2014-08-06 13:30:35
"Η συχνά μισητή ιδεολογία που γέννησε το Ισραήλ είναι μια εκπληκτική ιστορική επιτυχία".
Michael B. Oren - Wall Street Journal - γαλλική μετάφραση JSSNews (μτφ. Κριστιάν)
Ήρθαν από όλες τις γωνιές της χώρας -τραπεζίτες, αγρότες, ηλεκτρονικοί υπολογιστών, μουσικοί της τζαζ, καθηγητές της βοτανικής, μηχανικοί-, άφησαν τις δουλειές τους και τις οικογένειές τους. Φόρεσαν τις στολές τους, πάντα πολύ σφιχτές ή πολύ χαλαρές, υπέγραψαν για τον εξοπλισμό και τα όπλα τους. Στη συνέχεια, στριμωγμένοι σε στρατιωτικά οχήματα, 70.000 έφεδροι -άνδρες και γυναίκες- ενώθηκαν με τους νέους στρατεύσιμους του μεγαλύτερου στρατού πολιτών του κόσμου.
Όλοι γνωρίζουν ότι κάποιοι από αυτούς θα επιστρέψουν ακρωτηριασμένοι ή δεν θα επιστρέψουν καθόλου. Και όμως, χωρίς δισταγμό ή παράπονο, απατώντας με υπερηφάνεια στο κάλεσμα, οι Ισραηλινοί καταρτίζονται, έτοιμοι να υπερασπιστούν το έθνος τους. Να κινδυνέψουν τη ζωή τους για ένα ιδανικό.
Αυτό το ιδανικό είναι ο Σιωνισμός.
Είναι η πεποίθηση ότι οι Εβραίοι έχουν το δικαίωμα να έχουν το δικό τους κυρίαρχο κράτος στη Γη του Ισραήλ. Αν και ίδρυθηκε εδώ και λιγότερο από 150 χρόνια, το σιωνιστικό κίνημα γεννήθηκε από 4.000 χρόνια σχέσης μεταξύ του εβραϊκού λαού και της ιστορικής πατρίδας του, μια σχέση που κράτησε για 20 αιώνες εξορίας.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Σιωνισμός έχει επιτύχει τους στόχους του και ότι παραμένει περισσότερο από ποτέ σύγχρονο και ισχυρό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι πολίτες του Ισραήλ -το Κράτος που δημιουργήθηκε από το Σιωνισμό- παίρνουν τα όπλα με προθυμία. Επειδή είναι πεπεισμένοι ότι τα ιδεώδη τους αξίζουν τον κόπο για να μάχονται.
Ωστόσο, ο σιωνισμός, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη σύγχρονη ιδεολογία δαιμονοποιείται.
«Όλοι οι Σιωνιστές είναι νόμιμοι στόχοι σε όλο τον κόσμο!», γράφει ένα πανό που εμφανίστηκε σε αντι-ισραηλινή διαδήλωση στη Δανία.
«Τα σκυλιά επιτρέπονται σε αυτό το κατάστημα, αλλά όχι οι Σιωνιστές, σε καμία περίπτωση», προειδοποιεί μια επιγραφή στο παράθυρο ενός βελγικού καφενείου.
Είπαν σε Εβραίο διαδηλωτή στην Ισλανδία: «Εσένα σιωνιστή γουρούνι Θα σου κόψω το κεφάλι σου».
Σε ορισμένους ακαδημαϊκούς κύκλους και μέσα ενημέρωσης, ο σιωνισμός είναι συνώνυμος με την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό.
Οι κριτικές από την άκρα δεξιά και αριστερά το συγκρίνουν με το ρατσισμό ή, ακόμη χειρότερα, με το ναζισμό. Και αυτό στη Δύση.
Στη Μέση Ανατολή, ο σιωνισμός είναι η απόλυτη αποστροφή -το προϊόν ενός Ολοκαυτώματος το οποίο πολλοί στην περιοχή αρνούνται ότι υπήρξε ποτέ, γεγονός που δεν τους εμποδίζει όμως να επιμείνουν ότι οι Σιωνιστές το άξιζαν.
Τι, στο Σιωνισμό, εγείρει τέτοια αηδία;
Εν τέλει, η επιθυμία ενός διάσπαρτου λαού να έχει το δικό του Κράτος , δεν μπορεί να είναι τόσο απωθητική, ειδικά γνωρίζοντας ότι αυτός ο ίδιος λαός έχει υπομείνει για αιώνες, σφαγές και διωγμό, που κορυφώθηκαν με τη μεγαλύτερη μαζική δολοφονία της ιστορίας.
