2014-07-10 04:34:07
Το επιβλητικό νεοκλασικό στην οδό Ασωμάτων 45 το 1953 και το 2012. «Κλέφτης της στιγμης» τότε ο Henri Cartier-Bresson, κράτησε ζωντανό το αγέρωχο περπάτημα δύο ηλικιωμένων γυναικών μπροστά από το σπίτι με τις Καρυάτιδες: αυτή η φωτογραφία έκανε το γύρο του κόσμου και του χρόνου κι έγινε σύμβολο της Ελλάδας που κι αν υποτάσσεται στην αμείλικτη δύναμη του χρόνου, διατηρεί το βήμα σταθερό και κοιτάζει μπροστά.
59 χρόνια αργότερα ο Σταμάτης Γρηγορόπουλος ξανακλέβει μια στιγμή από το δρόμο με τις Καρυάτιδες: πάλι δύο γυναίκες σε πρώτο πλάνο, πάλι οι μαρμάρινες κόρες από πάνω, αλλά όλα διαφορετικά. Οι γυναίκες πολύ νεότερες, αλλά με χαμηλωμένα τα κεφάλια, χαμένες στις σκέψεις τους. Εϊναι και κάτι άλλο που σκέφτομαι όσο κοιτάζω τις δύο φωτογραφίες: Οι ηλικιωμένες γυναίκες δεν πρέπει να γνωρίζονται , αλλά ο βηματισμός τους έχει κοινό ρυθμο. Μοιάζουν άγνωστες αλλά όχι ξένες. Σα να συμπλέουν κι ας μη γνωρίζονται, σα να είναι ένα.
59 χρόνια αργότερα η καθεμιά έχει το δικό της βηματισμό που δίνει στην εικόνα την εντύπωση μιας αταξίας. Άγνωστες μεταξύ τους και ξένες.
Δεν το θέλω αλλά η σκέψη μου το ‘βαλε σκοπό να με βασανίσει: Μήπως αυτή είναι η πορεία της Ελλάδας μέσα σ’ αυτά τα 59 χρόνια ρε αδέρφια; Ένας δρόμος με τις Καρυάτιδες να μας στεφανώνουν. Ένας δρόμος με ιστορία, όπου κάποτε περπατούσαμε αγέρωχοι στο ρυθμό μιας ομάδας και κοιτάζαμε μπροστά, μα όπου τώρα περπατάμε με σκυμμένα κεφάλια μόνοι, χωρίς ρυθμό και χωρίς όραμα...
eptalofos.gr
59 χρόνια αργότερα ο Σταμάτης Γρηγορόπουλος ξανακλέβει μια στιγμή από το δρόμο με τις Καρυάτιδες: πάλι δύο γυναίκες σε πρώτο πλάνο, πάλι οι μαρμάρινες κόρες από πάνω, αλλά όλα διαφορετικά. Οι γυναίκες πολύ νεότερες, αλλά με χαμηλωμένα τα κεφάλια, χαμένες στις σκέψεις τους. Εϊναι και κάτι άλλο που σκέφτομαι όσο κοιτάζω τις δύο φωτογραφίες: Οι ηλικιωμένες γυναίκες δεν πρέπει να γνωρίζονται , αλλά ο βηματισμός τους έχει κοινό ρυθμο. Μοιάζουν άγνωστες αλλά όχι ξένες. Σα να συμπλέουν κι ας μη γνωρίζονται, σα να είναι ένα.
59 χρόνια αργότερα η καθεμιά έχει το δικό της βηματισμό που δίνει στην εικόνα την εντύπωση μιας αταξίας. Άγνωστες μεταξύ τους και ξένες.
Δεν το θέλω αλλά η σκέψη μου το ‘βαλε σκοπό να με βασανίσει: Μήπως αυτή είναι η πορεία της Ελλάδας μέσα σ’ αυτά τα 59 χρόνια ρε αδέρφια; Ένας δρόμος με τις Καρυάτιδες να μας στεφανώνουν. Ένας δρόμος με ιστορία, όπου κάποτε περπατούσαμε αγέρωχοι στο ρυθμό μιας ομάδας και κοιτάζαμε μπροστά, μα όπου τώρα περπατάμε με σκυμμένα κεφάλια μόνοι, χωρίς ρυθμό και χωρίς όραμα...
eptalofos.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Φωτοβολταϊκά: Φόρος η εισφορά αλληλεγγύης λέει το ΣτΕ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
