2014-07-06 20:55:25
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
Δεν συμφωνούμε με την κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας, με την ιδιωτικοποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων, καθώς επίσης με την εγκληματική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας – θανατηφόρες «επιδημίες» που πρέπει να αποφευχθούν
«Όπως από την πρώτη ημέρα αυτής της άνευ συνδικαλιστικού αιτήματος, υποκινούμενης απεργίας είχε γνωστοποιηθεί προς πάσα κατεύθυνση,
απόφαση της κυβέρνησης ήταν και παραμένει η διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος!
Μετά την απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης να κηρύξει παράνομες και καταχρηστικές τις απεργιακές κινητοποιήσεις στη ΔΕΗ, διατάσσοντας την άμεση διακοπή τους και εφόσον τα συνδικαλιστικά σωματεία δεν συμμορφώθηκαν προς τη δικαστική απόφαση, η κυβέρνηση προχωρά στο μέτρο της πολιτικής κινητοποίησης των εργαζομένων και σε επίταξη των υπηρεσιών τους. Στη Δημοκρατία, οι νόμοι και οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να τυγχάνουν του σεβασμού όλων και το δημόσιο συμφέρον προέχει!»..
ΆποψηΑυτή ήταν σε γενικές γραμμές η ανακοίνωση επιστράτευσης των εργαζομένων της ΔΕΗ, οι οποίοι αντέδρασαν με μία μάλλον ήπια απεργία στα σχέδια ιδιωτικοποίησης της πλέον σημαντικής ίσως επιχείρησης κοινής ωφελείας.
Όπως έχουμε αναφέρει βέβαια (ανάλυση), οι καταλήψεις ή οι διακοπές ρεύματος λόγω απεργιών, εξυπηρετούν τα σχέδια των δανειστών της χώρας – τις ιδιωτικοποιήσεις δηλαδή. Η αιτία είναι προφανώς το ότι οι Πολίτες, εύλογα αηδιασμένοι από τη διαφθορά μίας μεγάλης μερίδας των συνδικαλιστών, είναι ήδη τοποθετημένοι εναντίον τους – γεγονός που επιδεινώνεται, όταν ο «τρόπος αντίστασης» που επιλέγουν, τους δημιουργεί επί πλέον προβλήματα στην καθημερινότητα τους.
Επομένως, ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη δημιουργία κινήσεων «τύπου» άμεσης δημοκρατίας – όπως το δημοψήφισμα που επέβαλλαν οι Πολίτες του Αμβούργου στη χώρα τους. Επίσης, με τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενός μεγάλου αριθμού Πολιτών, από αντίστοιχες δικές τους πρωτοβουλίες, χωρίς κανένα «κομματικό πρόσημο» – αφού οι ιδιωτικοποιήσεις των κοινωφελών επιχειρήσεων είναι ένα θέμα που αφορά τόσο την ίδια τη χώρα, όσο και τις εκάστοτε περιφέρειες ή δήμους της, οι οποίοι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τις επιτρέπουν.
Από την άλλη πλευρά όμως, η διενέργεια δημοψηφισμάτων απαγορεύεται ουσιαστικά από το σύνταγμα της χώρας μας – αφού απαιτείται αίτημα εκ μέρους 120 βουλευτών, καθώς επίσης η θετική ψήφος 180 βουλευτών, για να αποφασισθεί το δημοψήφισμα. Σε άλλες χώρες βέβαια, όπως στη Γερμανία ή στην Ελβετία, οι Πολίτες μπορούν να επιβάλλουν δημοψηφίσματα – σε αντίθεση με την «κατ’ επίφαση» δημοκρατική Ελλάδα η οποία, τα τελευταία χρόνια, διαφέρει ελάχιστα από μία ολοκληρωτική χώρα, κυβερνώμενη δικτατορικά από τους δανειστές της.
