2014-06-10 14:07:42
Nίκος Παυλίδης*
ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ, θα ήθελα να τονίσω ότι είμαι υπέρ των γνήσιων προσπαθειών των απλών Κυπρίων για επικοινωνία και συνεννόηση μεταξύ αμφοτέρων των πλευρών της γραμμής κατοχής.
Δυστυχώς, η λειτουργία που τελέστηκε τη Μεγάλη Παρασκευή στον Άγιο Γεώργιο Εξορινό, πόρρω απείχε από τα ανωτέρω: ήταν μια λειτουργία που έγινε επειδή το επέτρεψαν οι κατοχικές δυνάμεις, με τον τρόπο που το επέτρεψαν, και στον βαθμό που το επέτρεψαν.
Η παρουσία πολιτικών αξιωματούχων, πρεσβευτών, πρώην προέδρου της Δημοκρατίας, της Κυπρίας Επιτρόπου στην Ε.Ε., και της εκπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, προσέδωσε πανηγυρικό χαρακτήρα, και το μήνυμα που τεχνηέντως προβλήθηκε από τα τουρκικά ΜΜΕ, (αλλά δυστυχώς, άτσαλα, και από ορισμένα δικά μας), ήταν ότι υπάρχει πλήρης σεβασμός του ανθρωπίνου δικαιώματος ελεύθερης άσκησης θρησκείας στην κατεχόμενη Κύπρο. Καμία αναφορά στις εκατοντάδες συλημένες εκκλησίες μας στα κατεχόμενα, που άλλες ισοπεδώθηκαν, άλλες έγιναν τζαμιά, ξενοδοχεία, σύλλογοι νεολαίας, και για τις χιλιάδες εικόνες μας που πουλήθηκαν στο εξωτερικό
. Ο κ. Γαλανός αναφέρθηκε σε φιλμάκι που έκανε παλιά ο Δήμος Αμμοχώστου που δεικνύει την καταστροφή των εκκλησιών. Αυτό όμως που δορυφορικά προβλήθηκε παγκόσμια αγαπητέ Δήμαρχε, δεν ήταν το φιλμάκι σας Η στάση της Εκκλησίας μας ήταν τουλάχιστον αμφιταλαντευόμενη: η λειτουργία έγινε με τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος έσπευσε να δηλώσει μετά τη λειτουργία ότι ήταν ένα καλό βήμα, για να τα γυρίσει 2 ημέρες αργότερα (μάλλον μετά από συμβουλή επικοινωνιολόγων) και να πει ότι έδινε τα λανθασμένα μηνύματα. Όταν συναινούσε σε αυτή τη λειτουργία, δεν το γνώριζε ότι έτσι θα κατέληγε;
Ο εκπρόσωπος του μουφτή μάς είπε μέσα στην εκκλησία μας, την ιερότερη ημέρα του έτους (και καταχειροκροτούμενος από τον κλήρο και τον λαό) για την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» και για τους «προφήτες» που σέβεται η ισλαμική θρησκεία. Η χειρονομία του δε να δώσει το κλειδί της εκκλησίας στον Πανιερότατο, (κλειδί που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο με την άδεια των κατοχικών αρχών) χειροκροτήθηκε ως εάν να έδινε το κλειδί που θα ξεκλείδωνε την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου, και θα την επέστρεφε στους νόμιμους ιδιοκτήτες της.