Ίσως η αποστροφή κατά του Σιωνισμού προέρχεται από το ασυνήθιστο μίγμα εθνικής ταυτότητας, θρησκείας και πίστης σε μια χώρα. Η Ιαπωνία πλησιάζει πολύ, αλλά παρά το αρπακτικό παρελθόν του, ο ιαπωνικός εθνικισμός δεν προκαλεί την αποστροφή που προκαλεί ο Σιωνισμός.
Είναι σαφές ότι ο αντισημιτισμός στις ευρωπαϊκές και μουσουλμανικές εκδοχές του, παίζει ένα ρόλο. Δημιουργοί συνωμοσιών, αρπαχτές χρημάτων, κατακτητές του κόσμου και δολοφόνοι μωρών -όλες αυτές οι συκοφαντίες που μια φορά και έναν καιρό ρίχτηκαν στο κεφάλι των Εβραίων, ισχύουν σήμερα για τους Σιωνιστές.
Και όπως οι αντισημίτες καπιταλιστές που έβλεπαν όλους τους Εβραίους ως κομμουνιστές και όπως οι κομμουνιστές για τους οποίους ο καπιταλισμός ήταν εγγενώς εβραϊκός, οι αντίπαλοι του Σιωνισμού το περιγράφουν ως τον Άλλο αποτρόπαιο.
Αλλά όλοι αυτοί οι κριτικοί είναι φανατικοί, και μερικοί από αυτούς είναι Εβραίοι. Για έναν αυξανόμενο αριθμό προοδευτικών Εβραίων, ο σιωνισμός είναι ένας μαχητικός εθνικισμός, ενώ για πολλούς υπερ-ορθόδοξους Εβραίους, αυτό το κίνημα δεν είναι αρκετά ευσεβές -ιδίως αιρετικό. Πως μπορεί ένα τόσο καθολικά διασυρμένο ιδανικό να διατηρήσει τη νομιμότητά του, ή ακόμα και να διεκδικήσει ότι είναι επιτυχές;
Η απάντηση είναι απλή: ο Σιωνισμός λειτούργησε.
Οι πιθανότητες ήταν πολύ μικρές, μια διάσπαρτη ομάδα σε όλο τον κόσμο να καταφέρει να ενωθούν μέλη από περίπου 70 χώρες σε μια περιοχή του μεγέθους μιας κορδέλας, που στερείται πόρων και πλούσια σε αντιπάλους, να επιβιώνουν, ακόμη και να ευδοκιμήσουν.
Οι πιθανότητες ότι αυτοί οι μετανάστες να δημιουργήσουν μια εθνική ταυτότητα, να είναι ικανοί να παράγουν μια συναρπαστική λογοτεχνία, τέχνες αναφοράς και έξι από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, ήταν κοντά στο μηδέν.
Αλλού στον κόσμο, οι αυτόχθονες γλώσσες βρίσκονται σε κίνδυνο αφανισμού, τα δάση αποδεκατίζονται, και οι πληθυσμοί των βιομηχανικών χωρών γέρασαν.
Και όμως, ο Σιωνισμός αναβίωσε την εβραϊκή γλώσσα, η οποία είναι σήμερα ευρύτερα διαδεδομένη από τα Δανέζικα και τα Φινλανδικά και σε λίγο θα ξεπεράσει τα Σουηδικά. Οι σιωνιστικές οργανώσεις έχουν φυτευτεί εκατοντάδες δασύ, φέρνοντας τη γη του Ισραήλ στον 21ο αιώνα με περισσότερα δέντρα από τα τέλη του 19ου. Και οι οικογενειακές αξίες που υπερασπίζονται από το σιωνισμό παράγουν την ταχύτερη δημογραφική ανάπτυξη του σύγχρονου κόσμου και την μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα της ιστορίας. Το μέσο κοσμικό ισραηλινό ζευγάρι έχει τουλάχιστον τρία παιδιά, το καθένα από αυτά είναι η ζωντανή απόδειξη ότι ο σιωνισμός έχει εμπιστοσύνη στο μέλλον.
