2012-04-24 00:49:50
Ξέρετε τι με έχει εντυπωσιάσει στον δρόμο προς τις κάλπες; Οχι οι δημοσκοπήσεις. Αυτές, λίγο ή πολύ, τις περίμενα και άλλωστε μπορεί να αλλάξουν στις δεκατέσσερις ημέρες που απέμειναν.
Με έχουν εντυπωσιάσει όσοι ανακαλύπτουν ξαφνικά έντρομοι το ενδεχόμενο να προκύψει από τις εκλογές μια κατακερματισμένη Βουλή και ένα αποδυναμωμένο πολιτικό σύστημα. Να προκύψει, δηλαδή, μια κατάσταση αστάθειας και ακυβερνησίας.
Τι μου λες! Τώρα ανακάλυψαν τον κίνδυνο; Τι ακριβώς περίμεναν, δηλαδή;
Οτι μια χώρα χρεοκόπησε, μια κοινωνία ξεχαρβαλώθηκε, μια οικονομία κατέρρευσε, τόσες ζωές καταστράφηκαν, αλλά οι ψηφοφόροι θα πουν «εντάξει βρε παιδιά, δεν έγινε και τίποτα. Παίρνουμε τους ίδιους και ξαναρχίζουμε!»;
Αυτά δεν γίνονται ούτε στην Ουγκάντα - από όπου μας έρχεται ο διάδοχος του κυρίου Τόμσεν.
Λυπάμαι, αλλά όποιος νομίζει ότι μπορεί να διαλυθεί μια χώρα και να μείνουν στο απυρόβλητο όσοι πρωτοστάτησαν στη διάλυσή της είναι απλώς μακριά νυχτωμένος.
Και υπό αυτή την έννοια, οι δημοσκοπήσεις δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να καταγράφουν τη διπλή αποτυχία του πολιτικού συστήματος.
n Την αποτυχία του να προβλέψει και να προλάβει την κρίση.
n Αλλά και την αποτυχία του να τη διαχειριστεί.
Από εκεί και πέρα, είναι σαν να ζητάει το πλήρωμα του «Τιτανικού» να αναλάβει κι άλλο ταξίδι με την υπόσχεση ότι θα προσέχει τα παγόβουνα!
Συνέβη ό,τι συνέβη κι αμέσως μετά όσοι πρωτοστάτησαν στην καταστροφή έρχονται και λένε στον άνεργο, στον συνταξιούχο, σε εκείνον που του έκοψαν τον μισθό και σε εκείνον που του έκοψαν το μέλλον: «Εντάξει, παιδιά, αλλά προσοχή στην ακυβερνησία!».
Να το πω ειλικρινά και προσωπικά: θα ήθελα να είναι διαφορετικά τα πράγματα, αλλά δεν είναι. Δεν μπορώ, λοιπόν, να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου.
Ακριβώς όπως κρύβονται πολιτικοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι, που πρώτα σταδιοδρόμησαν ως πλασιέδες του Μνημονίου και τώρα δυσανασχετούν με «τον κατακερματισμό του πολιτικού σκηνικού».
Μα το σκηνικό δεν κατακερματίστηκε μόνο του ούτε άρχισε ξαφνικά στην Ελλάδα να βρέχει οπαδούς του Τσίπρα και του Μιχαλολιάκου.
Αυτοί με τα καμώματά τους οδήγησαν τον κόσμο στην απόγνωση και τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις του τόπου στην απαξία.
Αυτοί πίεζαν να συγκυβερνήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα και αυτοί ζητούσαν συναίνεση για την εφαρμογή του Μνημονίου.
Αυτοί, δηλαδή, ακύρωσαν την κορυφαία δημοκρατική σημασία της αντιπαράθεσης μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης.
Αυτοί υπονόμευσαν την εκτονωτική εναλλαγή των κομμάτων στη διακυβέρνηση.
Και τώρα φρικάρουν μπροστά στον κίνδυνο της ακυβερνησίας ή στην απειλή μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης.
