2014-06-22 09:15:05
Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης και η Ευσταθία συμπληρώνουν το τρίγωνο των πρωταγωνιστών που θα μας ταξιδέψουν με πρόζα αλλά και αξέχαστες μουσικές επιτυχίες, στους σημαντικότερους σταθμούς της πλούσιας καριέρας της Δανάης Η Δανάη πήρε τον τίτλο της «πρωθιέρειας του ελαφρού τραγουδιού», ταυτίστηκε με τις μεγάλες επιτυχίες του Αττίκ και του Χαιρόπουλου, όμως εξίσου σημαντικό ήταν το μεταφραστικό και ποιητικό της έργο. Έγραψε θαυμάσιους στίχους, απέδωσε με ξεχωριστή ευαισθησία το έργο του Πάμπλο Νερούδα και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στη Ραφήνα.
Εκεί, σε ένα μικρό καφενεδάκι τη γνώρισε πριν χρόνια η Άννα Φόνσου. «Τη Δανάη την είχα γνωρίσει λίγο πριν φύγει από τη ζωή. Μου είχε κάνει εντύπωση η προσωπικότητά της, η φιλοσοφία της για τη ζωή και όταν μου πρότεινε ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μαλισσόβας-με τον οποίο είχα μανία να δουλέψω, γιατί είχα δει κι άλλες δουλειές του- είπα αμέσως το ναι.
Ήμουν θαυμάστριά της, μού άρεσαν πάρα πολύ τα τραγούδια της. Όταν είχαμε συναντηθεί μου μιλούσε για τη Χιλή…Με εντυπωσίασε το πόσο νέα ήταν στη σκέψη, πόσο επαναστάτισσα. Είχε πάρει απόσταση ωστόσο από τις αναμνήσεις της. Την αφορούσαν τα τελευταία χρόνια της ζωής της και ο Νερούδα».
Στην παράσταση του Δημήτρη Μαλισσόβα, η Δανάη αφηγείται τη ζωή της από τα παιδικά της χρόνια μέχρι το τέλος. Ζωντανεύουν μπροστά της όλα τα επεισόδια της πολυτάραχης ζωής της. «Το πώς έφυγε από την Ελλάδα και πήγε στο εξωτερικό, πώς έγινε δημοσιογράφος τα τραγούδια της με τον Αττίκ, τη γνωριμία της με την Κοτοπούλη…» μας αποκαλύπτει η Άννα Φόνσου, υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά: «Δεν θα μου άρεσε να κάνω μια πιστή, «δημοσιογραφική» απεικόνιση.
Δεν μου αρέσει να μιμούμαι και να πω μοιάζω ή δεν μοιάζω στη Δανάη, να έχω το ίδιο στυλ-απλώς θέλω να βγάλω τον πολύμορφο χαρακτήρα της. Υπάρχουν και αυτού του είδους οι άνθρωποι που έχουν το δικό τους παραμύθι και που είναι ευλογημένοι».
Η Άννα Φόνσου έχει συγκρατήσει ορισμένα από τα παιγνιώδη αποφθέγματα της Δανάης και θυμάται την αγάπη που έτρεφε για την ελληνική γλώσσα. «Η Δανάη έλεγε πως όταν κόπηκαν τα πνεύματα και καθιερώθηκε το πολυτονικό σύστημα ήταν σαν να κόπηκε και το πνεύμα από αυτόν τον τόπο», σχολιάζει.
Πολλές πτυχές της αεικίνητης Δανάης τη συγκινούν-ορισμένες είναι ταυτισμένες με σκοτεινές σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας. Στην Κατοχή για παράδειγμα, η Δανάη είχε ενεργό αντιστασιακή δράση και είχε κυνηγηθεί όπως η Βέμπο. «Με συγκινούν τα παιδικά της χρόνια, η περίοδος που ήταν οργανωμένη στην αντίσταση του ΕΑΜ. Με συγκινεί πολύ το όταν πήγε στη Χιλή, ήταν ήδη μεγάλη και νόμιζε ότι γεννιέται τότε, ότι μπορεί να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή.
