2014-05-21 06:35:08
Μόνο ἕνα νὰπροσέξεις, μὲ συμβούλεψε ὁ Ὅσιος Πορφύριος. Νὰ ξεκαθαρίζεις τὶς σκέψεις σου, ποὺ ἀπὸ τὴν πολλή σου εὐαισθησία πιέζεσαι καὶ θλίβεσαι. Νὰ τὶς διώχνεις, νὰ μὴν παραμένουν. Νὰ ἀγαπᾶς τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἔρχονται καὶ δὲν θὰ ταράζεσαι, οὔτε θὰ θλίβεσαι. Νὰ ἀγαπᾶς πολὺὅλους τοὺς ἀδελφοὺς τὸ ἴδιο. Νὰἀγαπᾶς πολὺ τὸν Γέροντα. Ἕνας Γέροντας, ἕνας Χριστός.
- Πῶς θὰ ἀγαπήσω τοὺς πειρασμοὺς καὶτὶς δυσκολίες;
- Εἶναι μεγάλη ἱστορία αὐτή. Ἔχει τοὺς τρόπους της. Ἅμα μπεῖὁ Χριστὸς στὴν καρδιά, τὴ γεμίζει μὲ τὴν ἀγάπη Του. Τότε δὲν ὑπάρχει «μὴ τοῦτο, μὴ ἐκεῖνο, μή, μή…». Μόνο ἀγάπη… Πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ Ἀγάπη.
Τὰ μὴ ἦσαν πρὸ Χριστοῦ. Τὰ κατήργησε ὁ Χριστός. Ἔφερε τὴν Ἀγάπη. Παράδεισος εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὑπακοή, ἡ ταπείνωση.
Νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεὸ γιὰ τὸν πειρασμό σου
Καὶ κάποιος ἄλλος ποὺ εἶχε πρόβλημα ἀρκετὰσοβαρὸ καὶ πῆγε καὶ τὸ εἶπε στὸν Ὅσιο Πορφύριο, τοῦ λέει, ἀφοῦ ἦταν ἀνθρωπίνως ἄλυτο: «Ἄκου, παιδί μου, σοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεὸς ἕνα μικρὸπειρασμό, μιὰ μικρὴ δυσκολία, ἕνα προβληματάκι… Κι ἐσὺ ἀντὶ νὰ χαρεῖς γι’ αὐτὸ ποὺ σοῦ ἐμπιστεύτηκε, κάθεσαι καὶ στενοχωριέσαι; Πές, Χριστέ μου, νὰ εἶναι εὐλογημένο! Ἀφοῦ ἐπέλεξες ἐσὺ αὐτό, ἢἡ ἀδυναμία μου ὅρισε αὐτὸ καὶ ἐσὺ τὸ ἀνέχεσαι, νὰεἶναι εὐλογημένο… Καὶεὐχαριστῶ, Θεέ μου».
Ξεχνᾶμε νὰ λέμε εὐχαριστῶστὴν θλίψη καὶ στὸν πόνο.
Κάποτε ἦταν ἕνα παιδάκι ποὺ τὸ πείραζαν τὰ ἄλλα παιδιά, γιατὶ ἤτανε λίγο ἀδύνατο, λίγο ντροπαλὸ κ.λπ. Καὶστενοχωριότανε καὶ πονοῦσε. Πήγαινε στὸσπίτι κι ἔκλαιγε. Παραπονιότανε στὴ γιαγιά -ἡμητέρα του εἶχε πεθάνει. Ἡ γιαγιὰἤτανε πιστή. Μὴ στενοχωριέσαι, παιδί μου, τοῦ ἔλεε, νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεὸ καὶ γι’ αὐτὸ καὶ γιὰ ὅλα.
Πέρασε καιρός, κατάλαβε. Τὰ καλὰλογάκια ὅταν πέφτουν στὴν ψυχή, μένουν, νὰ ξέρετε. Σιγὰ-σιγὰ καλλιεργοῦνται, καρποφοροῦν καὶβγαίνουν.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου», σσ. 207-208
agioritikesmnimes
- Πῶς θὰ ἀγαπήσω τοὺς πειρασμοὺς καὶτὶς δυσκολίες;
- Εἶναι μεγάλη ἱστορία αὐτή. Ἔχει τοὺς τρόπους της. Ἅμα μπεῖὁ Χριστὸς στὴν καρδιά, τὴ γεμίζει μὲ τὴν ἀγάπη Του. Τότε δὲν ὑπάρχει «μὴ τοῦτο, μὴ ἐκεῖνο, μή, μή…». Μόνο ἀγάπη… Πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ Ἀγάπη.
Τὰ μὴ ἦσαν πρὸ Χριστοῦ. Τὰ κατήργησε ὁ Χριστός. Ἔφερε τὴν Ἀγάπη. Παράδεισος εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὑπακοή, ἡ ταπείνωση.
Νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεὸ γιὰ τὸν πειρασμό σου
Καὶ κάποιος ἄλλος ποὺ εἶχε πρόβλημα ἀρκετὰσοβαρὸ καὶ πῆγε καὶ τὸ εἶπε στὸν Ὅσιο Πορφύριο, τοῦ λέει, ἀφοῦ ἦταν ἀνθρωπίνως ἄλυτο: «Ἄκου, παιδί μου, σοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεὸς ἕνα μικρὸπειρασμό, μιὰ μικρὴ δυσκολία, ἕνα προβληματάκι… Κι ἐσὺ ἀντὶ νὰ χαρεῖς γι’ αὐτὸ ποὺ σοῦ ἐμπιστεύτηκε, κάθεσαι καὶ στενοχωριέσαι; Πές, Χριστέ μου, νὰ εἶναι εὐλογημένο! Ἀφοῦ ἐπέλεξες ἐσὺ αὐτό, ἢἡ ἀδυναμία μου ὅρισε αὐτὸ καὶ ἐσὺ τὸ ἀνέχεσαι, νὰεἶναι εὐλογημένο… Καὶεὐχαριστῶ, Θεέ μου».
Ξεχνᾶμε νὰ λέμε εὐχαριστῶστὴν θλίψη καὶ στὸν πόνο.
Κάποτε ἦταν ἕνα παιδάκι ποὺ τὸ πείραζαν τὰ ἄλλα παιδιά, γιατὶ ἤτανε λίγο ἀδύνατο, λίγο ντροπαλὸ κ.λπ. Καὶστενοχωριότανε καὶ πονοῦσε. Πήγαινε στὸσπίτι κι ἔκλαιγε. Παραπονιότανε στὴ γιαγιά -ἡμητέρα του εἶχε πεθάνει. Ἡ γιαγιὰἤτανε πιστή. Μὴ στενοχωριέσαι, παιδί μου, τοῦ ἔλεε, νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεὸ καὶ γι’ αὐτὸ καὶ γιὰ ὅλα.
Πέρασε καιρός, κατάλαβε. Τὰ καλὰλογάκια ὅταν πέφτουν στὴν ψυχή, μένουν, νὰ ξέρετε. Σιγὰ-σιγὰ καλλιεργοῦνται, καρποφοροῦν καὶβγαίνουν.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου», σσ. 207-208
agioritikesmnimes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δελφίνια και φάλαινες καταλαβαίνουν μόνο την αλμυρή γεύση
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έρευνα δείχνει ότι μοιάζουν γενετικά οι σύζυγοι!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
