2014-07-08 15:36:42
Ημέρα των Τριών Ιεραρχών του 1950 και οι 16 από τους 21 μαθητές του δημοτικού σχολείου στο Πάνω Μαλάκι Ρεθύμνου, φωτογραφίζονται στα σκαλιά του τότε γυμνασίου θηλέων στην πόλη Σε αυτή την εκδρομή, που άλλα χρόνια τη γιόρταζαν στην εξοχή του χωριού τους, απουσίαζαν πέντε μαθητές, η Ευαγγελία Γασπαράκη, ο Λαμπρινός Λιοδάκης και τα τρία αδέρφια Μπαρμπούνη που, το πιθανότερο δεν είχαν «το εισιτήριο του λεωφορείου», και δεν πήγαν.
Όλοι από τους εικονιζόμενους στη φωτογραφία που δημοσιεύει το Made in Creta είναι σήμερα στη ζωή πλην του μαθητή, τότε, Φώτη Μαραγκουδάκη που έχει πεθάνει, και του δασκάλου από τον Ζαρό Γιώργου Πατεράκη που για χρόνια δεν έχει εμφανιστεί στο Πάνω Μαλάκι, όπου συνήθιζε να περνά τα καλοκαίρια του, από την Αθήνα που διέμενε Στην εικόνα, λοιπόν, του 1950, εμφανίζονται ο μικρός στην πρώτη σειρά Δημήτρης Βαγιωνάκης και στη δεύτερη από αριστερά οι Ευαγγελία Νικολιδάκη, Χρυσούλα Βαγιωνάκη, Χρυσούλα Σταγάκη, Ανδριάνα Νικολιδάκη, Ευαγγελία Βαγιωνάκη, Ευαγγελία Κεριμάκη, Μανώλης Σουχλάκης, Νίκος Νικολιδάκης και Ανδρέας Πατεράκης.
Στην τρίτη είναι η Μαρία Μαραγκουδάκη η επόμενη πάλι Μαρία Μαραγκουδάκη, ο Νίκος Σταγάκης, ο δάσκαλος Γιώργος Πατεράκης που αγωνιούσε «για την πρόοδο των παιδιών», ο Στέλιος Βαγιωνάκης, ο φούρναρης του Ρεθύμνου Νίκος Λιοδάκης που είναι άγνωστο πώς βρέθηκε ανάμεσα στους μαθητές, ο Γιάννης Ζαφειράκης και ο Φώτης Μαραγουδάκης.
ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Σκαρφαλωμένο στα ψηλά το Πάνω Μαλάκι με κοινωνία ανέκαθεν αγροτοκτηνοτροφική, επιβίωνε με ανύπαρκτη την κρατική βοήθεια. Και τότε, η επιβίωση ήταν… βουνό! Σε αυτήν εκδρομή, μια άγνωστη εμπειρία για τα παιδιά, επιστρέφει μετά από 64 χρόνια ο Δημήτρης Βαγιωνάκης, τότε μαθητής στις πρώτες τάξεις του σχολείου, ηλικίας 8 χρονών…
Μένει νοσταλγικά στην εορτή των Τριών Ιεραρχών το 1950 και στην εκδρομή των 21 μαθητών, στην άγνωστη γι αυτούς πόλη του Ρεθύμνου, που είχε «και πολλούς ανθρώπους από το χωριό και αυτοκίνητα και βάρκες στο λιμανάκι». Ήταν το μεγάλο γεγονός εκείνης της χρονιάς, όταν τα μαθητούδια άκουαν για αυτοκίνητα και πλεούμενα, όμως δεν τα έβλεπαν!
«Συνηθίζαμε», αναπολεί ο κ. Βαγιωνάκης, «την εορτή των Τριών Ιεραρχών να τη γιορτάζουμε οι μαθητές με τον δάσκαλο και όλους τους χωριανούς στην εξοχή. Εκείνη τη χρονιά, όμως, ο Πατεράκης ο δάσκαλος μας είπε ότι θα μας πάει εκδρομή στο Ρέθυμνο να δούμε και κάποια άλλα πράγματα που δεν θα τα είχαμε δει. Και η αλήθεια είναι πως όλα τα χρόνια πηγαίναμε στην εξοχή. Όλα τα παιδιά σχεδόν, δεν είχαν δει ούτε αυτοκίνητο, γιατί δεν είχε έρθει ο δρόμος…»
Πολύ πρωί, λοιπόν, τα παιδιά με τα πόδια και από αγροτικές στράτες κατηφόρισαν ως τον κεντρικό δρόμο στον Άγιο Ανδρέα. Και εκεί, είδαν για πρώτη φορά στη ζωή τους και επιβιβάστηκαν με έκπληξη στο λεωφορείο.