Περαιτέρω, επειδή όταν διατυπώνει κανείς τις αντιρρήσεις του στα σχέδια των δανειστών και της κυβέρνησης, η οποία τους εκπροσωπεί, ακούει συνήθως πως οι στόχοι του είναι ιδιοτελείς (πολιτική σκοπιμότητα, όταν πρόκειται για την αντιπολίτευση), ενώ δεν γνωρίζει το θέμα, υπενθυμίζουμε πως οι δύο σημαντικότερες οικονομικές επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων (ανάλυση) των κοινωφελών επιχειρήσεων είναι οι εξής:
.
(α) Το υψηλότερο κόστος παραγωγής, καθώς επίσης οι υψηλότερες τιμές πώλησης – με μοναδική εξαίρεση τις τηλεπικοινωνίες, λόγω των συνεχών τεχνολογικών εξελίξεων (αυτός είναι ο λόγος που οι «υπέρμαχοι» των ιδιωτικοποιήσεων αναφέρουν συνήθως ως παράδειγμα τον ΟΤΕ, όσον αφορά τις χαμηλότερες τιμές χρέωσης των καταναλωτών).
(β) Η επιδείνωση των παρεχομένων υπηρεσιών - λόγω των μειωμένων επενδύσεων, της απόλυσης εργατικού δυναμικού, της εξοικονόμησης δαπανών κλπ., με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας.
.
Αυτά αναφέρονται σε μία εξαιρετική μελέτη της γερμανικής «Hans Boeckler Stiftung», η οποία έχει εξετάσει αναλυτικά το θέμα – καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως αυτού του είδους οι αποκρατικοποιήσεις, αυτές που αφορούν τις κοινωφελείς επιχειρήσεις δηλαδή, είναι ζημιογόνες για τις κοινωνίες.
Τουλάχιστον από την προσεκτική μελέτη της ανάλυσης του γερμανικού ιδρύματος, μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς ότι, οι ιδιωτικοποιήσεις είναι εις βάρος τόσο του δημοσίου, όσο και των Πολιτών – ακόμη και αν οι τιμές πώλησης των μετοχών των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας που επιτυγχάνονται, είναι συμφέρουσες.
Η αιτία είναι το ότι, αφενός μεν χάνονται θέσεις εργασίας, αφετέρου αυξάνονται δυσανάλογα οι τιμές, ενώ περιορίζονται ταυτόχρονα οι προσφερόμενες υπηρεσίες – εις βάρος κυρίως των εισοδηματικά ασθενέστερων.
Φυσικά οι απόψεις των κυβερνήσεων της Γερμανίας, η οποία έχει ιδιωτικοποιήσει τα πάντα εις βάρος των Πολιτών της, είναι διαφορετικές – αφού η χώρα κυβερνάται ανέκαθεν από την ισχυρότατη βιομηχανία της, την οποία υπηρετούν πιστά όλοι σχεδόν οι πολιτικοί της.
Εν τούτοις, οι Γερμανοί Πολίτες άρχισαν να αντιδρούν – γεγονός που φάνηκε από το δημοψήφισμα που απαίτησαν και πραγματοποίησαν στο Αμβούργο πέρυσι, με το οποίο επέβαλλαν την εθνικοποίηση του ιδιωτικοποιημένου ενεργειακού δικτύου της πόλης (της αντίστοιχης ΔΕΗ δηλαδή).
Ολοκληρώνοντας οφείλουμε να τονίσουμε πως τα χρήματα από τυχόν πώληση της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ ή όποιας άλλης κοινωφελούς επιχείρησης, δεν πρόκειται καν να μειώσουν το δημόσιο χρέος. Αντίθετα, θα το αυξήσουν, αφού δεν θα εισρέουν πια στον προϋπολογισμό του κράτους τα έσοδα από τα κέρδη της επιχείρησης – οπότε θα αυξάνονται τα ελλείμματα, τα οποία «εκβάλλουν» νομοτελειακά στα χρέη.