Πράγματι, σε όλα σχεδόν τα διεθνή πρότυπα, το Ισραήλ δεν είναι μόνο νικηφόρο, αλλά ακμάζον. Ο πληθυσμός του κατατάσσεται κάθε χρόνο μεταξύ των πιο ευτυχισμένων, πιο υγιεινών και πιο μορφωμένων στον κόσμο. Το προσδόκιμο ζωής στο Ισραήλ, γεγονός που αντανακλά το εξαιρετικό καθολικό σύστημα υγείας του, υπερβαίνει κατά πολύ εκείνο των Ηνωμένων Πολιτειών και των περισσότερων ευρωπαϊκών χώρων. Η ανεργία είναι χαμηλή, η οικονομία εύρωστη. Πρώτο παγκοσμίως στην καινοτομία, το Ισραήλ είναι η έδρα των κέντρων Ε&Α 300 εταιρειών υψηλής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένης της Apple, της Intel και της Motorola.
Πλημμυρίζονται από κόσμο οι παραλίες, ευφυέστατη η ροκ μουσική και το φαγητό εξαιρετικό.
Τα δημοκρατικά ιδεώδη που ενυπάρχουν στη σιωνιστική σκέψη αντιστάθηκαν στις πιέσεις που προκάλεσαν επαναστάσεις και πραξικοπήματα σε πολλές άλλες χώρες.
Σήμερα, το Ισραήλ είναι ένα από τα λίγα κράτη -με τη Βρετανία, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες- που δεν γνώρισαν, για ούτε ένα δευτερόλεπτο, μια μη δημοκρατική διακυβέρνηση.
Τα επιτεύγματα αυτά θα ήταν αρκετά εκπληκτικά αν είχαν συμβεί στη Βόρεια Αμερική και τη Βόρεια Ευρώπη. Αλλά ο Σιωνισμός άκμασε σε εξαιρετικά αφιλόξενο περιβάλλον -ακόμη και θανατηφόρο- της Μέσης Ανατολής.
Σε δύο ώρες δρόμο ανατολικά των ζωντανών νυχτερινών κέντρων του Τελ Αβίβ - σε μια απόσταση μικρότερη από τη Νέα Υόρκη στη Φιλαδέλφεια- βρίσκεται η Ιορδανία, η οποία φιλοξενεί περισσότερο από μισό εκατομμύριο πρόσφυγες από τον πόλεμο της Συρίας. Σε τέσσερεις ώρες από τα βόρεια προάστια του Τελ Αβίβ, είστε στη Δαμασκό, που μαστίζεται από τον πόλεμο, και προς τα ανατολικά, στο μακελειό του δυτικού Ιράκ. Προς τα νότια, σε απόσταση Σαν Φρανσίσκο-Λος Άντζελες, βρίσκεστε στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου.
Σε μια περιοχή που κατακλύζεται από εθνοτικές συγκρούσεις και θρησκευτικές σφαγές, ο Σιωνισμός δημιούργησε μια πολυεθνική, πολυφυλετική και πολυθρησκευτική κοινωνία.
Οι Άραβες υπηρετούν στον Ισραηλινό Στρατό, στην Κνεσέτ και στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ενώ οι χριστιανικές κοινότητες στη Μέση Ανατολή διώκονται τακτικά, εκείνες του Ισραήλ συνεχίζουν να αυξάνονται. Οι Άραβες Χριστιανοί είναι, στην πραγματικότητα, κατά μέσο όρο, πιο μορφωμένοι και πλουσιότεροι από ό, τι οι Εβραίοι του Ισραήλ.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα μνημειώδη επιτεύγματα, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι ο σιωνισμός θαυμάζεται παρά να επιδοκιμαστεί.
Αλλά ο σιωνισμός κατηγορείται για παρακώλυση των εθνικών επιδιώξεων των αυτοχθόνων κατοίκων της Παλαιστίνης, ότι τους καταπιέζει και τους εκδιώξει.
Δεν παίζει ρόλο ότι οι Εβραίοι κατοικούσαν αυτή τη γη -τα αραβικά ονόματα τοποθεσιών αποκαλύπτουν την Εβραϊκά προέλευση- χιλιετίες πριν από τους Παλαιστίνιους ή την άνοδο του παλαιστινιακού εθνικισμού.
Δεν παίζει ρόλο ότι το 1937, 1947, 2000 και 2008, οι Παλαιστίνιοι έλαβαν προτάσεις για ττη διαίρεση της γης και τις απέρριψανε, συνήθως με βία.
Και δεν παίζει ρόλο ότι η πλειοψηφία των οπαδών του Σιωνισμού εξακολουθούν να είναι πρόθυμοι να μοιράσουν τον πλούτο τους σε αντάλλαγμα για την αναγνώριση ενός εβραϊκού κράτους και της ειρήνης.
