες, πρώτος βασικός στόχος για τις οικογένειες και για τους νέους, είναι η μείωση της ανεργίας. Για να δημιουργηθούν λοιπόν 500 – 600 χιλιάδες σταθερές θέσεις εργασίας, θα χρειαστούν επενδύσεις περίπου 110 δις ευρώ. Δυστυχώς όμως αυτή η διαδικασία είναι αργή και επισφαλής. Προφανώς στην προσπάθεια δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας πρέπει να πρωτοστατήσει ο ιδιωτικός τομέας. Όμως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η ανεργία χωρίς ουσιαστική ενίσχυση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων. Και μην κλείνετε τα αυτιά σας σε εναλλακτικές προτάσεις. Η κοινωνική εργασία που στην Ευρωπαϊκή Ένωση αγγίζει το 8% στην Ελλάδα βρίσκεται στο 1%. Είναι μικρή αυτή η διαφορά; Είναι ανίκανοι οι Έλληνες να παράγουν και να προσφέρουν ταυτόχρονα θετικό κοινωνικό αποτέλεσμα; Όχι. Είναι επιλογή. Και αυτή η επιλογή πρέπει να αλλάξει. Ο στόχος πρέπει να είναι απασχόληση περίπου 300 χιλιάδων ανέργων σε μια τριετία, ώστε να καλυφθεί η στέρηση πλήρους απόδοσης θέσεων εργασίας από τη σταδιακή μεγέθυνση της οικονομίας. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε.
· Το νέο Μεσοπρόθεσμο της περιόδου 2014 – 2018, έχει δύο δομικά προβλήματα.
Πρώτον, στηρίζεται στις ίδιες κατά βάση συντηρητικές πολιτικές, που μας έχουν οδηγήσει στο σημερινό αδιέξοδο: Μείωση κοινωνικών δαπανών και αύξηση φόρων, μείωση μισθών και συντάξεων, διάλυση εργασιακών σχέσεων και αποκρατικοποιήσεις δημοσίων δικτύων (ΔΕΗ, ύδρευση, μεγάλα λιμάνια κλπ)
Δεύτερον, ορίζει «στόχους» χωρίς να προσδιορίζει και να εξειδικεύει τα συγκεκριμένα μέτρα και μέσα, με τα οποία θα επιτευχθούν. Θα μας τα αποκαλύψουν προφανώς μετά τις εκλογές. Και αυτό πρέπει να το γνωρίζει η κοινωνία. Το ζήτημα δεν είναι να μην αποκαλυφθούν τώρα τα μελλοντικά μέτρα υπηρετώντας προεκλογικές σκοπιμότητες. Το ζήτημα είναι μέσα από άλλες πολιτικές να αποτραπεί η λήψη νέων μέτρων.
Και τρίτον, στηρίζεται όπως και τα προηγούμενα σχέδια, σε υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις που δεν βασίζονται σε ρεαλιστικές προϋποθέσεις. Είναι ένα πενταετές απόλυτης προχειρότητας και ανειλικρίνειας .
· Η χώρα δεν πρέπει και δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Να σχεδιάσουμε το μέλλον επί πραγματικών δεδομένων, επί ρεαλιστικών δυνατοτήτων και το κυριότερο… με νέες προτεραιότητες. Ειδικότερα:
1) Προβλέπονται ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ, χωρίς συγκεκριμένο και ρεαλιστικό σχέδιο χρηματοδότησης σε συνδυασμό μια μια τολμηρή αναδιάρθρωση του χρέους. Το 2014 προβλέπεται μεγέθυνση 0,6%, το 2015 2,5% και στη συνέχεια ρυθμοί μεγαλύτεροι από το 3,3%. Δηλαδή, η Ελλάδα σύμφωνα με το μεσοπρόθεσμο, θα αναπτύσσεται με μεγαλύτερους ρυθμούς από το Μέσο Όρο της ευρωζώνης! Δεν μας εξηγούν όμως μια μικρή λεπτομέρεια. Το πώς;
2)Για τα φορολογικά έσοδα, εκτιμάται αύξηση της τάξης του 15%. Προβλέπεται ιδιαίτερα σημαντική αύξηση των έμμεσων φόρων κατά 4 δις, χωρίς να αποκαλύπτεται από πού θα προέλθουν αυτά τα έσοδα. Από αύξηση ΦΠΑ; Από αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης; Από πού; Ενώ αντίθετα οι άμεσοι φόροι θα αυξηθούν σύμφωνα με το πρόγραμμα 2,9 δις μέχρι το 2018, παρ΄ότι προβλέπονται μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης.
