2014-05-13 23:43:05
Ο Στέλιος Κεμανετζής γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου 1973 και τα τελευταία 25 χρόνια αγωνίζεται στην Ορεστιάδα από τη θέση του κεντρικού. Είναι χωρίς αμφιβολία «ο τελευταίος των μοϊκανών» της μεγάλης ομάδας. Mετά την αποχώρηση του Ηλία Γραμματικόπουλου είναι ο μοναδικός εν ενεργεία βολεϊμπολίστας που έχει ζήσει τη μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του΄90, ενώ είναι και ο αρχηγός της ομάδας που
κατάφερε να πάρει εφέτος την άνοδο για την Volleyleague.
Ξεκίνησε το βόλεϊ το 1987 λίγες ημέρες μετά το Ευρωπαϊκό της Γάνδης και τέσσερα χρόνια αργότερα είχε συμμετοχές και στην ανδρική ομάδα. Έζησε τις καλύτερες στιγμές του συλλόγου, τα τέσσερα φάιναλ-4 κυπέλλων Ευρώπης, τους τρεις τελικούς πρωταθλημάτων και τον τελικό κυπέλλου. Έζησε τις στιγμές αποθέωσης αλλά και τους δύο υποβιβασμούς, την παρακμή και την ταπείνωση, αλλά σήμερα μπορεί να περπατάει στους δρόμους της Ορεστιάδας και πάλ με ψηλά το κεφάλι καθώς τήρησε την υπόσχεση του να επιστρέψει η ομάδα στην Volleyleague.
Τι σημαίνει η επιστροφή της Ορεστιάδας στην Volleyleague;
«Για μένα σημαίνει ικανοποίηση, για τον σύλλογο δικαίωση, για τα παιδιά μας σημαίνει κίνητρο για το μέλλον, για το βόλεϊ σημαίνει αναγκαιότητα. Θεωρώ μεγάλη μαγκιά αυτό που κάναμε. Ξεπεράσαμε μεγάλες δυσκολίες. Στη θέση μας άλλες ομάδες μπορεί και να διαλύονταν».
Που αφιερώνεις την άνοδο;
«Στη μνήμη του μεγάλου Νίκου Σαμαρά. Μας λείπει πολύ αυτές τις στιγμές. Την αφιέρωσα επίσης στην γυναίκα μου Έφη και στις τρεις κόρες μου Αργυρώ, Νικολίνα και Ανδριάνα που με στερήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια».
Τις δύσκολες στιγμές, σκέφτηκες πως η ομάδα δεν θα ξαναγύριζε ποτέ στην Volleyleague;
«Ναι, είχα απογοητευτεί αλλά δεν είχα απελπιστεί. Πίστευα πάντα πως η ομάδα κάποια στιγμή θα επέστρεφε στην Α1. Περνούσε από το μυαλό μου πως αυτό ίσως το κάνει τα επόμενα χρόνια όταν εγώ θα είχα αποχωρήσει. Έγινε λίγο πιο γρήγορα κι ενώ εγώ είμαι εν ενεργεία και αρχηγός. Εκπλήρωσα την υπόσχεση που είχα δώσει όταν είχαμε υποβιβαστεί και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό».
Θα συνεχίσεις να παίζεις ή θα σταματήσεις;
«Είναι κάτι που το σκέφτομαι πολύ. Θα το αποφασίσω μετά τη συζήτηση που θα έχω με τη διοίκηση και τον προπονητή. Θα τα βάλουμε κάτω. Εάν η ομάδα με χρειάζεται θα μείνω. Αλλιώς θα σταματήσω και θα αναλάβω κάποιο άλλο πόστο. Πάντως σίγουρα θα είμαι κοντά στην ομάδα».
Τι διαφορές υπάρχουν μεταξύ της σημερινής ομάδας και της μεγάλης Ορεστιάδας του παρελθόντος;
«Πολλές και σημαντικές. Τα πράγματα σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολα. Τότε κάποια πράγματα ήταν λυμένα και τακτοποιημένα. Τώρα έχουμε χάσει τα κεκτημένα και πρέπει να παλεύουμε για το κάθε τι. Χάσαμε μισθούς, χάσαμε τα ταξίδια με αεροπλάνα, χάσαμε τις πολυτελείς διαμονές εκτός έδρας. Ακόμα και για τα καθημερινά πρέπει να πολεμάμε να τα εξασφαλίσουμε. Από τα εμφιαλωμένα και τα προπονητικά ρούχα μέχρι την θέρμανση στο γυμναστήριο. Τώρα τα διεκδικούμε, τότε ήταν δεδομένα. Η οικονομική κρίση μας έχει επηρεάσει πολύ. Η οικονομία στην Ορεστιάδα δεν είναι ξεχωριστή απ΄ ότι σε όλη την Ελλάδα. Παντού υπάρχουν προβλήματα, απλά στην Ορεστιάδα είναι δίνονται πιο εύκολα βοήθειες. Υπάρχει ανεπτυγμένη αλληλεγγύη διότι εδώ υπάρχει μεγαλύτερο δέσιμο μεταξύ των κατοίκων. Στην Αθήνα όλα είναι απρόσωπα και το κόστος ζωής είναι πιο ακριβό με εξαίρεση τον χειμώνα που πλέον κι εδώ είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα».