Η ανταπόκριση μέχρι τώρα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, η άρνηση να μείνουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή, στη χειρότερη περίπτωση, ο πόλεμος.
Αλλά οι Ισραηλινοί αρνούνται να εγκαταλείψουν την ελπίδα για την επανάληψη των διαπραγματεύσεων με τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς. Να ζήσουμε ειρηνικά και με ασφάλεια με τους Παλαιστίνιους γείτονές μας παραμένει το σιωνιστικό όνειρο.
Ωστόσο, παρά τους θριάμβους του, την αντοχή του και το άνοιγμα για την ειρήνη, ο Σιωνισμός δεν πραγματοποίησε μερικούς από τους αρχικούς του στόχους.
Η ισότιμη αγροτική κοινωνία που δημιουργήθηκε από τους πρωτοπόρους σιωνιστές αντικαταστάθηκε από μια δυναμική οικονομία, σε μεγάλο μέρος καπιταλιστική, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Εν μέρει κοσμικός κατά την ίδρυσή του, ο Σιωνισμός γέννησε έναν αυξανόμενο θρησκευτικό τομέα σε πλήρη ανάπτυξη, από τον οποίον μερικά στοιχεία απορρίπτουν το εβραϊκό κράτος.
Περίπου το ένα πέμπτο του πληθυσμού του Ισραήλ είναι μη-Εβραίοι, και παρόλο που μερικές κοινότητες (όπως οι Δρούζοι) είναι έντονα πατριωτικές και συχνά υπηρετούν στο στρατό, άλλες είναι πολύ λιγότερο, και μερικές ακόμη καλούν για τη διάλυση του Ισραήλ. Και υπάρχει το θέμα της Ιουδαίας και Σαμάρειας – που κοινώς αποκαλείται Δυτική Όχθη- μια φορά και έναν καιρό τόπος εκκίνησης πολέμων εθνικής καταστροφής εναντίον του Ισραήλ, αλλά, που από τότε που ενσωματώθηκε το 1967, χωρίζει τον λαό.
Πολλοί σιωνιστές υποστηρίζουν ότι αυτές οι περιοχές είναι το λίκνο του εβραϊκού πολιτισμού και θα πρέπει, δικαιωματικά, να εποικιστούν.
Όμως, άλλοι προειδοποιούν ότι ο έλεγχος του παλαιστινιακού πληθυσμού της Δυτικής Όχθης διαβρώνει την ηθική βάση του Ισραήλ και θα οδηγήσει αναγκαστικά στην επιλογή ανάμεσα στο να είσαι Εβραίος και να παραμένεις δημοκρατικός.
.Ομως, το όραμα του Σιωνισμού, που δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε είναι, οι Εβραίοι να μπορέσουν να απελευθερωθούν από το φόβο να εκμηδενιστούν.
Ο στρατός που σχεδιάστηκε από τον Theodore Herzl, ιδρυτή του Σιωνισμού, έπρεπε να παρελάσει σε παρελάσεις και να χαιρετήσει το πλήθος που ανεμίζει σημαίες.
Το IDF, ωστόσο, δεν έχει χρόνο για παρελάσεις, πόσο μάλλον να χαιρετίσει, αφιερωμένο από την ίδρυσή του, το 1948, στην υπεράσπιση της χώρας του αμείωτα.
Με την εξαίρεση του Vladimir Jabotinsky, πατέρα του Λικούντ, κανένας από τους πατέρες του σιωνισμού είχαν προβλέψει ότι οι νέοι Εβραίοι θα πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι να πάρουν τα όπλα. Δεν είχαν θεωρήσει ότι αυτό το Κράτος θα βρισκόταν σε συνεχή πολλαπλή υπαρξιακή απειλή, για το απλό λόγο ότι είναι εβραϊκό.
Αντιμέτωποι με τέτοιες κολοσσιαίες απειλές, θα έπρεπε να δούμε τους Ισραηλινούς να καταφύγουν στο εξωτερικό και οι πιθανοί μετανάστες να τα παρατήσουμε.
Το Ισραήλ έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστό μετανάστευσης προς τα έξω μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών και οι Εβραίοι συνεχίζουν να κάνουν την «aliyah» τους, κυριολεκτικά στα εβραϊκά, να «ανέβουν» προς το Ισραήλ. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι Ισραηλινοί παραμένουν πεισματικά αισιόδοξοι για το μέλλον της χώρας τους. Και οι Εβραίοι συνεχίζουν να ρέουν, ειδικά από την Ευρώπη, όπου έχει επιδεινωθεί ραγδαία η ασφάλεια τους. Την περασμένη εβδομάδα, χιλιάδες Παριζιάνοι διαδήλωσαν με ήχους μιας αντι-σημιτικής διατριβής, λεηλάτησαν εβραϊκά καταστήματα και προσπάθησαν να καταστρέψουν συναγωγές.
