2014-06-04 14:14:05
Ο Τζόνι Ρότζερς έχει αγωνιστεί με επιτυχία σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό και έχει ζήσει από πρώτο χέρι τους ελληνικούς τελικούς. Ο Αμερικανός παλαίμαχος άσος μιλάει στο "onsports.gr" για τις δικές του αναμνήσεις φορώντας την πράσινη και την ερυθρόλευκη φανέλα.
Ο 50χρονος βετεράνος που σήμερα εργάζεται σε Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ και Ευρωλίγκα είχε δύο χρόνια στον Πειραιά (1997-1999) και τρία στο «τριφύλλι» (1999-2002). Με τους ερυθρόλευκους δεν σήκωσε καμία κούπα, κάτι που έκανε τελικά στους «πράσινους». Ωστόσο, κρατάει σπουδαίες στιγμές και από τους δύο «αιώνιους» αντιπάλους και δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιον υποστηρίζει 12 χρόνια μετά.
Έπαιξες δύο χρόνια στον Ολυμπιακό και τρία στον Παναθηναϊκό. Να υποθέσουμε ότι πέρασες καλύτερα στον Παναθηναϊκό από τη στιγμή που εκεί κέρδισες δύο πρωταθλήματα Ευρώπης και γενικά τίτλους;
«Και οι δύο σύλλογοι ήταν πρώτης γραμμής
. Ήμασταν άτυχοι με προβλήματα τραυματισμών όταν ήμουν στον Ολυμπιακό. Οι ομάδες του Παναθηναϊκού ήταν πολύ ιδιαίτερες. Είχαμε μεγάλη επιτυχία και πραγματικά το απολαύσαμε να είμαστε μαζί ο ένας με τον άλλον. Όλοι προερχόμασταν από διαφορετικές χώρες και υπόβαθρα, αλλά υπήρχε σπουδαία χημεία μέσα και έξω από το γήπεδο συμπεριλαμβανομένης της διοίκησης του συλλόγου, τους προπονητές και το τεχνικό επιτελείο. Όλοι έρχονταν νωρίς στον προπόνηση και έφευγαν αργά. Εμείς απλά απολαμβάναμε να είμαστε ο ένας με τον άλλο».
Είσαι από τους παίκτες που έχουν παίξει και στους δύο «αιώνιους» αντιπάλους στην Ελλάδα, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Είχες ποτέ αντιδράσεις μίσους από τους οπαδούς του Ολυμπιακού όταν πήγες στον Παναθηναϊκό; Και πώς οι οπαδοί του Παναθηναϊκού σε υποδέχθηκαν υπογράφοντας στην ομάδα τους αμέσως μετά την καριέρα σου στον Ολυμπιακό;
«Δεν αισθάνθηκα ποτέ κανένα μίσος εκτός γηπέδου από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Πιστεύω ότι με σέβονταν εξαιτίας της προσπάθειας που κατέβαλα πάντα για την ομάδα τους και λόγω της ηθικής της εργασίας μου. Ο Παναγιώτης Φασούλας ήταν το πρώτο άτομο που πήρα τηλέφωνο αφότου είχα την προσφορά να υπογράψω στον Παναθηναϊκό. Ήθελα να ακούσω τη γνώμη του. Με βοήθησε να πάρω την απόφασή μου και νιώθω καλά για αυτό. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ήταν σπουδαίοι, πάντα ένιωθα ότι ήταν μαζί μου».
Ποιος ήταν ο λόγος που άφησες τον Ολυμπιακό για τον Παναθηναϊκό; Ήταν επειδή είδες ότι στον Παναθηναϊκό θα έχεις μεγαλύτερη επιτυχία, κάτι που όντως συνέβη;
«Ο Ίβκοβιτς αποχώρησε από τον Ολυμπιακό και αφίχθη ο Ιωαννίδης. Από ό, τι κατάλαβα, δεν ήθελαν να με κρατήσουν (πήραν τον Τζος Γκραντ στη θέση μου). Ήμουν ενθουσιασμένος να έχω την ευκαιρία να παίξω για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Τον θαύμαζα από τότε που ήταν προπονητής της Παρτιζάν και την οδήγησε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα -αυτή ήταν η μία ομάδα που δεν θα μπορούσες να νικήσεις (Έπαιζα με τη Philips Μιλάνο εκείνη τη σεζόν)-. Ως οικογένεια, ήμασταν πολύ χαρούμενοι που θα συνεχίζαμε να μένουμε στην Ελλάδα. Μας άρεσε πολύ η Αθήνα!»
