2014-05-21 08:14:14
Γράφει ο Δημήτριος Σούκερας MBA(ER)
Αντισυνταγματάρχης (ΑΣ) ε.α
Ο Paul Valeri έλεγε πως «ο καλύτερος τρόπος για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, είναι να ξυπνήσεις». Μα αλήθεια έχουν δικαίωμα στο όνειρο οι Στρατιωτικοί;
Παλαιότερα κανείς δεν απαντούσε συγκεκριμένα σε αυτό το ερώτημα και έτσι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων αφήνονταν να εναποθέτουν την ελπίδα τους στην ισχύ μιας υπέρτατης και αδιόρατης δύναμης που καθώς συνήθως παρέμενε άφαντη μπροστά στις κακουχίες και τις δυσκολίες της στρατιωτικής ζωής, οι παλαιότεροι από εμάς την ονόμαζαν, «η Υπηρεσία».
Ήταν απίστευτη η δύναμη της «Υπηρεσίας», μόνο στο άκουσμά της ως λέξη, αφού μπορούσε να καθησυχάσει την ανησυχία, να γεννήσει πάλι την ελπίδα και να ανθίσει την προσδοκία της κοινωνικής μέριμνας προς τα στελέχη και τις οικογένειές τους, που όμως, σχεδόν πάντα έμενε ατελής , απροσδιόριστη και αναποτελεσματική.
Αυτή και μόνη η αντίληψη μιας ύπαρξης που στην πραγματικότητα ουδέποτε έστερξε κανέναν, ήταν αρκετή για να διατηρείται ακμαίο το φρόνημα και το ηθικό των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων μας, για σχεδόν σαράντα χρόνια. Και ήρθε αυτό το καταραμένο το μνημόνιο να διαλύσει όλες τις ροζ φυσαλίδες, ενός ονείρου των στρατιωτικών που μετατράπηκε σε εφιάλτη και μαζί με αυτό να επέλθει ο θάνατος της ψήφου των «δεδομένων».
Τα παραδείγματα που δόθηκαν την τελευταία περίοδο ιδιαίτερα πυκνά, αφού ενδεικτικά και ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία εμπέδωσε, πως οι στρατιωτικοί «απολαμβάνουν» την «επικουρικότητα» των μετοχικών ταμείων τους και την αδηφαγία των πολιτικών για μειώσεις σχεδόν στο 50% της απόδοσής τους, από την έναρξη των μνημονίων, πολύ πριν «την επικουρικότητα» που έρχεται αμέσως μετά από αυτές τις εκλογές και τις νεώτερες μειώσεις για όλους, με την διαφορά πως αυτό το έκαναν και θα το συνεχίσουν οι πολιτικοί , σε ταμεία στα οποία ουδέποτε συνέβαλλαν, με τον οβολό του κράτους, ενώ παράλληλα διατήρησαν την διοίκηση, αποποιούμενοι συνολικά των εσφαλμένων επιλογών τους και του ενδεχόμενου δόλου τους. Μάλιστα το πράττουν τόσο ξεδιάντροπα αφού «μερίμνησαν», με τους «λογιστές» τους, να αθροίζουν τις καταβολές των ποσών του ΓΛΚ με εκείνες των μερισμάτων, ώστε συνολικά να επιτυγχάνουν περαιτέρω «ψαλίδι», φορολογώντας και χρήματα που διαχρονικά προέρχονται από τις τσέπες των ιδίων των στελεχών.
