2014-06-18 16:33:02
Πάνε ακριβώς δυο χρόνια από την ημέρα που ο Αλκέτας άφησε σε ηλικία 78 ετών την τελευταία του πνοή, (ήταν Δευτέρα 18 Ιουνίου του 2012) στο σπίτι του, σε... προάστιο της Πολιτείας Βιρτζίνια λίγα χιλιόμετρα έξω από την Ουάσιγκτον και δυστυχώς δεν μπορούμε να ακούσουμε τις σκέψεις του για τον Σάντος, τους διεθνείς και την αγαπημένη του Εθνική.
Την ομάδα που ο ίδιος οδήγησε για πρώτη φορά στην ιστορία της στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1980 και στην συνέχεια αυτός που την οδήγησε σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1994 στην Αμερική.
Ο Αλκέτας Παναγούλιας συνδύασε το όνομα του ως προπονητής της Εθνικής μας μεταξύ άλλων και με την πρώτη επίσκεψη της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου στο Μαρακανά! Η Εθνική Βραζιλίας λίγους μήνες πριν το Μουντιάλ του 1974 που θα διεξάγονταν στην Γερμανία, κάλεσε αρκετές Ευρωπαϊκές ομάδες για φιλικά παιχνίδια. Ανάμεσα τους ήταν και η Ελλάδα που έφτασε στο Ριο Ντε Τζανέιρο στις 25 Απριλίου του 1974.
Για τον Αλκέτα ρε γαμώτο
Το παιχνίδι έγινε τρεις μέρες αργότερα και πιο συγκεκριμένα στις 28 Απριλίου με την Εθνική μας να διαψεύδει τα προγνωστικά απέναντι στην Βραζιλία πραγματοποιώντας εξαιρετική εμφάνιση μπροστά σε 100.000 περίπου φιλάθλους. Οι δυο ομάδες ήρθαν ισόπαλες 0-0 με τον Παναγούλια να θέτει μετά το τέλος του συγκεκριμένου φιλικού στόχο την πρόκριση της Ελλάδας σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου. Κάτι που κατάφερε να πετύχει μετά από 20 χρόνια.
Ζωή σαν παραμύθι
Ο Παναγούλιας υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης ιστορίας του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Οξυδερκής , άριστος γνώστης της Ελληνικής γλώσσας ,εξωστρεφής , καταρτισμένος, με πρωτοφανής για την εποχή επιτυχίες στο ενεργητικό του σημάδεψε με την έντονη προσωπικότητα του το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 30 Μάιου του 1934.
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στον Άρη το 1949 και αγωνίσθηκε για πρώτη φορά στην πρώτη ομάδα σε ηλικία 17 ετών. Σε ηλικία 28 ετών αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόσκληση που του έκανε η ομάδα Ελλήνων ομογενών «Ελληνο-Αμερικανικός Άτλας Νέας Υόρκης». Έχοντας ελάχιστα χρήματα στις αποσκευές του αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του ξεκινάει σπουδές στην Νέα Υόρκη, παίζει στην ομάδα και παράλληλα κάνει μεροκάματα στο εστιατόριο της φοιτητικής εστίας.
Το 1972 ξεκινάει να ασχολείται με την προπονητική στην Αμερική και το 1972 αναλαμβάνει την θέση του πρώτου προπονητή στον «Άτλα». Ακολούθησαν συνεργασίες με τον Άρη την μεγάλη του αγάπη τον οποίο ανέλαβε σε τέσσερις διαφορετικές περιόδους της ιστορίας του (και στην συνέχεια τον υπηρέτησε και ως παράγοντας), την Εθνική μας ομάδα, τον Ολυμπιακό, ενώ η Αμερικανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου τον τίμησε αναθέτοντας του την θέση του προπονητή(1983-84). Το 1984 μάλιστα συμμετείχε ως προπονητής της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ στην Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες.
«Τι σας ζητάει ο μαλάκας ο προπονητής;»
Λεπτομέρειες σχετικά με την ζωή του Αλκέτα Παναγούλια, αλλά και το πώς ο ίδιος αντιμετώπιζε την ζωή αναφέρονται στο βιογραφία του την οποία υπέγραψε ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Κουκούλογλου με τίτλο «Από τον Λευκό Πύργο στον Λευκό Οίκο». Έχουν περάσει στην ιστορία κάποιες ατάκες του όπως :"Η ζωή έχει λογική. Δεν πας για ψάρεμα με λάσο ούτε για κυνήγι με ψαροντούφεκο και απόχη. Μόνο στην Ελλάδα γίνονται τα απίθανα και προσπαθούμε να ψαρέψουμε λαγό με αγκίστρι".