Και πράγματι έζησε εκεί πολλά χρόνια. Λατρεύω όσους μπορούν να ξεκινήσουν από την αρχή. Είναι ένα παιχνίδι με τη ζωή που το κάνω εδώ και πολλά χρόνια και μ’ αρέσει», τονίζει η Άννα Φόνσου.
Άννα Φόνσου: η νοσταλγία είναι πολυτέλεια
Αποτέλεσε μια από τις λαμπερές πρωταγωνίστριες του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά δεν πέφτει στην παγίδα της νοσταλγίας μιας άλλης εποχής. «Έχω το εξής ελάττωμα: δεν κοιτάζω ποτέ πίσω. Ούτε όπισθεν στο αμάξι δεν βάζω.
Ταιριάζει με αυτό που έλεγε η Δανάη. Όταν μεγαλώνεις έχει και τα καλά του γιατί μπορείς να βλέπεις τα χρόνια σαν σκιές και να ζεις το από εδώ και πέρα. Βρίσκω γραφική τη νοσταλγία. Το "αχ, τι ωραία που ήταν η Αθήνα παλιά, οι παλιές ελληνικές ταινίες".
Με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, η νοσταλγία είναι πολυτέλεια». Λατρεύει την αίσθηση ελευθερίας που αποπνέουν ορισμένες πόλεις. Μπορεί της Δανάης να της άρεσε η Νέα Υόρκη, η ίδια όμως προτιμά το Βερολίνο. Η εμμονή της Δανάης με την ελευθερία και ο δυναμισμός της-είναι χαρακτηριστικά που διακρίνουν και την ίδια;
«Η ζωή με έκανε δυναμική, όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπη με τα προβλήματα γίνεσαι δυναμική. Ήθελα να λέω τη γνώμη μου. Ήμουν πάντα ελεύθερη και …"αχρήματη". Όσα χρήματα και να έχω, όταν γυρίζω σπίτι μου, δεν έχει μείνει τίποτα.
Είχα γνωρίσει κάποτε την Κοκό Σανέλ και την είχα ρωτήσει αν θα έρθει στην Ελλάδα. Όχι, μου είχε απαντήσει γιατί εκεί είναι ποινικό αδίκημα η ηλικία.
Η Δανάη έζησε τόσα πολλά χρόνια, παρά τα όσα είχε τραβήξει στη ζωή της, γιατί δεν έλεγε ποτέ ότι μεγάλωσα. Την είχα ρωτήσει πώς αντιμετωπίζεις τα γηρατειά τα πόδια σου που πονάνε. Τα πόδια είναι για να περπατούν και να πονούν, μού είχε απαντήσει ανέμελα. Της είχαν κάνει την ερώτηση τι θέλατε να κάνετε στη ζωή σας; "Να πέσω με αλεξίπτωτο". Και τώρα; Την ξαναρώτησαν. "Να πέσω με αλεξίπτωτο"».
Η Άννα Φόνσου θεωρεί ότι και δική της ζωή, ήταν κατά κάποιο τρόπο μια πτώση με αλεξίπτωτο. «Αν σκεφτεί κανείς ότι γεννήθηκα από υπέροχους γονείς στην Καισιαριανή που ήταν όμως πολύ φτωχοί και κατάφερα τώρα να μένω στο Κολωνάκι και να κάνω το Σπίτι του Ηθοποιού, μάλλον στη δική μου περίπτωση το αλεξίπτωτο με έσωσε…» παρατηρεί με χιούμορ.
Το θέατρο παραμένει η μεγάλη της αγάπη: «Είμαι επιλεκτική στις συνεργασίες μου στο θέατρο. Κάνω θέατρο για τον εαυτό μου.Δεν θέλω να αρέσω και σε όλους- είναι λίγο ύποπτο να είσαι πολύ δημοφιλής», υποστηρίζει.
Φέτος το καλοκαίρι θα γυρίσει όλη την Ελλάδα με τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, με συμπρωταγωνιστές τον Κώστα Βουτσά, τον Στάθη Ψάλτη κ.α. «Πιστεύω ότι ο Αριστοφάνης πρέπει να παίζεται από λαϊκούς κωμικούς ηθοποιούς», δηλώνει η ίδια. Θα ερμηνεύσει την Πενία, έναν ρόλο προσφερόμενο για επίκαιρες αιχμές.