3) Για τις δαπάνες προβλέπεται μείωση των πρωτογενών δαπανών, που μέχρι το 2018, θα φτάσει στο 7,4% Αυτό πρακτικά σημαίνει - στην καλύτερη περίπτωση- πάγωμα μισθών στα σημερινά δεδομένα, μείωση συντάξεων, (500 περίπου εκ. ευρώ) και ακόμα μεγαλύτερη μείωση κοινωνικών παροχών, οι οποίες από 17,1 δις το 2012, φτάνουν στα 13,1 δις το 2014 και στα 12,2 δις το 2017. Ο συνδυασμός του τρόπου αύξησης των εσόδων και του τρόπου μείωσης των δαπανών, σημαίνει συνέχιση μιας δημοσιονομικής προσαρμογής με τα στοιχεία της λιτότητας και της μείωσης ανελαστικών δαπανών του κράτους, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης. Αυτό είναι καταστροφικό για τη χώρα. Ας μη γελιόμαστε. Είναι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής που οδηγεί με ακρίβεια στα ίδια αδιέξοδα.
4) Όσο για τα πρωτογενή πλεονάσματα, προφανώς πρέπει να είναι ένας στόχος. Όμως για να είναι βιώσιμα δεν μπορούν να στηρίζονται στην υπερφορολόγηση, τη μείωση των κοινωνικών δαπανών και των δημοσίων επενδύσεων. Αυτό είναι «μείγμα» κοινωνικής έκρηξης.
Τα πρωτογενή πλεονάσματα θα είναι «υγιή», βιώσιμα και διατηρήσιμα για μεγάλο χρονικό διάστημα οικονομικά και κοινωνικά, μόνο αν στηρίζονται στην ανάπτυξη. Αλλά για ποια ανάπτυξη μπορούμε να μιλάμε, όταν το μεσοπρόθεσμο μειώνει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων μεταξύ 2014 και 2015 κατά 400 εκ.(φτάνοντας στα 6,4 δις), ενώ στη συνέχεια επανέρχεται στα σημερινά χαμηλά επίπεδα; Άραγε για τι πλεόνασμα μπορούμε να μιλάμε και μάλιστα υπεραισιόδοξο, εάν δεν έχουμε μπροστά μας μια σαφή και τολμηρή αναδιάρθρωση του χρέους και συγκεκριμένο σχέδιο και πόρους χρηματοδότησης της ανάπτυξης; Ή όταν μειώνουμε τις δημόσιες επενδύσεις, βασικό μοχλό μιας αναπτυξιακής διαδικασίας;
5)Για τις αποκρατικοποιήσεις το Μεσοπρόθεσμο παρ’ ότι κάνει πιο ρεαλιστικό το επίπεδο των αναμενόμενων εσόδων (στο πρώτο μνημόνιο ο στόχος ήταν 50 δις, τώρα είναι 14δις), ακολουθείται η ίδια βασικά στρατηγική. Η κυβέρνηση επιμένει σε ένα μοντέλο πλήρους ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ύδρευση, μεγάλα λιμάνια κλπ), χωρίς να έχει εξετάσει εναλλακτικά σενάρια (λχ στρατηγικός επενδυτής, παραχώρηση χρήσεων κλπ), τα οποία μπορούν να αποφέρουν μεγαλύτερα οφέλη για το δημόσιο.
· Η ΔΗΜΑΡ επιμένει, ότι οι αποκρατικοποιήσεις δεν πρέπει να γίνονται με μόνο κριτήριο εισπρακτικούς λόγους, χωρίς στρατηγικό σχέδιο επενδύσεων και ανάπτυξης των συγκεκριμένων τομέων της οικονομίας. Η ευρωπαϊκή εμπειρία (πχ για την ύδρευση) είναι εξαιρετικά διδακτική. Η ΔΗΜΑΡ είναι αντίθετη με την εκποίηση δικτύων στρατηγικού χαρακτήρα για τη χώρα, ενώ παράλληλα πιστεύει ότι υπάρχει πεδίο για αποκρατικοποιήσεις, που θα χρησιμοποιηθούν όμως, ως «μοχλός» προσέλκυσης επενδύσεων και ανάπτυξης.
