2014-06-10 13:27:10
Μιλώντας στην εκπομπή «ΝΟΜΟΣ» της Αλ. Κουλούρη στο κανάλι της Βουλής σχετικά με το μεσοπρόθεσμο ο πρόεδρος του... Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ανατροπής Νίκος Νικολόπουλος έδωσε, μεταξύ άλλων, το κεντρικό στίγμα των θέσεων του κόμματος για το θέμα:
«Οι πολίτες αφού ενημερωθούν, ας κρίνουν εάν οι καλεσμένοι της μνημονιακής παράταξης λένε αλήθεια ή ψέματα. Μου είναι αδιανόητο πάντως, να υπάρχουν εκπρόσωποι του λαού που σιγοντάρουν και αβαντάρουν τους ελάχιστους της ντόπιας και ξένης κλεπτοκρατίας, μέσα σε ένα κλίμα καλλιεργούμενης ευφορίας με τα ψευδή πρωτογενή πλεονάσματα, την πανάκριβη και χιλιογεννημένη έξοδο στις αγορές και με πολλά άλλα επικοινωνιακά τεχνάσματα που χρησιμοποιούν οι δυνάστες δανειστές μας και που φυσικά αναπαράγει η Συγκυβέρνηση της συμφοράς και μαζί και οι βαστάζοι της ξένης κατοχής. Δηλαδή τα διαπλεκόμενα συμφέροντα προκειμένου να αποφευχθεί η ΑΝΑΤΡΟΠΗ του κλεπτοκρατικού συστήματος των αγορών και μαζί το δικό τους «φαγοπότι» που χρόνια γίνεται εις βάρος ΟΛΩΝ μας.
Αλήθεια, μέχρι πότε θα τους επιτρέπουμε να κάνουν κυριολεκτικά την νύχτα μέρα;
Όμως, όποιος δει τι πραγματικά προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, που πριν ένα περίπου μήνα ψήφισαν οι πρόθυμοι θεληματάρηδες των ξένων δανειστών, θα αντιληφθεί αμέσως τη νέα μεγάλη πολιτική απάτη και το νέο θανάσιμο πλήγμα που ετοιμάζεται σε βάρος της Πατρίδας, της οικονομίας, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας: το νέο μεσοπρόθεσμο είναι πιο μνημόνιο και από αυτό το αρχικό μνημόνιο. Φέρνει νέα φοροεπιδρομή, περιορισμό κάθε δημόσιας δαπάνης που θα μπορούσε στοιχειωδώς να στηρίξει την οικονομία της χώρας.
Μόνο η επίσημη πρόβλεψη του Μεσοπρόθεσμου για 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου επιπλέον άμεσους και έμμεσους φόρους και 5 δισεκατομμύρια περίπου περικοπή δημοσίων δαπανών για τα επόμενα χρόνια που προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο, μπορούν στην κυριολεξία να προκαλέσουν απόγνωση και ανατριχίλα σε όλους όσους συνεχίζουν να σκέπτονται λογικά.
Και αυτό συμβαίνει χωρίς να υπολογιστούν οι περικοπές στις συντάξεις, επικουρικές και κύριες, η αντίστοιχη υποβάθμιση των αμοιβών της εργασίας άρα και οι μειώσεις μισθών που προβλέπονται, καθώς και η ολοσχερής διάλυση των εργασιακών σχέσεων ή για να είμαστε πιο ακριβείς, ότι έχει απομείνει από αυτές, χωρίς βέβαια να συνυπολογίζονται και τα υπόλοιπα.
Δηλαδή το γενικευμένο ξεπούλημα και μάλιστα με επιταχυνόμενους ρυθμούς της δημόσιας περιουσίας και η με κάθε τρόπο –και εκ του αποτελέσματος παραγόμενη- υφαρπαγή και της ιδιωτικής περιουσίας, μέσω των χρεών προς την εφορία και τις τράπεζες.
Η ζοφερή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί θα γίνει εμφανής αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές με την οριστικοποίηση και του δημοσιονομικού κενού, την εξειδίκευση αργότερα -κατά τον Σεπτέμβριο- των μέτρων και βέβαια, τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους από το προσεχές φθινόπωρο.
Όλοι γνωρίζουμε πλέον –και καλύτερα ίσως από εμάς η ελληνική κοινωνία και η επιχειρηματική τάξη- τι έχουν κάνει τα μνημόνια και οι πολιτικές σκληρής λιτότητας.
