2014-05-12 11:07:18
Συνέντευξη της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη στο ιστολόγιο Ινφογνώμων Πολιτικά
-Κυρία Σαρηγιαννίδη, είστε ένας νέος άνθρωπος, μια λαμπρή επιστήμονας, με έντονη παρουσία στον επιστημονικό σας χώρο αλλά και στην ίδια την κοινωνία. Τι σας ώθησε στην απόφασή σας να ασχοληθείτε με την πολιτική, σε μια περίοδο που αυτή είναι απαξιωμένη;
Κύριε Καλεντερίδη σας ευχαριστώ πραγματικά γι’ αυτήν την προσωπική ερώτηση. Καταρχάς, δεν πιστεύω ότι η πολιτική ως διαχείριση των κοινών μπορεί να είναι απαξιωμένη από ένα ορθολογικώς σκεπτόμενο άτομο.
Αυτό που σίγουρα είναι απαξιωμένο από τον ελληνικό λαό και οπωσδήποτε δικαίως, είναι το νεοελληνικό πολιτικό σύστημα, με τον δικομματισμό του, την πελατειακή του δομή και λειτουργία, τις επιλογές που έκανε για να φέρει την Ελλάδα ως το σημερινό ιστορικό σημείο - και από εκεί και ύστερα οι επιλογές του ως προς τη διαχείριση των μνημονίων και την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε βάρος της ιστορικής υπόστασης, αλλά και της καθημερινής ζωής των Ελλήνων πολιτών
. Από την άλλη μεριά, η απαξίωση της πολιτικής αυτής καθεαυτής, δηλαδή η αποπολιτικοποίηση του κόσμου είναι χαρακτηριστικό δείγμα μιας ηττημένης και υπό διάλυση κοινωνίας, που συναινεί σε όλα. Είναι καιρός οι ζωντανές δυνάμεις αυτής της κοινωνίας να αντιδράσουν στη δουλική συναίνεση που επιφέρει αυτή η αποπολιτικοποίηση. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να ξαναβρούμε την αξία του ενεργού πολιτικά ανθρώπου, του ελεύθερου πολίτη. Όσον αφορά εμένα προσωπικά, όπως το αναφέρω και στο βιογραφικό μου σημείωμα, ο λόγος που αποφάσισα να συμμετέχω στις Ευρωεκλογές στο Συνδυασμό της «Πυρίκαυστου Ελλάδας» σε συνεργασία με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», είναι η αγανάκτηση μου για τις μνημονιακές και νεοαποικιοκρατικές πολιτικές που ακολουθούνται από την Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη σε βάρος της καθημερινής και πολιτικής ζωής της χώρας. Θεωρώ ότι η πρωτοβουλία αυτή είναι ταυτόχρονα πατριωτική, δημοκρατική, αντιμνημονιακή και ενωτική.
-Η Ευρώπη τη δεκαετία του '70 και του '80 ήταν ένα όραμα, άπιαστο όνειρο για πολλούς λαούς. Τώρα, για μια σειρά από χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, μετατρέπεται σε εφιάλτη. Τι είναι για έναν νέο άνθρωπο η Ευρώπη σήμερα; Πώς θα θέλατε να επηρεάσετε την πορεία της, σε περίπτωση που εκλεγείτε ευρωβουλευτής; Ποιες θα είναι οι προτεραιότητές σας;
Πιστεύω ότι θα πρέπει να αποσπάσουμε εμείς οι πραγματικοί ευρωπαϊστές την Ευρώπη από τα χέρια των νεοφιλελεύθερων καταστροφέων της. Να ξαναδώσουμε νόημα και ουσία στο όραμα του Ζαν Μονέ για μια Ενωμένη Ευρώπη ενάντια στα σχέδια της κοντόφθαλμης εθνικιστικής και νεοαποικιοκρατικής λογικής της γερμανικής πολιτικής ως προς την Ευρώπη. Η συνεργασία ιδίως των κοινωνιών του Νότου θα πρέπει να απομονώσει όλους τους ακραίους νεοφιλελεύθερους ψευδοευρωπαϊστές. Η θέση των θεμάτων που αφορούν την Ευρώπη και τη θέση της Ελλάδας σε αυτήν δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στο κέντρο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής των Ευρωπαίων, όχι στα άκρα. Και εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι είναι ακριβώς αυτά τα ακραία στοιχεία των ευρωκαταστροφέων που κυβερνούν σήμερα την Ευρώπη. Σε περίπτωση που εκλεγώ, θα ήθελα να δώσω μια μάχη σε συνεργασία με όλους τους ευρωπαϊστές που δεν έχουν απωλέσει την εθνική τους ταυτότητα, για την αναβίωση του οράματος μιας Ευρώπης των λαών, μιας Ευρώπης πραγματικά δημοκρατικής. Θα ήθελα επίσης να υπενθυμίζω διαρκώς στους Γερμανούς, αλλά και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους εταίρους τι πραγματικά χρωστάει η Γερμανία στην χώρα μας.