Αλλά και αυτή το 1994, κατά την συμμετοχή της Εθνικής στο Μουντιάλ του 1994 στο οποίο γνώρισε την συντριβή και στα τρία παιχνίδια που έδωσε , με μια κάμερα να αποθανατίζει τον Παναγούλια να λέει στους παίκτες του στα αποδυτήρια: «Τι σας ζητάει ο μαλάκας ο προπονητής Ένα γκολ». Το γκολ δεν ήρθε, ήρθε όμως αργότερα η ώρα του απολογισμού και της κριτικής με τον Έλληνα τεχνικό να αναλαμβάνει την ευθύνη για την αποτυχία.
Οδός «Αλκέτα Παναγούλια»
Λίγες εβδομάδες πριν την αναγγελία του θανάτου του, είχε φιλοξενηθεί σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Μιλούσε για τον Άρη και πώς η αγαπημένη του ομάδα («ο Άρης είναι η οικογένεια μου» συνήθιζε να λέει)θα έβγαινε από το αδιέξοδο. «Το καλοκαίρι θα είμαι στη Θεσσαλονίκη. Καλή αντάμωση στη πατρίδα" είπε κλείνοντας. Τελικά ούτε ο Άρης κατάφερε να βγει από το αδιέξοδο αλλά και ούτε κι ο ίδιος επέστρεψε στην Ελλάδα.
Η «πατρίδα» τον τίμησε πρόσφατα. Με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης ο δρόμος πίσω από την θύρα 3 του «Κλεάνθης Βικελίδης» ονομάσθηκε «Αλκέτας Παναγούλιας».
Η Εθνική μας ομάδα δίνει ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι με την Ιαπωνία μετά από μια κακή εμφάνιση κόντρα στην Κολομβία. Άραγε τι θα έλεγε ο Αλκέτας στους παίκτες για να τους εμψυχώσει; Στο παρελθόν ίδιος είχε πει :"Το τι υπάρχει πίσω μας και το τι υπάρχει μπροστά μας είναι ασήμαντα συγκρινόμενα με το τι υπάρχει μέσα μας". Ίσως κάτι τέτοιο να ταίριαζε με την περίσταση. Tromaktiko
Την ομάδα που ο ίδιος οδήγησε για πρώτη φορά στην ιστορία της στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1980 και στην συνέχεια αυτός που την οδήγησε σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1994 στην Αμερική.
Ο Αλκέτας Παναγούλιας συνδύασε το όνομα του ως προπονητής της Εθνικής μας μεταξύ άλλων και με την πρώτη επίσκεψη της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου στο Μαρακανά! Η Εθνική Βραζιλίας λίγους μήνες πριν το Μουντιάλ του 1974 που θα διεξάγονταν στην Γερμανία, κάλεσε αρκετές Ευρωπαϊκές ομάδες για φιλικά παιχνίδια. Ανάμεσα τους ήταν και η Ελλάδα που έφτασε στο Ριο Ντε Τζανέιρο στις 25 Απριλίου του 1974.
Για τον Αλκέτα ρε γαμώτο
Το παιχνίδι έγινε τρεις μέρες αργότερα και πιο συγκεκριμένα στις 28 Απριλίου με την Εθνική μας να διαψεύδει τα προγνωστικά απέναντι στην Βραζιλία πραγματοποιώντας εξαιρετική εμφάνιση μπροστά σε 100.000 περίπου φιλάθλους. Οι δυο ομάδες ήρθαν ισόπαλες 0-0 με τον Παναγούλια να θέτει μετά το τέλος του συγκεκριμένου φιλικού στόχο την πρόκριση της Ελλάδας σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου. Κάτι που κατάφερε να πετύχει μετά από 20 χρόνια.
Ζωή σαν παραμύθι
Ο Παναγούλιας υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης ιστορίας του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Οξυδερκής , άριστος γνώστης της Ελληνικής γλώσσας ,εξωστρεφής , καταρτισμένος, με πρωτοφανής για την εποχή επιτυχίες στο ενεργητικό του σημάδεψε με την έντονη προσωπικότητα του το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 30 Μάιου του 1934.