Ισοσκέλισαν, βέβαια, με βίαιο τρόπο τα δημόσια οικονομικά, με περικοπές δαπανών και με μεγάλη αύξηση φόρων χωρίς καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Διάβασε τι αναφέρει μεγάλη φιλοκυβερνητική εφημερίδα για το λαθρεμπόριο των καυσίμων και θα καταλάβετε ότι κάποιοι με τις πλάτες Σαμαρά εξακολουθούν να καταληστεύουν τα δημόσια ταμεία.
Όμως, αυτές οι μνημονιακές πολιτικές που ισοσκέλισαν με βίαιο τρόπο τα δημόσια οικονομικά, κατάφεραν να μειώσουν το ΑΕΠ κατά 25%. Μείωσαν τους μισθούς παντού και κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις, αλλά η ανεργία εκτοξεύθηκε στα ύψη. Μέσω των απορρυθμίσεων και όχι μεταρρυθμίσεων σβήνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες.
Την ίδια στιγμή -και αυτό είναι το ακόμη χειρότερο- το δημόσιο χρέος έχει πλήρως εκτροχιαστεί παρά τα κουρέματα, τις επιμηκύνσεις και τις μειώσεις των επιτοκίων.
Οι απολογητές και οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης, ισχυρίζονται ότι μπορεί ακολουθώντας την ίδια πολιτική, τα ίδια πράγματα, να έχουμε άλλα αποτελέσματα και μάλιστα τα επιθυμητά. Πουθενά στην ιστορία της παγκόσμιας οικονομίας με τέτοιες πολιτικές δεν προέκυψαν θετικά αποτελέσματα και για την οικονομία και για την κοινωνία. Αντίθετα, οι επιπτώσεις ήταν τραγικές για τη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνιών και καταστροφικές για την οικονομία.
Αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος και καταστροφικός, που θέλουν να τον βαδίσουμε μέσα σε ένα κλίμα συσκότισης, παραπλάνησης και δημιουργίας ψεύτικων ελπίδων. Όμως, η κουρασμένη και απογοητευμένη και φτωχοποιημένη ελληνική κοινωνία χρειάζεται οξυγόνο, αλλαγή πολιτικής και σίγουρα μία άλλη κυβέρνηση -ίσως κυβέρνηση εθνικού σκοπού- για να τα υλοποιήσει.
Αυτή τη στιγμή θα μπορούσαν να πάρουν μπροστά οι κινητήρες της ελληνικής οικονομίας και να παραχθεί οικονομική μεγέθυνση και να πάρουμε το δρόμο της ανάπτυξης, αν είχαμε λύσει ή μπορούσαμε να λύσουμε το πρόβλημα της ρευστότητας ή καλύτερα την αύξηση της ρευστότητας.
Χωρίς ρευστότητα –άρα χωρίς επενδύσεις, αλλά και κατανάλωση– η ανάπτυξη θα παραμείνει για τη χώρα μας όνειρο θερινής νυκτός.
Είναι γνωστές οι απόψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Κάνοντας μάλιστα επίκληση παραδειγμάτων όχι μόνο εκτός Ευρώπης, αλλά και εντός Ευρώπης –παραδείγματος χάριν, Λετονία και Ιρλανδία- εισηγείται το γνωστό μοντέλο της μεγέθυνσης χωρίς πιστωτική επέκταση, της εκκαθάρισης της αγοράς από τις μη βιώσιμες επιχειρήσεις, ώστε η περιορισμένη ρευστότητα να οδεύει σταδιακά σε όσες επιβιώσουν.
