2014-07-06 19:40:10
Με μεγάλο ενθουσιασμό υποδέχτηκαν τα παιδιά που συμμετέχουν στο «Papaloukas & Friends Featuring Petway» τον Δημήτρη Ιτούδη που... βομβαρδίστηκε από ερωτήσεις !
Ο νέος προπονητής της ΤΣΣΚΑ Μόσχας επισκέφθηκε το προπονητικό camp στο σύγχρονο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Navarino Dunes, συμμετείχε σε μέρος της προπόνησης, υπέγραψε αμέτρητα αυτόγραφα, έδωσε δεκάδες αυτόγραφα και μετά δέχτηκε να απαντήσει στις δεκάδες ερωτήσεις των παικτών που ακολούθουν το πρόγραμμα που σχεδίασαν ο Θοδωρής Παπαλουκάς και ο Μπρεντ Πετγουέι μαζί με τους προπονητικό επιτελείο του Camp, που έχει επικεφαλής τον Θανάση Γιαπλέ, άμεσο συνεργάτη τον assistant προπονητή του Ρέθυμνο Aegean, Σταύρο Μυκονιάτη και τον πολύπειρο γυμναστή, Βασίλη Μητσόπουλο.
«Μου δίνει μεγάλη χαρά που βρίσκομαι ανάμεσα σας και ταυτόχρονα είναι μεγάλη τιμή η πρόσκληση που μου απηύθυνε η Costa Navarino με τον Θοδωρή Παπαλουκά και τον Μπρεντ Πετγουέι προκειμένου να παραβρεθώ σε αυτό το υπέροχο προπονητικό camp
. Είστε πολύ τυχεροί που έχετε τη δυνατότητα να συμμετέχετε στο πρόγραμμα και να προπονείστε κάτω από ιδανικές συνθήκες. Το γήπεδο είναι πραγματικά τέλειο και οι προπονητές έχουν τεράστια εμπειρία και βρίσκονται εδώ για να σας βοηθήσουν. Η συμβουλή που έχω να σας δώσω είναι η εξής: πάντα να εκφράζετε στον προπονητή σας οποιαδήποτε απορία έχετε. Είναι εκεί δίπλα σας, για να σας εξηγεί και να σας βοηθά να γίνετε καλύτεροι. Ακόμη και για τις οδηγίες, ή τις εντολές που σας δίνει αν έχετε απορία για τη χρησιμότητα τους να τους απευθύνετε ερωτήσεις. Πρέπει να μαθαίνετε τι εξυπηρετεί κάθε άσκηση, κάθε οδηγία ώστε να καταλαβαίνετε τι δουλεύετε, ποιος είναι ο στόχος σας» είπε αρχικά ο Δημήτρης Ιτούδης, ο οποίος «βομβαρδίστηκε» από παντός είδους ερωτήσεις που έκαναν τα παιδιά του προπονητικό camp της Costa Navarino.
-Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχετε αντιμετωπίσει;
«Ένας αγώνας μπάσκετ είναι απρόβλεπτος. Δεν μπορείς να προβλέψεις την εξέλξη του η οποία σχεδόν πάντα θέτει σε εμάς τους προπονητές ζητήματα για τα οποία οφείλουν να έχουμε ή να βρούμε απαντήσεις. Για παράδειγμα μπορεί εσύ να είσαι ο καλύτερος παίκτης μου και να χρεωθείς γρήγορα με δύο φάουλ, οπότε θα πρέπει να σε αντικαταστήσω. Ξαφνικά αλλάζουν τα δεδομένα μου. Για εμένα οι πιο δύσκολοι αντίπαλοι είναι αυτοί που μπορούν να προσαρμοστούν στα δεδομένα του παιχνιδιού κατά τη διάρκεια του ματς. Δεν θέλω, λοιπόν, να πω ένα όνομα γιατί ήταν αρκετοί αυτοί που αντιμετωπίσαμε όλα αυτά τα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Προφανώς από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα στην πορεία μας στον Παναθηναϊκό ήταν ο τίτλος που κατακτήσαμε το 2002 στη Μπολόνια, με αντίπαλο την Κίντερ. Ήμασταν στο -14 στο ημίχρονο και ουσιαστικά όλοι στο γήπεδο περίμεναν οτι θα γίνει ένα μεγάλο πανηγύρι γιατί όντως η Κίντερ ήταν εκπληκτική ομάδα, με παίκτες όπως ο Τζινόμπιλι, ο Γιάριτς, ο Σμοντις, ο Μπετσίροβιτς και άλλους πολλούς σπουδαίους παίκτες. Αλλά γυρίσαμε στο ματς και πήραμε την Ευρωλίγκα. Αυτή είναι και η ομορφιά του δικού μας πρωταθλήματος».