Πράγμα που μας φέρνει και στο πιο ουσιαστικό της υπόθεσης: η λειτουργία προβλήθηκε ως ένδειξη καλής θέλησης της άλλης πλευράς, ιδιαίτερα στο θέμα της Αμμοχώστου. Στην πραγματικότητα, η τουρκοκυπριακή/τουρκική πλευρά, απέρριψε αναφανδόν την πρόταση της πλευράς μας για επιστροφή της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου πριν τη λύση του Κυπριακού (όπως προνοείται από τις συμφωνίες κορυφής και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών) ως ΜΟΕ και βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Το μόνο που δέχτηκε, ήταν να γίνει κάποια αόριστη μελέτη από εμπειρογνώμονες, για το πώς θα μπορούσε να ανοικοδομηθεί η πόλη, σε περίπτωση που θα ξανανοίξει. Δεν είναι τυχαίο, που οι δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και μετά τη συνάντηση με τον κατοχικό ηγέτη, ήταν πανομοιότυπες (να διατηρηθεί το μομέντουμ κ.λπ.), εκτός από μια σημαντική διαφορά: μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, έγινε αναφορά από τον κ. Μπαν και στα ΜΟΕ, αναφορά η οποία αποφεύχθηκε μετά τη συνάντηση με τον κ. Έρογλου, αφού στην πραγματικότητα η τουρκική πλευρά δεν δέχεται ούτε τα ΜΟΕ….
Η περίπτωση του Άγιου Γεώργιου Εξορινού μπορεί να αντιπαραβληθεί με αυτή του καθεδρικού της Δρέσδης (Dresden Frauenkirche): καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς από τους βρετανικούς βομβαρδισμούς το 1945, και ανοικοδομήθηκε με μια κοινή προσπάθεια πολιτών της Γερμανίας και Αγγλίας το 2005. Η ανοικοδόμηση προβλήθηκε ως σύμβολο ειρήνης και συναδέλφωσης των δύο λαών μετά και το τέλος του ψυχρού πολέμου (η Δρέσδη βρισκόταν στην πρώην Ανατολική Γερμανία). Αυτό ήταν ορθό και πρέπον: τίποτα πια δεν χώριζε τους δύο λαούς, από τον καιρό του Παγκοσμίου Πολέμου, και καμία σοβαρή διαφορά δεν υπήρχε πλέον (εκτός ίσως στο θέμα του ποδοσφαίρου…).
Περισσότερη σοβαρότητα επομένως χρειάζεται και καλύτερη κρίση στη διαχείριση σοβαρών θεμάτων. Είναι καλό να συντηρείται η ελπίδα επιστροφής και επανένωσης στην Κύπρο, αλλά ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη, και δεν πρέπει να επιτρέπουμε να προβάλλεται ότι η άνοιξη ήρθε, ενώ ακόμα βρισκόμαστε στο καταχείμωνο της τουρκικής κατοχής και αδιαλλαξίας…
*O Νίκος Παυλίδης είναι δικηγόρος.
Φιλελεύθερος
InfoGnomon
ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ, θα ήθελα να τονίσω ότι είμαι υπέρ των γνήσιων προσπαθειών των απλών Κυπρίων για επικοινωνία και συνεννόηση μεταξύ αμφοτέρων των πλευρών της γραμμής κατοχής.
Δυστυχώς, η λειτουργία που τελέστηκε τη Μεγάλη Παρασκευή στον Άγιο Γεώργιο Εξορινό, πόρρω απείχε από τα ανωτέρω: ήταν μια λειτουργία που έγινε επειδή το επέτρεψαν οι κατοχικές δυνάμεις, με τον τρόπο που το επέτρεψαν, και στον βαθμό που το επέτρεψαν.