Έχεις παρακολουθήσει τους φετινούς τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος, Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 2-2; Κάθε ομάδα έχει από μια νίκη εντός και εκτός έδρας και αυτό είναι το τελευταίο παιχνίδι, όπου θα αποφασιστεί ο τίτλος. Ήταν 1-0 υπέρ του Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός έκανε την ανατροπή σε 2-1 και ισοφαρίστηκε στο ΣΕΦ. Τώρα υπάρχει το κρίσιμο ματς στο ΟΑΚΑ, όπου τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός έχουν κερδίσει στη σειρά. Τι πιστεύεις ότι μπορεί να συμβεί εκεί;
«Αυτοί οι αγώνες έχουν πολύ συναίσθημα. Τα πέμπτα ματς μπορεί να κρύβουν παγίδες μερικές φορές. Η πιο δύσκολη ήττα της ζωής μου ήταν αυτή στην πέμπτη αναμέτρηση στο σπίτι στο πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού. Ήμουν κυριολεκτικά άρρωστος για αρκετές εβδομάδες μετά από αυτή την ήττα. Είχαμε ένα μεγάλο προβάδισμα στο πρώτο ημίχρονο, αλλά μείναμε από δυνάμεις και δεν μπορέσαμε να νικήσουμε τον Παναθηναϊκό στο γήπεδό μας. Κάποιες σεζόν αργότερα, νικήσαμε τον Ολυμπιακό στην έδρα μας στον πέμπτο αγώνα και ήταν μια απίστευτη απόδοση από τον Φράνκι Αλβέρτη και τους άλλους που έρχονταν από πίσω, για να κερδίσουμε το πρωτάθλημα».
Ποια είναι η καλύτερη εμπειρία που έχεις από τους ελληνικούς τελικούς; Έχεις παίξει πολλούς από αυτούς, τόσο με τον Παναθηναϊκό, όσο και με τον Ολυμπιακό. Τι θυμάσαι πιο πολύ από αυτά τα παιχνίδια; Ίσως μια ιδιαίτερη φάση, στιγμή, καλάθι, τίτλο, είτε από εσένα, είτε από τους συμπαίκτες σου;
«Θυμάμαι τους πανηγυρισμούς που ακολουθούσαν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ήμασταν σαν οικογένεια. Περάσαμε καλές και δύσκολες στιγμές, αλλά άξιζε το ταξίδι μετά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος!»
Ο καλύτερος συμπαίκτης και προπονητής σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό;
«Ο Ίβκοβιτς και ο Μίλαν Μίνιτς μού δίδαξαν πολλά. Ειδικά για την άμυνα και τη δουλειά με τα πόδια. Και ειλικρινά, δε νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος προπονητής οπουδήποτε από τον Ομπράντοβιτς. Ήταν τόσο κοφτερός στο να είναι σε θέση να διαβάζει τα παιχνίδια και να κάνει τις προσαρμογές κατά τη διάρκεια. Ο Ντέγιαν Μποντίρογκα ήταν ένας εξαιρετικός φίλος και συμπαίκτης, αλλά υπήρχαν τόσοι πολλοί και στις δύο ομάδες που δεν θα ήταν δίκαιο να αναφέρουμε μερικούς από αυτούς χωρίς να τους αναφέρουμε όλους».
Μετά από τη δική σου παρουσία σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό και οι δύο ομάδες έχουν κερδίσει τον τίτλο στην Ευρωλίγκα. Ποιανού η επιτυχία στην Ευρώπη σε έκανε πιο ευτυχισμένο; Του Παναθηναϊκού το 2007, το 2009 και το 2011 ή του Ολυμπιακού το 2012 και το 2013;
«Ήμουν πραγματικά χαρούμενος για τον Παναθηναϊκό, όταν το ίδιο τεχνικό και προπονητικό επιτελείο και η διοίκηση ήταν ακόμα εκεί. Τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού ήταν καταπληκτικά! Ήταν μεγάλες νίκες - εκπλήξεις και ήμουν περήφανος για τον χαρακτήρα της ομάδας! Ένιωσα ότι εκπροσώπησε το τυπικό ελληνικό μαχητικό πνεύμα».
Ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης είναι οι ηγέτες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, αντίστοιχα, και από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα. Πολλοί τείνουν να τους συγκρίνουν. Πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρξει σύγκριση μεταξύ τους; Μπορείς να τους συγκρίνεις εσύ;
«Έχω το μέγιστο σεβασμό για τους δύο αυτούς τους παίκτες. Είναι και οι δύο νικητές και αυτό είναι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό που μοιράζονται. Έχουν απίστευτη θέληση και αποφασιστικότητα και είναι χωρίς φόβο στο γήπεδο. Απίστευτοι ανταγωνιστές!»