Υπενθυμίζουμε δε ξανά πως η Μ. Βρετανία υπό την M. Thatcher, όπως επίσης οι Η.Π.Α. υπό τον R. Reagan, ήταν οι πρώτες χώρες, στις οποίες κυριάρχησε το νεοφιλελεύθερο «δόγμα» – με την πλήρη αποκρατικοποίηση του δημοσίου τους, η οποία οδήγησε σήμερα τις δύο αυτές μεγάλες δυνάμεις αφενός μεν στην υποταγή τους στο Καρτέλ, αφετέρου στα πρόθυρα της χρεοκοπίας (το συνολικό χρέος της Μ. Βρετανίας υπερβαίνει το 500% του ΑΕΠ της, με το δημόσιο να έχει μηδενικά περιουσιακά στοιχεία, ενώ στις Η.Π.Α., τη «βασίλισσα» των ιδιωτικοποιήσεων και της απελευθέρωσης των αγορών, τόσο το δημόσιο χρέος, όσο και τα ελλείμματα έχουν εκτοξευθεί στα ύψη).
Συμπερασματικά λοιπόν, δεν είμαστε σε καμία περίπτωση αντίθετοι με την εύλογη ανάγκη εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας, με την καταπολέμηση της διαφθοράς ή με τη ριζική, άμεση αντιμετώπιση της διαπλοκής των πολιτικών, των επιχειρηματιών και των συνδικάτων.
Εν τούτοις, δεν συμφωνούμε με την κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας, με την ιδιωτικοποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων μας, με την εγκληματική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης με την επέλαση του Καρτέλ στη χώρα μας – θανατηφόρες «επιδημίες» που μπορούν να αποφευχθούν μόνο με τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, με μαζικές διαδηλώσεις όλων των Πολιτών ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, με την «κοινωνική ανυπακοή» ή με οποιονδήποτε άλλο ειρηνικό μεν, αλλά αποφασιστικό τρόπο.
.
Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr
© Copyright 2014 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.
InfoGnomon
Δεν συμφωνούμε με την κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας, με την ιδιωτικοποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων, καθώς επίσης με την εγκληματική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας – θανατηφόρες «επιδημίες» που πρέπει να αποφευχθούν
«Όπως από την πρώτη ημέρα αυτής της άνευ συνδικαλιστικού αιτήματος, υποκινούμενης απεργίας είχε γνωστοποιηθεί προς πάσα κατεύθυνση,
απόφαση της κυβέρνησης ήταν και παραμένει η διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος!
Μετά την απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης να κηρύξει παράνομες και καταχρηστικές τις απεργιακές κινητοποιήσεις στη ΔΕΗ, διατάσσοντας την άμεση διακοπή τους και εφόσον τα συνδικαλιστικά σωματεία δεν συμμορφώθηκαν προς τη δικαστική απόφαση, η κυβέρνηση προχωρά στο μέτρο της πολιτικής κινητοποίησης των εργαζομένων και σε επίταξη των υπηρεσιών τους. Στη Δημοκρατία, οι νόμοι και οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να τυγχάνουν του σεβασμού όλων και το δημόσιο συμφέρον προέχει!»..
ΆποψηΑυτή ήταν σε γενικές γραμμές η ανακοίνωση επιστράτευσης των εργαζομένων της ΔΕΗ, οι οποίοι αντέδρασαν με μία μάλλον ήπια απεργία στα σχέδια ιδιωτικοποίησης της πλέον σημαντικής ίσως επιχείρησης κοινής ωφελείας.
Όπως έχουμε αναφέρει βέβαια (ανάλυση), οι καταλήψεις ή οι διακοπές ρεύματος λόγω απεργιών, εξυπηρετούν τα σχέδια των δανειστών της χώρας – τις ιδιωτικοποιήσεις δηλαδή. Η αιτία είναι προφανώς το ότι οι Πολίτες, εύλογα αηδιασμένοι από τη διαφθορά μίας μεγάλης μερίδας των συνδικαλιστών, είναι ήδη τοποθετημένοι εναντίον τους – γεγονός που επιδεινώνεται, όταν ο «τρόπος αντίστασης» που επιλέγουν, τους δημιουργεί επί πλέον προβλήματα στην καθημερινότητα τους.