6) Το μεσοπρόθεσμο κάνει επίσης λόγο για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και των διαρθρωτικών αλλαγών.
· Η ΔΗΜΑΡ είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων και των αλλαγών. Διαφωνούμε όμως ριζικά, όταν κάτω από τον όρο των μεταρρυθμίσεων, «κρύβονται» εκτεταμένες νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις. Το είδαμε αυτό καθαρά στις εργασιακές σχέσεις, στο ασφαλιστικό, στην υγεία, στην παιδεία.
Δεν είναι διοικητική μεταρρύθμιση λχ. οι απολύσεις. Ούτε μοναδικό κριτήριο μπορεί να είναι το «δημοσιονομικό κόστος» και όχι η συνολική λειτουργική και παραγωγική ανασυγκρότηση του δημόσιου χώρου.
· Οι μεταρρυθμίσεις, δεν είναι «τιμωρία» ούτε μπορούν να υπακούουν μονοσήμαντα σε νεοφιλελεύθερους δογματισμούς. Είναι λχ. μεταρρύθμιση το κλείσιμο της ΕΡΤ, ιδίως μάλιστα με την εμπειρία του πώς εξελίχθηκε και εξελίσσεται ακόμη και σήμερα; Είναι μεταρρύθμιση άραγε η άδικη υπερφορολόγηση και οι συνεχείς αλλαγές, με μπρος – πίσω, της φορολογικής νομοθεσίας; Γιατί ακόμη η χώρα δεν έχει αποκτήσει ένα σταθερό, ενιαίο και δίκαιο φορολογικό σύστημα, με ταυτόχρονη εξουδετέρωση της φοροδιαφυγής; Γιατί μεταθέσατε τη μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση στο άδηλο μέλλον; Γιατί στην προγραμματική συμφωνία που υπογράψατε – Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ - ορίζετε ρητά πως αυτή θα υλοποιηθεί μετά την κρίση; Λέτε δηλαδή στον ελληνικό λαό να συνεχίσει να πληρώνει άδικα σήμερα ώστε να διορθωθεί η αδικία στο μέλλον; Και κάτι ακόμη: Γιατί το θεσμικό πλαίσιο για την πάταξη του λαθρεμπορίου, που υπάρχει, δεν έχει εφαρμοσθεί πλήρως; Δυστυχώς και στο θέμα των μεταρρυθμίσεων και των διαρθρωτικών αλλαγών, το μεσοπρόθεσμο, ακολουθεί την πεπατημένη των δημοσιονομικών και νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων.
· Εμείς προτείνουμε: Άμεση λειτουργική και όχι απλώς διοικητική εποπτεία των συστημικών τραπεζών ώστε να ελεγχθεί η πολιτική που εφαρμόζουν έναντι των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών και να αποκατασταθεί η πρόσβαση τους σε φθηνό χρήμα. Κατεβάστε τα επιτόκια χορηγήσεων, μειώστε την κερδοφορία των τραπεζών, αυξήστε τη χρονική διάρκεια όλων των δανείων, δώστε ρευστότητα στις επιχειρήσεις και βοηθήστε τες να ανακάμψουν και να μη χρεοκοπούν, ώστε να μειώσετε και τα επισφαλή δάνεια… Και μετά ..με μια ανακάμπτουσα πραγματική οικονομία… θα δείτε πόσο υγιώς ανακάμπτουν και οι τράπεζες…. Απλά… θα ανακάμψουν μετά την πραγματική οικονομία. Άρση των εμποδίων για την ίδρυση τοπικών και περιφερειακών, μικρών και μεγάλων, ιδιωτικών και συνεταιριστικών τραπεζών.