-Ποιος είναι ο πιο συνεργάσιμος παίκτης από όσους έχετε δουλέψει ως τώρα;
«Ο πιο συνεργάσιμος; Μου αρέσουν αυτές οι ερωτήσεις και μου δίνουν χαρά γιατί αντιλαμβάνομαι ότι το επίπεδο των παιδιών, όσον αφορά την προσέγγιση του μπάσκετ είναι διαφορετικό στις τελευταίες γενιές. Είπε ο φίλος μας ποιος είναι ο πιο συνεργάσιμος, όχι ο πιο καλός! Θα πω λοιπόν, όχι επειδή είναι παρών, ότι μαζί με τον Διαμαντίδη, ο Θοδωρής (Παπαλουκάς) και ο Δημήτρης (Διαμαντίδης) άλλαξαν το στυλ του παιχνιδιού. Την εποχή του τεράστιου Νίκου Γκάλη, ο οποίος ήταν ένας απίστευτος αθλητής και απίστευτος σκόρερ και ουσιαστικά ο λόγος που ασχολούμαστε όλοι με το μπάσκετ, ο καλός παίκτης ήταν εκείνος που μπορούσε να σκοράρει 30-40 πόντους. Όταν άρχισαν να μπαίνουν κι άλλα στοιχεία στο παιχνίδι, κάτι που οφείλεται σε εμάς τους προπονητές και στα προσόντα παικτών σαν τον Θοδωρή, τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη και άλλα παιδιά με ανάλογες δυνατότητες, πλέον στις εφημερίδες δεν κοιτούσαμε μόνο ποιος είναι ο πρώτος σκόρερ. Αλλά αρχίσαμε να αναζητούμε ποιος έδωσε περισσότερες ασιστ, ποιος πήρε ριμπάουντ, ποιος έκανε κλεψίματα. Η εξέλιξη του αθλήματος ανάγκασε ακόμη και τους ανθρώπους του Τύπου να εξετάζουν από διαφορετική οπτική γωνία το μπάσκετ και μέσα από τα ΜΜΕ να αρχίσει να γίνεται το ίδιο και με τους αναγνώστες, δηλαδή τους φιλάθλους.
Επομένως αν ο Παπαλουκάς είχε 10 ασιστ, σήμαινε πως δούλεψε για το σύνολο, βοήθησε την ομάδα θυσιάζοντας τον εαυτό του, την επιθυμία που όλοι έχουμε για σκοράρισμα. Άρα το συνεργάσιμος πάει κι εκεί. Στον αθλητή εκείνον που έχει ικανότητες και διάθεση να ενταχθεί στο σύνολο, να αντιληφθεί και να αποδεχτεί πως μέσα από αυτό μπορεί να αναδειχθεί ο ίδιος αλλά κυρίως να ανέβει επίπεδο όλη η ομάδα. Αυτοί οι αθλητές βοήθησαν και εμάς τους προπονητές. Έκαναν το έργο μας πιο εύκολο ώστε να φέρουμε το άθλημα εδώ που βρίσκεται αυτή τη στιγμή.
Σε ότι αφορά τις συνεργασίες το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ομάδας που κέρδισε και κερδίζει τίτλους στο ΝΒΑ είναι οι Σαν Αντόνιο Σπερς. Ομάδα με μεγάλες προσωπικότητες, ποιοτικούς και με άφθονο ταλέντο παίκτες, οι οποίοι εντάσσονται στη φιλοσοφία του συνόλου, η μπάλα αλλάζει χέρια και όλοι προσπαθούν για όλους. Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός όλα αυτά τα χρόνια το είχε ως σήμα κατατεθέν του παιχνιδιού του και αρκετές ακόμη ομάδες δουλεύουν σε αυτή την κατεύθυνση. Όλοι οι παίκτες που είχαμε τα 13 χρόνια στον ΠΑΟ ήταν όλοι τους συνεργάσιμοι, είχαν σπουδαίους χαρακτήρες και ήταν εκπληκτικοί οικογενειάρχες, όπως είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον Μποντίρογκα, τον Αλβέρτη, τον Κάτας, τον Ρέμπρατσα, τον Τσαρτσαρή, αλλά και τον Στογιάκοβιτς, τον Φάνη Χριστοδούλου στον Πανιώνιο... Μπορώ να ονοματίζω όλη μέρα αθλητές που ήταν σπουδαίοι παίκτες και συνεργάσιμοι... Θα κλείσω την απάντηση αναφέροντας ένα τρανό παράδειγμα για όλους σας. Ο Δημήτρης Παπανικολάου, που έχει κατακτήσει τίτλους ακόμη και την Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, ήταν εκτός ομάδας μας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εκτός 12αδας! Δεν καθόταν καν στον πάγκο μας, δεν ήταν στα πλάνα μας.