-Ένας από τους τομείς που πλήττεται καίρια από την προϊούσα οικονομική κρίση, είναι το κοινωνικό κράτος και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τι πιστεύεται ότι θα πρέπει να κάνει το Ευρωκοινοβούλιο, αν όχι για να βελτιώσει, τουλάχιστον για να προστατέψει όσα δικαιώματα έχουν απομείνει;
Να ξεκινήσουμε από δυο βασικές παρατηρήσεις: 1. Όσον αφορά την περιβόητη ανταγωνιστικότητα τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι ενώ από το 2010 το κόστος εργασίας στη χώρα μας μειώθηκε κατά 20% περίπου, οι τιμές των ελληνικών εξαγωγών μειώθηκαν μόλις κατά 0,5%. Με άλλα λόγια, οι μειώσεις των μισθών δεν φαίνεται να στηρίζουν την περιβόητη ανταγωνιστικότητα των όποιων προϊόντων καταφέρνουμε ακόμα να εξάγουμε. Το ερώτημα είναι που πήγαν λοιπόν τα πρόσθετα κέρδη που προκύπτουν από τις μειώσεις των μισθών. 2. Αναφορικά με την ανεργία τα στοιχεία της Eurostat για τον Μήνα Μάρτιο του 2014 δείχνουν ότι μεταξύ των Κρατών – Μελών, οι χαμηλότεροι δείκτες ανεργίας κατεγράφησαν στην Αυστρία (4.9%), στη Γερμανία (5.1%) και στο Λουξεμβούργο (6.1%), ενώ οι υψηλότεροι στην Ελλάδα (26.7% τον Ιανουάριο του 2014) και στην Ισπανία (25.3%). Δεν αρκεί λοιπόν να λέμε γενικά ότι τα γερμανικά πλεονάσματα δημιουργούν τα ελλείμματα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κοινωνιών, ιδιαίτερα εκείνων του Νότου. Πρέπει να δούμε με πιο τρόπο συγκεκριμένα η ανεργία που πλήττει τις χώρες του Νότου, αποκομίζει στις Βορειοευρωπαϊκές κοινωνίες πολλαπλά οφέλη όχι μόνο άμεσα οικονομικής φύσης, αλλά και έμμεσα, αφού η μετανάστευση της ελληνικής νεολαίας που εκπαιδεύτηκε με δαπάνες του ελληνικού κράτους και των ελληνικών οικογενειών αποτελεί μια πραγματική απειλή για το μέλλον των κοινωνιών του Νότου - και ειδικά της Ελλάδας. Κατά τη γνώμη μου, η προσέγγιση αντιμετώπισης του φαινομένου της ανεργίας διέρχεται οπωσδήποτε από την παροχή κινήτρων τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Επίσης, θα πρέπει να αποφασιστούν άμεσα οι απαραίτητες φορολογικές ελαφρύνσεις, ιδίως για τις μκρομεσαίες παραγωγικές μονάδες που συνδέουν τις νέες τεχνολογίες με την παραδοσιακή «μαστορική», καθώς προφανώς και για τον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα. Όλα τα παραπάνω είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη λειτουργία του παραδοσιακού κοινωνικού κράτους, τόσο για την προστασία των ανέργων, όσο και για την (επαν)ένταξή τους στην αγορά εργασίας.
-Είναι σε όλους γνωστό ότι η Ε.Ε. υστερεί στον τομέα της πολιτικής ενοποίησης, κενό που ενδεχομένως να επιχειρηθεί να καλυφθεί το επόμενο διάστημα. Η πολιτική ενοποίηση αν γίνει ερήμην της Ελλάδας και της Κύπρου, θα καταστήσει τον Ελληνισμό κομπάρσο στην Ε.Ε. Εσείς, τι σκέφτεστε να πράξετε γι’ αυτό;
Καταρχάς, η πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε. είναι μια πολύ δύσκολη και αμφιλεγόμενη υπόθεση. Η Ε.Ε. ως γηραιά ήπειρος δεν ήταν ιστορικά και ούτε θα γίνει ποτέ αμερικάνικος Νέος Κόσμος. Με λίγα λόγια, η Ευρώπη δεν είναι Αμερική. Το πιο πιθανό κατ’ εμέ είναι ότι οι σημερινές γεωπολιτικές κρίσεις ενός κόσμου όλο σαφώς και πιο πολυπολικού να οδηγήσουν σε συγκυριακές συμμαχίες, καθώς και σε πιθανές εστίες συγκρούσεων ενδεχομένως και με πρόσκαιρες αναφλέξεις. Στη βάση αυτού του σκεπτικού, το όραμα μιας ειρηνικής Ευρώπης, τουλάχιστον με τη μορφή που έχει σήμερα η Ε.Ε., αποτελεί ένα ευγενές όραμα ίσως και μια ουτοπία. Όσον αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, η θέση τους στο παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη τις καθιστά ταυτόχρονα ισχυρές, αλλά και ευάλωτες. Θα πρέπει να αναζητήσουν όλες τις πιθανές συμμαχίες και να «παίξουν όλα τα χαρτιά» που τους προσφέρει η συγκυρία για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους και να εξασφαλίσουν την ιστορική τους επιβίωση. Εν κατακλείδι, υπό τη σημερινή και γερμανοκρατούμενη μορφή η πολιτική ενοποίηση της Ενωμένης Ευρώπης δεν θα είναι τελικά παρά η υλοποίηση του παλαιού Χιτλερικού οράματος μόνο που αντί του στρατού χρησιμοποιούνται οι τράπεζες και τα δημόσια χρέη.