Εργάζεσαι στην Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια και παρακολουθείς τις εξελίξεις. Γιατί πιστεύεις ότι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δεν κατάφεραν να προκριθούν σε ακόμη ένα Final 4 φέτος;
«Και οι δύο έφτασαν πολύ κοντά. Και οι δύο ομάδες το πάλεψαν. Πιστεύω ότι ήταν πολλά τα παιχνίδια για αυτές και είχαν και το πλεονέκτημα έδρας εναντίον τους. Κανείς δεν θέλει να χάνει, αλλά τουλάχιστον η Ρεάλ Μαδρίτης και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας χρειάστηκαν 5 ματς για να επικρατήσουν».
Μπορείς να εξηγήσεις γιατί η Μακάμπι Τελ Αβίβ κέρδισε τον τίτλο, ενώ ήταν η ομάδα με τις λιγότερες πιθανότητες για να το κάνει πριν το Final 4 του Μιλάνο; Ήταν μια έκπληξη για εσένα επίσης;
«Ήταν μια τεράστια έκπληξη! Είναι δύσκολο να εξηγήσεις πώς κέρδισαν! Κράτησαν την πίστη τους, συνέχισαν να μάχονται και τελικά επικράτησαν. Το κλειδί ήταν το τρανζίσιον παιχνίδι της Ρεάλ Μαδρίτης και το να τους κρατήσουν μακριά από ευκαιρίες σκοραρίσματος κοντά στο καλάθι».
Ποια είναι η γνώμη σου σχετικά με τις αποτυχίες της Ρεάλ Μαδρίτης (για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν στον τελικό), της Μπαρτσελόνα (και πάλι σε ημιτελικό) και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας (έξι έτη στα Final 4 χωρίς τίτλο) για ακόμη ένα Final 4;
«Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί σε ένα Final 4. H νοοτροπία της ομάδας κάνει συνήθως τη διαφορά σε αυτά τα είδη των παιχνιδιών. Νομίζω ότι και οι δύο ομάδες αξίζουν πολλά συγχαρητήρια που ήταν σε θέση να φθάσουν σε Final 4 τόσες πολλές φορές».
Πώς αποφάσισες να γίνεις δημοσιογράφος και να εργαστείς στην Ευρωλίγκα;
«Η πραγματική δουλειά μου είναι με τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Δουλεύω για αυτούς τα τελευταία πέντε χρόνια. Ωστόσο μου αρέσει να βοηθάω στην τηλεοπτική κάλυψη στην Ευρωλίγκα. Και είμαι ευγνώμων που μού δόθηκε η ευκαιρία να μείνω κοντά στο θεσμό».
olympiacos-blog
Ο 50χρονος βετεράνος που σήμερα εργάζεται σε Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ και Ευρωλίγκα είχε δύο χρόνια στον Πειραιά (1997-1999) και τρία στο «τριφύλλι» (1999-2002). Με τους ερυθρόλευκους δεν σήκωσε καμία κούπα, κάτι που έκανε τελικά στους «πράσινους». Ωστόσο, κρατάει σπουδαίες στιγμές και από τους δύο «αιώνιους» αντιπάλους και δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιον υποστηρίζει 12 χρόνια μετά.
Έπαιξες δύο χρόνια στον Ολυμπιακό και τρία στον Παναθηναϊκό. Να υποθέσουμε ότι πέρασες καλύτερα στον Παναθηναϊκό από τη στιγμή που εκεί κέρδισες δύο πρωταθλήματα Ευρώπης και γενικά τίτλους;
«Και οι δύο σύλλογοι ήταν πρώτης γραμμής
Είσαι από τους παίκτες που έχουν παίξει και στους δύο «αιώνιους» αντιπάλους στην Ελλάδα, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Είχες ποτέ αντιδράσεις μίσους από τους οπαδούς του Ολυμπιακού όταν πήγες στον Παναθηναϊκό; Και πώς οι οπαδοί του Παναθηναϊκού σε υποδέχθηκαν υπογράφοντας στην ομάδα τους αμέσως μετά την καριέρα σου στον Ολυμπιακό;
«Δεν αισθάνθηκα ποτέ κανένα μίσος εκτός γηπέδου από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Πιστεύω ότι με σέβονταν εξαιτίας της προσπάθειας που κατέβαλα πάντα για την ομάδα τους και λόγω της ηθικής της εργασίας μου. Ο Παναγιώτης Φασούλας ήταν το πρώτο άτομο που πήρα τηλέφωνο αφότου είχα την προσφορά να υπογράψω στον Παναθηναϊκό. Ήθελα να ακούσω τη γνώμη του. Με βοήθησε να πάρω την απόφασή μου και νιώθω καλά για αυτό. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ήταν σπουδαίοι, πάντα ένιωθα ότι ήταν μαζί μου».