Αυτό που έκανε όμως ήταν να δουλεύει κάθε μέρα σκληρά και να προσπαθεί να βελτιώσει τον εαυτό του. Όταν έφθασαν τα playoffs, ο κόουτς Ομπράντοβιτς τον έβαλε μέσα στην ομάδα γιατί είδε τη βελτίωση του και τελικά ήταν ο MVP του τελικού, ο παίκτης που έκρινε τον αγώνα του τίτλου, παρότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν εκτός αγώνων. Θέλω να πω ότι πρέπει κάθε στιγμή, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να δουλεύετε σκληρά γιατί κάποτε θα έχετε την ευκαιρία. Για να μην πάει όμως χαμένη πρέπει να προετοιμάζεστε για αυτήν και να είστε πάντα έτοιμη τη στιγμή που θα σας έρθει».
Πως πήγατε σε όλες αυτές τις ομάδες; Σας έδιναν πολλά χρήματα και πήγατε;
«Θέλω όμως να μοιραστώ κάτι μαζί σας, για να καταλάβετε πως είναι πολλά εκείνα που μετρούν και φυσικά όχι μόνο το οικονομικό. Σαφώς και μετράει αλλά δεν πρέπει να είναι το πρωταρχικό. Θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σας για να σας εξηγήσω τι εννοώ. Το 2007, το 2008 και το 2006 είχα τρεις προτάσεις από ομάδες που μου πρότειναν μεγαλύτερο συμβόλαιο από αυτό που είχα στον Παναθηναϊκό και από βοηθός που ήμουν να γίνω πρώτος προπονητής. Επειδή είχα συμβόλαιο αλλά και καθότι θεώρησα οτι θα ήταν πιο σωστό να μείνω τη δεδομένη στιγμή στον ΠΑΟ, πήρα μια απόφαση που ίσως κάποιοι δεν θα έπαιρναν, ή ακόμη και ορισμένοι την κατέκριναν. Άρα δεν είναι μόνο τα χρήματα, είναι ένας συνδυασμός δεδομένων που κρίνουν κάποιες αποφάσεις»
-Ποιο είναι το κλειδί για να γίνει κάποιος καλός προπονητής;
«Να έχει απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις που θα του θέσουν οι παίκτες του. Αν δεν είναι έτοιμος να δώσει απαντήσεις με επιχειρήματα, τότε καλύτερα να μην ασχοληθεί με την προπονητική. Δεύτερον θα πρέπει να είναι έτοιμος να εργαστεί πολλές ώρες, να αφιερώσει πολλές ώρες μπροστά στο βίντεο, να είναι αποφασισμένος να αποχωριστεί για μεγάλα χρονικά διάστημα και αρκετά συχνά την οικογενειακή θαλπωρή, μιας και η δουλειά είναι και λίγο σαν τον τσιγγάνο. Ξέρετε μια μέρα είσαι και την επομένη είσαι κάπου αλλού, μακριά! Το κυριότερο, όπως σε κάθε επάγγελμα, είναι να έχει φιλοδοξία να πετύχει».
-Τώρα στην ΤΣΣΚΑ έχετε έτοιμη την ομάδα;
«Όχι, δεν έχω έτοιμη την ομάδα. Αναζητούμε, μαζί με τους συνεργάτες μου τρεις παίκτες ακόμη. Έναν πόιντ-γκαρντ, έναν παίκτη που να παίζει στην περιφέρεια να είναι καλός αμυντικός και δίνει σκορ και τέλος έναν ψηλό που θα “δέσει” τη φροντ-λάιν μας και θα παίζει και στις δύο θέσεις. Δεν βιαζόμαστε. Κοιτάμε κάποιους παίκτες, έχουμε στοχεύσει σε ορισμένους, αλλά όπως είπα δεν βιαζόμαστε».
-Πως ήταν τα 13 χρόνια δίπλα στον κ.Ομπράντοβιτς και πόσο σας βοήθησε αυτή η συνεργασία;
«Να απαντήσω πρώτα στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Ουσιαστικά λόγω της συνεργασίας μας και χάρη στο χώρο και το χρόνο που μου έδωσε για να εξελιχθώ ως άνθρωπος κι ως προπονητής του οφείλω αρκετά. Είμαι ευγνώμων στην ομάδα του Παναθηναϊκού και την οικογένεια Γιαννακόπουλου αλλά και στον Ζέλικο με τον οποίο πλέον είμαστε και φίλοι και κουμπάροι. Αλλά να ξέρετε πως οι συνεργασίες δεν είναι ποτέ εύκολες, ιδιαίτερα με τον Ζέλικο που έχει ισχυρό ταμπεραμέντο και είναι άνθρωπος που εξωτερικεύει συνέχεια τα συναισθήματα του. Όμως ένα στοιχείο που πρέπει να διαθέτεις ως προπονητής, μιας και ρωτήθηκα πριν, είναι να τηρείς πάντα κοινή γραμμή με το σύνολο του επιτελείου.
