2014-07-08 22:10:04
Είναι «μακριά από τον κόσμο», οι τριάντα μόνιμοι κάτοικοι στο μικρό οικισμό Γιαννιού στο Λιβυκό πέλαγος και κοντά στο ιστορικό μοναστήρι του Πρέβελη στα νότια του Ρεθύμνου.
Παρέα με τη… μοναξιά τους, περισσότερο τους μήνες του χειμώνα, έπαψαν πια να ελπίζουν σε βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους και στα όσα τους υπόσχονται όταν «έρχονται οι εκλογές».
Άλλωστε, ο ένας από τους τριάντα ανθρώπους που παραμένουν, ο Ανδρέας Γαρτζολάκης, κάθε φορά ακούει τα ίδια από τους υποψήφιους που μετά την εκλογή τους «αυτά τα λόγια και τα καλοπιάσματα γίνονται άνεμος και καπνός». Τους βλέπουν μόνο τότε! Και όταν κατά καιρούς και με γραπτά υπομνήματα αναφέρονται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, μένουν και πάλι με τις υποσχέσεις. Πρόσφατα παρέδωσαν και άλλο υπόμνημα στον εκλεγέντα δήμαρχο Αγίου Βασιλείου Γιάννη Ταταράκη, και έλαβαν την διαβεβαίωση ότι η νέα δημοτική Αρχή θα ασχοληθεί
. Οι άνθρωποι, όπως έχουν συνηθίσει, θα αναμένουν Του ζητούν να αντιμετωπίσει προβλήματα που δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ, όπως της αποχέτευσης, της επισκευής δρόμων, της αποκατάστασης των ζημιών στο κτήριο του παλιού δημοτικού σχολείου ώστε να χρησιμοποιηθεί για κοινωφελείς σκοπούς, του καθαρισμού και του εξωραϊσμού της πλατείας και άλλων μικροθεμάτων, που δεν απαιτούν μεγάλες δαπάνες. «Κύριε δήμαρχε», καταλήγουν στο υπόμνημά τους, «για να γίνουν κατανοητά τα προβλήματα θα πρέπει να μας επισκεφτείτε με τους αρμόδιους αντιδημάρχους…»
ΕΓΙΝΑΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ ΚΑΙ…ΓΛΙΤΩΣΑΝ
Το μεγάλο πρόβλημα των λιγοστών κατοίκων πριν λίγα χρόνια ήταν η λήψη σήματος από τις κεραίες και η προβολή των προγραμμάτων από τα τηλεοπτικά κανάλια. Υπήρξε, τότε, διαμαρτυρία εκπροσώπων των κατοίκων στο δήμο Αγίου Βασιλείου. Η έλλειψη ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, έστω από τα τηλεοπτικά κανάλια, της μοναδικής που είχαν, είχε βγάλει αρκετούς από αυτούς στο… κλάμα και με τη δημοτική παρέμβαση, το πρόβλημα εν μέρει αποκαταστάθηκε. Ωστόσο, και σήμερα το έλλειμα παραμένει και όπως λέει η κυρία Αντιγόνη Γαρτζολάκη «μόνο δυο κανάλια παίζουν καθαρά και τα άλλα ή έχουν χιόνι ή δεν έχουν καθόλου σήμα». Η μοναδική λύση που υπήρχε στην αντιμετώπιση του προβλήματος, ήταν να εγγραφούν συνδρομητές στην ιδιωτική τηλεόραση, έγιναν συνδρομητές, λοιπόν, οι περισσότεροι και έλυσαν το θέμα της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Κατάφεραν έτσι,… πληρώνοντας, να βλέπουν τα προγράμματα και να μην ενοχλούν τον δήμο!
«Εκείνο τον καιρό», συνεχίζει η κυρία Γαρτζολάκη,«είχαμε έλθει σε απελπισία. Ξέρεις τι είναι να είσαι στο χωριό και να περιμένεις από την τηλεόραση να ακούσεις κάτι ή να διασκεδάσεις με κάτι και να μην μπορείς να δεις; Φωνάξαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, κάτι έγινε, αλλά δεν μπορούσε αυτό το πράγμα να συμβαίνει το ίδιο κάθε μέρα και οι πιο πολλοί αποφάσισαν να γίνουν συνδρομητές στα συνδρομητικά κανάλια και βρήκαν την υγειά τους έστω κι αν πληρώνουν!»