Ανάμεσα στις δύο επιλογές διαχείρισης του ανθρωπίνου δυναμικού των «μαλακών» είτε των «σκληρών» μοντέλων ξαφνικά οι στρατιωτικοί, «συμβατικοί πολίτες του πεντάλεπτου», αφού για αυτούς τόσο διαρκεί η ιδιότητα του πολίτη κατά τον χρόνο άσκησης του εκλογικού τους δικαιώματος, έστω και σε μεμακρυσμένους για αυτούς, τόπους, βρέθηκαν μπροστά σε μια δυσάρεστη πραγματικότητα. Ήταν τόσο όμορφο και ζωογόνο να πιστεύουν μέσα τους πως η πατρίδα, τους περιβάλλει, όχι μόνο με μια «μαλακή» ρητορική αλλά ταυτόχρονα και με μια «μαλακή» αντιμετώπιση, τόσο κατά την διάρκεια της θητείας τους, αλλά κυριότερα εκείνη της αποστρατείας τους, όπως στο σύνολό τους πράττουν, όλες οι χώρες, τόσο του Δυτικού αλλά και του λοιπού πολιτισμένου κόσμου.
Αλήθεια ποιοι και για ποιόν ακριβώς λόγο αποφάσισαν, να τραυματίσουν τον μύθο του αμέριστου ενδιαφέροντος της σημερινής πολιτείας προς τους στρατιωτικούς και με ποιες επιδιώξεις; Γιατί εκείνοι που στο παρελθόν εύκολα , αδιάλειπτα, με στοργή και επιδοκιμασία «ακουμπούσαν» την πλάτη των στρατιωτικών αποφάσισαν να αποκόψουν, αυτήν τους την συνήθεια;
Είναι διάχυτη η ανησυχία των πολιτικών , ιδιαίτερα εκείνων των καθεστηκυίων δυνάμεων, για τα αποτελέσματα της κάλπης κυριότερα της εβδομάδας των ευρωεκλογών και μετέπειτα για τις εθνικές εκλογές, όποτε και όταν προκύψουν. Είναι γεγονός πως σήμερα το στράτευμα συνολικά έχει ξεκαθαρίσει μέσα του, πως αντιμετωπίζεται αποκλειστικά ως «κόστος» και βάρος και μάλιστα ως εργαζόμενοι οι οποίοι δεν επιθυμούν να εργάζονται αποτελεσματικά, για αυτό και συνολικά επιλέγεται ο συγκεντρωτικός στενός έλεγχος της πολιτικής διοίκησης, που συνολικά βλέπει παντού στις γωνίες, φαντάσματα και σφετεριστές της εξουσίας. Ενδεχομένως στην πολιτική ηγεσία έχει δημιουργηθεί η πεποίθηση πως «οι ένστολοι», όπως μειωτικά τους αποκαλούν, είναι απλά στοιχεία, στην παραγωγή ασφαλείας, στα όρια της χώρας και κάτι άλλο διατηρεί τον κυρίαρχο ρόλο.
Μήπως τα υποβρύχια που «γέρνουν» και ακόμη δεν έχουν παραληφθεί; Ίσως ο συνολικά διατιθέμενος απομειούμενος πολεμικός εξοπλισμός της χώρας , τα αεροσκάφη της Π.Α χωρίς πιλότους, μαζί με τα ανύπαρκτα πυρομαχικά των Leopards που ακόμη δεν έχουν εξευρεθεί, και τα συνολικά συρικνούμενα κονδύλια για την άμυνα, θα δυνηθούν να διαδραματίσουν τον πρωτεύοντα ρόλο, κατά το παρών και το κοντινό μέλλον, στην άμυνα της χώρας;
Σκέψεις κοντόφθαλμων πολιτικών, ατάκτως ειρημμένες, σε έναν επαναλαμβανόμενο καμβά σύγχυσης, αποπροσανατολισμού, απώλειας του ονείρου, της ελπίδας και επικράτησης της παράνοιας. Ας πάψουν να ανησυχούν οι «επαγγελματίες πολιτικοί του παρελθόντος», δεν θα τους «μαυρίσει» κανείς στην κάλπη και τουλάχιστον, όχι οι Έλληνες στρατιωτικοί για τις συντάξεις που περιέκοψαν δυσανάλογα, για τα σκληρά λόγια χαρακτηρισμού που τους αποδόθηκαν στα χρόνια του μνημονίου, αποκαλύπτοντας ενδόμυχες αρνητικές προθέσεις μιας μακράς περιόδου εναντίον τους.