Ποιος ήταν ο λόγος που άφησες τον Ολυμπιακό για τον Παναθηναϊκό; Ήταν επειδή είδες ότι στον Παναθηναϊκό θα έχεις μεγαλύτερη επιτυχία, κάτι που όντως συνέβη;
«Ο Ίβκοβιτς αποχώρησε από τον Ολυμπιακό και αφίχθη ο Ιωαννίδης. Από ό, τι κατάλαβα, δεν ήθελαν να με κρατήσουν (πήραν τον Τζος Γκραντ στη θέση μου). Ήμουν ενθουσιασμένος να έχω την ευκαιρία να παίξω για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Τον θαύμαζα από τότε που ήταν προπονητής της Παρτιζάν και την οδήγησε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα -αυτή ήταν η μία ομάδα που δεν θα μπορούσες να νικήσεις (Έπαιζα με τη Philips Μιλάνο εκείνη τη σεζόν)-. Ως οικογένεια, ήμασταν πολύ χαρούμενοι που θα συνεχίζαμε να μένουμε στην Ελλάδα. Μας άρεσε πολύ η Αθήνα!»
Έχεις παρακολουθήσει τους φετινούς τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος, Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 2-2; Κάθε ομάδα έχει από μια νίκη εντός και εκτός έδρας και αυτό είναι το τελευταίο παιχνίδι, όπου θα αποφασιστεί ο τίτλος. Ήταν 1-0 υπέρ του Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός έκανε την ανατροπή σε 2-1 και ισοφαρίστηκε στο ΣΕΦ. Τώρα υπάρχει το κρίσιμο ματς στο ΟΑΚΑ, όπου τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός έχουν κερδίσει στη σειρά. Τι πιστεύεις ότι μπορεί να συμβεί εκεί;
«Αυτοί οι αγώνες έχουν πολύ συναίσθημα. Τα πέμπτα ματς μπορεί να κρύβουν παγίδες μερικές φορές. Η πιο δύσκολη ήττα της ζωής μου ήταν αυτή στην πέμπτη αναμέτρηση στο σπίτι στο πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού. Ήμουν κυριολεκτικά άρρωστος για αρκετές εβδομάδες μετά από αυτή την ήττα. Είχαμε ένα μεγάλο προβάδισμα στο πρώτο ημίχρονο, αλλά μείναμε από δυνάμεις και δεν μπορέσαμε να νικήσουμε τον Παναθηναϊκό στο γήπεδό μας. Κάποιες σεζόν αργότερα, νικήσαμε τον Ολυμπιακό στην έδρα μας στον πέμπτο αγώνα και ήταν μια απίστευτη απόδοση από τον Φράνκι Αλβέρτη και τους άλλους που έρχονταν από πίσω, για να κερδίσουμε το πρωτάθλημα».
Ποια είναι η καλύτερη εμπειρία που έχεις από τους ελληνικούς τελικούς; Έχεις παίξει πολλούς από αυτούς, τόσο με τον Παναθηναϊκό, όσο και με τον Ολυμπιακό. Τι θυμάσαι πιο πολύ από αυτά τα παιχνίδια; Ίσως μια ιδιαίτερη φάση, στιγμή, καλάθι, τίτλο, είτε από εσένα, είτε από τους συμπαίκτες σου;
«Θυμάμαι τους πανηγυρισμούς που ακολουθούσαν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ήμασταν σαν οικογένεια. Περάσαμε καλές και δύσκολες στιγμές, αλλά άξιζε το ταξίδι μετά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος!»
Ο καλύτερος συμπαίκτης και προπονητής σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό;
«Ο Ίβκοβιτς και ο Μίλαν Μίνιτς μού δίδαξαν πολλά. Ειδικά για την άμυνα και τη δουλειά με τα πόδια. Και ειλικρινά, δε νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος προπονητής οπουδήποτε από τον Ομπράντοβιτς. Ήταν τόσο κοφτερός στο να είναι σε θέση να διαβάζει τα παιχνίδια και να κάνει τις προσαρμογές κατά τη διάρκεια. Ο Ντέγιαν Μποντίρογκα ήταν ένας εξαιρετικός φίλος και συμπαίκτης, αλλά υπήρχαν τόσοι πολλοί και στις δύο ομάδες που δεν θα ήταν δίκαιο να αναφέρουμε μερικούς από αυτούς χωρίς να τους αναφέρουμε όλους».
