2014-06-09 07:20:05
Η αρχή για τις διεκδικήσεις των γερμανικών αποζημιώσεων από τους απλούς Κρητικούς, ξεκίνησε από το... χωριό Αγκουσελιανά στα νότια του Ρεθύμνου, όπου μια ομάδα ανθρώπων σε χρόνο ρεκόρ συνέταξε ψήφισμα στο τέλος της προβολής του ιστορικού ντοκιμαντέρ των Γιάννη Κανελλάκη και Μανόλη Παντινάκη και μπήκαν οι πρώτες υπογραφές των κατοίκων του οικισμού. Από εκεί και μετά η υπόθεση πήρε το δρόμο της και απλώθηκε Ήδη, το ψήφισμα άρχισε με πρωτοβουλία του πολιτιστικού συλλόγου να γίνεται γνωστό και να περιφέρεται και σε χωριά της περιοχής που πλήγηκαν από τις βαρβαρότητες των Γερμανών ναζί στη διάρκεια της κατοχής και άρχισαν με γρήγορους ρυθμούς να συλλέγονται υπογραφές και άλλων Κρητικών, με κύρια επιδίωξη να αφυπνιστούν συνειδήσεις, η εθνική υπόθεση να περάσει στα χέρια των απλών ανθρώπων του νησιού και ο χείμαρρος να ξεχυθεί μακριά από τα παιχνίδια και τις σκοπιμότητες των υποταγμένων πολιτικών…
Η… φωτιά άναψε ύστερα από την προβολή της παραγωγής των δυο δημοσιογράφων στα Αγκουσελιανά, για την θηριωδία που προκάλεσαν οι δυνάμεις κατοχής και οι εγχώριοι συνεργάτες τους, καίγοντας ζωντανές στα σπίτια της Καλής Συκιάς που έβαλαν φωτιά τις 12 γυναίκες από το χωριό και το Ροδάκινο και τον ένα ηλικιωμένο άντρα, στις 6 Οκτωβρίου του 1943.
Η εκδήλωση οργανώθηκε από τον δραστήριο τοπικό πολιτιστικό σύλλογο «Η καμάρα», και προκάλεσε την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και παράλληλα ενεργοποίησε τις ντόπιες δυνάμεις μετά την σκόπιμη αδυναμία των μετακατοχικών κυβερνήσεων να διαχειριστούν ένα πελώριο και δίκαιο θέμα του ελληνικού λαού…
ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ
Στο ψήφισμα που συντάχθηκε αναφέρονται: «…Αφού παρακολουθήσαμε το ντοκιμαντέρ των Μανόλη Παντινάκη και Γιάννη Κανελλάκη για το ολοκαύτωμα της Καλής Συκιάς τον Οκτώβρη του 1943 από τους Γερμανούς κατακτητές, εμείς και όλοι οι κάτοικοι της γύρω περιοχής που βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν, αφανίστηκαν οι περιουσίες των και γενικά βιώσαμε τα δεινά, τα μαρτύρια, τις θηριωδίες και τις βαρβαρότητες των Γερμανών ναζί κατακτητών, ζητούμε και απαιτούμε από τους διεθνείς οργανισμούς και τη διεθνή κοινότητα να παρέμβουν και να δοθούν οι αποζημιώσεις από το γερμανικό Κράτος στα θύματα της τετράχρονης γερμανικής κατοχής».
Την προβολή του ντοκιμαντέρ παρακολούθησε με κομμένη την ανάσα στην αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου μεγάλος αριθμός κατοίκων, μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά και νέοι και οι περισσότεροι από αυτούς, αν και βρίσκονται μια… αναπνοή από την Καλή Συκιά, δεν γνώριζαν ή γνώριζαν ελάχιστα για το αποτρόπαιο γεγονός σε βάρος των γυναικών…
Ανάμεσα στους θεατές που είδαν και άκουσαν για τη φρίκη, ήταν και η Μαρία Βαρδάκη-Κουρμούλη, 70 χρόνων σήμερα, την οποία εκείνο το χρόνο κυοφορούσε η μητέρα της Γαρυφαλλιά Ζουμπεράκη-Βαρδάκη και στο παρά… πέντε απέφυγε το φρικτό θάνατο στη φωτιά, ίσως από τύχη!