-Ειδικά την περίοδο αυτή, εμφανίζονται διάφορα ρεύματα ευρωσκεπτικιστών. Πώς κρίνετε αυτό το θέμα και τι στάση τηρείτε εσείς προσωπικά σ’ αυτό το φαινόμενο;
Όπως προανέφερα τα ακραία στοιχεία των νεοφιλελεύθερων ευρωκαταστροφέων προσπαθούν να αλλάξουν το νόημα των λέξεων και την ίδια την κοινή λογική. Η διάβρωση της δημοκρατίας από μια κάστα τραπεζιτών και στελεχών των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που κερδοσκοπούν με κινήσεις κεφαλαίων ρημάζοντας χώρες, διαλύοντας οικονομίες, εξαθλιώνοντας λαούς και γιγαντώνοντας τις ανισότητες, προσπαθούν να προβάλλουν μια επιχειρηματολογία που εστιάζεται στην καταγγελία οποιασδήποτε αντίδρασης σε αυτή την κατάσταση. Αυτά τα ακραία στοιχεία αποκαλούν τους πραγματικούς ευρωπαϊστές «ευρωφοβικούς», «ευρωσκεπτικιστές», «λαϊκιστές», «ξενόφοβους» ή ακόμα και «ακροδεξιούς». Οι όροι αυτοί δεν είναι τυχαίοι. Έχουν τη σημασία τους: αντιστρέφουν τα νοήματα και την πραγματικότητα. Έτσι, οι ακραίοι ευρωκαταστροφείς προσπαθούν να κάνουν τους Ευρωπαίους πολίτες να αμφιβάλλουν ακόμα και για την πιο άμεση και ορατή πραγματικότητα, για τους ίδιους τους πραγματικούς ενόχους της υποβάθμισης και της καταστροφής της ζωής τους. Ενδεχομένως, βέβαια και τέτοιες ακραίες ακροδεξιές αρνητικές προς την Ευρώπη δυνάμεις έχουν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος. Όπως το λέει η παροιμία «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Θα έλεγα συμπληρωματικά ως προς την παροιμία ότι εκείνοι που δημιουργούν αυτήν την αναμπουμπούλα, την οποία εκμεταλλεύονται οι λύκοι, αν δεν είναι οι ίδιοι λύκοι ανήκουν εντούτοις όλοι στην οικογένεια των μεγάλων αρπακτικών. Των νεοφιλελεύθερων ευρωκαταστροφικών αρπακτικών που συμπεριφέρονται ως προς τη λεία τους με τρόπο εξίσου, αν όχι περισσότερο άγριο από ότι οι λύκοι. Το να δίνουν αυτά τα αρπακτικά μαθήματα για το ευρωπαϊκό ιδεώδες είναι λοιπόν τουλάχιστον αστείο, αν όχι προκλητικό για την κοινή μας λογική. Κατά συνέπεια, αμφισβητώ απολύτως ως Ευρωπαία πολίτης και εν δυνάμει πολιτικός την ίδια την ορολογία, όταν προέρχεται από τα στόματα των ακραίων ευρωκαταστροφέων. Όπως είπα η θέση των θεμάτων αυτών βρίσκεται στο κέντρο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής των Ευρωπαίων, όχι στα άκρα. Και στο κέντρο βρίσκεται εξ’ ορισμού η κοινή μας λογική και η ιστορική μας εμπειρία. Όσον αφορά την Πυρίκαυστο Ελλάδα με τους τρεις υποψήφιους ευρωβουλευτές (κ.κ. Ζουράρι, Καλεάδη και εμένα την ίδια), στο κέντρο των Ευρωπαϊκών θεμάτων βρίσκεται και η συνεπής αντιμνημονιακή μας δέσμευση, καθώς και η απόφασή μας να μην εγκαταλείψουμε το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης σε μια δράκα ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που μοιραία κάποια στιγμή θα την καταστρέψουν.
-Είδαμε προσφάτως τον υποψήφιο για τη θέση του Προέδρου της Ε.Ε. κ. Γιουνκέρ, σε επίσκεψή του στην Κύπρο, να καλεί την Τουρκία να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο. Την ίδια στιγμή εδώ στην Ελλάδα η προεκλογική συζήτηση για τις ευρωεκλογές περιορίζεται σε ζητήματα εσωτερικής φύσεως και κατανάλωσης. Και αυτό το κάνουν σχεδόν όλα τα κόμματα και η συντριπτική πλειονότητα των υποψηφίων. Ποια είναι η άποψή σας για το θέμα αυτό;
Από διπλωματικής άποψης η Ευρώπη θα μπορούσε να λειτουργήσει όντως σαν μια ασπίδα για τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα του ελλαδικού χώρου. Αυτό βέβαια σημαίνει μια ευέλικτη και ευφυή εξωτερική πολιτική, που να είναι ικανή να υπερβεί τις μικροκομματικές αντιπαλότητες, καθώς και να χρησιμοποιήσει όλα τα επιχειρήματα που μας παρέχει η γεωπολιτική μας θέση και η ευρωπαϊκή μας ένταξη με ένα τρόπο που να πείθει τους εξ ανατολών γείτονες μας για την αποφασιστικότητά μας να υπεραμυνθούμε χωρίς καμία παλινδρόμηση των εθνικών μας συμφερόντων. Εντούτοις, πρέπει να πούμε ότι η συζήτηση περί ευρωεκλογών περιορίζεται σε ζητήματα εσωτερικής κατανάλωσης κυρίως επειδή η πλειοψηφία των κομμάτων (ιδίως δε εκείνα της λεγόμενης αριστεράς), που διεκδικούν την εξουσία, δεν έχουν ως προτεραιότητά τους τα εθνικά ζητήματα.
