2014-06-23 20:16:05
Δεν μπόρεσε να… κρατήσει άλλο τον Απόστολο Χαραλαμπάκη, το Ρέθυμνο, η πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε και τον έδιωξε!
Πήρε και τούτος ο νέος των 31 χρόνων τη ζωή του και την έφερε στο χωριό καταγωγής του τα Σακτούρια, πάνω από το Λιβυκό πέλαγος. Έμαθε να κάνει καφέδες, έμαθε να σερβίρει και τσικουδιές με το χωριάτικο μεζέ για να… σκεπάζει το οινόπνευμα και έβαλε παραπέρα τα χρόνια του στο καφενείο, ανακατεύοντας την καθημερινότητά του στη σοφία και την εμπειρία των μεγάλων χωριανών. «Η κρίση», λέει χωρίς δισταγμό «χάλασε τη βολή μας, αλλά δεν χάνεται κανείς! Απλά οι ανάγκες θα σε υποχρεώσουν να ψαχτείς και να βρεις κάτι καινούριο».
Είναι ο Απόστολος ένας από τους πολλούς της γενιάς των ανέργων, που είδε να σαρώνεται απότομα και απροειδοποίητα η εύπλαστη ευμάρεια των νεοελλήνων, και οι άνθρωποι της ηλικίας του να ψάχνουν την επιβίωση χτυπώντας αμέτρητες πόρτες αφεντικών, να καταθέτουν βιογραφικά, να εγγράφονται στις μακροσκελείς λίστες για λίγα ευρώ, μήπως και γίνει το… θαύμα και να στήνονται όπως στους μετανάστες για μεροκάματο Και αφού ανάλωσε ημέρες και χρόνια στην αναμονή, δεν άντεξε την ελπίδα της… ανάπτυξης που ακόμα τη έχουν στο στόμα και τη γυροφέρνουν σε δεδομένες ευκαιρίες οι υπόδουλοι, και έβαλε τα πόδια μπροστά, γύρισε στη ρίζα του και έβαλε τη ζωή του σε άλλα καλούπια
. Τους σακάτεψαν το πρόγραμμα και επιχείρησαν να τους υποτάξουν, πληρώνοντας αυτοί οι νέοι τη λεηλασία των διαφθαρμένων πολιτικών που καλύπτουν οι επόμενοι!
ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΣΕ ΑΠΟΣΤΟΛΟ…
Το καφενεδάκι είναι στα Πάνω Σακτούρια, εκεί που υπάρχει σήμερα η… ζωή των γερόντων! Όλο το χωριό γηράσκει επικίνδυνα, οι πόρτες σφαλίζουν και ανοίγουν κάποιες τα Σαββατοκύριακα που φθάνουν οι απόδημοι κυρίως από την πόλη του Ρεθύμνου, και οι περισσότερες τους μήνες του καλοκαιριού για να μπουν «οι χωριανοί της Αθήνας και να περάσουν τις διακοπές τους». Ύστερα πάλι η απόλυτη σιωπή!
Δίπλα ο Νίκος Ζωγραφάκης μια ζωή με το δίσκο στο χέρι στο άλλο καφενείο της γειτονιάς και του χωριού. Κρατάει το ίδιο… κουστούμι και δεν το αλλάζει με τίποτα! Παραμένει και σήμερα όπως τότε, στις καλές εποχές που «τα Σακτούρια έσφυζαν από κίνηση» και όλα ήταν όμορφα. Ίσως η ευτυχής συγκυρία, να επέτρεψε αυτός ο χώρος από «τον Αποστόλη τον παππού να έρθει και πάλι στον Αποστόλη τον εγγονό», έτσι για να διατηρείται … «κληρονομικώ δικαιώματι» το ίδιο ονοματεπώνυμο και η ίδια λειτουργία…
«Αυτό το μαγαζί το είχε ο παππούς μου ο Αποστόλης από το 1970, το έκανε στην αρχή καφενείο και ύστερα έφερε και είδη νοικοκυριού και το λειτουργούσε και μπακάλικο», θα πει ο νέος ιδιοκτήτης. «Από το 2011 ήρθε στα χέρια μου και επέλεξα να κάνω καφέδες και ότι προσφέρει ένα καφενεδάκι του χωριού. Μια χαρά είμαι!» Ονειρεύτηκε ως επάγγελμά του αυτό του ηλεκτρολόγου εγκαταστάτη, όμως δεν έπιασε ποτέ σφυρί και καλέμι και ούτε έδωσε… φως ποτέ σε σπίτια ή μαγαζιά. Μάλλον δεν του ταίριαζε!