Συγκλονισμένη από το περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ, αλλά και τυχερή, έφερε στη μνήμη της τις ατέλειωτες ιστορίες που εξιστορούσε μέχρι που ήταν στη ζωή η μάνα της και της αφηγήθηκε στο κοινό. Η Γαρυφαλλιά Ζουμπεράκη-Βαρδάκη, νέας ηλικίας τότε και έγκυος 6 μηνών στην κόρη της Μαρία, ήλθε την Τετάρτη της φωτιάς και του θανάτου, πρόσωπο-πρόσωπο με Σουμπερίτη, όταν πήγε στο πατρικό της σπίτι στη «γειτονιά των Ζουμπέρηδων», στην αρχή του χωριού για να την συλλάβει, να βάλει φωτιά και να την πετάξει για να καεί ζωντανή…
«Εκείνη την ώρα», είπε στους συγχωριανούς της η 70χρονη, «η μάνα μου που είχε στην κοιλιά της εμένα 6 μηνών, φούρνιζε ψωμί στο σπίτι του παππού μου Ανδρέα Ζουμπεράκη. Δεν την άφησαν να αποφουρνίσει κι ένας από αυτούς τους δωσίλογους που μας κάψανε, του είπε να την αφήσει γιατί είναι έγκυος. Τη λυπήθηκε ο Θεός και γλίτωσε και γλίτωσα και εγώ. Τρείς μήνες μετά, το Γενάρη του ’44 γεννήθηκα εγώ…»
«ΔΕ ΣΕ ΕΚΑΨΑ ΚΑΙ ΕΔΑ ΘΑ ΜΕ ΚΑΨΕΙΣ ΕΣΥ…»
Και βέβαια, η υπόθεση δεν έκλεισε με αυτά τα εγκλήματα! Αφού έκαψαν και ρήμαξαν την Καλή Συκιά, συνέχισε η κυρία Βαρδάκη-Κουρμούλη, «η μάνα μου πήγε μάρτυρας στη δίκη που έγινε στα Χανιά. Στο δικαστήριο τον αναγνώρισε όταν τη ρώτησαν οι δικαστές και τότε αυτός εξαγριωμένος της είπε: «Μετάνιωσα μωρή πουτάνα που δεν σε έκαψα και εδά θα με κάψεις εσύ». Τον δίκασαν σε θάνατο και τον τουφέκισαν στα Χανιά. Όλες αυτές τις ιστορίες της έλεγε και έκλαιγε η μάνα μου μέχρι που ζούσε. Ο Θεός να μην αφήσει τον κόσμο να ξαναζήσει αυτές τις καταστάσεις!»
Ανοίγοντας την εκδήλωση ο Κώστας Μαυρογιαννάκης εκ μέρους του πολιτιστικού συλλόγου Αγκουσελιανών, εξέφρασε τα συγχαρητήρια του στους δυο δημοσιογράφους που ξέθαψαν και ανάδειξαν ένα άγνωστο στην πλειοψηφία των Κρητικών γεγονός, από τα πλέον συνταρακτικά στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα, ενώ στην ομιλία του ο συγγραφέας Γιώργος Αντωνάκης μίλησε για τη διαφορά στην ποιότητα των δυο κόσμων του σήμερα και του χθες και διατύπωσε την ανάγκη οι πληθυσμοί και οι νέες γενιές να μάθουν την τοπική τους ιστορία.
Ο εκ των δημιουργών του έργου Γιάννης Κανελλάκης αναφέρθηκε στο πρωτοφανές γεγονός και στο κλίμα που «ράγιζε καρδιές» στην Καλή Συκιά, στην πορεία των πολύμηνων γυρισμάτων. «Το ντοκιμαντέρ», είπε, «βασίστηκε σε ένα από τα δέκα βιβλία του συναδέλφου, φίλου και αδερφού Μανόλη Παντινάκη που αυτός έριξε και τη σπίθα. Κάναμε έρευνες δυο χρόνια συλλέγοντας επιπλέον στοιχεία, λεπτομέρειες, φωτογραφικό υλικό και μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τη θηριωδία. Θυμάμαι κάθε φορά μου έλεγαν μέσα σε λυγμούς ότι δεν θέλουν και πάλι αυτά τα εγκλήματα που τους σημάδεψαν. Κάναμε πολλές επαφές και συζητήσεις μέχρι να πειστούν και να μιλήσουν στην κάμερα του Νίκου Σαράντου. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα που καταφέραμε τους δικαιώνει και κυρίως δικαιώνει τις ψυχές αυτών των ηρωίδων…»
ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Το οδοιπορικό ιστορίας και μνήμης των δυο δημοσιογράφων τις επόμενες μέρες θα έχει και συνέχεια, καθώς κοινότητες και πολιτιστικοί φορείς έχουν εκδηλώσει το μεγάλο τους ενδιαφέρον για προβολές του ντοκιμαντέρ, σε μια προσπάθεια οι τοπικοί πληθυσμοί να γνωρίσουν την άγνωστη ιστορία της σύγχρονης περιόδου. Έτσι προγραμματίζονται προβολές του ντοκιμαντέρ την ερχόμενη βδομάδα, την προσεχή Τρίτη στους Κούμους, την Τετάρτη στις Μέλαμπες και την Πέμπτη στο Φρατί. Ενώ άρχισαν ήδη οι προετοιμασίες για την πανηγυρική εκδήλωση και προβολή τον Αύγουστο στο χωριό που συντελέστηκε η πρωτοφανής τραγωδία…
madeincreta.gr
Η… φωτιά άναψε ύστερα από την προβολή της παραγωγής των δυο δημοσιογράφων στα Αγκουσελιανά, για την θηριωδία που προκάλεσαν οι δυνάμεις κατοχής και οι εγχώριοι συνεργάτες τους, καίγοντας ζωντανές στα σπίτια της Καλής Συκιάς που έβαλαν φωτιά τις 12 γυναίκες από το χωριό και το Ροδάκινο και τον ένα ηλικιωμένο άντρα, στις 6 Οκτωβρίου του 1943.