-Τι μήνυμα θέλετε να δώσετε στους Έλληνες πολίτες και ιδιαίτερα στους νέους, τι πρέπει να σταθμίσουν οδεύοντας προς τις κάλπες στις ευρωεκλογές;
Αρχικά, να σημειώσω ότι ο ελληνικός λαός και κυρίως οι νέοι θα πρέπει να μην περιφρονήσουν τις κάλπες. Δεύτερον, πηγαίνοντας στις κάλπες να είναι αποφασισμένοι να απομονώσουν τους ακραίους ευρωκαταστροφείς καθώς και τα πολιτικά τους εγχώρια φερέφωνα και να είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν κυρίαρχοι λαοί στις χώρες τους και ως τέτοιοι να προσπαθήσουν να ξαναπάρουν την Ευρώπη στα χέρια τους, ενάντια σε όλες τις ακρότητες που την απειλούν με οριστική διάλυση. Θεωρώ ότι οι εκλογές αυτές είναι κρίσιμες και αποτελούν μια πραγματική σφυγμομέτρηση (και όχι δημοσκόπηση), των προθέσεων, της οργής και των αντοχών του ελληνικού λαού.
Ποια είναι η Ευγενία Σαρηγιαννίδου
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ευγενία Σαρηγιαννίδη του Χρήστου
Σπούδασα Ψυχολογία στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Στο ίδιο πανεπιστήμιο και τμήμα ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο αντικείμενο: «Δυνητικές Κοινότητες: Κοινωνιο – Ψυχολογικές Προσεγγίσεις και Τεχνικές Εφαρμογές». Είμαι Υποψήφια Διδάκτωρ Ψυχολογίας. Έχω παρακολουθήσει οκτώ σεμινάρια επαγγελματικής εξειδίκευσης και έχω τις αντίστοιχες πιστοποιήσεις για την εξάσκηση κλινικού έργου. Έχω πραγματοποιήσει αρκετές ανακοινώσεις σε συνέδρια και δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Ομιλώ πολύ καλά την αγγλική γλώσσα και μετρίως τη γαλλική.
Δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στην περιοχή της Αθήνας (Πλάκα) και της Ελευσίνας, όπου διατηρώ γραφείο ψυχολόγου. Συγχρόνως, είμαι Συντονίστρια του Δικτύου Συμβουλευτικών Υπηρεσιών, Κοινωνικών Μελετών και Ψυχολογικής Υποστήριξης «psy-counsellors», που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Έχω διδακτική εμπειρία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο Τμήμα Ψυχολογίας, στο Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ι.Δ.ΕΚ.Ε.) και σε Ι.Ε.Κ. της περιοχής της Αττικής.
Έχω πραγματοποιήσει ένα μεγάλο αριθμό διαλέξεων, παρεμβάσεων και ομιλιών γύρω από θέματα ψυχολογίας, εκπαίδευσης, και διαχείρισης προβλημάτων καθημερινής ζωής σε όλη την Ελλάδα. Έχω οργανώσει και συντονίσει στο Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας τρεις διεπιστημονικές συναντήσεις με θεματικό άξονα τα κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτικά προβλήματα του Θριασίου Πεδίου. Διατηρώ μόνιμη στήλη στην μηνιαία εφημερίδα «Ποντιακή Γνώμη», εκδόσεις Ινφογνώμων, όπου διαπραγματεύομαι θέματα γύρω από την ελληνική κρίση ταυτότητας καθώς και τα ψυχολογικά και κοινωνιοψυχολογικά προβλήματα της Ελλάδας σε πολιτική και οικονομική κρίση. Αρθρογραφώ επίσης στην ναυτιλιακή εφημερίδα «Maritime Economies» σχετικά με ζητήματα που αφορούν το ναυτικό επάγγελμα και τη ναυτική οικογένεια. Επίσης, οργανώνω και συντονίζω μια εβδομαδιαία εκπομπή στον ιντερνετικό κανάλι «VMEDIA», με τίτλο «Σε κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης», η οποία ασχολείται με θέματα κοινωνικών και πολιτικών νοοτροπιών της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Επιπρόσθετα, έχω σποραδικές εμφανίσεις στη συμβατική τηλεόραση (κανάλι ΑΛΦΑ), ως προσκεκλημένη διαφόρων εκπομπών καθώς και στο ραδιόφωνο. Κατά καιρούς αρθρογραφώ σε έντυπα του ημερήσιου τύπου γύρω από θέματα παρεμφερή της ειδικότητάς μου.
Είμαι μέλος του Πανελλήνιου Ψυχολογικού Συλλόγου, του Μητρώου Ψυχολόγων Κύπρου και της Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού (ΕΛ.Ε.ΣΥ.Π.)