Οι Αμερικανοεβραίοι δεν γνωρίζουν παρόμοια απειλή, και όμως πολλοί από αυτούς συνεχίζουν να κάνουν την aliyah τους. Δεν έρχονται σε αναζήτηση καταφυγίου, αλλά και να αναδύουν τη Σιωνιστική πρόκληση που αναφέρεται στον ισραηλινή εθνικό ύμνο, «να είναι ένας ελεύθερος λαός στη γη μας, στη γη της Σιών και της Ιερουσαλήμ».
Εκατοντάδες νέοι Αμερικανοί είναι «μοναχοί στρατιώτες» χωρίς οικογένεια στη χώρα, καθώς και κατάγονται εθελοντικά στις πρώτες γραμμές των μάχιμων μονάδων. Ένας από αυτούς, Max Steinberg του Λος Άντζελες, έπεσε κατά τις πρώτες ημέρες των μαχών στην Λωρίδα της Γάζας. Στη κηδεία του στο όρος Herzl στην Ιερουσαλήμ, συμμετείχαν 30.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι ξένοι, που ήρθαν για σεβασμό για τον άφοβο και ανιδιοτελή Σιωνιστή.
Απέτισα και εγώ φόρο τιμής στον Max, του οποίου ο σιωνιστικός έπος μοιάζει πολύ με το δικό μου.
Αφού εργάστηκα σε κιμπούτς, έκανα την Aliya μου, και εκπαιδεύτηκα ως αλεξιπτωτιστή.
Συμμετείχα σε μερικούς πολέμους, και τα παιδιά μου υπηρετήσαν στις τάξεις του στρατού, και πολέμησαν μερικές φορές. Η οικογένειά μας προστατεύτηκε από τα ιρακινά Scuds και τα M-75 της Χαμάς, και ένας βομβιστής αυτοκτονίας σκότωσε ένας από τους συγγενείς μας.
Παρά αυτές τις δυσκολίες, η σιωνιστική ζωή μου είναι άκρως ικανοποιητική. Και όχι, χάρη στις επιτυχίες αυτής της ιδεολογίας -τα βραβεία Νόμπελ που κέρδισαν Ισραηλινοί ερευνητές, οι ισραηλινές θεραπείες για χρόνιες ασθένειες ή οι πρωτιές στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Αλλά, παραδόξως, χάρη στις αποτυχίες της.
Η αποτυχία είναι η τιμή της κυριαρχίας.
Το να διοικήσεις σημαίνει τη λήψη δύσκολων και συχνά αγωνιωδών επιλογών -να επιτεθείς τη Χαμάς σε κατοικημένες περιοχές, για παράδειγμα, ή να δέχεσαι επιθέσεις με ρουκέτες στο ίδιο το έδαφός μας.
Πρέπει να συμβιβάσουμε την επιθυμία μας να είμαστε φωτισμένοι και να μείνουμε ζωντανοί. Συχνά πληρώνοντας το τίμημα, η κυριαρχία σημαίνει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Ο Σιωνισμός, για μένα, είναι ένα εβραϊκό καθήκον. Σημαίνει να αναλάβουμε την ευθύνη για τις υποδομές μας, της άμυνας μας, της κοινωνίας μας και της ψυχής του κράτους μας. Είναι εύκολο να εκχωρήσεις νίκες, πολύ πιο δύσκολο να διοικήσεις τις αποτυχίες.
Αλλά αυτή είναι ακριβώς η γοητεία του Σιωνισμού.
Μεγαλώνοντας στην Αμερική, ήμουν ευγνώμων να είχα γεννηθεί σε μια εποχή που οι Εβραίοι μπορούν και αναλαμβάνουν κυρίαρχες ευθύνες. Το να κυβερνήσεις είναι χαοτικό, αλλά το χάος ήταν μια ευλογία που αρνήθηκε στους προγόνους μου εδώ και 2000 χρόνια.
Και εξακολουθώ να νιώθω αυτό το προνόμιο και σήμερα, παρόλο που το Ισραήλ αντιμετωπίζει μια κατάσταση που είναι ταυτόχρονα επικίνδυνη, οδυνηρή και άδικη.