Η εκδήλωση οργανώθηκε από τον δραστήριο τοπικό πολιτιστικό σύλλογο «Η καμάρα», και προκάλεσε την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και παράλληλα ενεργοποίησε τις ντόπιες δυνάμεις μετά την σκόπιμη αδυναμία των μετακατοχικών κυβερνήσεων να διαχειριστούν ένα πελώριο και δίκαιο θέμα του ελληνικού λαού…
ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ
Στο ψήφισμα που συντάχθηκε αναφέρονται: «…Αφού παρακολουθήσαμε το ντοκιμαντέρ των Μανόλη Παντινάκη και Γιάννη Κανελλάκη για το ολοκαύτωμα της Καλής Συκιάς τον Οκτώβρη του 1943 από τους Γερμανούς κατακτητές, εμείς και όλοι οι κάτοικοι της γύρω περιοχής που βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν, αφανίστηκαν οι περιουσίες των και γενικά βιώσαμε τα δεινά, τα μαρτύρια, τις θηριωδίες και τις βαρβαρότητες των Γερμανών ναζί κατακτητών, ζητούμε και απαιτούμε από τους διεθνείς οργανισμούς και τη διεθνή κοινότητα να παρέμβουν και να δοθούν οι αποζημιώσεις από το γερμανικό Κράτος στα θύματα της τετράχρονης γερμανικής κατοχής».
Την προβολή του ντοκιμαντέρ παρακολούθησε με κομμένη την ανάσα στην αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου μεγάλος αριθμός κατοίκων, μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά και νέοι και οι περισσότεροι από αυτούς, αν και βρίσκονται μια… αναπνοή από την Καλή Συκιά, δεν γνώριζαν ή γνώριζαν ελάχιστα για το αποτρόπαιο γεγονός σε βάρος των γυναικών…
Ανάμεσα στους θεατές που είδαν και άκουσαν για τη φρίκη, ήταν και η Μαρία Βαρδάκη-Κουρμούλη, 70 χρόνων σήμερα, την οποία εκείνο το χρόνο κυοφορούσε η μητέρα της Γαρυφαλλιά Ζουμπεράκη-Βαρδάκη και στο παρά… πέντε απέφυγε το φρικτό θάνατο στη φωτιά, ίσως από τύχη!
