2014-07-06 18:46:21
Πέμπτη βράδυ, 6 Οκτωβρίου 2011. Η τότε κυβέρνηση, έπειτα από μήνες διαβουλεύσεων, καταθέτει στη Βουλή πολυνομοσχέδιο στο οποίο περιλαμβάνεται και το ενιαίο μισθολόγιο.
Στόχος είναι να εξαλειφθούν οι τεράστιες μισθολογικές ανισότητες μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν τα ίδια προσόντα και την ίδια θέση, αλλά εργάζονται σε διαφορετικές υπηρεσίες του κράτους.
Σχεδόν τρία χρόνια μετά, οι ανισότητες παραμένουν σε μεγάλο βαθμό, παρά το γεγονός ότι το ενιαίο μισθολόγιο επέφερε σε αρκετές περιπτώσεις μειώσεις αποδοχών που ξεπερνούσαν το 30%. Στην κεντρική διοίκηση η κατάσταση δείχνει να έχει εξομαλυνθεί κάπως, με τις διαφορές να υπάρχουν αλλά να είναι μικρότερες απ’ ό,τι παλαιότερα. Εκεί, όμως, που φαίνεται ότι έχει χαθεί ο έλεγχος είναι όταν ξεκινάει κάποιος να συγκρίνει τις αποδοχές των υπαλλήλων της κεντρικής διοίκησης με εκείνων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Δηλαδή, των εργαζομένων που απασχολούνται στους διάφορους εποπτευόμενους φορείς του Δημοσίου.
Τα προβλήματα, όμως, παραμένουν και στο εσωτερικό αρκετών υπουργείων. Από την ανάλυση των στοιχείων που έχουν δώσει τα ίδια τα υπουργεία στη Βουλή και τα έχει επεξεργαστεί ο βουλευτής της Ν.Δ. Λ. Αυγενάκης με την επιστημονική του ομάδα, προκύπτουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα για το τι συμβαίνει σε ολόκληρο το φάσμα της δημόσιας διοίκησης αναφορικά με τις αποδοχές των υπαλλήλων.
Ένα από τα πρώτα αξιοπερίεργα που συναντά κάποιος μελετώντας τα συγκεκριμένα στοιχεία είναι η μισθολογική αντιμετώπιση των εργαζομένων εντός του ίδιου υπουργείου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των διαφορών που υπάρχουν προέρχεται από το υπουργείο Οικονομικών. Τον προϋπολογισμό εξόδων του υπουργείου επιβαρύνουν άμεσα οι μισθολογικές δαπάνες διαφόρων υπηρεσιών και φορέων. Ετσι, οι 18 εργαζόμενοι της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού λαμβάνουν –μεικτά– 2.178,44 ευρώ τον μήνα ο καθένας, όταν στη Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης το μέσο μηνιαίο κόστος των 50 υπαλλήλων είναι 1.887,46 ευρώ ανά εργαζόμενο.
Την ίδια ώρα, οι μόνιμοι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) έχουν μεικτές μηνιαίες αποδοχές 2.390,22 ευρώ, όταν ο μεικτός μισθός των εργαζομένων Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) είναι κατά 15 ευρώ μικρότερος (2.375,6 ευρώ) και της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) μόλις 108 ευρώ περισσότερα (2.498,35 ευρώ). Να σημειωθεί ότι οι μόνιμοι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ) έχουν μεικτές μηνιαίες αποδοχές 2.085,05 ευρώ.
Διαφορετική μισθολογική αντιμετώπιση εντός του ίδιου υπουργείου υπάρχει και στο υπουργείο Ανάπτυξης. Στην υπηρεσία Οικονομικού (Γενική Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών), ένας υπάλληλος ΠΕ έχει μεικτές μηνιαίες αποδοχές ύψους 2.685,78 ευρώ, ενώ στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου του υπουργείου ο αντίστοιχος υπάλληλος λαμβάνει 1.856 ευρώ μαζί με τα επιδόματα και τις εργοδοτικές εισφορές. Tromaktiko
Στόχος είναι να εξαλειφθούν οι τεράστιες μισθολογικές ανισότητες μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν τα ίδια προσόντα και την ίδια θέση, αλλά εργάζονται σε διαφορετικές υπηρεσίες του κράτους.
Σχεδόν τρία χρόνια μετά, οι ανισότητες παραμένουν σε μεγάλο βαθμό, παρά το γεγονός ότι το ενιαίο μισθολόγιο επέφερε σε αρκετές περιπτώσεις μειώσεις αποδοχών που ξεπερνούσαν το 30%. Στην κεντρική διοίκηση η κατάσταση δείχνει να έχει εξομαλυνθεί κάπως, με τις διαφορές να υπάρχουν αλλά να είναι μικρότερες απ’ ό,τι παλαιότερα. Εκεί, όμως, που φαίνεται ότι έχει χαθεί ο έλεγχος είναι όταν ξεκινάει κάποιος να συγκρίνει τις αποδοχές των υπαλλήλων της κεντρικής διοίκησης με εκείνων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Δηλαδή, των εργαζομένων που απασχολούνται στους διάφορους εποπτευόμενους φορείς του Δημοσίου.
Τα προβλήματα, όμως, παραμένουν και στο εσωτερικό αρκετών υπουργείων. Από την ανάλυση των στοιχείων που έχουν δώσει τα ίδια τα υπουργεία στη Βουλή και τα έχει επεξεργαστεί ο βουλευτής της Ν.Δ. Λ. Αυγενάκης με την επιστημονική του ομάδα, προκύπτουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα για το τι συμβαίνει σε ολόκληρο το φάσμα της δημόσιας διοίκησης αναφορικά με τις αποδοχές των υπαλλήλων.
Ένα από τα πρώτα αξιοπερίεργα που συναντά κάποιος μελετώντας τα συγκεκριμένα στοιχεία είναι η μισθολογική αντιμετώπιση των εργαζομένων εντός του ίδιου υπουργείου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των διαφορών που υπάρχουν προέρχεται από το υπουργείο Οικονομικών. Τον προϋπολογισμό εξόδων του υπουργείου επιβαρύνουν άμεσα οι μισθολογικές δαπάνες διαφόρων υπηρεσιών και φορέων. Ετσι, οι 18 εργαζόμενοι της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού λαμβάνουν –μεικτά– 2.178,44 ευρώ τον μήνα ο καθένας, όταν στη Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης το μέσο μηνιαίο κόστος των 50 υπαλλήλων είναι 1.887,46 ευρώ ανά εργαζόμενο.
Την ίδια ώρα, οι μόνιμοι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) έχουν μεικτές μηνιαίες αποδοχές 2.390,22 ευρώ, όταν ο μεικτός μισθός των εργαζομένων Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) είναι κατά 15 ευρώ μικρότερος (2.375,6 ευρώ) και της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) μόλις 108 ευρώ περισσότερα (2.498,35 ευρώ). Να σημειωθεί ότι οι μόνιμοι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ) έχουν μεικτές μηνιαίες αποδοχές 2.085,05 ευρώ.
Διαφορετική μισθολογική αντιμετώπιση εντός του ίδιου υπουργείου υπάρχει και στο υπουργείο Ανάπτυξης. Στην υπηρεσία Οικονομικού (Γενική Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών), ένας υπάλληλος ΠΕ έχει μεικτές μηνιαίες αποδοχές ύψους 2.685,78 ευρώ, ενώ στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου του υπουργείου ο αντίστοιχος υπάλληλος λαμβάνει 1.856 ευρώ μαζί με τα επιδόματα και τις εργοδοτικές εισφορές. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΑ... ΡΟΖ Η McLaren!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