Οι τριάντα κάτοικοι στο Γιαννιού, είναι στην πλειοψηφία τους ηλικίας από 50 έως 90 χρόνων.«Ερημάξαμε, μείναμε δέκα οικογένειες», λέει για τη μικρή κοινωνία ο Ανδρέας Γαρτζολάκης. «Το χειμώνα η κατάσταση είναι δράμα, ευτυχώς, το καλοκαίρι κάτι γίνεται με τους Αθηναίους που έρχονται για διακοπές, μαζευόμαστε ίσαμε 120. Δεν έχει, όμως, ούτε αυτό το χωριό όπως και όλα, προοπτικές. Δεν μένουν οι νέοι και γιατί να μείνουν; Τι να κάνουν; Είμαστε απομονωμένοι δεν το βλέπετε; Θα δείτε πως δεν θα περάσουν πολλά χρόνια και θα εγκαταλειφτούν».
«ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ!»
Και δεν αρκεί που τα προβλήματα που τους ζώνουν δεν επιλύονται, λες και είναι άνθρωποι μιας άλλης κατηγορίας, ζητάνε τώρα και χρόνια δρομολόγιο από ένα λεωφορείο, έστω μια φορά τη βδομάδα, για να βγαίνουν στον… κόσμο. Ούτε το αίτημά τους αυτό, όμως, φτάνει σε ανοιχτά αυτιά! Παρά το ότι η συγκοινωνία, ιδιαίτερα τους μήνες του καλοκαιριού, είναι τακτική στον Πλακιά και στα κοντινά χωριά, ο οδηγός δεν φτάνει ως του Γιαννιού, απόστασης δυο χιλιομέτρων, για να πάρει επιβάτες!
«Θα ήταν θαύμα», λένε κάτοικοι, «αν ερχόταν μόνο μια φορά τη βδομάδα το λεωφορείο. Και αυτή την… πολυτέλεια μας την έκοψαν. Μας καταδίκασαν στην απομόνωση και νιώθουμε να είμαστε άνθρωποι άλλου πλανήτη. Ντροπή!»
Για να φτάσουν, λοιπόν, στη στάση του κεντρικού δρόμου, όσοι δεν διαθέτουν αυτοκίνητα, θα πρέπει να σηκωθούν χαράματα και να περπατούν για να προλάβουν το πούλμαν. Οι γέροντες, βέβαια, που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, θα πρέπει να καλέσουν ταξί για να μετακινηθούν στο Ρέθυμνο. «Σε όλα τα χωριά πάει λεωφορείο, γιατί να μην έρχεται και εδώ;», ερωτούν με παράπονο. «Μας έλεγαν παλαιότερα ότι δεν ευνοούσε ο δρόμος να κάνει στροφή και τώρα που έχει διαμορφωθεί η πλατεία ούτε τώρα εξυπηρετεί;»
Ο κεντρικός δρόμος στο Γιαννιού. Έχει νησιωτικό χρώμα
Μόνιμο πρόβλημα των κατοίκων είναι η λήψη των προγραμμάτων από τα κανάλια
Μπαίνοντας στο χωριό έχεις απέναντί σου το λόφο «Καμίνι»
madeincreta.gr
Παρέα με τη… μοναξιά τους, περισσότερο τους μήνες του χειμώνα, έπαψαν πια να ελπίζουν σε βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους και στα όσα τους υπόσχονται όταν «έρχονται οι εκλογές».
Άλλωστε, ο ένας από τους τριάντα ανθρώπους που παραμένουν, ο Ανδρέας Γαρτζολάκης, κάθε φορά ακούει τα ίδια από τους υποψήφιους που μετά την εκλογή τους «αυτά τα λόγια και τα καλοπιάσματα γίνονται άνεμος και καπνός». Τους βλέπουν μόνο τότε! Και όταν κατά καιρούς και με γραπτά υπομνήματα αναφέρονται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, μένουν και πάλι με τις υποσχέσεις. Πρόσφατα παρέδωσαν και άλλο υπόμνημα στον εκλεγέντα δήμαρχο Αγίου Βασιλείου Γιάννη Ταταράκη, και έλαβαν την διαβεβαίωση ότι η νέα δημοτική Αρχή θα ασχοληθεί
ΕΓΙΝΑΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ ΚΑΙ…ΓΛΙΤΩΣΑΝ
Το μεγάλο πρόβλημα των λιγοστών κατοίκων πριν λίγα χρόνια ήταν η λήψη σήματος από τις κεραίες και η προβολή των προγραμμάτων από τα τηλεοπτικά κανάλια. Υπήρξε, τότε, διαμαρτυρία εκπροσώπων των κατοίκων στο δήμο Αγίου Βασιλείου. Η έλλειψη ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, έστω από τα τηλεοπτικά κανάλια, της μοναδικής που είχαν, είχε βγάλει αρκετούς από αυτούς στο… κλάμα και με τη δημοτική παρέμβαση, το πρόβλημα εν μέρει αποκαταστάθηκε. Ωστόσο, και σήμερα το έλλειμα παραμένει και όπως λέει η κυρία Αντιγόνη Γαρτζολάκη «μόνο δυο κανάλια παίζουν καθαρά και τα άλλα ή έχουν χιόνι ή δεν έχουν καθόλου σήμα». Η μοναδική λύση που υπήρχε στην αντιμετώπιση του προβλήματος, ήταν να εγγραφούν συνδρομητές στην ιδιωτική τηλεόραση, έγιναν συνδρομητές, λοιπόν, οι περισσότεροι και έλυσαν το θέμα της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Κατάφεραν έτσι,… πληρώνοντας, να βλέπουν τα προγράμματα και να μην ενοχλούν τον δήμο!