Αυτό που θα συμβεί προσομοιάζει με την φυσική εξέλιξη της επίσκεψης ενός αριθμού ασθενών, με σαφή δείγματα ψυχοπαθολογικών ευρημάτων, στους αρμόδιους ιατρούς, όπου υποχρεωτικά θα κρατηθούν, απομονωμένοι από τον πραγματικό κόσμο που μας περιβάλλει, επί μακρόν, μιας και οι πράξεις τους, οι συμπεριφορές τους, συστηματικά τραυματίζουν την ζωή των Ελλήνων του σήμερα και του αύριο. Πως ήταν ποτέ δυνατόν οποιοσδήποτε στην Ελλάδα να θεωρεί πως 500 ευρώ θα μπορούσε να είναι το αντίτιμο για την ανταλλαγή της υπερηφάνειας, των ονείρων και της αίσθησης καθήκοντος της νεώτερης γενιάς στελεχών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων; Ευτυχώς που η ίδια πολιτεία έχει ήδη μεριμνήσει αμέσως μετά τις εκλογές, αυτό το ποσό να το αφαιρέσει πολλαπλασιαζόμενο, από την πενιχρή μισθοδοσία των «ακριτών» της, ειδάλλως εκείνοι θα έπρεπε να «μηχανευτούν» έναν άλλο τρόπο επιστροφής τους σε αυτήν.
Ας με συγχωρήσουν οι επί μακρόν ηγέτες μας, μπορεί να παθαίνω αυτό που περιγράφει ο D.H Lawrence : «Ποτέ δεν μπορώ να αποφασίσω αν οι σκέψεις μου είναι αποτέλεσμα των ονείρων μου ή τα όνειρα αποτέλεσμα των σκέψεών μου». Ελπίζω μπροστά στην κάλπη να ξεκαθαρίσω το μυαλό μου και μαζί με εμένα και οι συνάδερφοί μου στρατιωτικοί!!!
kranos
Αντισυνταγματάρχης (ΑΣ) ε.α
Ο Paul Valeri έλεγε πως «ο καλύτερος τρόπος για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, είναι να ξυπνήσεις». Μα αλήθεια έχουν δικαίωμα στο όνειρο οι Στρατιωτικοί;
Παλαιότερα κανείς δεν απαντούσε συγκεκριμένα σε αυτό το ερώτημα και έτσι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων αφήνονταν να εναποθέτουν την ελπίδα τους στην ισχύ μιας υπέρτατης και αδιόρατης δύναμης που καθώς συνήθως παρέμενε άφαντη μπροστά στις κακουχίες και τις δυσκολίες της στρατιωτικής ζωής, οι παλαιότεροι από εμάς την ονόμαζαν, «η Υπηρεσία».
Ήταν απίστευτη η δύναμη της «Υπηρεσίας», μόνο στο άκουσμά της ως λέξη, αφού μπορούσε να καθησυχάσει την ανησυχία, να γεννήσει πάλι την ελπίδα και να ανθίσει την προσδοκία της κοινωνικής μέριμνας προς τα στελέχη και τις οικογένειές τους, που όμως, σχεδόν πάντα έμενε ατελής , απροσδιόριστη και αναποτελεσματική.
Αυτή και μόνη η αντίληψη μιας ύπαρξης που στην πραγματικότητα ουδέποτε έστερξε κανέναν, ήταν αρκετή για να διατηρείται ακμαίο το φρόνημα και το ηθικό των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων μας, για σχεδόν σαράντα χρόνια. Και ήρθε αυτό το καταραμένο το μνημόνιο να διαλύσει όλες τις ροζ φυσαλίδες, ενός ονείρου των στρατιωτικών που μετατράπηκε σε εφιάλτη και μαζί με αυτό να επέλθει ο θάνατος της ψήφου των «δεδομένων».