Δεν χρειάζεται ούτε κάποια ευφυής σύλληψη, ούτε κάποια σύνθετη επεξεργασία για να αφεθεί μία οικονομία πρωτίστως, αλλά και μία κοινωνία στους νόμους των αγορών ή αλλιώς τους νόμους του άγριου καπιταλισμού, όπως το προτείνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αρκεί προς τούτο η πολιτική αδράνεια ή η απουσία συγκεκριμένης, συγκροτημένης πολιτικής;
Σχετικά με το αυτονόητο που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παραδέχεται, ότι δηλαδή η ανάκαμψη χωρίς μεγάλη ρευστότητα είναι σημαντικά ασθενέστερη από μία ανάκαμψη με ρευστότητα, η οικονομία μας και η πατρίδα μας έχει ανάγκη σε αυτήν τη φάση από μία πολύ δυναμική ανάκαμψη, αν θέλουμε να αρχίσει κάποια στιγμή η απορρόφηση της ανεργίας και να μετατραπεί το πρωτογενές πλεόνασμα σε βιώσιμο –πέραν του προεκλογικού- και να μην κληρονομήσουμε από μία ύφεση μία μακρόσυρτη, πολυετή, ασθενική ανάκαμψη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Υπάρχουν, όμως, οι δυνατότητες να διεκδικήσουμε ρευστότητα; Βεβαίως. Η Ελλάδα είναι μέρος της ευρωζώνης. Δεν είναι καμία απομονωμένη χώρα.Μετέχει στο σύστημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από όπου αντλεί με χαμηλότερο επιτόκιο από τον ELA, με λίγο υψηλότερη ρευστότητα. Είναι όμως αδιανόητο γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ιδιαίτερα στις ημέρες μας που δεν υπάρχει ούτε ως σενάριο το «Grexit», κουρεύει τα ομόλογα που δίνουμε ως ενέχυρο στα 52%.
Μία μείωση στο κούρεμα κατά δέκα ή περισσότερες μονάδες, αφού βεβαίως δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, θα έδινε ρευστότητα στην οικονομία μας κατά τουλάχιστον 10 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αυτό θα είχε ιδιαίτερα θετικές επιπτώσεις για την ανάγκη της ανάπτυξης και της ανάκαμψης της οικονομίας. Εμείς πιστεύουμε στη διεκδίκηση της ρευστότητας πού ποτέ δεν τέθηκε στο τραπέζι. Τέλος, η αύξηση της ρευστότητας μπορεί να γίνει και με προσέλκυση ξένων επενδύσεων και με την δημιουργία ισχυρής επενδυτικής τράπεζας προκειμένου να βοηθηθεί η ανάπτυξη, γιατί το ταμείο ανάπτυξης με την πολύ ισχνή ρευστότητα που έχει, δεν αρκεί για να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη.
Για εμάς τους Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες πέρα από τις αβυσσαλέες διαφορές μας με τους μνημονιακούς μπορεί να υπάρχουν και σημεία σύγκλισης, αρκεί να υπάρχει σχέδιο και αποφασιστικότητα να το διαπραγματευτούμε αυτό.
Tromaktiko
«Οι πολίτες αφού ενημερωθούν, ας κρίνουν εάν οι καλεσμένοι της μνημονιακής παράταξης λένε αλήθεια ή ψέματα. Μου είναι αδιανόητο πάντως, να υπάρχουν εκπρόσωποι του λαού που σιγοντάρουν και αβαντάρουν τους ελάχιστους της ντόπιας και ξένης κλεπτοκρατίας, μέσα σε ένα κλίμα καλλιεργούμενης ευφορίας με τα ψευδή πρωτογενή πλεονάσματα, την πανάκριβη και χιλιογεννημένη έξοδο στις αγορές και με πολλά άλλα επικοινωνιακά τεχνάσματα που χρησιμοποιούν οι δυνάστες δανειστές μας και που φυσικά αναπαράγει η Συγκυβέρνηση της συμφοράς και μαζί και οι βαστάζοι της ξένης κατοχής. Δηλαδή τα διαπλεκόμενα συμφέροντα προκειμένου να αποφευχθεί η ΑΝΑΤΡΟΠΗ του κλεπτοκρατικού συστήματος των αγορών και μαζί το δικό τους «φαγοπότι» που χρόνια γίνεται εις βάρος ΟΛΩΝ μας.
Αλήθεια, μέχρι πότε θα τους επιτρέπουμε να κάνουν κυριολεκτικά την νύχτα μέρα;
Όμως, όποιος δει τι πραγματικά προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, που πριν ένα περίπου μήνα ψήφισαν οι πρόθυμοι θεληματάρηδες των ξένων δανειστών, θα αντιληφθεί αμέσως τη νέα μεγάλη πολιτική απάτη και το νέο θανάσιμο πλήγμα που ετοιμάζεται σε βάρος της Πατρίδας, της οικονομίας, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας: το νέο μεσοπρόθεσμο είναι πιο μνημόνιο και από αυτό το αρχικό μνημόνιο. Φέρνει νέα φοροεπιδρομή, περιορισμό κάθε δημόσιας δαπάνης που θα μπορούσε στοιχειωδώς να στηρίξει την οικονομία της χώρας.