Όταν στο γραφείο των προπονητών η συζήτηση μπορεί να οδηγηθεί σε διαφωνία για τη στρατηγική σε έναν αγώνα ή για τους παίκτες πρέπει να χρησιμοποιηθούν, η διαφωνία αυτή να μένει εκεί, στο γραφείο. Αυτό κάναμε εμείς. Όταν βγαίναμε έξω στο γήπεδο να δουλέψουμε με τους παίκτες ήμασταν ένα και όλοι υπερασπιζόμασταν τη γραμμή που τελικά είχε επιλεγεί. Δεν υπερασπιζόμουν εγώ τις δικές μου ιδέες ή ο Ζέλικο δεν έλεγε ποτέ “έχω καλύτερες ιδέες από εσένα ή από τον τρίτο ή τον τέταρτο συνεργάτη”. Στεκόμασταν μπροστά στους παίκτες σαν μια γροθιά. Χωρίς αμφιβολία η συνεργασία με τον Ζέλικο μου έδωσε εμπειρίες που δεν αγοράζονται με τίποτα, κερδίζονται εδώ, μέσα στις τέσσερις γραμμές και με βοήθησε να φτιάξω τη δική μου φιλοσοφία και να πορεύομαι με αυτήν».
-Γιατί οι παίκτες δεν έχουν μια σταθερή ομάδα; Δεν είναι πρόβλημα αυτό;
«Λες; Υπάρχουν και παίκτες που έχουν σταθερή ομάδα. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης έχει συμπληρώσει δέκα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Κανείς δεν γνωρίζει πόσο καιρό θα μείνει κάπου και ιδιαίτερα εμείς οι προπονητές. Οι περισσότεροι παραμένουν σε μια ομάδα τρία χρόνια; Τέσσερα; Κάπου εκεί. Και εμείς με τον Ομπράντοβιτς όταν πήγαμε στον Παναθηναϊκό το 1999 δεν μπορούσαμε να φανταστούμε οτι θα παραμέναμε 13 χρόνια εκεί. Ούτε ο Διαμαντίδης θα είχε στο μυαλό του πως θα συμπλήρωνε 10 χρόνια στον ΠΑΟ. Υπάρχουν παίκτες που συνδέουν όλοι την καριέρα τους με την ίδια ομάδα, που γίνονται σημαία τους. Όπως ο Ναβάρο στη Μπαρτσελόνα, που έκανε μόνο ένα διάλλειμα ενός έτους γιατί πήγε στο Μέμφις. Δεν πιστεύω οτι ισχύει αυτό που είπες. Αν δέσει η μαγιά, αν η χημεία του αθλητή με τον προπονητή και το σωματείο είναι καλή μπορεί να μείνει χρόνια στην ίδια ομάδα. Στην ΤΣΣΚΑ που τώρα ανέλαβα ο Χριάπα είναι εκεί πολλά χρόνια, ο Θοδωρής Παπαλουκάς ήταν έξι συνεχόμενα χρόνια στην ΤΣΣΚΑ».
-Έχω ακούσει οτι μπορεί κάποια ομάδα να δανείσει και παίκτες της σε άλλη ομάδα. Είναι λογικό; Βοηθάει; Γιατί γίνεται αυτό;
«Ναι, μπορεί να συμβεί αυτό. Είναι πιθανό σε μια συνεργασία με άλλη ομάδα, να δώσεις έναν παίκτη για μια σεζόν. Πόσο χρονών είσαι εσύ; Οκτώ; Σου εύχομαι σε 6-7 χρόνια να είσαι σε μια ομάδα που θα επενδύσει σε εσένα, αλλά επειδή δεν θα μπορεί να σου δώσει άμεσα χρόνο συμμετοχής να σου πει: “πήγαινε σε αυτή την ομάδα να παίξεις. Θα σου δώσει χρόνο συμμετοχής και μετά γυρνάς σε εμάς”. Σκοπός του δανεισμού θα είναι να σου δώσει την ευκαιρία να αγωνιστείς και να μην μείνεις σε απραξία. Να αποκτήσεις εμπειρίες, να αναλάβεις ευθύνες και να βελτιωθείς»
-Ποιος είναι ο στόχος σας με την ΤΣΣΚΑ;
«Η ΤΣΣΚΑ είναι ένα τεράστιο κλαμπ, από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη και είναι μεγάλη τιμή και ευθύνη οτι με επέλεξε να είμαι προπονητής της ομάδας. Οι στόχοι της ΤΣΣΚΑ είναι πάντα οι υψηλότεροι. Εγώ θέλω να φτιάξουμε μια ομάδα που θα έχει καλές σχέσεις, καλές συνεργασίες και μέσα από αυτά τα στοιχεία θα μπορούμε όλοι μαζί να δουλεύουμε σκληρά με σκοπό η ομάδα να παίζει κάθε ματς στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων της. Οι στόχοι είναι οι υψηλότεροι και όλοι που είμαστε στην ομάδα έχουμε τη φιλοδοξία να τους πετύχουμε».
