2014-07-03 23:25:10
Βρισκόταν στο Παρίσι από τον Μάρτιο μαζί με τη φίλη του, Πάμελα Κούρσον. Είχε έρθει στη Γαλλία για να απομακρυνθεί απ’ τα φώτα της δημοσιότητας και το ένταλμα σύλληψης που είχε εκδοθεί για αυτόν στις Η.Π.Α, όπου τον κατηγορούσαν για προσβολή της δημοσίας αιδούς.
Ο Μόρισον ένιωθε την ανάγκη να ανασυνταχτεί και να ασχοληθεί αποκλειστικά με την ποίησή του, την οποία είχε παραμελήσει τα τελευταία χρόνια. Πού αλλού θα μπορούσε να βρει την έμπνευσή του, αν όχι στην πόλη των τεχνών και των γραμμάτων; Κάθε μέρα έκανε πολύωρες βόλτες στους δρόμους του Παρισίου και επισκεπτόταν τα στέκια των άλλων μεγάλων προσωπικοτήτων που είχαν περάσει από εκεί.
Θαύμαζε τον Όσκαρ Γουάιλντ που είχε πεθάνει στο Παρίσι και η σωρός του βρισκόταν στο ίδιο νεκροταφείο που επρόκειτο να ταφεί κι ο ίδιος ο Μόρισον. Η έμπνευση όμως που τόσο επιθυμούσε δεν έρχονταν, απλά και μόνο επειδή άλλαξε πόλη. Απογοητευμένος, συνέχισε να πίνει μέχρι τελικής πτώσεως. Η καθημερινή του κατανάλωση μπορεί να έφτανε και στα δυο μπουκάλια ουίσκ
Αγαπούσε ιδιαίτερα το αλκοόλ και την κοκαΐνη, αλλά αντιμετώπιζε την ηρωΐνη με μεγάλη επιφύλαξη. Μάλιστα συγκρούονταν συχνά με τη φίλη του, Πάμελα Κούρσον, επειδή έκανε συχνά χρήση ηρωίνης. Έτσι περνούσε τις μέρες του ο Μόρισον στο Παρίσι και η 2α Ιουλίου, δεν διέφερε σημαντικά. Τον επισκέφτηκε ο φίλος του απ’ το πανεπιστήμιο, Αλέν Ρενέ και πήγαν για ένα περίπατο στην πόλη. Ο Ρενέ παρατήρησε ότι ο Μόρισον φαινόταν ανήσυχος και χλωμός, ενώ τον έπιαναν συχνά κρίσεις λόξιγκα. Ο Μόρισον και η Πάμελα Κούρσον Σταμάτησαν σε ένα εστιατόριο για φαγητό, αλλά ο τραγουδιστής δεν αισθανόταν καλά. Είχαν υπάρξει και κάποιες περιπτώσεις τους τελευταίους μήνες, που ο Μόρισον έφτυνε αίμα.
Οι καταχρήσεις είχαν προκαλέσει σοβαρές βλάβες στον οργανισμό του. Λίγο μετά τις έξι το απόγευμα, ο φίλος του αποχώρησε και ο Μόρισον έμεινε μόνος του.
Δεν του άρεσε η μοναξιά, αν και βρισκόταν στο Παρίσι ακριβώς για να απομονωθεί από τον υπόλοιπο κόσμο. Συναντήθηκε με την Πάμελα και συνέχισαν τη βόλτα τους, πριν να επιστρέψουν στο διαμέρισμα που μοιράζονταν. Ήταν η τελευταία νύχτα που θα περνούσαν μαζί. Εκείνο το βράδυ, ο Μόρισον και η Πάμελα «σνίφαραν» ηρωίνη, ενώ παρακολουθούσαν ερασιτεχνικά βίντεο από παλιότερες διακοπές του. Έκαναν τακτικά διαλείμματα για περισσότερα ναρκωτικά, μέχρι που αποκοιμήθηκαν. Η Πάμελα ξύπνησε τη νύχτα από το βήχα του Μόρισον. Βρισκόταν στη μπανιέρα και ξερνούσε αίμα. Όταν πέρασε η κρίση, η Πάμελα τον ρώτησε να ήθελε να καλέσουν το γιατρό, αλλά ο τραγουδιστής ένιωθε καλύτερα και της είπε να συνεχίσει τον ύπνο της. Η Πάμελα τον άφησε, χωρίς να ξέρει ότι αυτές ήταν οι τελευταίες του στιγμές. Όταν ξύπνησε, στις 6 το πρωί της 3η Ιουλίου του 1971, ο Τζιμ Μόρισον ήταν νεκρός στη μπανιέρα. Ήταν μόλις 27 χρονών.
Ετάφη με ταχύτατες διαδικασίες στο νεκροταφείο «Pere Lachaise» του Παρισίου. Πάνω στον τάφο υπάρχει η ελληνική επιγραφή: «Κατά τον δαίμονα εαυτού». Είναι οι κατάλληλες λέξεις για να περιγράψουν έναν άνθρωπο που κινδύνεψε μόνο από τον ίδιο του τον εαυτό. Επειδή τάφηκε γρήγορα χωρίς να τον προλάβουν οι συγγενείς και οι φίλοι, με κλειστό φέρετρο, πολλοί υποστήριζαν ότι ήταν ένα τρικ. Ένας τρόπος για να εξαφανίσει το παρελθόν του και να κάνει μια νέα αρχή. Δεν αποδείχθηκε ποτέ τίποτα, ούτε καν υπήρξαν σχετικές ενδείξεις που να ανατρέπουν ότι αυτό ήταν το τέλος του, αν και η μουσική των Doors και οι στίχοι του δεν πέθαναν ποτέ This is the end, my only friend, the end
It hurts to set you free
But you’ll never follow me
The end of laughter and soft lies
The end of nights we tried to die
This is the end...
mixanitouxronou.gr
Ο Μόρισον ένιωθε την ανάγκη να ανασυνταχτεί και να ασχοληθεί αποκλειστικά με την ποίησή του, την οποία είχε παραμελήσει τα τελευταία χρόνια. Πού αλλού θα μπορούσε να βρει την έμπνευσή του, αν όχι στην πόλη των τεχνών και των γραμμάτων; Κάθε μέρα έκανε πολύωρες βόλτες στους δρόμους του Παρισίου και επισκεπτόταν τα στέκια των άλλων μεγάλων προσωπικοτήτων που είχαν περάσει από εκεί.