Ο λόγος που αποφάσισα να συμμετέχω στις Ευρωεκλογές στο Συνδυασμό της «Πυρίκαυστου Ελλάδας» σε συνεργασία με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», είναι η αγανάκτηση μου για τις μνημονιακές και νεοαποικιοκρατικές πολιτικές που ακολουθούνται από την Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη σε βάρος της καθημερινής και πολιτικής ζωής της χώρας. Θεωρώ ότι η πρωτοβουλία αυτή είναι ταυτόχρονα πατριωτική, δημοκρατική, αντιμνημονιακή και ενωτική.
InfoGnomon
-Κυρία Σαρηγιαννίδη, είστε ένας νέος άνθρωπος, μια λαμπρή επιστήμονας, με έντονη παρουσία στον επιστημονικό σας χώρο αλλά και στην ίδια την κοινωνία. Τι σας ώθησε στην απόφασή σας να ασχοληθείτε με την πολιτική, σε μια περίοδο που αυτή είναι απαξιωμένη;
Κύριε Καλεντερίδη σας ευχαριστώ πραγματικά γι’ αυτήν την προσωπική ερώτηση. Καταρχάς, δεν πιστεύω ότι η πολιτική ως διαχείριση των κοινών μπορεί να είναι απαξιωμένη από ένα ορθολογικώς σκεπτόμενο άτομο.
Αυτό που σίγουρα είναι απαξιωμένο από τον ελληνικό λαό και οπωσδήποτε δικαίως, είναι το νεοελληνικό πολιτικό σύστημα, με τον δικομματισμό του, την πελατειακή του δομή και λειτουργία, τις επιλογές που έκανε για να φέρει την Ελλάδα ως το σημερινό ιστορικό σημείο - και από εκεί και ύστερα οι επιλογές του ως προς τη διαχείριση των μνημονίων και την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε βάρος της ιστορικής υπόστασης, αλλά και της καθημερινής ζωής των Ελλήνων πολιτών
-Η Ευρώπη τη δεκαετία του '70 και του '80 ήταν ένα όραμα, άπιαστο όνειρο για πολλούς λαούς. Τώρα, για μια σειρά από χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, μετατρέπεται σε εφιάλτη. Τι είναι για έναν νέο άνθρωπο η Ευρώπη σήμερα; Πώς θα θέλατε να επηρεάσετε την πορεία της, σε περίπτωση που εκλεγείτε ευρωβουλευτής; Ποιες θα είναι οι προτεραιότητές σας;
Πιστεύω ότι θα πρέπει να αποσπάσουμε εμείς οι πραγματικοί ευρωπαϊστές την Ευρώπη από τα χέρια των νεοφιλελεύθερων καταστροφέων της. Να ξαναδώσουμε νόημα και ουσία στο όραμα του Ζαν Μονέ για μια Ενωμένη Ευρώπη ενάντια στα σχέδια της κοντόφθαλμης εθνικιστικής και νεοαποικιοκρατικής λογικής της γερμανικής πολιτικής ως προς την Ευρώπη. Η συνεργασία ιδίως των κοινωνιών του Νότου θα πρέπει να απομονώσει όλους τους ακραίους νεοφιλελεύθερους ψευδοευρωπαϊστές. Η θέση των θεμάτων που αφορούν την Ευρώπη και τη θέση της Ελλάδας σε αυτήν δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στο κέντρο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής των Ευρωπαίων, όχι στα άκρα. Και εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι είναι ακριβώς αυτά τα ακραία στοιχεία των ευρωκαταστροφέων που κυβερνούν σήμερα την Ευρώπη. Σε περίπτωση που εκλεγώ, θα ήθελα να δώσω μια μάχη σε συνεργασία με όλους τους ευρωπαϊστές που δεν έχουν απωλέσει την εθνική τους ταυτότητα, για την αναβίωση του οράματος μιας Ευρώπης των λαών, μιας Ευρώπης πραγματικά δημοκρατικής. Θα ήθελα επίσης να υπενθυμίζω διαρκώς στους Γερμανούς, αλλά και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους εταίρους τι πραγματικά χρωστάει η Γερμανία στην χώρα μας.