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στον Άρη το 1949 και αγωνίσθηκε για πρώτη φορά στην πρώτη ομάδα σε ηλικία 17 ετών. Σε ηλικία 28 ετών αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόσκληση που του έκανε η ομάδα Ελλήνων ομογενών «Ελληνο-Αμερικανικός Άτλας Νέας Υόρκης». Έχοντας ελάχιστα χρήματα στις αποσκευές του αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του ξεκινάει σπουδές στην Νέα Υόρκη, παίζει στην ομάδα και παράλληλα κάνει μεροκάματα στο εστιατόριο της φοιτητικής εστίας.
Το 1972 ξεκινάει να ασχολείται με την προπονητική στην Αμερική και το 1972 αναλαμβάνει την θέση του πρώτου προπονητή στον «Άτλα». Ακολούθησαν συνεργασίες με τον Άρη την μεγάλη του αγάπη τον οποίο ανέλαβε σε τέσσερις διαφορετικές περιόδους της ιστορίας του (και στην συνέχεια τον υπηρέτησε και ως παράγοντας), την Εθνική μας ομάδα, τον Ολυμπιακό, ενώ η Αμερικανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου τον τίμησε αναθέτοντας του την θέση του προπονητή(1983-84). Το 1984 μάλιστα συμμετείχε ως προπονητής της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ στην Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες.
«Τι σας ζητάει ο μαλάκας ο προπονητής;»
Λεπτομέρειες σχετικά με την ζωή του Αλκέτα Παναγούλια, αλλά και το πώς ο ίδιος αντιμετώπιζε την ζωή αναφέρονται στο βιογραφία του την οποία υπέγραψε ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Κουκούλογλου με τίτλο «Από τον Λευκό Πύργο στον Λευκό Οίκο». Έχουν περάσει στην ιστορία κάποιες ατάκες του όπως :"Η ζωή έχει λογική. Δεν πας για ψάρεμα με λάσο ούτε για κυνήγι με ψαροντούφεκο και απόχη. Μόνο στην Ελλάδα γίνονται τα απίθανα και προσπαθούμε να ψαρέψουμε λαγό με αγκίστρι".
Αλλά και αυτή το 1994, κατά την συμμετοχή της Εθνικής στο Μουντιάλ του 1994 στο οποίο γνώρισε την συντριβή και στα τρία παιχνίδια που έδωσε , με μια κάμερα να αποθανατίζει τον Παναγούλια να λέει στους παίκτες του στα αποδυτήρια: «Τι σας ζητάει ο μαλάκας ο προπονητής Ένα γκολ». Το γκολ δεν ήρθε, ήρθε όμως αργότερα η ώρα του απολογισμού και της κριτικής με τον Έλληνα τεχνικό να αναλαμβάνει την ευθύνη για την αποτυχία.
Οδός «Αλκέτα Παναγούλια»
Λίγες εβδομάδες πριν την αναγγελία του θανάτου του, είχε φιλοξενηθεί σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Μιλούσε για τον Άρη και πώς η αγαπημένη του ομάδα («ο Άρης είναι η οικογένεια μου» συνήθιζε να λέει)θα έβγαινε από το αδιέξοδο. «Το καλοκαίρι θα είμαι στη Θεσσαλονίκη. Καλή αντάμωση στη πατρίδα" είπε κλείνοντας. Τελικά ούτε ο Άρης κατάφερε να βγει από το αδιέξοδο αλλά και ούτε κι ο ίδιος επέστρεψε στην Ελλάδα.
Η «πατρίδα» τον τίμησε πρόσφατα. Με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης ο δρόμος πίσω από την θύρα 3 του «Κλεάνθης Βικελίδης» ονομάσθηκε «Αλκέτας Παναγούλιας».
Η Εθνική μας ομάδα δίνει ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι με την Ιαπωνία μετά από μια κακή εμφάνιση κόντρα στην Κολομβία. Άραγε τι θα έλεγε ο Αλκέτας στους παίκτες για να τους εμψυχώσει; Στο παρελθόν ίδιος είχε πει :"Το τι υπάρχει πίσω μας και το τι υπάρχει μπροστά μας είναι ασήμαντα συγκρινόμενα με το τι υπάρχει μέσα μας". Ίσως κάτι τέτοιο να ταίριαζε με την περίσταση. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Kia ανακοινώνει τις ειδικές εκδόσεις FifaWorldCup
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Πάρτυ" εκατομμυρίων με εικονικά τιμολόγια για εργολάβο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