Ο νέος προπονητής της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αποχαιρετώντας τα παιδιά του «Papaloukas & Friends featuring Petway» στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Navarino Dunes είπε: «Πρέπει να αντιληφθείτε οτι είστε τυχεροί που έχετε την ευκαιρία να κάνετε προπονήσεις σε τέτοιες εγκαταστάσεις, υπό αυτές τις συνθήκες και με τις οδηγίες προπονητών και παικτών που έχουν μεγάλη εμπειρία από το υψηλότερο επίπεδο. Εκείνο που πρέπει να έχετε πάντα στο μυαλό σας είναι πως πρέπει να είστε καλοί χαρακτήρες, να σκέφτεστε πάντοτε το καλό της ομάδας και των συμπαικτών σας. Ύστερα ότι για να πετύχετε όσα ονειρεύεστε πάνω από όλα πρέπει να αγαπάτε με πάθος αυτό που κάνετε και καθημερινά να δουλεύετε πέρα από τα όρια σας».
Δείτε το βίντεο:
olympiacos-blog
Ο νέος προπονητής της ΤΣΣΚΑ Μόσχας επισκέφθηκε το προπονητικό camp στο σύγχρονο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Navarino Dunes, συμμετείχε σε μέρος της προπόνησης, υπέγραψε αμέτρητα αυτόγραφα, έδωσε δεκάδες αυτόγραφα και μετά δέχτηκε να απαντήσει στις δεκάδες ερωτήσεις των παικτών που ακολούθουν το πρόγραμμα που σχεδίασαν ο Θοδωρής Παπαλουκάς και ο Μπρεντ Πετγουέι μαζί με τους προπονητικό επιτελείο του Camp, που έχει επικεφαλής τον Θανάση Γιαπλέ, άμεσο συνεργάτη τον assistant προπονητή του Ρέθυμνο Aegean, Σταύρο Μυκονιάτη και τον πολύπειρο γυμναστή, Βασίλη Μητσόπουλο.
«Μου δίνει μεγάλη χαρά που βρίσκομαι ανάμεσα σας και ταυτόχρονα είναι μεγάλη τιμή η πρόσκληση που μου απηύθυνε η Costa Navarino με τον Θοδωρή Παπαλουκά και τον Μπρεντ Πετγουέι προκειμένου να παραβρεθώ σε αυτό το υπέροχο προπονητικό camp
-Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχετε αντιμετωπίσει;
«Ένας αγώνας μπάσκετ είναι απρόβλεπτος. Δεν μπορείς να προβλέψεις την εξέλξη του η οποία σχεδόν πάντα θέτει σε εμάς τους προπονητές ζητήματα για τα οποία οφείλουν να έχουμε ή να βρούμε απαντήσεις. Για παράδειγμα μπορεί εσύ να είσαι ο καλύτερος παίκτης μου και να χρεωθείς γρήγορα με δύο φάουλ, οπότε θα πρέπει να σε αντικαταστήσω. Ξαφνικά αλλάζουν τα δεδομένα μου. Για εμένα οι πιο δύσκολοι αντίπαλοι είναι αυτοί που μπορούν να προσαρμοστούν στα δεδομένα του παιχνιδιού κατά τη διάρκεια του ματς. Δεν θέλω, λοιπόν, να πω ένα όνομα γιατί ήταν αρκετοί αυτοί που αντιμετωπίσαμε όλα αυτά τα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Προφανώς από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα στην πορεία μας στον Παναθηναϊκό ήταν ο τίτλος που κατακτήσαμε το 2002 στη Μπολόνια, με αντίπαλο την Κίντερ. Ήμασταν στο -14 στο ημίχρονο και ουσιαστικά όλοι στο γήπεδο περίμεναν οτι θα γίνει ένα μεγάλο πανηγύρι γιατί όντως η Κίντερ ήταν εκπληκτική ομάδα, με παίκτες όπως ο Τζινόμπιλι, ο Γιάριτς, ο Σμοντις, ο Μπετσίροβιτς και άλλους πολλούς σπουδαίους παίκτες. Αλλά γυρίσαμε στο ματς και πήραμε την Ευρωλίγκα. Αυτή είναι και η ομορφιά του δικού μας πρωταθλήματος».