«Σε αυτό τον τόπο οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί θα πεθάνουμε, έτσι το έχει κανονίσει η τρόικα», σχολιάζει καυστικά.
Στο Φεστιβάλ «Μιαούλεια» στην Ύδρα, όπου θα πραγματοποιηθεί μεγάλο αφιέρωμα στον Ελληνικό Κινηματογράφο (από τις 22 Ιουνίου) θα τραγουδήσει ορισμένα κομμάτια από δημοφιλείς ταινίες. «Μού άρεσε πάντα το θέατρο, στον κινηματογράφο βγήκα τυχαία και με τη βοήθεια της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Πολλές ταινίες κρατάω από αυτή τη διαδρομή. Έπαιζα με τον Βέγγο, τον Χατζηχρήστο, τον Παπαγιανόπουλο, ποιον να πρωτοθυμηθώ…Οι ταινίες του Αλέκου Σακελλάριου είχαν επιτυχία αλλά είχα παίξει και σε ταινίες του Γεωργιάδη και του Γλυκοφρύδη, είχα κάνει και κάποια πράγματα πιο πρωτοποριακά για εκείνη την εποχή».
Ωστόσο δεν έτυχε να ερωτευτεί κάποιον από τους κινηματογραφικούς παρτενέρ της: «Δεν μπορώ να ερωτευτώ τους ηθοποιούς, τους βλέπω σαν αδέλφια, σαν συγγενείς μου. Δεν αντέχω να έχουμε το ίδιο επάγγελμα με τον σύντροφό μου.
Πλήττω εύκολα και σκέφτομαι ότι αν ήμουν μαζί με έναν ηθοποιό θα μιλούσαμε μόνο τις καριέρες μας. Αν έρθει κάποιος σπίτι θα διαπιστώσει ότι δεν έχω ούτε μια φωτογραφία μου. Μόλις φύγω από το θέατρο, όλα τελειώνουν, αρχίζει μια άλλη ζωή».
Αυτή την περίοδο η Άννα Φόνσου αγωνίζεται να ολοκληρώσει το δεύτερο κτίριο για το Σπίτι του Ηθοποιού-με δικά της χρήματα και με τη συμβολή φίλων της. «Η πολιτεία τον πολιτισμό τον έχει λίγο στο πλάι. Δεν ξέρει ότι από αυτόν θα σωθούμε. Μόνο τον πολιτισμό μας έχουμε να εξάγουμε και να είμαστε περήφανοι», καταλήγει. Tromaktiko
Εκεί, σε ένα μικρό καφενεδάκι τη γνώρισε πριν χρόνια η Άννα Φόνσου. «Τη Δανάη την είχα γνωρίσει λίγο πριν φύγει από τη ζωή. Μου είχε κάνει εντύπωση η προσωπικότητά της, η φιλοσοφία της για τη ζωή και όταν μου πρότεινε ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μαλισσόβας-με τον οποίο είχα μανία να δουλέψω, γιατί είχα δει κι άλλες δουλειές του- είπα αμέσως το ναι.
Ήμουν θαυμάστριά της, μού άρεσαν πάρα πολύ τα τραγούδια της. Όταν είχαμε συναντηθεί μου μιλούσε για τη Χιλή…Με εντυπωσίασε το πόσο νέα ήταν στη σκέψη, πόσο επαναστάτισσα. Είχε πάρει απόσταση ωστόσο από τις αναμνήσεις της. Την αφορούσαν τα τελευταία χρόνια της ζωής της και ο Νερούδα».
Στην παράσταση του Δημήτρη Μαλισσόβα, η Δανάη αφηγείται τη ζωή της από τα παιδικά της χρόνια μέχρι το τέλος. Ζωντανεύουν μπροστά της όλα τα επεισόδια της πολυτάραχης ζωής της. «Το πώς έφυγε από την Ελλάδα και πήγε στο εξωτερικό, πώς έγινε δημοσιογράφος τα τραγούδια της με τον Αττίκ, τη γνωριμία της με την Κοτοπούλη…» μας αποκαλύπτει η Άννα Φόνσου, υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά: «Δεν θα μου άρεσε να κάνω μια πιστή, «δημοσιογραφική» απεικόνιση.