Θαύμαζε τον Όσκαρ Γουάιλντ που είχε πεθάνει στο Παρίσι και η σωρός του βρισκόταν στο ίδιο νεκροταφείο που επρόκειτο να ταφεί κι ο ίδιος ο Μόρισον. Η έμπνευση όμως που τόσο επιθυμούσε δεν έρχονταν, απλά και μόνο επειδή άλλαξε πόλη. Απογοητευμένος, συνέχισε να πίνει μέχρι τελικής πτώσεως. Η καθημερινή του κατανάλωση μπορεί να έφτανε και στα δυο μπουκάλια ουίσκ
Αγαπούσε ιδιαίτερα το αλκοόλ και την κοκαΐνη, αλλά αντιμετώπιζε την ηρωΐνη με μεγάλη επιφύλαξη. Μάλιστα συγκρούονταν συχνά με τη φίλη του, Πάμελα Κούρσον, επειδή έκανε συχνά χρήση ηρωίνης. Έτσι περνούσε τις μέρες του ο Μόρισον στο Παρίσι και η 2α Ιουλίου, δεν διέφερε σημαντικά. Τον επισκέφτηκε ο φίλος του απ’ το πανεπιστήμιο, Αλέν Ρενέ και πήγαν για ένα περίπατο στην πόλη. Ο Ρενέ παρατήρησε ότι ο Μόρισον φαινόταν ανήσυχος και χλωμός, ενώ τον έπιαναν συχνά κρίσεις λόξιγκα. Ο Μόρισον και η Πάμελα Κούρσον Σταμάτησαν σε ένα εστιατόριο για φαγητό, αλλά ο τραγουδιστής δεν αισθανόταν καλά. Είχαν υπάρξει και κάποιες περιπτώσεις τους τελευταίους μήνες, που ο Μόρισον έφτυνε αίμα.
Οι καταχρήσεις είχαν προκαλέσει σοβαρές βλάβες στον οργανισμό του. Λίγο μετά τις έξι το απόγευμα, ο φίλος του αποχώρησε και ο Μόρισον έμεινε μόνος του.
Δεν του άρεσε η μοναξιά, αν και βρισκόταν στο Παρίσι ακριβώς για να απομονωθεί από τον υπόλοιπο κόσμο. Συναντήθηκε με την Πάμελα και συνέχισαν τη βόλτα τους, πριν να επιστρέψουν στο διαμέρισμα που μοιράζονταν. Ήταν η τελευταία νύχτα που θα περνούσαν μαζί. Εκείνο το βράδυ, ο Μόρισον και η Πάμελα «σνίφαραν» ηρωίνη, ενώ παρακολουθούσαν ερασιτεχνικά βίντεο από παλιότερες διακοπές του. Έκαναν τακτικά διαλείμματα για περισσότερα ναρκωτικά, μέχρι που αποκοιμήθηκαν. Η Πάμελα ξύπνησε τη νύχτα από το βήχα του Μόρισον. Βρισκόταν στη μπανιέρα και ξερνούσε αίμα. Όταν πέρασε η κρίση, η Πάμελα τον ρώτησε να ήθελε να καλέσουν το γιατρό, αλλά ο τραγουδιστής ένιωθε καλύτερα και της είπε να συνεχίσει τον ύπνο της. Η Πάμελα τον άφησε, χωρίς να ξέρει ότι αυτές ήταν οι τελευταίες του στιγμές. Όταν ξύπνησε, στις 6 το πρωί της 3η Ιουλίου του 1971, ο Τζιμ Μόρισον ήταν νεκρός στη μπανιέρα. Ήταν μόλις 27 χρονών.
Ετάφη με ταχύτατες διαδικασίες στο νεκροταφείο «Pere Lachaise» του Παρισίου. Πάνω στον τάφο υπάρχει η ελληνική επιγραφή: «Κατά τον δαίμονα εαυτού». Είναι οι κατάλληλες λέξεις για να περιγράψουν έναν άνθρωπο που κινδύνεψε μόνο από τον ίδιο του τον εαυτό. Επειδή τάφηκε γρήγορα χωρίς να τον προλάβουν οι συγγενείς και οι φίλοι, με κλειστό φέρετρο, πολλοί υποστήριζαν ότι ήταν ένα τρικ. Ένας τρόπος για να εξαφανίσει το παρελθόν του και να κάνει μια νέα αρχή. Δεν αποδείχθηκε ποτέ τίποτα, ούτε καν υπήρξαν σχετικές ενδείξεις που να ανατρέπουν ότι αυτό ήταν το τέλος του, αν και η μουσική των Doors και οι στίχοι του δεν πέθαναν ποτέ This is the end, my only friend, the end
It hurts to set you free
But you’ll never follow me
The end of laughter and soft lies
The end of nights we tried to die
This is the end...
mixanitouxronou.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Τίτλοι τέλους» για τον Διοικητή του νοσοκομείου Γρεβενών
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