-Ποιος είναι ο πιο συνεργάσιμος παίκτης από όσους έχετε δουλέψει ως τώρα;
«Ο πιο συνεργάσιμος; Μου αρέσουν αυτές οι ερωτήσεις και μου δίνουν χαρά γιατί αντιλαμβάνομαι ότι το επίπεδο των παιδιών, όσον αφορά την προσέγγιση του μπάσκετ είναι διαφορετικό στις τελευταίες γενιές. Είπε ο φίλος μας ποιος είναι ο πιο συνεργάσιμος, όχι ο πιο καλός! Θα πω λοιπόν, όχι επειδή είναι παρών, ότι μαζί με τον Διαμαντίδη, ο Θοδωρής (Παπαλουκάς) και ο Δημήτρης (Διαμαντίδης) άλλαξαν το στυλ του παιχνιδιού. Την εποχή του τεράστιου Νίκου Γκάλη, ο οποίος ήταν ένας απίστευτος αθλητής και απίστευτος σκόρερ και ουσιαστικά ο λόγος που ασχολούμαστε όλοι με το μπάσκετ, ο καλός παίκτης ήταν εκείνος που μπορούσε να σκοράρει 30-40 πόντους. Όταν άρχισαν να μπαίνουν κι άλλα στοιχεία στο παιχνίδι, κάτι που οφείλεται σε εμάς τους προπονητές και στα προσόντα παικτών σαν τον Θοδωρή, τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη και άλλα παιδιά με ανάλογες δυνατότητες, πλέον στις εφημερίδες δεν κοιτούσαμε μόνο ποιος είναι ο πρώτος σκόρερ. Αλλά αρχίσαμε να αναζητούμε ποιος έδωσε περισσότερες ασιστ, ποιος πήρε ριμπάουντ, ποιος έκανε κλεψίματα. Η εξέλιξη του αθλήματος ανάγκασε ακόμη και τους ανθρώπους του Τύπου να εξετάζουν από διαφορετική οπτική γωνία το μπάσκετ και μέσα από τα ΜΜΕ να αρχίσει να γίνεται το ίδιο και με τους αναγνώστες, δηλαδή τους φιλάθλους.
Επομένως αν ο Παπαλουκάς είχε 10 ασιστ, σήμαινε πως δούλεψε για το σύνολο, βοήθησε την ομάδα θυσιάζοντας τον εαυτό του, την επιθυμία που όλοι έχουμε για σκοράρισμα. Άρα το συνεργάσιμος πάει κι εκεί. Στον αθλητή εκείνον που έχει ικανότητες και διάθεση να ενταχθεί στο σύνολο, να αντιληφθεί και να αποδεχτεί πως μέσα από αυτό μπορεί να αναδειχθεί ο ίδιος αλλά κυρίως να ανέβει επίπεδο όλη η ομάδα. Αυτοί οι αθλητές βοήθησαν και εμάς τους προπονητές. Έκαναν το έργο μας πιο εύκολο ώστε να φέρουμε το άθλημα εδώ που βρίσκεται αυτή τη στιγμή.
Σε ότι αφορά τις συνεργασίες το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ομάδας που κέρδισε και κερδίζει τίτλους στο ΝΒΑ είναι οι Σαν Αντόνιο Σπερς. Ομάδα με μεγάλες προσωπικότητες, ποιοτικούς και με άφθονο ταλέντο παίκτες, οι οποίοι εντάσσονται στη φιλοσοφία του συνόλου, η μπάλα αλλάζει χέρια και όλοι προσπαθούν για όλους. Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός όλα αυτά τα χρόνια το είχε ως σήμα κατατεθέν του παιχνιδιού του και αρκετές ακόμη ομάδες δουλεύουν σε αυτή την κατεύθυνση. Όλοι οι παίκτες που είχαμε τα 13 χρόνια στον ΠΑΟ ήταν όλοι τους συνεργάσιμοι, είχαν σπουδαίους χαρακτήρες και ήταν εκπληκτικοί οικογενειάρχες, όπως είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον Μποντίρογκα, τον Αλβέρτη, τον Κάτας, τον Ρέμπρατσα, τον Τσαρτσαρή, αλλά και τον Στογιάκοβιτς, τον Φάνη Χριστοδούλου στον Πανιώνιο... Μπορώ να ονοματίζω όλη μέρα αθλητές που ήταν σπουδαίοι παίκτες και συνεργάσιμοι... Θα κλείσω την απάντηση αναφέροντας ένα τρανό παράδειγμα για όλους σας. Ο Δημήτρης Παπανικολάου, που έχει κατακτήσει τίτλους ακόμη και την Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, ήταν εκτός ομάδας μας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εκτός 12αδας! Δεν καθόταν καν στον πάγκο μας, δεν ήταν στα πλάνα μας.
Αυτό που έκανε όμως ήταν να δουλεύει κάθε μέρα σκληρά και να προσπαθεί να βελτιώσει τον εαυτό του. Όταν έφθασαν τα playoffs, ο κόουτς Ομπράντοβιτς τον έβαλε μέσα στην ομάδα γιατί είδε τη βελτίωση του και τελικά ήταν ο MVP του τελικού, ο παίκτης που έκρινε τον αγώνα του τίτλου, παρότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν εκτός αγώνων. Θέλω να πω ότι πρέπει κάθε στιγμή, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να δουλεύετε σκληρά γιατί κάποτε θα έχετε την ευκαιρία. Για να μην πάει όμως χαμένη πρέπει να προετοιμάζεστε για αυτήν και να είστε πάντα έτοιμη τη στιγμή που θα σας έρθει».