Δεν μου αρέσει να μιμούμαι και να πω μοιάζω ή δεν μοιάζω στη Δανάη, να έχω το ίδιο στυλ-απλώς θέλω να βγάλω τον πολύμορφο χαρακτήρα της. Υπάρχουν και αυτού του είδους οι άνθρωποι που έχουν το δικό τους παραμύθι και που είναι ευλογημένοι».
Η Άννα Φόνσου έχει συγκρατήσει ορισμένα από τα παιγνιώδη αποφθέγματα της Δανάης και θυμάται την αγάπη που έτρεφε για την ελληνική γλώσσα. «Η Δανάη έλεγε πως όταν κόπηκαν τα πνεύματα και καθιερώθηκε το πολυτονικό σύστημα ήταν σαν να κόπηκε και το πνεύμα από αυτόν τον τόπο», σχολιάζει.
Πολλές πτυχές της αεικίνητης Δανάης τη συγκινούν-ορισμένες είναι ταυτισμένες με σκοτεινές σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας. Στην Κατοχή για παράδειγμα, η Δανάη είχε ενεργό αντιστασιακή δράση και είχε κυνηγηθεί όπως η Βέμπο. «Με συγκινούν τα παιδικά της χρόνια, η περίοδος που ήταν οργανωμένη στην αντίσταση του ΕΑΜ. Με συγκινεί πολύ το όταν πήγε στη Χιλή, ήταν ήδη μεγάλη και νόμιζε ότι γεννιέται τότε, ότι μπορεί να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή.
Και πράγματι έζησε εκεί πολλά χρόνια. Λατρεύω όσους μπορούν να ξεκινήσουν από την αρχή. Είναι ένα παιχνίδι με τη ζωή που το κάνω εδώ και πολλά χρόνια και μ’ αρέσει», τονίζει η Άννα Φόνσου.
Άννα Φόνσου: η νοσταλγία είναι πολυτέλεια
Αποτέλεσε μια από τις λαμπερές πρωταγωνίστριες του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά δεν πέφτει στην παγίδα της νοσταλγίας μιας άλλης εποχής. «Έχω το εξής ελάττωμα: δεν κοιτάζω ποτέ πίσω. Ούτε όπισθεν στο αμάξι δεν βάζω.
Ταιριάζει με αυτό που έλεγε η Δανάη. Όταν μεγαλώνεις έχει και τα καλά του γιατί μπορείς να βλέπεις τα χρόνια σαν σκιές και να ζεις το από εδώ και πέρα. Βρίσκω γραφική τη νοσταλγία. Το "αχ, τι ωραία που ήταν η Αθήνα παλιά, οι παλιές ελληνικές ταινίες".
Με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, η νοσταλγία είναι πολυτέλεια». Λατρεύει την αίσθηση ελευθερίας που αποπνέουν ορισμένες πόλεις. Μπορεί της Δανάης να της άρεσε η Νέα Υόρκη, η ίδια όμως προτιμά το Βερολίνο. Η εμμονή της Δανάης με την ελευθερία και ο δυναμισμός της-είναι χαρακτηριστικά που διακρίνουν και την ίδια;
«Η ζωή με έκανε δυναμική, όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπη με τα προβλήματα γίνεσαι δυναμική. Ήθελα να λέω τη γνώμη μου. Ήμουν πάντα ελεύθερη και …"αχρήματη". Όσα χρήματα και να έχω, όταν γυρίζω σπίτι μου, δεν έχει μείνει τίποτα.
Είχα γνωρίσει κάποτε την Κοκό Σανέλ και την είχα ρωτήσει αν θα έρθει στην Ελλάδα. Όχι, μου είχε απαντήσει γιατί εκεί είναι ποινικό αδίκημα η ηλικία.
Η Δανάη έζησε τόσα πολλά χρόνια, παρά τα όσα είχε τραβήξει στη ζωή της, γιατί δεν έλεγε ποτέ ότι μεγάλωσα. Την είχα ρωτήσει πώς αντιμετωπίζεις τα γηρατειά τα πόδια σου που πονάνε. Τα πόδια είναι για να περπατούν και να πονούν, μού είχε απαντήσει ανέμελα. Της είχαν κάνει την ερώτηση τι θέλατε να κάνετε στη ζωή σας; "Να πέσω με αλεξίπτωτο". Και τώρα; Την ξαναρώτησαν. "Να πέσω με αλεξίπτωτο"».