Αποκατάσταση της δυνατότητας του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων να λειτουργεί ως τράπεζα και σχεδιασμός της μετεξέλιξης του σε δημόσιο επενδυτικό χρηματοπιστωτικό φορέα. Άμεση διαπραγμάτευση με την ΕΚΤ ώστε να ενισχυθεί η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία και να αποκατασταθεί η χρηματοδοτική λειτουργία των τραπεζών για όσο διάστημα παρατηρείται ισχυρή απόκλιση από το μέσο ευρωπαϊκό κόστος δανεισμού.
Σταδιακή αύξηση των μισθών και αποκατάσταση του ευρωπαϊκού κεκτημένου στα εργασιακά δικαιώματα.
Πλήρη αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα και ανασχεδιασμό με βάση τις ανάγκες εξυπηρέτησης του πολίτη και της επιχείρησης και όχι των αναγκών αναπαραγωγής των υφιστάμενων πελατειακών δομών και συμφερόντων.
Ενίσχυση του εισοδήματος των συνταξιούχων με δράσεις αναβάθμισης της ποιότητας ζωής, της ασφάλειας και της υγείας
Πραγματική και ειλικρινής καταπολέμηση της φοροδιαφυγής με ενίσχυση των αρμόδιων υπηρεσιών. Να ανοίξουν και να ελεγχθούν όλες οι λίστες.
Άμεση προσαρμογή της φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας με βάση το σύνολο της περιουσιακής κατάστασης των φορολογούμενων.
Άμεσος ανασχεδιασμός της φορολογικής πολιτικής με απόλυτη προτεραιότητα την απλοποίηση του συστήματος, τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας και την προσέλκυση επενδύσεων και σαφώς την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ενίσχυση των εξαγωγικών μονάδων με διευθέτηση του κόστους μεταφοράς και ενέργειας.
Αποκατάσταση και ενίσχυση του ρόλου των επιμελητηρίων με διαμόρφωση ενός νέου πιο δημοκρατικού και διάφανου πλαισίου λειτουργίας.
Ενίσχυση της κοινωνικής οικονομίας. Ειδικό πρόγραμμα επιδότησης της κοινωνικής εργασίας για την απορρόφηση 50.000 ανέργων κάθε χρόνο.
Ειδικό πρόγραμμα ενίσχυσης της απασχόλησης των νέων με επιδοτήσεις για τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης, προγράμματα κοινωνικής οικονομίας, κίνητρα πρόσληψης και απασχόλησης.
Άμεσος ανασχεδιασμός της παιδείας με στόχο την αποκατάσταση ίσων ευκαιριών για όλους τους νέους, στη μόρφωση και την απασχόληση.
Εθνικός διάλογος για τη συγκρότηση του εθνικού σχεδίου οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της χώρας
· Η χώρα στο σημείο που βρίσκεται έχει ανάγκη, για να αντέξει κοινωνικά και πολιτικά, να αλλάξουν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές. Να αποκτήσουν προοδευτικό περιεχόμενο.
· Δεν αντέχει άλλες μειώσεις κοινωνικών δαπανών.
· Δεν αντέχει άλλες αυξήσεις φόρων. Κάθε μήνα πολίτες και επιχειρήσεις χρωστούν ακόμη περισσότερα στην εφορία.
· Δεν αντέχει άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
· Δεν αντέχει άλλη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
· Δεν αντέχει άλλη ανεργία
· Δεν αντέχει άλλη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης και περαιτέρω επιδείνωση της θέσης των οικονομικά ασθενέστερων
· Χρειαζόμαστε ανάπτυξη, ρευστότητα, επενδύσεις και θέσεις εργασίας.
· Η ΔΗΜΑΡ με ευθύνη, για όλα αυτά, έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις. Δεν κάνει «τυφλή αντιπολίτευση». Επιδιώκει λύσεις και ευρύτερες συνεργασίες, χωρίς παρωπίδες.
Απευθύνομαι από το βήμα της Βουλής στους Έλληνες πολίτες: Η πολιτική δεν ασκείται με εκβιασμούς. Η Δημοκρατική Αριστερά –Προοδευτική Συνεργασία χρειάζεται δύναμη για να συμβάλλει σε προοδευτικές λύσεις για τη χώρα! Χρειάζεται δύναμη για να δώσει λύσεις προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΥΑΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑ ΓΙΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (VIDEO)
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προχωράει η αγορά του Μαρκάνο από την Ρούμπιν Καζάν
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