Συγκλονισμένη από το περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ, αλλά και τυχερή, έφερε στη μνήμη της τις ατέλειωτες ιστορίες που εξιστορούσε μέχρι που ήταν στη ζωή η μάνα της και της αφηγήθηκε στο κοινό. Η Γαρυφαλλιά Ζουμπεράκη-Βαρδάκη, νέας ηλικίας τότε και έγκυος 6 μηνών στην κόρη της Μαρία, ήλθε την Τετάρτη της φωτιάς και του θανάτου, πρόσωπο-πρόσωπο με Σουμπερίτη, όταν πήγε στο πατρικό της σπίτι στη «γειτονιά των Ζουμπέρηδων», στην αρχή του χωριού για να την συλλάβει, να βάλει φωτιά και να την πετάξει για να καεί ζωντανή…
«Εκείνη την ώρα», είπε στους συγχωριανούς της η 70χρονη, «η μάνα μου που είχε στην κοιλιά της εμένα 6 μηνών, φούρνιζε ψωμί στο σπίτι του παππού μου Ανδρέα Ζουμπεράκη. Δεν την άφησαν να αποφουρνίσει κι ένας από αυτούς τους δωσίλογους που μας κάψανε, του είπε να την αφήσει γιατί είναι έγκυος. Τη λυπήθηκε ο Θεός και γλίτωσε και γλίτωσα και εγώ. Τρείς μήνες μετά, το Γενάρη του ’44 γεννήθηκα εγώ…»
«ΔΕ ΣΕ ΕΚΑΨΑ ΚΑΙ ΕΔΑ ΘΑ ΜΕ ΚΑΨΕΙΣ ΕΣΥ…»
Και βέβαια, η υπόθεση δεν έκλεισε με αυτά τα εγκλήματα! Αφού έκαψαν και ρήμαξαν την Καλή Συκιά, συνέχισε η κυρία Βαρδάκη-Κουρμούλη, «η μάνα μου πήγε μάρτυρας στη δίκη που έγινε στα Χανιά. Στο δικαστήριο τον αναγνώρισε όταν τη ρώτησαν οι δικαστές και τότε αυτός εξαγριωμένος της είπε: «Μετάνιωσα μωρή πουτάνα που δεν σε έκαψα και εδά θα με κάψεις εσύ». Τον δίκασαν σε θάνατο και τον τουφέκισαν στα Χανιά. Όλες αυτές τις ιστορίες της έλεγε και έκλαιγε η μάνα μου μέχρι που ζούσε. Ο Θεός να μην αφήσει τον κόσμο να ξαναζήσει αυτές τις καταστάσεις!»
Ανοίγοντας την εκδήλωση ο Κώστας Μαυρογιαννάκης εκ μέρους του πολιτιστικού συλλόγου Αγκουσελιανών, εξέφρασε τα συγχαρητήρια του στους δυο δημοσιογράφους που ξέθαψαν και ανάδειξαν ένα άγνωστο στην πλειοψηφία των Κρητικών γεγονός, από τα πλέον συνταρακτικά στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα, ενώ στην ομιλία του ο συγγραφέας Γιώργος Αντωνάκης μίλησε για τη διαφορά στην ποιότητα των δυο κόσμων του σήμερα και του χθες και διατύπωσε την ανάγκη οι πληθυσμοί και οι νέες γενιές να μάθουν την τοπική τους ιστορία.
Ο εκ των δημιουργών του έργου Γιάννης Κανελλάκης αναφέρθηκε στο πρωτοφανές γεγονός και στο κλίμα που «ράγιζε καρδιές» στην Καλή Συκιά, στην πορεία των πολύμηνων γυρισμάτων. «Το ντοκιμαντέρ», είπε, «βασίστηκε σε ένα από τα δέκα βιβλία του συναδέλφου, φίλου και αδερφού Μανόλη Παντινάκη που αυτός έριξε και τη σπίθα. Κάναμε έρευνες δυο χρόνια συλλέγοντας επιπλέον στοιχεία, λεπτομέρειες, φωτογραφικό υλικό και μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τη θηριωδία. Θυμάμαι κάθε φορά μου έλεγαν μέσα σε λυγμούς ότι δεν θέλουν και πάλι αυτά τα εγκλήματα που τους σημάδεψαν. Κάναμε πολλές επαφές και συζητήσεις μέχρι να πειστούν και να μιλήσουν στην κάμερα του Νίκου Σαράντου. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα που καταφέραμε τους δικαιώνει και κυρίως δικαιώνει τις ψυχές αυτών των ηρωίδων…»
ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Το οδοιπορικό ιστορίας και μνήμης των δυο δημοσιογράφων τις επόμενες μέρες θα έχει και συνέχεια, καθώς κοινότητες και πολιτιστικοί φορείς έχουν εκδηλώσει το μεγάλο τους ενδιαφέρον για προβολές του ντοκιμαντέρ, σε μια προσπάθεια οι τοπικοί πληθυσμοί να γνωρίσουν την άγνωστη ιστορία της σύγχρονης περιόδου. Έτσι προγραμματίζονται προβολές του ντοκιμαντέρ την ερχόμενη βδομάδα, την προσεχή Τρίτη στους Κούμους, την Τετάρτη στις Μέλαμπες και την Πέμπτη στο Φρατί. Ενώ άρχισαν ήδη οι προετοιμασίες για την πανηγυρική εκδήλωση και προβολή τον Αύγουστο στο χωριό που συντελέστηκε η πρωτοφανής τραγωδία…
madeincreta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αχαΐα: Τροχαίο στην Πατρών-Πύργου - Ι.Χ. συγκρούστηκε με μηχανή
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