-Ένας από τους τομείς που πλήττεται καίρια από την προϊούσα οικονομική κρίση, είναι το κοινωνικό κράτος και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τι πιστεύεται ότι θα πρέπει να κάνει το Ευρωκοινοβούλιο, αν όχι για να βελτιώσει, τουλάχιστον για να προστατέψει όσα δικαιώματα έχουν απομείνει;
Να ξεκινήσουμε από δυο βασικές παρατηρήσεις: 1. Όσον αφορά την περιβόητη ανταγωνιστικότητα τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι ενώ από το 2010 το κόστος εργασίας στη χώρα μας μειώθηκε κατά 20% περίπου, οι τιμές των ελληνικών εξαγωγών μειώθηκαν μόλις κατά 0,5%. Με άλλα λόγια, οι μειώσεις των μισθών δεν φαίνεται να στηρίζουν την περιβόητη ανταγωνιστικότητα των όποιων προϊόντων καταφέρνουμε ακόμα να εξάγουμε. Το ερώτημα είναι που πήγαν λοιπόν τα πρόσθετα κέρδη που προκύπτουν από τις μειώσεις των μισθών. 2. Αναφορικά με την ανεργία τα στοιχεία της Eurostat για τον Μήνα Μάρτιο του 2014 δείχνουν ότι μεταξύ των Κρατών – Μελών, οι χαμηλότεροι δείκτες ανεργίας κατεγράφησαν στην Αυστρία (4.9%), στη Γερμανία (5.1%) και στο Λουξεμβούργο (6.1%), ενώ οι υψηλότεροι στην Ελλάδα (26.7% τον Ιανουάριο του 2014) και στην Ισπανία (25.3%). Δεν αρκεί λοιπόν να λέμε γενικά ότι τα γερμανικά πλεονάσματα δημιουργούν τα ελλείμματα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κοινωνιών, ιδιαίτερα εκείνων του Νότου. Πρέπει να δούμε με πιο τρόπο συγκεκριμένα η ανεργία που πλήττει τις χώρες του Νότου, αποκομίζει στις Βορειοευρωπαϊκές κοινωνίες πολλαπλά οφέλη όχι μόνο άμεσα οικονομικής φύσης, αλλά και έμμεσα, αφού η μετανάστευση της ελληνικής νεολαίας που εκπαιδεύτηκε με δαπάνες του ελληνικού κράτους και των ελληνικών οικογενειών αποτελεί μια πραγματική απειλή για το μέλλον των κοινωνιών του Νότου - και ειδικά της Ελλάδας. Κατά τη γνώμη μου, η προσέγγιση αντιμετώπισης του φαινομένου της ανεργίας διέρχεται οπωσδήποτε από την παροχή κινήτρων τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Επίσης, θα πρέπει να αποφασιστούν άμεσα οι απαραίτητες φορολογικές ελαφρύνσεις, ιδίως για τις μκρομεσαίες παραγωγικές μονάδες που συνδέουν τις νέες τεχνολογίες με την παραδοσιακή «μαστορική», καθώς προφανώς και για τον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα. Όλα τα παραπάνω είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη λειτουργία του παραδοσιακού κοινωνικού κράτους, τόσο για την προστασία των ανέργων, όσο και για την (επαν)ένταξή τους στην αγορά εργασίας.
-Είναι σε όλους γνωστό ότι η Ε.Ε. υστερεί στον τομέα της πολιτικής ενοποίησης, κενό που ενδεχομένως να επιχειρηθεί να καλυφθεί το επόμενο διάστημα. Η πολιτική ενοποίηση αν γίνει ερήμην της Ελλάδας και της Κύπρου, θα καταστήσει τον Ελληνισμό κομπάρσο στην Ε.Ε. Εσείς, τι σκέφτεστε να πράξετε γι’ αυτό;
Καταρχάς, η πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε. είναι μια πολύ δύσκολη και αμφιλεγόμενη υπόθεση. Η Ε.Ε. ως γηραιά ήπειρος δεν ήταν ιστορικά και ούτε θα γίνει ποτέ αμερικάνικος Νέος Κόσμος. Με λίγα λόγια, η Ευρώπη δεν είναι Αμερική. Το πιο πιθανό κατ’ εμέ είναι ότι οι σημερινές γεωπολιτικές κρίσεις ενός κόσμου όλο σαφώς και πιο πολυπολικού να οδηγήσουν σε συγκυριακές συμμαχίες, καθώς και σε πιθανές εστίες συγκρούσεων ενδεχομένως και με πρόσκαιρες αναφλέξεις. Στη βάση αυτού του σκεπτικού, το όραμα μιας ειρηνικής Ευρώπης, τουλάχιστον με τη μορφή που έχει σήμερα η Ε.Ε., αποτελεί ένα ευγενές όραμα ίσως και μια ουτοπία. Όσον αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, η θέση τους στο παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη τις καθιστά ταυτόχρονα ισχυρές, αλλά και ευάλωτες. Θα πρέπει να αναζητήσουν όλες τις πιθανές συμμαχίες και να «παίξουν όλα τα χαρτιά» που τους προσφέρει η συγκυρία για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους και να εξασφαλίσουν την ιστορική τους επιβίωση. Εν κατακλείδι, υπό τη σημερινή και γερμανοκρατούμενη μορφή η πολιτική ενοποίηση της Ενωμένης Ευρώπης δεν θα είναι τελικά παρά η υλοποίηση του παλαιού Χιτλερικού οράματος μόνο που αντί του στρατού χρησιμοποιούνται οι τράπεζες και τα δημόσια χρέη.