Μόνο η επίσημη πρόβλεψη του Μεσοπρόθεσμου για 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου επιπλέον άμεσους και έμμεσους φόρους και 5 δισεκατομμύρια περίπου περικοπή δημοσίων δαπανών για τα επόμενα χρόνια που προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο, μπορούν στην κυριολεξία να προκαλέσουν απόγνωση και ανατριχίλα σε όλους όσους συνεχίζουν να σκέπτονται λογικά.
Και αυτό συμβαίνει χωρίς να υπολογιστούν οι περικοπές στις συντάξεις, επικουρικές και κύριες, η αντίστοιχη υποβάθμιση των αμοιβών της εργασίας άρα και οι μειώσεις μισθών που προβλέπονται, καθώς και η ολοσχερής διάλυση των εργασιακών σχέσεων ή για να είμαστε πιο ακριβείς, ότι έχει απομείνει από αυτές, χωρίς βέβαια να συνυπολογίζονται και τα υπόλοιπα.
Δηλαδή το γενικευμένο ξεπούλημα και μάλιστα με επιταχυνόμενους ρυθμούς της δημόσιας περιουσίας και η με κάθε τρόπο –και εκ του αποτελέσματος παραγόμενη- υφαρπαγή και της ιδιωτικής περιουσίας, μέσω των χρεών προς την εφορία και τις τράπεζες.
Η ζοφερή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί θα γίνει εμφανής αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές με την οριστικοποίηση και του δημοσιονομικού κενού, την εξειδίκευση αργότερα -κατά τον Σεπτέμβριο- των μέτρων και βέβαια, τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους από το προσεχές φθινόπωρο.
Όλοι γνωρίζουμε πλέον –και καλύτερα ίσως από εμάς η ελληνική κοινωνία και η επιχειρηματική τάξη- τι έχουν κάνει τα μνημόνια και οι πολιτικές σκληρής λιτότητας.
Ισοσκέλισαν, βέβαια, με βίαιο τρόπο τα δημόσια οικονομικά, με περικοπές δαπανών και με μεγάλη αύξηση φόρων χωρίς καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Διάβασε τι αναφέρει μεγάλη φιλοκυβερνητική εφημερίδα για το λαθρεμπόριο των καυσίμων και θα καταλάβετε ότι κάποιοι με τις πλάτες Σαμαρά εξακολουθούν να καταληστεύουν τα δημόσια ταμεία.
Όμως, αυτές οι μνημονιακές πολιτικές που ισοσκέλισαν με βίαιο τρόπο τα δημόσια οικονομικά, κατάφεραν να μειώσουν το ΑΕΠ κατά 25%. Μείωσαν τους μισθούς παντού και κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις, αλλά η ανεργία εκτοξεύθηκε στα ύψη. Μέσω των απορρυθμίσεων και όχι μεταρρυθμίσεων σβήνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες.
Την ίδια στιγμή -και αυτό είναι το ακόμη χειρότερο- το δημόσιο χρέος έχει πλήρως εκτροχιαστεί παρά τα κουρέματα, τις επιμηκύνσεις και τις μειώσεις των επιτοκίων.
Οι απολογητές και οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης, ισχυρίζονται ότι μπορεί ακολουθώντας την ίδια πολιτική, τα ίδια πράγματα, να έχουμε άλλα αποτελέσματα και μάλιστα τα επιθυμητά. Πουθενά στην ιστορία της παγκόσμιας οικονομίας με τέτοιες πολιτικές δεν προέκυψαν θετικά αποτελέσματα και για την οικονομία και για την κοινωνία. Αντίθετα, οι επιπτώσεις ήταν τραγικές για τη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνιών και καταστροφικές για την οικονομία.
Αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος και καταστροφικός, που θέλουν να τον βαδίσουμε μέσα σε ένα κλίμα συσκότισης, παραπλάνησης και δημιουργίας ψεύτικων ελπίδων. Όμως, η κουρασμένη και απογοητευμένη και φτωχοποιημένη ελληνική κοινωνία χρειάζεται οξυγόνο, αλλαγή πολιτικής και σίγουρα μία άλλη κυβέρνηση -ίσως κυβέρνηση εθνικού σκοπού- για να τα υλοποιήσει.