Επομένως, ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη δημιουργία κινήσεων «τύπου» άμεσης δημοκρατίας – όπως το δημοψήφισμα που επέβαλλαν οι Πολίτες του Αμβούργου στη χώρα τους. Επίσης, με τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενός μεγάλου αριθμού Πολιτών, από αντίστοιχες δικές τους πρωτοβουλίες, χωρίς κανένα «κομματικό πρόσημο» – αφού οι ιδιωτικοποιήσεις των κοινωφελών επιχειρήσεων είναι ένα θέμα που αφορά τόσο την ίδια τη χώρα, όσο και τις εκάστοτε περιφέρειες ή δήμους της, οι οποίοι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τις επιτρέπουν.
Από την άλλη πλευρά όμως, η διενέργεια δημοψηφισμάτων απαγορεύεται ουσιαστικά από το σύνταγμα της χώρας μας – αφού απαιτείται αίτημα εκ μέρους 120 βουλευτών, καθώς επίσης η θετική ψήφος 180 βουλευτών, για να αποφασισθεί το δημοψήφισμα. Σε άλλες χώρες βέβαια, όπως στη Γερμανία ή στην Ελβετία, οι Πολίτες μπορούν να επιβάλλουν δημοψηφίσματα – σε αντίθεση με την «κατ’ επίφαση» δημοκρατική Ελλάδα η οποία, τα τελευταία χρόνια, διαφέρει ελάχιστα από μία ολοκληρωτική χώρα, κυβερνώμενη δικτατορικά από τους δανειστές της.
Περαιτέρω, επειδή όταν διατυπώνει κανείς τις αντιρρήσεις του στα σχέδια των δανειστών και της κυβέρνησης, η οποία τους εκπροσωπεί, ακούει συνήθως πως οι στόχοι του είναι ιδιοτελείς (πολιτική σκοπιμότητα, όταν πρόκειται για την αντιπολίτευση), ενώ δεν γνωρίζει το θέμα, υπενθυμίζουμε πως οι δύο σημαντικότερες οικονομικές επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων (ανάλυση) των κοινωφελών επιχειρήσεων είναι οι εξής:
.
(α) Το υψηλότερο κόστος παραγωγής, καθώς επίσης οι υψηλότερες τιμές πώλησης – με μοναδική εξαίρεση τις τηλεπικοινωνίες, λόγω των συνεχών τεχνολογικών εξελίξεων (αυτός είναι ο λόγος που οι «υπέρμαχοι» των ιδιωτικοποιήσεων αναφέρουν συνήθως ως παράδειγμα τον ΟΤΕ, όσον αφορά τις χαμηλότερες τιμές χρέωσης των καταναλωτών).
(β) Η επιδείνωση των παρεχομένων υπηρεσιών - λόγω των μειωμένων επενδύσεων, της απόλυσης εργατικού δυναμικού, της εξοικονόμησης δαπανών κλπ., με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας.
.
Αυτά αναφέρονται σε μία εξαιρετική μελέτη της γερμανικής «Hans Boeckler Stiftung», η οποία έχει εξετάσει αναλυτικά το θέμα – καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως αυτού του είδους οι αποκρατικοποιήσεις, αυτές που αφορούν τις κοινωφελείς επιχειρήσεις δηλαδή, είναι ζημιογόνες για τις κοινωνίες.
Τουλάχιστον από την προσεκτική μελέτη της ανάλυσης του γερμανικού ιδρύματος, μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς ότι, οι ιδιωτικοποιήσεις είναι εις βάρος τόσο του δημοσίου, όσο και των Πολιτών – ακόμη και αν οι τιμές πώλησης των μετοχών των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας που επιτυγχάνονται, είναι συμφέρουσες.