-Ειδικά την περίοδο αυτή, εμφανίζονται διάφορα ρεύματα ευρωσκεπτικιστών. Πώς κρίνετε αυτό το θέμα και τι στάση τηρείτε εσείς προσωπικά σ’ αυτό το φαινόμενο;
Όπως προανέφερα τα ακραία στοιχεία των νεοφιλελεύθερων ευρωκαταστροφέων προσπαθούν να αλλάξουν το νόημα των λέξεων και την ίδια την κοινή λογική. Η διάβρωση της δημοκρατίας από μια κάστα τραπεζιτών και στελεχών των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που κερδοσκοπούν με κινήσεις κεφαλαίων ρημάζοντας χώρες, διαλύοντας οικονομίες, εξαθλιώνοντας λαούς και γιγαντώνοντας τις ανισότητες, προσπαθούν να προβάλλουν μια επιχειρηματολογία που εστιάζεται στην καταγγελία οποιασδήποτε αντίδρασης σε αυτή την κατάσταση. Αυτά τα ακραία στοιχεία αποκαλούν τους πραγματικούς ευρωπαϊστές «ευρωφοβικούς», «ευρωσκεπτικιστές», «λαϊκιστές», «ξενόφοβους» ή ακόμα και «ακροδεξιούς». Οι όροι αυτοί δεν είναι τυχαίοι. Έχουν τη σημασία τους: αντιστρέφουν τα νοήματα και την πραγματικότητα. Έτσι, οι ακραίοι ευρωκαταστροφείς προσπαθούν να κάνουν τους Ευρωπαίους πολίτες να αμφιβάλλουν ακόμα και για την πιο άμεση και ορατή πραγματικότητα, για τους ίδιους τους πραγματικούς ενόχους της υποβάθμισης και της καταστροφής της ζωής τους. Ενδεχομένως, βέβαια και τέτοιες ακραίες ακροδεξιές αρνητικές προς την Ευρώπη δυνάμεις έχουν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος. Όπως το λέει η παροιμία «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Θα έλεγα συμπληρωματικά ως προς την παροιμία ότι εκείνοι που δημιουργούν αυτήν την αναμπουμπούλα, την οποία εκμεταλλεύονται οι λύκοι, αν δεν είναι οι ίδιοι λύκοι ανήκουν εντούτοις όλοι στην οικογένεια των μεγάλων αρπακτικών. Των νεοφιλελεύθερων ευρωκαταστροφικών αρπακτικών που συμπεριφέρονται ως προς τη λεία τους με τρόπο εξίσου, αν όχι περισσότερο άγριο από ότι οι λύκοι. Το να δίνουν αυτά τα αρπακτικά μαθήματα για το ευρωπαϊκό ιδεώδες είναι λοιπόν τουλάχιστον αστείο, αν όχι προκλητικό για την κοινή μας λογική. Κατά συνέπεια, αμφισβητώ απολύτως ως Ευρωπαία πολίτης και εν δυνάμει πολιτικός την ίδια την ορολογία, όταν προέρχεται από τα στόματα των ακραίων ευρωκαταστροφέων. Όπως είπα η θέση των θεμάτων αυτών βρίσκεται στο κέντρο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής των Ευρωπαίων, όχι στα άκρα. Και στο κέντρο βρίσκεται εξ’ ορισμού η κοινή μας λογική και η ιστορική μας εμπειρία. Όσον αφορά την Πυρίκαυστο Ελλάδα με τους τρεις υποψήφιους ευρωβουλευτές (κ.κ. Ζουράρι, Καλεάδη και εμένα την ίδια), στο κέντρο των Ευρωπαϊκών θεμάτων βρίσκεται και η συνεπής αντιμνημονιακή μας δέσμευση, καθώς και η απόφασή μας να μην εγκαταλείψουμε το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης σε μια δράκα ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που μοιραία κάποια στιγμή θα την καταστρέψουν.
-Είδαμε προσφάτως τον υποψήφιο για τη θέση του Προέδρου της Ε.Ε. κ. Γιουνκέρ, σε επίσκεψή του στην Κύπρο, να καλεί την Τουρκία να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο. Την ίδια στιγμή εδώ στην Ελλάδα η προεκλογική συζήτηση για τις ευρωεκλογές περιορίζεται σε ζητήματα εσωτερικής φύσεως και κατανάλωσης. Και αυτό το κάνουν σχεδόν όλα τα κόμματα και η συντριπτική πλειονότητα των υποψηφίων. Ποια είναι η άποψή σας για το θέμα αυτό;
Από διπλωματικής άποψης η Ευρώπη θα μπορούσε να λειτουργήσει όντως σαν μια ασπίδα για τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα του ελλαδικού χώρου. Αυτό βέβαια σημαίνει μια ευέλικτη και ευφυή εξωτερική πολιτική, που να είναι ικανή να υπερβεί τις μικροκομματικές αντιπαλότητες, καθώς και να χρησιμοποιήσει όλα τα επιχειρήματα που μας παρέχει η γεωπολιτική μας θέση και η ευρωπαϊκή μας ένταξη με ένα τρόπο που να πείθει τους εξ ανατολών γείτονες μας για την αποφασιστικότητά μας να υπεραμυνθούμε χωρίς καμία παλινδρόμηση των εθνικών μας συμφερόντων. Εντούτοις, πρέπει να πούμε ότι η συζήτηση περί ευρωεκλογών περιορίζεται σε ζητήματα εσωτερικής κατανάλωσης κυρίως επειδή η πλειοψηφία των κομμάτων (ιδίως δε εκείνα της λεγόμενης αριστεράς), που διεκδικούν την εξουσία, δεν έχουν ως προτεραιότητά τους τα εθνικά ζητήματα.