Σε αυτά τα 7 χρόνια που ήσασταν στην Α2 τι άλλαξε στον σύλλογο;
«Η πτώση στην Α2 ήταν ένα μεγάλο σοκ. Κανείς δεν περίμενε πως θα πέσουμε. Το χειρότερο ήταν πως όλοι πιστεύαμε πως θα ανέβουμε εύκολα. Οι αλλαγές ήταν ραγδαίες, βίαιες θα έλεγα. Τα προβλήματα ήταν κρυμμένα και όταν πέσαμε αναδείχτηκαν. Όταν όλα βγήκαν στην επιφάνεια η ομάδα βούλιαξε. Ο σύλλογος είχε ανάγκη από νέα άτομα στη διοίκηση και ευτυχώς σταδιακά άρχισε η ανανέωση και η αναγέννηση. Όλο αυτό το διάστημα λύθηκαν πολλά προβλήματα. Η διοίκηση απαρτίζεται από νέα και δραστήρια άτομα. Πάλεψαν να εξυγιάνουν τα οικονομικά που ήταν και το μεγάλο στοίχημα. Στο μεγαλύτερο μέρος το κατάφεραν. Κατάφεραν να φέρουν τον κόσμο πίσω στο γήπεδο και κατάφεραν να κρατήσουν ανοικτές τις ακαδημίες. Ακούγονται δεδομένες αξίες αλλά δεν είναι. Η κρίση και η πτώση μας δίδαξε πολλά και κυρίως μας δίδαξε να αναγνωρίζουμε αυτά που χάσαμε».
Στον τελευταίο αγώνα με την Αργυρούπολη ακούσαμε την παραδοσιακή μπάντα. Είδαμε τον Σάλτσο και τον Γκαρίλη. Γενική επιστράτευση των ρομαντικών δυνάμεων;
«Ναι. Ήταν παλιά αγαπημένα πρόσωπα από το παρελθόν που μας βοήθησαν και μας έδωσαν ενέργεια. Η μπάντα υπάρχει, αλλά πλέον ανήκει στον Δήμο και στον τελευταίο αγώνα με την Αργυρούπολη εμφανίστηκε. Μας ανέβασε ψυχολογικά. Μας βοήθησε πολύ, μας έδινε ρυθμό και κίνηση. Μας ξύπνησε αναμνήσεις. Επίσης ήταν μαζί μας ο Σάλτσο. Ο θαυματουργός φυσιοθεραπευτής της μεγάλης ομάδας. Επιστρατεύτηκε και μας βοήθησε πολύ δύο εβδομάδες. Οταν οι άλλες ομάδες έπεφταν, εμείς ανεβαίναμε. Έκανε πολύ δουλειά. Είχαμε κοντά μας στην ομάδα τον Γιάννη Γκαρίλη που ήταν έφορος και στην παλιά ομάδα. Προσπαθήσαμε να έχουμε κοντά μας όλα τα οικεία πρόσωπα. Προσπαθήσαμε να έχουμε καλό ξενοδοχείο και ποιότητα φαγητού όπως παλιά και το καταφέραμε. Όλα αυτά έπαιξαν ρόλο για να παρουσιάσουμε μια επιτυχημένη εικόνα. Ένας μεγάλος σύλλογος για να αντέξει στο χρόνο πρέπει να ανανεώνεται αλλά και να στηρίζεται από όλες τις γενιές παραγόντων, αθλητών και προπονητών».
Υπήρξε βοήθεια από τους τοπικούς φορείς και επιχειρηματίες;
«Ναι, τα τελευταία δύο χρόνια είχαμε όλο και περισσότερες βοήθειες από τον απλό κόσμο, τους τοπικούς φορείς και τοπικούς επιχειρηματίες. Μας έλεγαν προχωρήστε και εμείς είμαστε εδώ».