Συνεχίζοντας την αναδρομή του σημειώνει: «Φτάσαμε στην πόλη του Ρεθύμνου και ο δάσκαλος μας πήγε πρώτα σε ένα φούρνο στη «Μεγάλη Παναγία» και ψώνισαν όσοι κρατούσαν λεφτά. Μας πήγε και στο ενετικό λιμανάκι και μας έβαλε σε μια βάρκα και ορισμένοι δεν ήθελαν να μπουν γιατί φοβότανε! Το μεσημέρι φάγαμε σε μια μεγάλη τάβλα στο «Τούρκικο», όσοι από εμάς δεν είχαν πάρει φαγητό από το σπίτι τους.
«ΩΩΩ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ;»
Από τις αντιδράσεις των μαθητών, που με απορία και έκπληξη παρατηρούσαν τον άλλο… κόσμο της ζωής στην πόλη, μένει στην υποδοχή που έκανε σε συμμαθητές της η Ανδριάνα Νικολιδάκη, όταν είδε για πρώτη φορά αυτοκίνητο: «Ωωω! Αυτό είναι αυτοκίνητο;» Όμως, με παρόμοιο τρόπο αντιδρούσαν και άλλα παιδιά, που μόνο τότε είδαν το αυτοκίνητο που άκουγαν στο χωριό τους.
Το ταξίδι στην πόλη, πρωτοφανές και μεγάλο γεγονός τότε στο Πάνω Μαλάκι, ολοκληρώθηκε και οι μικροί επέστρεψαν με τον ίδιο τρόπο που έφυγαν, φορτωμένοι με τις πρώτες τους άγνωστες ως εκείνη τη μέρα εμπειρίες.
Ο δάσκαλος επέστρεψε στον… τόπο του εγκλήματος μετά από 55 χρόνια, κάνοντας το προσκύνημα του στο χωριό που παρείχε τη γνώση. Οι στιγμές όταν αντάμωσε τους παλιούς μαθητές του άκρως συγκινητικές και φεύγοντας δεν μπόρεσε να κρατήσει τα δάκρυα.
Συνήθιζε μετά να κάνει τους διακοπές του στο χωριό, αφού ένιωθε… χωριανός. Τα τελευταία χρόνια δεν έδωσε σημεία ζωής! Τον πήραν και τα χρόνια και «έφυγε» για το αιώνιο ταξίδι…
Πηγή: madeincreta.gr
Όλοι από τους εικονιζόμενους στη φωτογραφία που δημοσιεύει το Made in Creta είναι σήμερα στη ζωή πλην του μαθητή, τότε, Φώτη Μαραγκουδάκη που έχει πεθάνει, και του δασκάλου από τον Ζαρό Γιώργου Πατεράκη που για χρόνια δεν έχει εμφανιστεί στο Πάνω Μαλάκι, όπου συνήθιζε να περνά τα καλοκαίρια του, από την Αθήνα που διέμενε Στην εικόνα, λοιπόν, του 1950, εμφανίζονται ο μικρός στην πρώτη σειρά Δημήτρης Βαγιωνάκης και στη δεύτερη από αριστερά οι Ευαγγελία Νικολιδάκη, Χρυσούλα Βαγιωνάκη, Χρυσούλα Σταγάκη, Ανδριάνα Νικολιδάκη, Ευαγγελία Βαγιωνάκη, Ευαγγελία Κεριμάκη, Μανώλης Σουχλάκης, Νίκος Νικολιδάκης και Ανδρέας Πατεράκης.
Στην τρίτη είναι η Μαρία Μαραγκουδάκη η επόμενη πάλι Μαρία Μαραγκουδάκη, ο Νίκος Σταγάκης, ο δάσκαλος Γιώργος Πατεράκης που αγωνιούσε «για την πρόοδο των παιδιών», ο Στέλιος Βαγιωνάκης, ο φούρναρης του Ρεθύμνου Νίκος Λιοδάκης που είναι άγνωστο πώς βρέθηκε ανάμεσα στους μαθητές, ο Γιάννης Ζαφειράκης και ο Φώτης Μαραγουδάκης.
ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Σκαρφαλωμένο στα ψηλά το Πάνω Μαλάκι με κοινωνία ανέκαθεν αγροτοκτηνοτροφική, επιβίωνε με ανύπαρκτη την κρατική βοήθεια. Και τότε, η επιβίωση ήταν… βουνό! Σε αυτήν εκδρομή, μια άγνωστη εμπειρία για τα παιδιά, επιστρέφει μετά από 64 χρόνια ο Δημήτρης Βαγιωνάκης, τότε μαθητής στις πρώτες τάξεις του σχολείου, ηλικίας 8 χρονών…
Μένει νοσταλγικά στην εορτή των Τριών Ιεραρχών το 1950 και στην εκδρομή των 21 μαθητών, στην άγνωστη γι αυτούς πόλη του Ρεθύμνου, που είχε «και πολλούς ανθρώπους από το χωριό και αυτοκίνητα και βάρκες στο λιμανάκι». Ήταν το μεγάλο γεγονός εκείνης της χρονιάς, όταν τα μαθητούδια άκουαν για αυτοκίνητα και πλεούμενα, όμως δεν τα έβλεπαν!
«Συνηθίζαμε», αναπολεί ο κ. Βαγιωνάκης, «την εορτή των Τριών Ιεραρχών να τη γιορτάζουμε οι μαθητές με τον δάσκαλο και όλους τους χωριανούς στην εξοχή. Εκείνη τη χρονιά, όμως, ο Πατεράκης ο δάσκαλος μας είπε ότι θα μας πάει εκδρομή στο Ρέθυμνο να δούμε και κάποια άλλα πράγματα που δεν θα τα είχαμε δει. Και η αλήθεια είναι πως όλα τα χρόνια πηγαίναμε στην εξοχή. Όλα τα παιδιά σχεδόν, δεν είχαν δει ούτε αυτοκίνητο, γιατί δεν είχε έρθει ο δρόμος…»
Πολύ πρωί, λοιπόν, τα παιδιά με τα πόδια και από αγροτικές στράτες κατηφόρισαν ως τον κεντρικό δρόμο στον Άγιο Ανδρέα. Και εκεί, είδαν για πρώτη φορά στη ζωή τους και επιβιβάστηκαν με έκπληξη στο λεωφορείο.
Συνεχίζοντας την αναδρομή του σημειώνει: «Φτάσαμε στην πόλη του Ρεθύμνου και ο δάσκαλος μας πήγε πρώτα σε ένα φούρνο στη «Μεγάλη Παναγία» και ψώνισαν όσοι κρατούσαν λεφτά. Μας πήγε και στο ενετικό λιμανάκι και μας έβαλε σε μια βάρκα και ορισμένοι δεν ήθελαν να μπουν γιατί φοβότανε! Το μεσημέρι φάγαμε σε μια μεγάλη τάβλα στο «Τούρκικο», όσοι από εμάς δεν είχαν πάρει φαγητό από το σπίτι τους.
«ΩΩΩ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ;»
Από τις αντιδράσεις των μαθητών, που με απορία και έκπληξη παρατηρούσαν τον άλλο… κόσμο της ζωής στην πόλη, μένει στην υποδοχή που έκανε σε συμμαθητές της η Ανδριάνα Νικολιδάκη, όταν είδε για πρώτη φορά αυτοκίνητο: «Ωωω! Αυτό είναι αυτοκίνητο;» Όμως, με παρόμοιο τρόπο αντιδρούσαν και άλλα παιδιά, που μόνο τότε είδαν το αυτοκίνητο που άκουγαν στο χωριό τους.
Το ταξίδι στην πόλη, πρωτοφανές και μεγάλο γεγονός τότε στο Πάνω Μαλάκι, ολοκληρώθηκε και οι μικροί επέστρεψαν με τον ίδιο τρόπο που έφυγαν, φορτωμένοι με τις πρώτες τους άγνωστες ως εκείνη τη μέρα εμπειρίες.
Ο δάσκαλος επέστρεψε στον… τόπο του εγκλήματος μετά από 55 χρόνια, κάνοντας το προσκύνημα του στο χωριό που παρείχε τη γνώση. Οι στιγμές όταν αντάμωσε τους παλιούς μαθητές του άκρως συγκινητικές και φεύγοντας δεν μπόρεσε να κρατήσει τα δάκρυα.
Συνήθιζε μετά να κάνει τους διακοπές του στο χωριό, αφού ένιωθε… χωριανός. Τα τελευταία χρόνια δεν έδωσε σημεία ζωής! Τον πήραν και τα χρόνια και «έφυγε» για το αιώνιο ταξίδι…
Πηγή: madeincreta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα χαρακτηριστικά των τροφικών αλλεργιών
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