Μετά από τη δική σου παρουσία σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό και οι δύο ομάδες έχουν κερδίσει τον τίτλο στην Ευρωλίγκα. Ποιανού η επιτυχία στην Ευρώπη σε έκανε πιο ευτυχισμένο; Του Παναθηναϊκού το 2007, το 2009 και το 2011 ή του Ολυμπιακού το 2012 και το 2013;
«Ήμουν πραγματικά χαρούμενος για τον Παναθηναϊκό, όταν το ίδιο τεχνικό και προπονητικό επιτελείο και η διοίκηση ήταν ακόμα εκεί. Τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού ήταν καταπληκτικά! Ήταν μεγάλες νίκες - εκπλήξεις και ήμουν περήφανος για τον χαρακτήρα της ομάδας! Ένιωσα ότι εκπροσώπησε το τυπικό ελληνικό μαχητικό πνεύμα».
Ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης είναι οι ηγέτες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, αντίστοιχα, και από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα. Πολλοί τείνουν να τους συγκρίνουν. Πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρξει σύγκριση μεταξύ τους; Μπορείς να τους συγκρίνεις εσύ;
«Έχω το μέγιστο σεβασμό για τους δύο αυτούς τους παίκτες. Είναι και οι δύο νικητές και αυτό είναι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό που μοιράζονται. Έχουν απίστευτη θέληση και αποφασιστικότητα και είναι χωρίς φόβο στο γήπεδο. Απίστευτοι ανταγωνιστές!»
Εργάζεσαι στην Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια και παρακολουθείς τις εξελίξεις. Γιατί πιστεύεις ότι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δεν κατάφεραν να προκριθούν σε ακόμη ένα Final 4 φέτος;
«Και οι δύο έφτασαν πολύ κοντά. Και οι δύο ομάδες το πάλεψαν. Πιστεύω ότι ήταν πολλά τα παιχνίδια για αυτές και είχαν και το πλεονέκτημα έδρας εναντίον τους. Κανείς δεν θέλει να χάνει, αλλά τουλάχιστον η Ρεάλ Μαδρίτης και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας χρειάστηκαν 5 ματς για να επικρατήσουν».
Μπορείς να εξηγήσεις γιατί η Μακάμπι Τελ Αβίβ κέρδισε τον τίτλο, ενώ ήταν η ομάδα με τις λιγότερες πιθανότητες για να το κάνει πριν το Final 4 του Μιλάνο; Ήταν μια έκπληξη για εσένα επίσης;
«Ήταν μια τεράστια έκπληξη! Είναι δύσκολο να εξηγήσεις πώς κέρδισαν! Κράτησαν την πίστη τους, συνέχισαν να μάχονται και τελικά επικράτησαν. Το κλειδί ήταν το τρανζίσιον παιχνίδι της Ρεάλ Μαδρίτης και το να τους κρατήσουν μακριά από ευκαιρίες σκοραρίσματος κοντά στο καλάθι».
Ποια είναι η γνώμη σου σχετικά με τις αποτυχίες της Ρεάλ Μαδρίτης (για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν στον τελικό), της Μπαρτσελόνα (και πάλι σε ημιτελικό) και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας (έξι έτη στα Final 4 χωρίς τίτλο) για ακόμη ένα Final 4;
«Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί σε ένα Final 4. H νοοτροπία της ομάδας κάνει συνήθως τη διαφορά σε αυτά τα είδη των παιχνιδιών. Νομίζω ότι και οι δύο ομάδες αξίζουν πολλά συγχαρητήρια που ήταν σε θέση να φθάσουν σε Final 4 τόσες πολλές φορές».
Πώς αποφάσισες να γίνεις δημοσιογράφος και να εργαστείς στην Ευρωλίγκα;
«Η πραγματική δουλειά μου είναι με τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Δουλεύω για αυτούς τα τελευταία πέντε χρόνια. Ωστόσο μου αρέσει να βοηθάω στην τηλεοπτική κάλυψη στην Ευρωλίγκα. Και είμαι ευγνώμων που μού δόθηκε η ευκαιρία να μείνω κοντά στο θεσμό».
olympiacos-blog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