«ΕΔΩ ΜΕ ΕΦΕΡΕ Η ΑΝΕΡΓΙΑ…»
Είναι ένας νέος με ορθολογική, με ελευθερία στη σκέψη, όταν σε πολλούς άλλους είναι… φυλακισμένη και με βάση στις απόψεις του που τεκμηριώνει. Σερβίρει καθημερινά «τα δεκαπέντε γεροντάκια» και παίρνει τη σοφία τους γυρνώντας. Είναι αυτό το αλισβερίσι το πολυτιμότερο ίσως… φιλοδώρημα που λαμβάνει! Κι όταν ερωτάται αν σε δεδομένη στιγμή, εφόσον ευνοήσουν οι συνθήκες, θα έπαιρνε και πάλι το δρόμο της επιστροφής, δείχνει να είναι αποφασισμένος: «Δύσκολο να φύγω. Είμαι σε μια ηλικία αυτονόμησης της ζωής μου. Η ανεργία με έφερε εδώ και είπα να δοκιμάσω. Δοκίμασα και μου αρέσει, ας βγαίνει μικρό μεροκάματο για να ζήσω μόνο εγώ. Έχω αρχίσει να ριζώνω…»
Ομολογεί, ότι η πόλη πλέον δεν τον αγγίζει, ας έζησε όλα του τα χρόνια εκεί: «Θα πάω μια φορά τη βδομάδα, θα κάνω τα ψώνια του μαγαζιού και θα γυρίσω γρήγορα. Λείπω τρία χρόνια και όταν πάω μου φαίνεται ότι είμαι στη ζούγκλα, γιατί έτσι κατάντησε. Εδώ απολαμβάνω την ελευθερία μου στη σκέψη και στον τρόπο ζωής μου και θα θραφώ από τη γη που καλλιεργώ ο ίδιος. Υπάρχει μια ποιότητα που μόνο όσοι την γεύονται την καταλαβαίνουν…»
Και αν η επιστροφή δεν είναι ακόμα εμφανής και μαζική, ο Απόστολος πιστεύει ότι οι συνομήλικοί του το σκέφτονται σοβαρά. «Και δεν είμαστε λίγοι. Σιγά-σιγά θα αρχίσουν να γυρίζουν γιατί ήδη παρατηρείται κορεσμός…» Δυο παιδιά, ο Φραγκίσκος και ο Κώστας το έχουν τολμήσει στο Νεύς Αμάρι madeincreta.gr
Πήρε και τούτος ο νέος των 31 χρόνων τη ζωή του και την έφερε στο χωριό καταγωγής του τα Σακτούρια, πάνω από το Λιβυκό πέλαγος. Έμαθε να κάνει καφέδες, έμαθε να σερβίρει και τσικουδιές με το χωριάτικο μεζέ για να… σκεπάζει το οινόπνευμα και έβαλε παραπέρα τα χρόνια του στο καφενείο, ανακατεύοντας την καθημερινότητά του στη σοφία και την εμπειρία των μεγάλων χωριανών. «Η κρίση», λέει χωρίς δισταγμό «χάλασε τη βολή μας, αλλά δεν χάνεται κανείς! Απλά οι ανάγκες θα σε υποχρεώσουν να ψαχτείς και να βρεις κάτι καινούριο».
Είναι ο Απόστολος ένας από τους πολλούς της γενιάς των ανέργων, που είδε να σαρώνεται απότομα και απροειδοποίητα η εύπλαστη ευμάρεια των νεοελλήνων, και οι άνθρωποι της ηλικίας του να ψάχνουν την επιβίωση χτυπώντας αμέτρητες πόρτες αφεντικών, να καταθέτουν βιογραφικά, να εγγράφονται στις μακροσκελείς λίστες για λίγα ευρώ, μήπως και γίνει το… θαύμα και να στήνονται όπως στους μετανάστες για μεροκάματο Και αφού ανάλωσε ημέρες και χρόνια στην αναμονή, δεν άντεξε την ελπίδα της… ανάπτυξης που ακόμα τη έχουν στο στόμα και τη γυροφέρνουν σε δεδομένες ευκαιρίες οι υπόδουλοι, και έβαλε τα πόδια μπροστά, γύρισε στη ρίζα του και έβαλε τη ζωή του σε άλλα καλούπια
ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΣΕ ΑΠΟΣΤΟΛΟ…
Το καφενεδάκι είναι στα Πάνω Σακτούρια, εκεί που υπάρχει σήμερα η… ζωή των γερόντων! Όλο το χωριό γηράσκει επικίνδυνα, οι πόρτες σφαλίζουν και ανοίγουν κάποιες τα Σαββατοκύριακα που φθάνουν οι απόδημοι κυρίως από την πόλη του Ρεθύμνου, και οι περισσότερες τους μήνες του καλοκαιριού για να μπουν «οι χωριανοί της Αθήνας και να περάσουν τις διακοπές τους». Ύστερα πάλι η απόλυτη σιωπή!