Η αιτία είναι το ότι, αφενός μεν χάνονται θέσεις εργασίας, αφετέρου αυξάνονται δυσανάλογα οι τιμές, ενώ περιορίζονται ταυτόχρονα οι προσφερόμενες υπηρεσίες – εις βάρος κυρίως των εισοδηματικά ασθενέστερων.
Φυσικά οι απόψεις των κυβερνήσεων της Γερμανίας, η οποία έχει ιδιωτικοποιήσει τα πάντα εις βάρος των Πολιτών της, είναι διαφορετικές – αφού η χώρα κυβερνάται ανέκαθεν από την ισχυρότατη βιομηχανία της, την οποία υπηρετούν πιστά όλοι σχεδόν οι πολιτικοί της.
Εν τούτοις, οι Γερμανοί Πολίτες άρχισαν να αντιδρούν – γεγονός που φάνηκε από το δημοψήφισμα που απαίτησαν και πραγματοποίησαν στο Αμβούργο πέρυσι, με το οποίο επέβαλλαν την εθνικοποίηση του ιδιωτικοποιημένου ενεργειακού δικτύου της πόλης (της αντίστοιχης ΔΕΗ δηλαδή).
Ολοκληρώνοντας οφείλουμε να τονίσουμε πως τα χρήματα από τυχόν πώληση της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ ή όποιας άλλης κοινωφελούς επιχείρησης, δεν πρόκειται καν να μειώσουν το δημόσιο χρέος. Αντίθετα, θα το αυξήσουν, αφού δεν θα εισρέουν πια στον προϋπολογισμό του κράτους τα έσοδα από τα κέρδη της επιχείρησης – οπότε θα αυξάνονται τα ελλείμματα, τα οποία «εκβάλλουν» νομοτελειακά στα χρέη.
Υπενθυμίζουμε δε ξανά πως η Μ. Βρετανία υπό την M. Thatcher, όπως επίσης οι Η.Π.Α. υπό τον R. Reagan, ήταν οι πρώτες χώρες, στις οποίες κυριάρχησε το νεοφιλελεύθερο «δόγμα» – με την πλήρη αποκρατικοποίηση του δημοσίου τους, η οποία οδήγησε σήμερα τις δύο αυτές μεγάλες δυνάμεις αφενός μεν στην υποταγή τους στο Καρτέλ, αφετέρου στα πρόθυρα της χρεοκοπίας (το συνολικό χρέος της Μ. Βρετανίας υπερβαίνει το 500% του ΑΕΠ της, με το δημόσιο να έχει μηδενικά περιουσιακά στοιχεία, ενώ στις Η.Π.Α., τη «βασίλισσα» των ιδιωτικοποιήσεων και της απελευθέρωσης των αγορών, τόσο το δημόσιο χρέος, όσο και τα ελλείμματα έχουν εκτοξευθεί στα ύψη).
Συμπερασματικά λοιπόν, δεν είμαστε σε καμία περίπτωση αντίθετοι με την εύλογη ανάγκη εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας, με την καταπολέμηση της διαφθοράς ή με τη ριζική, άμεση αντιμετώπιση της διαπλοκής των πολιτικών, των επιχειρηματιών και των συνδικάτων.
Εν τούτοις, δεν συμφωνούμε με την κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας, με την ιδιωτικοποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων μας, με την εγκληματική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης με την επέλαση του Καρτέλ στη χώρα μας – θανατηφόρες «επιδημίες» που μπορούν να αποφευχθούν μόνο με τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, με μαζικές διαδηλώσεις όλων των Πολιτών ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, με την «κοινωνική ανυπακοή» ή με οποιονδήποτε άλλο ειρηνικό μεν, αλλά αποφασιστικό τρόπο.
.
Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr
© Copyright 2014 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η γεωπολιτική του Παγκοσμίου Κυπέλλου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