Θα αντέξει η ομάδα τον ανταγωνισμό της Volleyleague;
«Αυτό είναι το νέο στοίχημα. Ανεβήκαμε και θέλουμε να μείνουμε. Έχουμε πάρει υποσχέσεις από τον Δήμο, από ντόπιους επιχειρηματίες. Αν συντηρηθεί και αυτή η δυναμική του κόσμου με 2.000 κόσμο σε κάθε αγώνα δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα».
Η ακαδημία έχει παιδιά;
«Έχουμε 180 παιδιά στην ακαδημία μας. Είναι εντυπωσιακό το νούμερο και πιστεύω πως το επόμενο διάστημα μετά την άνοδο θα ξεπεράσουμε τα 300 παιδιά. Έχουν πλαισιωθεί οι ακαδημίες με γυμναστές – αθλητές της ομάδας. Έχουμε 8-10 καλούς αθλητές που είναι ο κορμός που να βασιστεί η νέα Ορεστιάδα. Δεν έχουμε ανησυχία σε αυτό το κομμάτι. Ο Έβρος ποτέ δεν σταμάτησε να βγάζει αθλητές».
Από το γήπεδο στο μπαλκόνι; Κατεβαίνεις υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές;
«Ναι, από τον αγωνιστικό στον πολιτικό στίβο. Κατεβαίνω με τον νυν δήμαρχο Δημήτρη Μουζά. Είμαι υποψήφιος στο Δημοτικό Διαμέρισμα της Νέας Βύσσας. Είναι η δεύτερη φορά και ελπίζω αυτή τη φορά να εκλεγώ. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρω εγώ πάλι θα βοηθήσω. Έχουμε καλή συνεργασία και ο Μουζάς έχει βοηθήσει πολύ τον Α.Ο.Ορεστιάδας».
Πότε σκέφτεσαι να κρεμάσεις τα παπούτσια σου;
«Ο μεγάλος Τζούριτς μας έλεγε κάποτε πως “αν πηγαίνεις στο γήπεδο και βαριέσαι ή είσαι τραυματίας πρέπει να σταματήσεις”. Eγώ ούτε βαριέμαι, ούτε είμαι τραυματίας».
Από τα εκατοντάδες συγχαρητήρια που έλαβες για την άνοδο ποιος σε συγκίνησε;
«Απ΄ όλη την Ελλάδα δέχτηκα συγχαρητήρια. Με συγκίνησαν όλι και τους ευχαριστώ. Πιο πολύ με συγκινούν οι απλοί συμπολίτες που αλλάζουν πεζοδρόμιο για να έρθουν να με χαιρετήσουν. Με τιμά πολύ η αναγνώριση τους και τους ευχαριστώ». Tromaktiko
κατάφερε να πάρει εφέτος την άνοδο για την Volleyleague.
Ξεκίνησε το βόλεϊ το 1987 λίγες ημέρες μετά το Ευρωπαϊκό της Γάνδης και τέσσερα χρόνια αργότερα είχε συμμετοχές και στην ανδρική ομάδα. Έζησε τις καλύτερες στιγμές του συλλόγου, τα τέσσερα φάιναλ-4 κυπέλλων Ευρώπης, τους τρεις τελικούς πρωταθλημάτων και τον τελικό κυπέλλου. Έζησε τις στιγμές αποθέωσης αλλά και τους δύο υποβιβασμούς, την παρακμή και την ταπείνωση, αλλά σήμερα μπορεί να περπατάει στους δρόμους της Ορεστιάδας και πάλ με ψηλά το κεφάλι καθώς τήρησε την υπόσχεση του να επιστρέψει η ομάδα στην Volleyleague.
Τι σημαίνει η επιστροφή της Ορεστιάδας στην Volleyleague;
«Για μένα σημαίνει ικανοποίηση, για τον σύλλογο δικαίωση, για τα παιδιά μας σημαίνει κίνητρο για το μέλλον, για το βόλεϊ σημαίνει αναγκαιότητα. Θεωρώ μεγάλη μαγκιά αυτό που κάναμε. Ξεπεράσαμε μεγάλες δυσκολίες. Στη θέση μας άλλες ομάδες μπορεί και να διαλύονταν».
Που αφιερώνεις την άνοδο;
«Στη μνήμη του μεγάλου Νίκου Σαμαρά. Μας λείπει πολύ αυτές τις στιγμές. Την αφιέρωσα επίσης στην γυναίκα μου Έφη και στις τρεις κόρες μου Αργυρώ, Νικολίνα και Ανδριάνα που με στερήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια».