Λυπάμαι, αλλά δεν είναι απλώς επικίνδυνοι. Είναι και αδιόρθωτοι.
πηγή: tanea.gr
Με έχουν εντυπωσιάσει όσοι ανακαλύπτουν ξαφνικά έντρομοι το ενδεχόμενο να προκύψει από τις εκλογές μια κατακερματισμένη Βουλή και ένα αποδυναμωμένο πολιτικό σύστημα. Να προκύψει, δηλαδή, μια κατάσταση αστάθειας και ακυβερνησίας.
Τι μου λες! Τώρα ανακάλυψαν τον κίνδυνο; Τι ακριβώς περίμεναν, δηλαδή;
Οτι μια χώρα χρεοκόπησε, μια κοινωνία ξεχαρβαλώθηκε, μια οικονομία κατέρρευσε, τόσες ζωές καταστράφηκαν, αλλά οι ψηφοφόροι θα πουν «εντάξει βρε παιδιά, δεν έγινε και τίποτα. Παίρνουμε τους ίδιους και ξαναρχίζουμε!»;
Αυτά δεν γίνονται ούτε στην Ουγκάντα - από όπου μας έρχεται ο διάδοχος του κυρίου Τόμσεν.
Λυπάμαι, αλλά όποιος νομίζει ότι μπορεί να διαλυθεί μια χώρα και να μείνουν στο απυρόβλητο όσοι πρωτοστάτησαν στη διάλυσή της είναι απλώς μακριά νυχτωμένος.
Και υπό αυτή την έννοια, οι δημοσκοπήσεις δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να καταγράφουν τη διπλή αποτυχία του πολιτικού συστήματος.
n Την αποτυχία του να προβλέψει και να προλάβει την κρίση.
n Αλλά και την αποτυχία του να τη διαχειριστεί.
Από εκεί και πέρα, είναι σαν να ζητάει το πλήρωμα του «Τιτανικού» να αναλάβει κι άλλο ταξίδι με την υπόσχεση ότι θα προσέχει τα παγόβουνα!
Συνέβη ό,τι συνέβη κι αμέσως μετά όσοι πρωτοστάτησαν στην καταστροφή έρχονται και λένε στον άνεργο, στον συνταξιούχο, σε εκείνον που του έκοψαν τον μισθό και σε εκείνον που του έκοψαν το μέλλον: «Εντάξει, παιδιά, αλλά προσοχή στην ακυβερνησία!».
Να το πω ειλικρινά και προσωπικά: θα ήθελα να είναι διαφορετικά τα πράγματα, αλλά δεν είναι. Δεν μπορώ, λοιπόν, να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου.
Ακριβώς όπως κρύβονται πολιτικοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι, που πρώτα σταδιοδρόμησαν ως πλασιέδες του Μνημονίου και τώρα δυσανασχετούν με «τον κατακερματισμό του πολιτικού σκηνικού».
Μα το σκηνικό δεν κατακερματίστηκε μόνο του ούτε άρχισε ξαφνικά στην Ελλάδα να βρέχει οπαδούς του Τσίπρα και του Μιχαλολιάκου.
Αυτοί με τα καμώματά τους οδήγησαν τον κόσμο στην απόγνωση και τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις του τόπου στην απαξία.
Αυτοί πίεζαν να συγκυβερνήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα και αυτοί ζητούσαν συναίνεση για την εφαρμογή του Μνημονίου.
Αυτοί, δηλαδή, ακύρωσαν την κορυφαία δημοκρατική σημασία της αντιπαράθεσης μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης.
Αυτοί υπονόμευσαν την εκτονωτική εναλλαγή των κομμάτων στη διακυβέρνηση.
Και τώρα φρικάρουν μπροστά στον κίνδυνο της ακυβερνησίας ή στην απειλή μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης.
Λυπάμαι, αλλά δεν είναι απλώς επικίνδυνοι. Είναι και αδιόρθωτοι.
πηγή: tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος σχεδιάζει το ΠΑΣΟΚ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Τέρενς Κουίκ στον ΣΚΑΪ 23/4/2012
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