Τα παραδείγματα που δόθηκαν την τελευταία περίοδο ιδιαίτερα πυκνά, αφού ενδεικτικά και ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία εμπέδωσε, πως οι στρατιωτικοί «απολαμβάνουν» την «επικουρικότητα» των μετοχικών ταμείων τους και την αδηφαγία των πολιτικών για μειώσεις σχεδόν στο 50% της απόδοσής τους, από την έναρξη των μνημονίων, πολύ πριν «την επικουρικότητα» που έρχεται αμέσως μετά από αυτές τις εκλογές και τις νεώτερες μειώσεις για όλους, με την διαφορά πως αυτό το έκαναν και θα το συνεχίσουν οι πολιτικοί , σε ταμεία στα οποία ουδέποτε συνέβαλλαν, με τον οβολό του κράτους, ενώ παράλληλα διατήρησαν την διοίκηση, αποποιούμενοι συνολικά των εσφαλμένων επιλογών τους και του ενδεχόμενου δόλου τους. Μάλιστα το πράττουν τόσο ξεδιάντροπα αφού «μερίμνησαν», με τους «λογιστές» τους, να αθροίζουν τις καταβολές των ποσών του ΓΛΚ με εκείνες των μερισμάτων, ώστε συνολικά να επιτυγχάνουν περαιτέρω «ψαλίδι», φορολογώντας και χρήματα που διαχρονικά προέρχονται από τις τσέπες των ιδίων των στελεχών.
Ανάμεσα στις δύο επιλογές διαχείρισης του ανθρωπίνου δυναμικού των «μαλακών» είτε των «σκληρών» μοντέλων ξαφνικά οι στρατιωτικοί, «συμβατικοί πολίτες του πεντάλεπτου», αφού για αυτούς τόσο διαρκεί η ιδιότητα του πολίτη κατά τον χρόνο άσκησης του εκλογικού τους δικαιώματος, έστω και σε μεμακρυσμένους για αυτούς, τόπους, βρέθηκαν μπροστά σε μια δυσάρεστη πραγματικότητα. Ήταν τόσο όμορφο και ζωογόνο να πιστεύουν μέσα τους πως η πατρίδα, τους περιβάλλει, όχι μόνο με μια «μαλακή» ρητορική αλλά ταυτόχρονα και με μια «μαλακή» αντιμετώπιση, τόσο κατά την διάρκεια της θητείας τους, αλλά κυριότερα εκείνη της αποστρατείας τους, όπως στο σύνολό τους πράττουν, όλες οι χώρες, τόσο του Δυτικού αλλά και του λοιπού πολιτισμένου κόσμου.
Αλήθεια ποιοι και για ποιόν ακριβώς λόγο αποφάσισαν, να τραυματίσουν τον μύθο του αμέριστου ενδιαφέροντος της σημερινής πολιτείας προς τους στρατιωτικούς και με ποιες επιδιώξεις; Γιατί εκείνοι που στο παρελθόν εύκολα , αδιάλειπτα, με στοργή και επιδοκιμασία «ακουμπούσαν» την πλάτη των στρατιωτικών αποφάσισαν να αποκόψουν, αυτήν τους την συνήθεια;
Είναι διάχυτη η ανησυχία των πολιτικών , ιδιαίτερα εκείνων των καθεστηκυίων δυνάμεων, για τα αποτελέσματα της κάλπης κυριότερα της εβδομάδας των ευρωεκλογών και μετέπειτα για τις εθνικές εκλογές, όποτε και όταν προκύψουν. Είναι γεγονός πως σήμερα το στράτευμα συνολικά έχει ξεκαθαρίσει μέσα του, πως αντιμετωπίζεται αποκλειστικά ως «κόστος» και βάρος και μάλιστα ως εργαζόμενοι οι οποίοι δεν επιθυμούν να εργάζονται αποτελεσματικά, για αυτό και συνολικά επιλέγεται ο συγκεντρωτικός στενός έλεγχος της πολιτικής διοίκησης, που συνολικά βλέπει παντού στις γωνίες, φαντάσματα και σφετεριστές της εξουσίας. Ενδεχομένως στην πολιτική ηγεσία έχει δημιουργηθεί η πεποίθηση πως «οι ένστολοι», όπως μειωτικά τους αποκαλούν, είναι απλά στοιχεία, στην παραγωγή ασφαλείας, στα όρια της χώρας και κάτι άλλο διατηρεί τον κυρίαρχο ρόλο.