Πως πήγατε σε όλες αυτές τις ομάδες; Σας έδιναν πολλά χρήματα και πήγατε;
«Θέλω όμως να μοιραστώ κάτι μαζί σας, για να καταλάβετε πως είναι πολλά εκείνα που μετρούν και φυσικά όχι μόνο το οικονομικό. Σαφώς και μετράει αλλά δεν πρέπει να είναι το πρωταρχικό. Θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σας για να σας εξηγήσω τι εννοώ. Το 2007, το 2008 και το 2006 είχα τρεις προτάσεις από ομάδες που μου πρότειναν μεγαλύτερο συμβόλαιο από αυτό που είχα στον Παναθηναϊκό και από βοηθός που ήμουν να γίνω πρώτος προπονητής. Επειδή είχα συμβόλαιο αλλά και καθότι θεώρησα οτι θα ήταν πιο σωστό να μείνω τη δεδομένη στιγμή στον ΠΑΟ, πήρα μια απόφαση που ίσως κάποιοι δεν θα έπαιρναν, ή ακόμη και ορισμένοι την κατέκριναν. Άρα δεν είναι μόνο τα χρήματα, είναι ένας συνδυασμός δεδομένων που κρίνουν κάποιες αποφάσεις»
-Ποιο είναι το κλειδί για να γίνει κάποιος καλός προπονητής;
«Να έχει απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις που θα του θέσουν οι παίκτες του. Αν δεν είναι έτοιμος να δώσει απαντήσεις με επιχειρήματα, τότε καλύτερα να μην ασχοληθεί με την προπονητική. Δεύτερον θα πρέπει να είναι έτοιμος να εργαστεί πολλές ώρες, να αφιερώσει πολλές ώρες μπροστά στο βίντεο, να είναι αποφασισμένος να αποχωριστεί για μεγάλα χρονικά διάστημα και αρκετά συχνά την οικογενειακή θαλπωρή, μιας και η δουλειά είναι και λίγο σαν τον τσιγγάνο. Ξέρετε μια μέρα είσαι και την επομένη είσαι κάπου αλλού, μακριά! Το κυριότερο, όπως σε κάθε επάγγελμα, είναι να έχει φιλοδοξία να πετύχει».
-Τώρα στην ΤΣΣΚΑ έχετε έτοιμη την ομάδα;
«Όχι, δεν έχω έτοιμη την ομάδα. Αναζητούμε, μαζί με τους συνεργάτες μου τρεις παίκτες ακόμη. Έναν πόιντ-γκαρντ, έναν παίκτη που να παίζει στην περιφέρεια να είναι καλός αμυντικός και δίνει σκορ και τέλος έναν ψηλό που θα “δέσει” τη φροντ-λάιν μας και θα παίζει και στις δύο θέσεις. Δεν βιαζόμαστε. Κοιτάμε κάποιους παίκτες, έχουμε στοχεύσει σε ορισμένους, αλλά όπως είπα δεν βιαζόμαστε».
-Πως ήταν τα 13 χρόνια δίπλα στον κ.Ομπράντοβιτς και πόσο σας βοήθησε αυτή η συνεργασία;
«Να απαντήσω πρώτα στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Ουσιαστικά λόγω της συνεργασίας μας και χάρη στο χώρο και το χρόνο που μου έδωσε για να εξελιχθώ ως άνθρωπος κι ως προπονητής του οφείλω αρκετά. Είμαι ευγνώμων στην ομάδα του Παναθηναϊκού και την οικογένεια Γιαννακόπουλου αλλά και στον Ζέλικο με τον οποίο πλέον είμαστε και φίλοι και κουμπάροι. Αλλά να ξέρετε πως οι συνεργασίες δεν είναι ποτέ εύκολες, ιδιαίτερα με τον Ζέλικο που έχει ισχυρό ταμπεραμέντο και είναι άνθρωπος που εξωτερικεύει συνέχεια τα συναισθήματα του. Όμως ένα στοιχείο που πρέπει να διαθέτεις ως προπονητής, μιας και ρωτήθηκα πριν, είναι να τηρείς πάντα κοινή γραμμή με το σύνολο του επιτελείου.
Όταν στο γραφείο των προπονητών η συζήτηση μπορεί να οδηγηθεί σε διαφωνία για τη στρατηγική σε έναν αγώνα ή για τους παίκτες πρέπει να χρησιμοποιηθούν, η διαφωνία αυτή να μένει εκεί, στο γραφείο. Αυτό κάναμε εμείς. Όταν βγαίναμε έξω στο γήπεδο να δουλέψουμε με τους παίκτες ήμασταν ένα και όλοι υπερασπιζόμασταν τη γραμμή που τελικά είχε επιλεγεί. Δεν υπερασπιζόμουν εγώ τις δικές μου ιδέες ή ο Ζέλικο δεν έλεγε ποτέ “έχω καλύτερες ιδέες από εσένα ή από τον τρίτο ή τον τέταρτο συνεργάτη”. Στεκόμασταν μπροστά στους παίκτες σαν μια γροθιά. Χωρίς αμφιβολία η συνεργασία με τον Ζέλικο μου έδωσε εμπειρίες που δεν αγοράζονται με τίποτα, κερδίζονται εδώ, μέσα στις τέσσερις γραμμές και με βοήθησε να φτιάξω τη δική μου φιλοσοφία και να πορεύομαι με αυτήν».