Τις δύσκολες στιγμές, σκέφτηκες πως η ομάδα δεν θα ξαναγύριζε ποτέ στην Volleyleague;
«Ναι, είχα απογοητευτεί αλλά δεν είχα απελπιστεί. Πίστευα πάντα πως η ομάδα κάποια στιγμή θα επέστρεφε στην Α1. Περνούσε από το μυαλό μου πως αυτό ίσως το κάνει τα επόμενα χρόνια όταν εγώ θα είχα αποχωρήσει. Έγινε λίγο πιο γρήγορα κι ενώ εγώ είμαι εν ενεργεία και αρχηγός. Εκπλήρωσα την υπόσχεση που είχα δώσει όταν είχαμε υποβιβαστεί και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό».
Θα συνεχίσεις να παίζεις ή θα σταματήσεις;
«Είναι κάτι που το σκέφτομαι πολύ. Θα το αποφασίσω μετά τη συζήτηση που θα έχω με τη διοίκηση και τον προπονητή. Θα τα βάλουμε κάτω. Εάν η ομάδα με χρειάζεται θα μείνω. Αλλιώς θα σταματήσω και θα αναλάβω κάποιο άλλο πόστο. Πάντως σίγουρα θα είμαι κοντά στην ομάδα».
Τι διαφορές υπάρχουν μεταξύ της σημερινής ομάδας και της μεγάλης Ορεστιάδας του παρελθόντος;
«Πολλές και σημαντικές. Τα πράγματα σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολα. Τότε κάποια πράγματα ήταν λυμένα και τακτοποιημένα. Τώρα έχουμε χάσει τα κεκτημένα και πρέπει να παλεύουμε για το κάθε τι. Χάσαμε μισθούς, χάσαμε τα ταξίδια με αεροπλάνα, χάσαμε τις πολυτελείς διαμονές εκτός έδρας. Ακόμα και για τα καθημερινά πρέπει να πολεμάμε να τα εξασφαλίσουμε. Από τα εμφιαλωμένα και τα προπονητικά ρούχα μέχρι την θέρμανση στο γυμναστήριο. Τώρα τα διεκδικούμε, τότε ήταν δεδομένα. Η οικονομική κρίση μας έχει επηρεάσει πολύ. Η οικονομία στην Ορεστιάδα δεν είναι ξεχωριστή απ΄ ότι σε όλη την Ελλάδα. Παντού υπάρχουν προβλήματα, απλά στην Ορεστιάδα είναι δίνονται πιο εύκολα βοήθειες. Υπάρχει ανεπτυγμένη αλληλεγγύη διότι εδώ υπάρχει μεγαλύτερο δέσιμο μεταξύ των κατοίκων. Στην Αθήνα όλα είναι απρόσωπα και το κόστος ζωής είναι πιο ακριβό με εξαίρεση τον χειμώνα που πλέον κι εδώ είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα».
Σε αυτά τα 7 χρόνια που ήσασταν στην Α2 τι άλλαξε στον σύλλογο;
«Η πτώση στην Α2 ήταν ένα μεγάλο σοκ. Κανείς δεν περίμενε πως θα πέσουμε. Το χειρότερο ήταν πως όλοι πιστεύαμε πως θα ανέβουμε εύκολα. Οι αλλαγές ήταν ραγδαίες, βίαιες θα έλεγα. Τα προβλήματα ήταν κρυμμένα και όταν πέσαμε αναδείχτηκαν. Όταν όλα βγήκαν στην επιφάνεια η ομάδα βούλιαξε. Ο σύλλογος είχε ανάγκη από νέα άτομα στη διοίκηση και ευτυχώς σταδιακά άρχισε η ανανέωση και η αναγέννηση. Όλο αυτό το διάστημα λύθηκαν πολλά προβλήματα. Η διοίκηση απαρτίζεται από νέα και δραστήρια άτομα. Πάλεψαν να εξυγιάνουν τα οικονομικά που ήταν και το μεγάλο στοίχημα. Στο μεγαλύτερο μέρος το κατάφεραν. Κατάφεραν να φέρουν τον κόσμο πίσω στο γήπεδο και κατάφεραν να κρατήσουν ανοικτές τις ακαδημίες. Ακούγονται δεδομένες αξίες αλλά δεν είναι. Η κρίση και η πτώση μας δίδαξε πολλά και κυρίως μας δίδαξε να αναγνωρίζουμε αυτά που χάσαμε».