«Εκείνο τον καιρό», συνεχίζει η κυρία Γαρτζολάκη,«είχαμε έλθει σε απελπισία. Ξέρεις τι είναι να είσαι στο χωριό και να περιμένεις από την τηλεόραση να ακούσεις κάτι ή να διασκεδάσεις με κάτι και να μην μπορείς να δεις; Φωνάξαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, κάτι έγινε, αλλά δεν μπορούσε αυτό το πράγμα να συμβαίνει το ίδιο κάθε μέρα και οι πιο πολλοί αποφάσισαν να γίνουν συνδρομητές στα συνδρομητικά κανάλια και βρήκαν την υγειά τους έστω κι αν πληρώνουν!»
Οι τριάντα κάτοικοι στο Γιαννιού, είναι στην πλειοψηφία τους ηλικίας από 50 έως 90 χρόνων.«Ερημάξαμε, μείναμε δέκα οικογένειες», λέει για τη μικρή κοινωνία ο Ανδρέας Γαρτζολάκης. «Το χειμώνα η κατάσταση είναι δράμα, ευτυχώς, το καλοκαίρι κάτι γίνεται με τους Αθηναίους που έρχονται για διακοπές, μαζευόμαστε ίσαμε 120. Δεν έχει, όμως, ούτε αυτό το χωριό όπως και όλα, προοπτικές. Δεν μένουν οι νέοι και γιατί να μείνουν; Τι να κάνουν; Είμαστε απομονωμένοι δεν το βλέπετε; Θα δείτε πως δεν θα περάσουν πολλά χρόνια και θα εγκαταλειφτούν».
«ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ!»
Και δεν αρκεί που τα προβλήματα που τους ζώνουν δεν επιλύονται, λες και είναι άνθρωποι μιας άλλης κατηγορίας, ζητάνε τώρα και χρόνια δρομολόγιο από ένα λεωφορείο, έστω μια φορά τη βδομάδα, για να βγαίνουν στον… κόσμο. Ούτε το αίτημά τους αυτό, όμως, φτάνει σε ανοιχτά αυτιά! Παρά το ότι η συγκοινωνία, ιδιαίτερα τους μήνες του καλοκαιριού, είναι τακτική στον Πλακιά και στα κοντινά χωριά, ο οδηγός δεν φτάνει ως του Γιαννιού, απόστασης δυο χιλιομέτρων, για να πάρει επιβάτες!
«Θα ήταν θαύμα», λένε κάτοικοι, «αν ερχόταν μόνο μια φορά τη βδομάδα το λεωφορείο. Και αυτή την… πολυτέλεια μας την έκοψαν. Μας καταδίκασαν στην απομόνωση και νιώθουμε να είμαστε άνθρωποι άλλου πλανήτη. Ντροπή!»
Για να φτάσουν, λοιπόν, στη στάση του κεντρικού δρόμου, όσοι δεν διαθέτουν αυτοκίνητα, θα πρέπει να σηκωθούν χαράματα και να περπατούν για να προλάβουν το πούλμαν. Οι γέροντες, βέβαια, που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, θα πρέπει να καλέσουν ταξί για να μετακινηθούν στο Ρέθυμνο. «Σε όλα τα χωριά πάει λεωφορείο, γιατί να μην έρχεται και εδώ;», ερωτούν με παράπονο. «Μας έλεγαν παλαιότερα ότι δεν ευνοούσε ο δρόμος να κάνει στροφή και τώρα που έχει διαμορφωθεί η πλατεία ούτε τώρα εξυπηρετεί;»
Ο κεντρικός δρόμος στο Γιαννιού. Έχει νησιωτικό χρώμα
Μόνιμο πρόβλημα των κατοίκων είναι η λήψη των προγραμμάτων από τα κανάλια
Μπαίνοντας στο χωριό έχεις απέναντί σου το λόφο «Καμίνι»
madeincreta.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ (ΤΟΥ) Ο ΖΙΟΒΑΝΙ! *ΒΙΝΤΕΟ*
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