Μήπως τα υποβρύχια που «γέρνουν» και ακόμη δεν έχουν παραληφθεί; Ίσως ο συνολικά διατιθέμενος απομειούμενος πολεμικός εξοπλισμός της χώρας , τα αεροσκάφη της Π.Α χωρίς πιλότους, μαζί με τα ανύπαρκτα πυρομαχικά των Leopards που ακόμη δεν έχουν εξευρεθεί, και τα συνολικά συρικνούμενα κονδύλια για την άμυνα, θα δυνηθούν να διαδραματίσουν τον πρωτεύοντα ρόλο, κατά το παρών και το κοντινό μέλλον, στην άμυνα της χώρας;
Σκέψεις κοντόφθαλμων πολιτικών, ατάκτως ειρημμένες, σε έναν επαναλαμβανόμενο καμβά σύγχυσης, αποπροσανατολισμού, απώλειας του ονείρου, της ελπίδας και επικράτησης της παράνοιας. Ας πάψουν να ανησυχούν οι «επαγγελματίες πολιτικοί του παρελθόντος», δεν θα τους «μαυρίσει» κανείς στην κάλπη και τουλάχιστον, όχι οι Έλληνες στρατιωτικοί για τις συντάξεις που περιέκοψαν δυσανάλογα, για τα σκληρά λόγια χαρακτηρισμού που τους αποδόθηκαν στα χρόνια του μνημονίου, αποκαλύπτοντας ενδόμυχες αρνητικές προθέσεις μιας μακράς περιόδου εναντίον τους.
Αυτό που θα συμβεί προσομοιάζει με την φυσική εξέλιξη της επίσκεψης ενός αριθμού ασθενών, με σαφή δείγματα ψυχοπαθολογικών ευρημάτων, στους αρμόδιους ιατρούς, όπου υποχρεωτικά θα κρατηθούν, απομονωμένοι από τον πραγματικό κόσμο που μας περιβάλλει, επί μακρόν, μιας και οι πράξεις τους, οι συμπεριφορές τους, συστηματικά τραυματίζουν την ζωή των Ελλήνων του σήμερα και του αύριο. Πως ήταν ποτέ δυνατόν οποιοσδήποτε στην Ελλάδα να θεωρεί πως 500 ευρώ θα μπορούσε να είναι το αντίτιμο για την ανταλλαγή της υπερηφάνειας, των ονείρων και της αίσθησης καθήκοντος της νεώτερης γενιάς στελεχών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων; Ευτυχώς που η ίδια πολιτεία έχει ήδη μεριμνήσει αμέσως μετά τις εκλογές, αυτό το ποσό να το αφαιρέσει πολλαπλασιαζόμενο, από την πενιχρή μισθοδοσία των «ακριτών» της, ειδάλλως εκείνοι θα έπρεπε να «μηχανευτούν» έναν άλλο τρόπο επιστροφής τους σε αυτήν.
Ας με συγχωρήσουν οι επί μακρόν ηγέτες μας, μπορεί να παθαίνω αυτό που περιγράφει ο D.H Lawrence : «Ποτέ δεν μπορώ να αποφασίσω αν οι σκέψεις μου είναι αποτέλεσμα των ονείρων μου ή τα όνειρα αποτέλεσμα των σκέψεών μου». Ελπίζω μπροστά στην κάλπη να ξεκαθαρίσω το μυαλό μου και μαζί με εμένα και οι συνάδερφοί μου στρατιωτικοί!!!
kranos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πως θα προστατεύσετε τις καταθέσεις σας από κατάσχεση
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα 3 “όχι” του Αντώναρου για την ψήφο της Κυριακής
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