Δίπλα ο Νίκος Ζωγραφάκης μια ζωή με το δίσκο στο χέρι στο άλλο καφενείο της γειτονιάς και του χωριού. Κρατάει το ίδιο… κουστούμι και δεν το αλλάζει με τίποτα! Παραμένει και σήμερα όπως τότε, στις καλές εποχές που «τα Σακτούρια έσφυζαν από κίνηση» και όλα ήταν όμορφα. Ίσως η ευτυχής συγκυρία, να επέτρεψε αυτός ο χώρος από «τον Αποστόλη τον παππού να έρθει και πάλι στον Αποστόλη τον εγγονό», έτσι για να διατηρείται … «κληρονομικώ δικαιώματι» το ίδιο ονοματεπώνυμο και η ίδια λειτουργία…
«Αυτό το μαγαζί το είχε ο παππούς μου ο Αποστόλης από το 1970, το έκανε στην αρχή καφενείο και ύστερα έφερε και είδη νοικοκυριού και το λειτουργούσε και μπακάλικο», θα πει ο νέος ιδιοκτήτης. «Από το 2011 ήρθε στα χέρια μου και επέλεξα να κάνω καφέδες και ότι προσφέρει ένα καφενεδάκι του χωριού. Μια χαρά είμαι!» Ονειρεύτηκε ως επάγγελμά του αυτό του ηλεκτρολόγου εγκαταστάτη, όμως δεν έπιασε ποτέ σφυρί και καλέμι και ούτε έδωσε… φως ποτέ σε σπίτια ή μαγαζιά. Μάλλον δεν του ταίριαζε!
«ΕΔΩ ΜΕ ΕΦΕΡΕ Η ΑΝΕΡΓΙΑ…»
Είναι ένας νέος με ορθολογική, με ελευθερία στη σκέψη, όταν σε πολλούς άλλους είναι… φυλακισμένη και με βάση στις απόψεις του που τεκμηριώνει. Σερβίρει καθημερινά «τα δεκαπέντε γεροντάκια» και παίρνει τη σοφία τους γυρνώντας. Είναι αυτό το αλισβερίσι το πολυτιμότερο ίσως… φιλοδώρημα που λαμβάνει! Κι όταν ερωτάται αν σε δεδομένη στιγμή, εφόσον ευνοήσουν οι συνθήκες, θα έπαιρνε και πάλι το δρόμο της επιστροφής, δείχνει να είναι αποφασισμένος: «Δύσκολο να φύγω. Είμαι σε μια ηλικία αυτονόμησης της ζωής μου. Η ανεργία με έφερε εδώ και είπα να δοκιμάσω. Δοκίμασα και μου αρέσει, ας βγαίνει μικρό μεροκάματο για να ζήσω μόνο εγώ. Έχω αρχίσει να ριζώνω…»
Ομολογεί, ότι η πόλη πλέον δεν τον αγγίζει, ας έζησε όλα του τα χρόνια εκεί: «Θα πάω μια φορά τη βδομάδα, θα κάνω τα ψώνια του μαγαζιού και θα γυρίσω γρήγορα. Λείπω τρία χρόνια και όταν πάω μου φαίνεται ότι είμαι στη ζούγκλα, γιατί έτσι κατάντησε. Εδώ απολαμβάνω την ελευθερία μου στη σκέψη και στον τρόπο ζωής μου και θα θραφώ από τη γη που καλλιεργώ ο ίδιος. Υπάρχει μια ποιότητα που μόνο όσοι την γεύονται την καταλαβαίνουν…»
Και αν η επιστροφή δεν είναι ακόμα εμφανής και μαζική, ο Απόστολος πιστεύει ότι οι συνομήλικοί του το σκέφτονται σοβαρά. «Και δεν είμαστε λίγοι. Σιγά-σιγά θα αρχίσουν να γυρίζουν γιατί ήδη παρατηρείται κορεσμός…» Δυο παιδιά, ο Φραγκίσκος και ο Κώστας το έχουν τολμήσει στο Νεύς Αμάρι madeincreta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αρχίζουν από αύριο οι απολογίες των μελών του καρτέλ ηρωίνης
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έρχεται ο πρώτος καύσωνας του καλοκαιριού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Η «πλαστική της Σταχτοπούτας» γίνεται μόδα: Γυναίκες κόβουν τα δάχτυλα των ποδιών τους για να φορούν πέδιλα [photos]]](https://images.newsnowgreece.com/68/689245/i-plastiki-tis-staxtopoutas-ginetai-moda-gynaikes-kovoun-ta-daxtyla-ton-podion-tous-gia-na-foroun-pedila-photos-1-124x78.jpg)