Η παρουσία πολιτικών αξιωματούχων, πρεσβευτών, πρώην προέδρου της Δημοκρατίας, της Κυπρίας Επιτρόπου στην Ε.Ε., και της εκπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, προσέδωσε πανηγυρικό χαρακτήρα, και το μήνυμα που τεχνηέντως προβλήθηκε από τα τουρκικά ΜΜΕ, (αλλά δυστυχώς, άτσαλα, και από ορισμένα δικά μας), ήταν ότι υπάρχει πλήρης σεβασμός του ανθρωπίνου δικαιώματος ελεύθερης άσκησης θρησκείας στην κατεχόμενη Κύπρο. Καμία αναφορά στις εκατοντάδες συλημένες εκκλησίες μας στα κατεχόμενα, που άλλες ισοπεδώθηκαν, άλλες έγιναν τζαμιά, ξενοδοχεία, σύλλογοι νεολαίας, και για τις χιλιάδες εικόνες μας που πουλήθηκαν στο εξωτερικό
Ο εκπρόσωπος του μουφτή μάς είπε μέσα στην εκκλησία μας, την ιερότερη ημέρα του έτους (και καταχειροκροτούμενος από τον κλήρο και τον λαό) για την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» και για τους «προφήτες» που σέβεται η ισλαμική θρησκεία. Η χειρονομία του δε να δώσει το κλειδί της εκκλησίας στον Πανιερότατο, (κλειδί που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο με την άδεια των κατοχικών αρχών) χειροκροτήθηκε ως εάν να έδινε το κλειδί που θα ξεκλείδωνε την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου, και θα την επέστρεφε στους νόμιμους ιδιοκτήτες της.
Πράγμα που μας φέρνει και στο πιο ουσιαστικό της υπόθεσης: η λειτουργία προβλήθηκε ως ένδειξη καλής θέλησης της άλλης πλευράς, ιδιαίτερα στο θέμα της Αμμοχώστου. Στην πραγματικότητα, η τουρκοκυπριακή/τουρκική πλευρά, απέρριψε αναφανδόν την πρόταση της πλευράς μας για επιστροφή της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου πριν τη λύση του Κυπριακού (όπως προνοείται από τις συμφωνίες κορυφής και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών) ως ΜΟΕ και βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Το μόνο που δέχτηκε, ήταν να γίνει κάποια αόριστη μελέτη από εμπειρογνώμονες, για το πώς θα μπορούσε να ανοικοδομηθεί η πόλη, σε περίπτωση που θα ξανανοίξει. Δεν είναι τυχαίο, που οι δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και μετά τη συνάντηση με τον κατοχικό ηγέτη, ήταν πανομοιότυπες (να διατηρηθεί το μομέντουμ κ.λπ.), εκτός από μια σημαντική διαφορά: μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, έγινε αναφορά από τον κ. Μπαν και στα ΜΟΕ, αναφορά η οποία αποφεύχθηκε μετά τη συνάντηση με τον κ. Έρογλου, αφού στην πραγματικότητα η τουρκική πλευρά δεν δέχεται ούτε τα ΜΟΕ….
Η περίπτωση του Άγιου Γεώργιου Εξορινού μπορεί να αντιπαραβληθεί με αυτή του καθεδρικού της Δρέσδης (Dresden Frauenkirche): καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς από τους βρετανικούς βομβαρδισμούς το 1945, και ανοικοδομήθηκε με μια κοινή προσπάθεια πολιτών της Γερμανίας και Αγγλίας το 2005. Η ανοικοδόμηση προβλήθηκε ως σύμβολο ειρήνης και συναδέλφωσης των δύο λαών μετά και το τέλος του ψυχρού πολέμου (η Δρέσδη βρισκόταν στην πρώην Ανατολική Γερμανία). Αυτό ήταν ορθό και πρέπον: τίποτα πια δεν χώριζε τους δύο λαούς, από τον καιρό του Παγκοσμίου Πολέμου, και καμία σοβαρή διαφορά δεν υπήρχε πλέον (εκτός ίσως στο θέμα του ποδοσφαίρου…).
Περισσότερη σοβαρότητα επομένως χρειάζεται και καλύτερη κρίση στη διαχείριση σοβαρών θεμάτων. Είναι καλό να συντηρείται η ελπίδα επιστροφής και επανένωσης στην Κύπρο, αλλά ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη, και δεν πρέπει να επιτρέπουμε να προβάλλεται ότι η άνοιξη ήρθε, ενώ ακόμα βρισκόμαστε στο καταχείμωνο της τουρκικής κατοχής και αδιαλλαξίας…
*O Νίκος Παυλίδης είναι δικηγόρος.
Φιλελεύθερος
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