Αυτή τη στιγμή θα μπορούσαν να πάρουν μπροστά οι κινητήρες της ελληνικής οικονομίας και να παραχθεί οικονομική μεγέθυνση και να πάρουμε το δρόμο της ανάπτυξης, αν είχαμε λύσει ή μπορούσαμε να λύσουμε το πρόβλημα της ρευστότητας ή καλύτερα την αύξηση της ρευστότητας.
Χωρίς ρευστότητα –άρα χωρίς επενδύσεις, αλλά και κατανάλωση– η ανάπτυξη θα παραμείνει για τη χώρα μας όνειρο θερινής νυκτός.
Είναι γνωστές οι απόψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Κάνοντας μάλιστα επίκληση παραδειγμάτων όχι μόνο εκτός Ευρώπης, αλλά και εντός Ευρώπης –παραδείγματος χάριν, Λετονία και Ιρλανδία- εισηγείται το γνωστό μοντέλο της μεγέθυνσης χωρίς πιστωτική επέκταση, της εκκαθάρισης της αγοράς από τις μη βιώσιμες επιχειρήσεις, ώστε η περιορισμένη ρευστότητα να οδεύει σταδιακά σε όσες επιβιώσουν.
Δεν χρειάζεται ούτε κάποια ευφυής σύλληψη, ούτε κάποια σύνθετη επεξεργασία για να αφεθεί μία οικονομία πρωτίστως, αλλά και μία κοινωνία στους νόμους των αγορών ή αλλιώς τους νόμους του άγριου καπιταλισμού, όπως το προτείνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αρκεί προς τούτο η πολιτική αδράνεια ή η απουσία συγκεκριμένης, συγκροτημένης πολιτικής;
Σχετικά με το αυτονόητο που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παραδέχεται, ότι δηλαδή η ανάκαμψη χωρίς μεγάλη ρευστότητα είναι σημαντικά ασθενέστερη από μία ανάκαμψη με ρευστότητα, η οικονομία μας και η πατρίδα μας έχει ανάγκη σε αυτήν τη φάση από μία πολύ δυναμική ανάκαμψη, αν θέλουμε να αρχίσει κάποια στιγμή η απορρόφηση της ανεργίας και να μετατραπεί το πρωτογενές πλεόνασμα σε βιώσιμο –πέραν του προεκλογικού- και να μην κληρονομήσουμε από μία ύφεση μία μακρόσυρτη, πολυετή, ασθενική ανάκαμψη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Υπάρχουν, όμως, οι δυνατότητες να διεκδικήσουμε ρευστότητα; Βεβαίως. Η Ελλάδα είναι μέρος της ευρωζώνης. Δεν είναι καμία απομονωμένη χώρα.Μετέχει στο σύστημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από όπου αντλεί με χαμηλότερο επιτόκιο από τον ELA, με λίγο υψηλότερη ρευστότητα. Είναι όμως αδιανόητο γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ιδιαίτερα στις ημέρες μας που δεν υπάρχει ούτε ως σενάριο το «Grexit», κουρεύει τα ομόλογα που δίνουμε ως ενέχυρο στα 52%.
Μία μείωση στο κούρεμα κατά δέκα ή περισσότερες μονάδες, αφού βεβαίως δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, θα έδινε ρευστότητα στην οικονομία μας κατά τουλάχιστον 10 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αυτό θα είχε ιδιαίτερα θετικές επιπτώσεις για την ανάγκη της ανάπτυξης και της ανάκαμψης της οικονομίας. Εμείς πιστεύουμε στη διεκδίκηση της ρευστότητας πού ποτέ δεν τέθηκε στο τραπέζι. Τέλος, η αύξηση της ρευστότητας μπορεί να γίνει και με προσέλκυση ξένων επενδύσεων και με την δημιουργία ισχυρής επενδυτικής τράπεζας προκειμένου να βοηθηθεί η ανάπτυξη, γιατί το ταμείο ανάπτυξης με την πολύ ισχνή ρευστότητα που έχει, δεν αρκεί για να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη.
Για εμάς τους Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες πέρα από τις αβυσσαλέες διαφορές μας με τους μνημονιακούς μπορεί να υπάρχουν και σημεία σύγκλισης, αρκεί να υπάρχει σχέδιο και αποφασιστικότητα να το διαπραγματευτούμε αυτό.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αίγιο: Χειροπέδες σε άντρα και γυναίκα για ναρκωτικά χάπια
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Φόρο με το μήνα θα πληρώνουν οι μισθωτοί από το 2015
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
