ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Χρειαζόμαστε (όλοι) το μάθημα για την Ομοσπονδία…

Κυριάκος Τσιμίλλης

Ξαφνικά, καλοκαιριάτικα, προέκυψε έντονη συζήτηση για τη διδασκαλία της ομοσπονδίας στα σχολεία. Ακούστηκαν απόψεις ενδιαφέρουσες. Αν η Κυβέρνηση ενδιαφέρεται για το δημόσιο σχολείο, δεν πρέπει να ξεχνά την αναβάθμιση και τις προαγωγές των εκπαιδευτικών (Πρόεδρος ΟΕΛΜΕΚ-σωστό αλλά άσχετο με το θέμα). Είναι ανάγκη οι αυριανοί πολίτες να είναι ενήμεροι για την ομοσπονδία (και πολύ αργήσαμε).

Οι μαθητές πρέπει να αναπτύξουν κριτικό πνεύμα (αυτό θα χρειαστεί). Ειπώθηκε, ακόμα, πως το 40% του πλανήτη διοικείται από ομοσπονδιακό σύστημα (Πρόεδρος Επιτροπής Παιδείας). Τελικά το κυβερνών κόμμα προτίμησε να παγώσει το θέμα και όλα επανήλθαν στην «τάξη». Εμείς, όμως, το μάθημα το θέλουμε!  Το προηγούμενο (βλ. «Κύπρος και Ομοσπονδία», ΓΤΠ, 2010) έμεινε ημιτελές Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα πρέπει να εκσυγχρονίζεται. Οι μαθητές, ανάμεσα σε πολλά άλλα, πρέπει να μαθαίνουν για τα πολιτειακά συστήματα, το ενιαίο κράτος, την ομοσπονδία, τη συνομοσπονδία, τις μεταξύ τους διαφορές και τις παραλλαγές τους και τη διευρυμένη έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ευρωπαϊκά και διεθνώς. Αναγκαία είναι και η αιτιολόγηση της προτίμησης στο κάθε σύστημα, δηλ. να μάθουν ότι η ομοσπονδία εφαρμόζεται σε περιπτώσεις αχανών χωρών με ειδικές ανάγκες λειτουργικότητας της διοίκησης. Οι μαθητές θα έχουν ερωτήματα και για τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Αναπτύσσοντας το επιδιωκόμενο κριτικό πνεύμα, θα αναζητήσουν παραδείγματα. Ο ενημερωμένος (και ειλικρινής) δάσκαλος θα παραδεχτεί πως τέτοια δεν υπάρχουν. Μην αρχίσουν οι πονηριές πως η τάδε χώρα έχει κάτι παρόμοιο κι η άλλη κάτι παρεμφερές γιατί, στην κάθε περίπτωση, οι ιστορικές συνθήκες έχουν την (καθοριστική) σημασία τους. Μην πουν π.χ. για Βέλγιο γιατί εκεί δεν υπήρχαν πρόσφυγες των οποίων τα δικαιώματα χάθηκαν σε ειρηνικές συνομιλίες… Το πολίτευμα δεν μπορεί να επιλεγεί «αλά καρτ» σε συγκυρία επανεκκίνησης από το μηδέν, διαγράφοντας ό,τι άδικο και παράνομο αυτή σηματοδοτεί.

Κι αν φανεί, για μια ακόμα φορά, ότι η πράξη απέχει από τη θεωρία;  Άραγε, είναι ρεαλιστικό να μάθουν τα παιδιά πως το 1974 στοιχειοθετεί ένα προπατορικό αμάρτημα των γονιών τους (αριστερών, δεξιών, κεντρώων, πραξικοπηματιών, αντιστασιακών, αδιάφορων, εθνικιστών ή διεθνιστών) και πρέπει «ρατσιστικώ κληρονομικώ δικαίω», να αποδεχτούνε το πρώτο και μοναδικό παράδειγμα του πλανήτη; Ως πειραματόζωα -το 'χουμε πια συνηθίσει. Το μάθημα θα λέγεται υπ-αγωγή του Πολίτη!

Είναι, όμως, μόνο οι  μαθητές που χρειάζονται να γνωρίζουν; Είναι και οι εκπαιδευτικοί που θα διδάξουν τα εμπλουτισμένα κεφάλαια χωρίς ασάφειες και ατεκμηρίωτες εκτιμήσεις. Οι πιο κριτικοί από τους μαθητές μπορεί να διερωτηθούν αν, τουλάχιστον, οι πολιτικοί ξέρουν κατά πού πάνε! Η απάντηση είναι αρνητική! Όπως ομολογείται δημόσια (βλ. συνέντευξη Τσιελεπή, Φιλελεύθερος 20 Ιουλίου 2014) «…κατά την τελευταία πενταετία… για να είμαστε βέβαιοι ότι μιλούμε για το ίδιο πράγμα… είχαμε ετοιμάσει ένα έγγραφο που καταγράφαμε τη δική μας αντίληψη για το τι σημαίνουν οι έννοιες της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας… Ο καθένας από εμάς εξακολουθεί να έχει διαφορετικές αντιλήψεις για το τι σημαίνουν όλες αυτές οι έννοιες…». Ε, τότε πώς μας δεσμεύει κάτι που, 35 χρόνια μετά, παραμένει αγνώστου (ή ασαφούς) περιεχομένου;

Βεβαίως οι μαθητές με το κριτικό πνεύμα θα διερωτηθούν πώς όλα αυτά συνταυτίζονται με το «Δεν Ξεχνώ». Tότε θα ηχήσει λυτρωτικά το κουδoύνι… Κάποιο άλλο κουδούνι που θα χτυπήσει αργότερα δεν θα είναι τόσο ανώδυνο!

Φιλελεύθερος
InfoGnomon