-Γιατί οι παίκτες δεν έχουν μια σταθερή ομάδα; Δεν είναι πρόβλημα αυτό;
«Λες; Υπάρχουν και παίκτες που έχουν σταθερή ομάδα. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης έχει συμπληρώσει δέκα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Κανείς δεν γνωρίζει πόσο καιρό θα μείνει κάπου και ιδιαίτερα εμείς οι προπονητές. Οι περισσότεροι παραμένουν σε μια ομάδα τρία χρόνια; Τέσσερα; Κάπου εκεί. Και εμείς με τον Ομπράντοβιτς όταν πήγαμε στον Παναθηναϊκό το 1999 δεν μπορούσαμε να φανταστούμε οτι θα παραμέναμε 13 χρόνια εκεί. Ούτε ο Διαμαντίδης θα είχε στο μυαλό του πως θα συμπλήρωνε 10 χρόνια στον ΠΑΟ. Υπάρχουν παίκτες που συνδέουν όλοι την καριέρα τους με την ίδια ομάδα, που γίνονται σημαία τους. Όπως ο Ναβάρο στη Μπαρτσελόνα, που έκανε μόνο ένα διάλλειμα ενός έτους γιατί πήγε στο Μέμφις. Δεν πιστεύω οτι ισχύει αυτό που είπες. Αν δέσει η μαγιά, αν η χημεία του αθλητή με τον προπονητή και το σωματείο είναι καλή μπορεί να μείνει χρόνια στην ίδια ομάδα. Στην ΤΣΣΚΑ που τώρα ανέλαβα ο Χριάπα είναι εκεί πολλά χρόνια, ο Θοδωρής Παπαλουκάς ήταν έξι συνεχόμενα χρόνια στην ΤΣΣΚΑ».
-Έχω ακούσει οτι μπορεί κάποια ομάδα να δανείσει και παίκτες της σε άλλη ομάδα. Είναι λογικό; Βοηθάει; Γιατί γίνεται αυτό;
«Ναι, μπορεί να συμβεί αυτό. Είναι πιθανό σε μια συνεργασία με άλλη ομάδα, να δώσεις έναν παίκτη για μια σεζόν. Πόσο χρονών είσαι εσύ; Οκτώ; Σου εύχομαι σε 6-7 χρόνια να είσαι σε μια ομάδα που θα επενδύσει σε εσένα, αλλά επειδή δεν θα μπορεί να σου δώσει άμεσα χρόνο συμμετοχής να σου πει: “πήγαινε σε αυτή την ομάδα να παίξεις. Θα σου δώσει χρόνο συμμετοχής και μετά γυρνάς σε εμάς”. Σκοπός του δανεισμού θα είναι να σου δώσει την ευκαιρία να αγωνιστείς και να μην μείνεις σε απραξία. Να αποκτήσεις εμπειρίες, να αναλάβεις ευθύνες και να βελτιωθείς»
-Ποιος είναι ο στόχος σας με την ΤΣΣΚΑ;
«Η ΤΣΣΚΑ είναι ένα τεράστιο κλαμπ, από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη και είναι μεγάλη τιμή και ευθύνη οτι με επέλεξε να είμαι προπονητής της ομάδας. Οι στόχοι της ΤΣΣΚΑ είναι πάντα οι υψηλότεροι. Εγώ θέλω να φτιάξουμε μια ομάδα που θα έχει καλές σχέσεις, καλές συνεργασίες και μέσα από αυτά τα στοιχεία θα μπορούμε όλοι μαζί να δουλεύουμε σκληρά με σκοπό η ομάδα να παίζει κάθε ματς στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων της. Οι στόχοι είναι οι υψηλότεροι και όλοι που είμαστε στην ομάδα έχουμε τη φιλοδοξία να τους πετύχουμε».
Ο νέος προπονητής της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αποχαιρετώντας τα παιδιά του «Papaloukas & Friends featuring Petway» στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Navarino Dunes είπε: «Πρέπει να αντιληφθείτε οτι είστε τυχεροί που έχετε την ευκαιρία να κάνετε προπονήσεις σε τέτοιες εγκαταστάσεις, υπό αυτές τις συνθήκες και με τις οδηγίες προπονητών και παικτών που έχουν μεγάλη εμπειρία από το υψηλότερο επίπεδο. Εκείνο που πρέπει να έχετε πάντα στο μυαλό σας είναι πως πρέπει να είστε καλοί χαρακτήρες, να σκέφτεστε πάντοτε το καλό της ομάδας και των συμπαικτών σας. Ύστερα ότι για να πετύχετε όσα ονειρεύεστε πάνω από όλα πρέπει να αγαπάτε με πάθος αυτό που κάνετε και καθημερινά να δουλεύετε πέρα από τα όρια σας».
Δείτε το βίντεο:
olympiacos-blog
VIDEO
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