Στον τελευταίο αγώνα με την Αργυρούπολη ακούσαμε την παραδοσιακή μπάντα. Είδαμε τον Σάλτσο και τον Γκαρίλη. Γενική επιστράτευση των ρομαντικών δυνάμεων;
«Ναι. Ήταν παλιά αγαπημένα πρόσωπα από το παρελθόν που μας βοήθησαν και μας έδωσαν ενέργεια. Η μπάντα υπάρχει, αλλά πλέον ανήκει στον Δήμο και στον τελευταίο αγώνα με την Αργυρούπολη εμφανίστηκε. Μας ανέβασε ψυχολογικά. Μας βοήθησε πολύ, μας έδινε ρυθμό και κίνηση. Μας ξύπνησε αναμνήσεις. Επίσης ήταν μαζί μας ο Σάλτσο. Ο θαυματουργός φυσιοθεραπευτής της μεγάλης ομάδας. Επιστρατεύτηκε και μας βοήθησε πολύ δύο εβδομάδες. Οταν οι άλλες ομάδες έπεφταν, εμείς ανεβαίναμε. Έκανε πολύ δουλειά. Είχαμε κοντά μας στην ομάδα τον Γιάννη Γκαρίλη που ήταν έφορος και στην παλιά ομάδα. Προσπαθήσαμε να έχουμε κοντά μας όλα τα οικεία πρόσωπα. Προσπαθήσαμε να έχουμε καλό ξενοδοχείο και ποιότητα φαγητού όπως παλιά και το καταφέραμε. Όλα αυτά έπαιξαν ρόλο για να παρουσιάσουμε μια επιτυχημένη εικόνα. Ένας μεγάλος σύλλογος για να αντέξει στο χρόνο πρέπει να ανανεώνεται αλλά και να στηρίζεται από όλες τις γενιές παραγόντων, αθλητών και προπονητών».
Υπήρξε βοήθεια από τους τοπικούς φορείς και επιχειρηματίες;
«Ναι, τα τελευταία δύο χρόνια είχαμε όλο και περισσότερες βοήθειες από τον απλό κόσμο, τους τοπικούς φορείς και τοπικούς επιχειρηματίες. Μας έλεγαν προχωρήστε και εμείς είμαστε εδώ».
Θα αντέξει η ομάδα τον ανταγωνισμό της Volleyleague;
«Αυτό είναι το νέο στοίχημα. Ανεβήκαμε και θέλουμε να μείνουμε. Έχουμε πάρει υποσχέσεις από τον Δήμο, από ντόπιους επιχειρηματίες. Αν συντηρηθεί και αυτή η δυναμική του κόσμου με 2.000 κόσμο σε κάθε αγώνα δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα».
Η ακαδημία έχει παιδιά;
«Έχουμε 180 παιδιά στην ακαδημία μας. Είναι εντυπωσιακό το νούμερο και πιστεύω πως το επόμενο διάστημα μετά την άνοδο θα ξεπεράσουμε τα 300 παιδιά. Έχουν πλαισιωθεί οι ακαδημίες με γυμναστές – αθλητές της ομάδας. Έχουμε 8-10 καλούς αθλητές που είναι ο κορμός που να βασιστεί η νέα Ορεστιάδα. Δεν έχουμε ανησυχία σε αυτό το κομμάτι. Ο Έβρος ποτέ δεν σταμάτησε να βγάζει αθλητές».
Από το γήπεδο στο μπαλκόνι; Κατεβαίνεις υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές;
«Ναι, από τον αγωνιστικό στον πολιτικό στίβο. Κατεβαίνω με τον νυν δήμαρχο Δημήτρη Μουζά. Είμαι υποψήφιος στο Δημοτικό Διαμέρισμα της Νέας Βύσσας. Είναι η δεύτερη φορά και ελπίζω αυτή τη φορά να εκλεγώ. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρω εγώ πάλι θα βοηθήσω. Έχουμε καλή συνεργασία και ο Μουζάς έχει βοηθήσει πολύ τον Α.Ο.Ορεστιάδας».
Πότε σκέφτεσαι να κρεμάσεις τα παπούτσια σου;
«Ο μεγάλος Τζούριτς μας έλεγε κάποτε πως “αν πηγαίνεις στο γήπεδο και βαριέσαι ή είσαι τραυματίας πρέπει να σταματήσεις”. Eγώ ούτε βαριέμαι, ούτε είμαι τραυματίας».
Από τα εκατοντάδες συγχαρητήρια που έλαβες για την άνοδο ποιος σε συγκίνησε;
«Απ΄ όλη την Ελλάδα δέχτηκα συγχαρητήρια. Με συγκίνησαν όλι και τους ευχαριστώ. Πιο πολύ με συγκινούν οι απλοί συμπολίτες που αλλάζουν πεζοδρόμιο για να έρθουν να με χαιρετήσουν. Με τιμά πολύ η αναγνώριση τους και τους ευχαριστώ». Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μάθε τι σημαίνει η ημερομηνία γέννησής σου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