Η Άννα Φόνσου θεωρεί ότι και δική της ζωή, ήταν κατά κάποιο τρόπο μια πτώση με αλεξίπτωτο. «Αν σκεφτεί κανείς ότι γεννήθηκα από υπέροχους γονείς στην Καισιαριανή που ήταν όμως πολύ φτωχοί και κατάφερα τώρα να μένω στο Κολωνάκι και να κάνω το Σπίτι του Ηθοποιού, μάλλον στη δική μου περίπτωση το αλεξίπτωτο με έσωσε…» παρατηρεί με χιούμορ.
Το θέατρο παραμένει η μεγάλη της αγάπη: «Είμαι επιλεκτική στις συνεργασίες μου στο θέατρο. Κάνω θέατρο για τον εαυτό μου.Δεν θέλω να αρέσω και σε όλους- είναι λίγο ύποπτο να είσαι πολύ δημοφιλής», υποστηρίζει.
Φέτος το καλοκαίρι θα γυρίσει όλη την Ελλάδα με τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, με συμπρωταγωνιστές τον Κώστα Βουτσά, τον Στάθη Ψάλτη κ.α. «Πιστεύω ότι ο Αριστοφάνης πρέπει να παίζεται από λαϊκούς κωμικούς ηθοποιούς», δηλώνει η ίδια. Θα ερμηνεύσει την Πενία, έναν ρόλο προσφερόμενο για επίκαιρες αιχμές.
«Σε αυτό τον τόπο οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί θα πεθάνουμε, έτσι το έχει κανονίσει η τρόικα», σχολιάζει καυστικά.
Στο Φεστιβάλ «Μιαούλεια» στην Ύδρα, όπου θα πραγματοποιηθεί μεγάλο αφιέρωμα στον Ελληνικό Κινηματογράφο (από τις 22 Ιουνίου) θα τραγουδήσει ορισμένα κομμάτια από δημοφιλείς ταινίες. «Μού άρεσε πάντα το θέατρο, στον κινηματογράφο βγήκα τυχαία και με τη βοήθεια της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Πολλές ταινίες κρατάω από αυτή τη διαδρομή. Έπαιζα με τον Βέγγο, τον Χατζηχρήστο, τον Παπαγιανόπουλο, ποιον να πρωτοθυμηθώ…Οι ταινίες του Αλέκου Σακελλάριου είχαν επιτυχία αλλά είχα παίξει και σε ταινίες του Γεωργιάδη και του Γλυκοφρύδη, είχα κάνει και κάποια πράγματα πιο πρωτοποριακά για εκείνη την εποχή».
Ωστόσο δεν έτυχε να ερωτευτεί κάποιον από τους κινηματογραφικούς παρτενέρ της: «Δεν μπορώ να ερωτευτώ τους ηθοποιούς, τους βλέπω σαν αδέλφια, σαν συγγενείς μου. Δεν αντέχω να έχουμε το ίδιο επάγγελμα με τον σύντροφό μου.
Πλήττω εύκολα και σκέφτομαι ότι αν ήμουν μαζί με έναν ηθοποιό θα μιλούσαμε μόνο τις καριέρες μας. Αν έρθει κάποιος σπίτι θα διαπιστώσει ότι δεν έχω ούτε μια φωτογραφία μου. Μόλις φύγω από το θέατρο, όλα τελειώνουν, αρχίζει μια άλλη ζωή».
Αυτή την περίοδο η Άννα Φόνσου αγωνίζεται να ολοκληρώσει το δεύτερο κτίριο για το Σπίτι του Ηθοποιού-με δικά της χρήματα και με τη συμβολή φίλων της. «Η πολιτεία τον πολιτισμό τον έχει λίγο στο πλάι. Δεν ξέρει ότι από αυτόν θα σωθούμε. Μόνο τον πολιτισμό μας έχουμε να εξάγουμε και να είμαστε περήφανοι», καταλήγει. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αναβαθμίζεται η αντιαεροπορική «ασπίδα» Pantsir-S1
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στο χείλος του γκρεμού η Αργεντινή
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