-Τι μήνυμα θέλετε να δώσετε στους Έλληνες πολίτες και ιδιαίτερα στους νέους, τι πρέπει να σταθμίσουν οδεύοντας προς τις κάλπες στις ευρωεκλογές;
Αρχικά, να σημειώσω ότι ο ελληνικός λαός και κυρίως οι νέοι θα πρέπει να μην περιφρονήσουν τις κάλπες. Δεύτερον, πηγαίνοντας στις κάλπες να είναι αποφασισμένοι να απομονώσουν τους ακραίους ευρωκαταστροφείς καθώς και τα πολιτικά τους εγχώρια φερέφωνα και να είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν κυρίαρχοι λαοί στις χώρες τους και ως τέτοιοι να προσπαθήσουν να ξαναπάρουν την Ευρώπη στα χέρια τους, ενάντια σε όλες τις ακρότητες που την απειλούν με οριστική διάλυση. Θεωρώ ότι οι εκλογές αυτές είναι κρίσιμες και αποτελούν μια πραγματική σφυγμομέτρηση (και όχι δημοσκόπηση), των προθέσεων, της οργής και των αντοχών του ελληνικού λαού.
Ποια είναι η Ευγενία Σαρηγιαννίδου
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ευγενία Σαρηγιαννίδη του Χρήστου
Σπούδασα Ψυχολογία στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Στο ίδιο πανεπιστήμιο και τμήμα ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο αντικείμενο: «Δυνητικές Κοινότητες: Κοινωνιο – Ψυχολογικές Προσεγγίσεις και Τεχνικές Εφαρμογές». Είμαι Υποψήφια Διδάκτωρ Ψυχολογίας. Έχω παρακολουθήσει οκτώ σεμινάρια επαγγελματικής εξειδίκευσης και έχω τις αντίστοιχες πιστοποιήσεις για την εξάσκηση κλινικού έργου. Έχω πραγματοποιήσει αρκετές ανακοινώσεις σε συνέδρια και δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Ομιλώ πολύ καλά την αγγλική γλώσσα και μετρίως τη γαλλική.
Δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στην περιοχή της Αθήνας (Πλάκα) και της Ελευσίνας, όπου διατηρώ γραφείο ψυχολόγου. Συγχρόνως, είμαι Συντονίστρια του Δικτύου Συμβουλευτικών Υπηρεσιών, Κοινωνικών Μελετών και Ψυχολογικής Υποστήριξης «psy-counsellors», που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Έχω διδακτική εμπειρία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο Τμήμα Ψυχολογίας, στο Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ι.Δ.ΕΚ.Ε.) και σε Ι.Ε.Κ. της περιοχής της Αττικής.
Έχω πραγματοποιήσει ένα μεγάλο αριθμό διαλέξεων, παρεμβάσεων και ομιλιών γύρω από θέματα ψυχολογίας, εκπαίδευσης, και διαχείρισης προβλημάτων καθημερινής ζωής σε όλη την Ελλάδα. Έχω οργανώσει και συντονίσει στο Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας τρεις διεπιστημονικές συναντήσεις με θεματικό άξονα τα κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτικά προβλήματα του Θριασίου Πεδίου. Διατηρώ μόνιμη στήλη στην μηνιαία εφημερίδα «Ποντιακή Γνώμη», εκδόσεις Ινφογνώμων, όπου διαπραγματεύομαι θέματα γύρω από την ελληνική κρίση ταυτότητας καθώς και τα ψυχολογικά και κοινωνιοψυχολογικά προβλήματα της Ελλάδας σε πολιτική και οικονομική κρίση. Αρθρογραφώ επίσης στην ναυτιλιακή εφημερίδα «Maritime Economies» σχετικά με ζητήματα που αφορούν το ναυτικό επάγγελμα και τη ναυτική οικογένεια. Επίσης, οργανώνω και συντονίζω μια εβδομαδιαία εκπομπή στον ιντερνετικό κανάλι «VMEDIA», με τίτλο «Σε κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης», η οποία ασχολείται με θέματα κοινωνικών και πολιτικών νοοτροπιών της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Επιπρόσθετα, έχω σποραδικές εμφανίσεις στη συμβατική τηλεόραση (κανάλι ΑΛΦΑ), ως προσκεκλημένη διαφόρων εκπομπών καθώς και στο ραδιόφωνο. Κατά καιρούς αρθρογραφώ σε έντυπα του ημερήσιου τύπου γύρω από θέματα παρεμφερή της ειδικότητάς μου.
Είμαι μέλος του Πανελλήνιου Ψυχολογικού Συλλόγου, του Μητρώου Ψυχολόγων Κύπρου και της Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού (ΕΛ.Ε.ΣΥ.Π.)
Ο λόγος που αποφάσισα να συμμετέχω στις Ευρωεκλογές στο Συνδυασμό της «Πυρίκαυστου Ελλάδας» σε συνεργασία με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», είναι η αγανάκτηση μου για τις μνημονιακές και νεοαποικιοκρατικές πολιτικές που ακολουθούνται από την Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη σε βάρος της καθημερινής και πολιτικής ζωής της χώρας. Θεωρώ ότι η πρωτοβουλία αυτή είναι ταυτόχρονα πατριωτική, δημοκρατική, αντιμνημονιακή και ενωτική.
InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί η Γαλλία Α.Ε. πηγαίνει στο συνέδριο του Putin;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
