Φοβού τους "πατριώτες"...

2014-05-21 13:15:05

Από τότε που ξέσπασε η κρίση, γέμισε ο τόπος "πατριώτες", το προσέξατε κι εσείς;

Φαντάζομαι οι περισσότεροι είχαμε την ατυχία να γνωρίσουμε και να συνδεθούμε με άτομα τα οποία αν και δημοσίως δηλώνουν "η πατρίδα πάνω απ' όλα", στον ιδιωτικό τους βίο βάζουν πρώτο το συμφέρον τους.

Από προσωπική μου εμπειρία: το 2008 είχα γνωριστεί σε φιλικό επίπεδο μέσω της μητέρας μου με μια δημοσιογράφο. Ήταν περίπου στην ηλικία μου και στις συζητήσεις που είχαμε φαινόταν να έχουμε πολλά κοινά.

Κάποια στιγμή μου είπε ότι σε μια δεδομένη περίοδο πέρασε από κάποιο από τα μικρότερα τότε κόμματα αλλά δεν έμεινε πολύ γιατί, όπως μου ανέφερε, συνειδητοποίησε ότι ο πρόεδρος του συγκεκριμένου κόμματος ήταν "πρακτοράκος".

Στους μήνες που ακολούθησαν η επαφή μας έγινε κάπως πιο αραιά. Δεν μαλώσαμε. Απλά ένιωσα ότι εκείνη δεν αισθανόταν άνετα μαζί μου πια. Ίσως και να με θεωρούσε πολύ δυναμική για τα μέτρα της. Ή πολύ ειλικρινής. Ή και τα δυο. Ίσως αισθανόταν ότι απειλείτο η δική της προσωπικότητα δίπλα στη δική μου. Οι περισσότερες γυναίκες δυστυχώς είναι γεμάτες τέτοιου είδους ανασφάλειες και ως αποτέλεσμα γίνονται εξωφρενικά ανταγωνιστικές.

Λίγο πριν τις εκλογές του 2009 μιλήσαμε ένα βράδυ στο τηλέφωνο. Τότε ήταν που μου ανακοίνωσε ότι θα ψήφιζε Πασόκ. Έμεινα άναυδη.

Όταν τη ρώτησα πως είναι δυνατόν(για μένα ήταν φανερό ότι ο Γιωργάκης ήταν λαοπλάνος κι επικίνδυνος), μου είπε ορθά κοφτά ότι ήταν ο μόνος τρόπος να σώσει την περιουσία της. Μου εξήγησε κάποιες λεπτομέρειες των προσωπικών της υποθέσεων αλλά και πάλι αδυνατούσα να το πιστέψω.

Ένιωσα εξαιρετικά περίεργα μπροστά στον κυνισμό της. Το επόμενο διάστημα ατόνησε εντελώς η επικοινωνία μεταξύ μας. Από πλευράς μου κατάλαβα ότι τελικά δεν είχαμε και τόσα κοινά όσα αρχικά νόμιζα. Και ειδικά η ευκολία της στο να δίνει την ψήφο της εκεί που ήταν το προσωπικό της συμφέρον και μόνο μου δημιούργησε μια έντονη δυσφορία.

Πέρασαν τα χρόνια, ούτε που ήξερα τί κάνει αλλά ούτε που την σκεφτόμουν καθόλου για να είμαι ειλικρινής. Μέχρι που τον περασμένο χειμώνα κάποια στιγμή έπεσε το μάτι μου πάνω σε κάποιο άρθρο της στο διαδίκτυο, άρθρο άκρως "πατριωτικό".

Κάνοντας ένα γρήγορο Google search τί να δώ: στις εκλογές του 2012 υποψήφια με το κόμμα εκείνο το μικρό, το "πατριωτικό" του οποίου τον πρόεδρο σε συζητήσεις μας το 2008-9 κατηγορούσε ως "πρακτοράκο"!!!

Μετά από αυτό την σιχάθηκα.

Κι από τότε όταν ακούω κορώνες πατριωτισμού, είμαι πολύ επιφυλακτική. Περιμένω να δώ έργα. Αν και έχω μια τύχη: κοιτάζοντας κάποιον στα μάτια μπορώ εύκολα να καταλάβω αν είναι αυθεντικός ή όχι.

Το άρθρο αυτό αποφάσισα να το γράψω για δύο λόγους.

Λόγος πρώτος, ως ένα σχόλιο στην πολιτική παράνοια που ζούμε και πολλές φορές βρίσκεται πολύ πιο κοντά μας από όσο νομίζουμε. Λόγος δεύτερος, να το δει η ίδια και να βρεθεί αντιμέτωπη με την υποκρισία της. Θα αλλάξει τίποτα; Θα γίνει μήπως πιο ειλικρινής και ευσυνείδητη εξαιτίας της ντροπής που ίσως νιώσει;

Πιθανώς και όχι. Αλλά τουλάχιστον εγώ την έκανα την προσπάθεια.
logioshermes

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