Ακόμη και αν μάχεται κατά των τρομοκρατών που πυροβολούν ενώ κρύβονται πίσω από τα δικά τους παιδιά, ακόμη και αν τα ένστολα παιδιά μας σκοτώνονται και τραυματίζονται ενώ ο κόσμος του αποκαλεί εγκληματίες πολέμου.
Ο Σιωνισμός, ωστόσο, θα κερδίσει.
Αντλώντας την ενέργεια του από έναν λαό που αρνείται να εξαφανιστεί και από τα ιδανικά του που άντεξαν ιστορικά, το σιωνιστικό σχέδιο θα ευημερήσει.
Θα μας μισήσουν, θα βρεθούμε όλο και πιο μόνοι, αλλά εμείς θα υπερασπιστούμε τα σπίτια που αυτός ο Σιωνισμός μας ώθησε να χτίσουμε.
Από τον Μ. Oren - Wall Street Journal - Μετάφραση από JSSNews
Ο Μ. Oren ήταν πρέσβης του Ισραήλ στις Ηνωμένες Πολιτείες 2009-2013. Κατέχει την έδρα της Διεθνούς Διπλωματίας στο IDC Herzliya στο Ισραήλ και είναι μέλος του Ατλαντικού Συμβουλίου.
Μεταξύ των βιβλίων του, "Six Days of War: Ιούνιος 1967 και το «Making of the Modern Middle East» και “Power, Faith, and Fantasy: America in the Middle East, 1776 to the Present.”
http://jssnews.com/2014/08/05/pour-la-defense-du-sionisme-par-michael-b-oren
Michael B. Oren - Wall Street Journal - γαλλική μετάφραση JSSNews (μτφ. Κριστιάν)
Ήρθαν από όλες τις γωνιές της χώρας -τραπεζίτες, αγρότες, ηλεκτρονικοί υπολογιστών, μουσικοί της τζαζ, καθηγητές της βοτανικής, μηχανικοί-, άφησαν τις δουλειές τους και τις οικογένειές τους. Φόρεσαν τις στολές τους, πάντα πολύ σφιχτές ή πολύ χαλαρές, υπέγραψαν για τον εξοπλισμό και τα όπλα τους. Στη συνέχεια, στριμωγμένοι σε στρατιωτικά οχήματα, 70.000 έφεδροι -άνδρες και γυναίκες- ενώθηκαν με τους νέους στρατεύσιμους του μεγαλύτερου στρατού πολιτών του κόσμου.
Όλοι γνωρίζουν ότι κάποιοι από αυτούς θα επιστρέψουν ακρωτηριασμένοι ή δεν θα επιστρέψουν καθόλου. Και όμως, χωρίς δισταγμό ή παράπονο, απατώντας με υπερηφάνεια στο κάλεσμα, οι Ισραηλινοί καταρτίζονται, έτοιμοι να υπερασπιστούν το έθνος τους. Να κινδυνέψουν τη ζωή τους για ένα ιδανικό.
Αυτό το ιδανικό είναι ο Σιωνισμός.
Είναι η πεποίθηση ότι οι Εβραίοι έχουν το δικαίωμα να έχουν το δικό τους κυρίαρχο κράτος στη Γη του Ισραήλ. Αν και ίδρυθηκε εδώ και λιγότερο από 150 χρόνια, το σιωνιστικό κίνημα γεννήθηκε από 4.000 χρόνια σχέσης μεταξύ του εβραϊκού λαού και της ιστορικής πατρίδας του, μια σχέση που κράτησε για 20 αιώνες εξορίας.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Σιωνισμός έχει επιτύχει τους στόχους του και ότι παραμένει περισσότερο από ποτέ σύγχρονο και ισχυρό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι πολίτες του Ισραήλ -το Κράτος που δημιουργήθηκε από το Σιωνισμό- παίρνουν τα όπλα με προθυμία. Επειδή είναι πεπεισμένοι ότι τα ιδεώδη τους αξίζουν τον κόπο για να μάχονται.
Ωστόσο, ο σιωνισμός, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη σύγχρονη ιδεολογία δαιμονοποιείται.
«Όλοι οι Σιωνιστές είναι νόμιμοι στόχοι σε όλο τον κόσμο!», γράφει ένα πανό που εμφανίστηκε σε αντι-ισραηλινή διαδήλωση στη Δανία.
«Τα σκυλιά επιτρέπονται σε αυτό το κατάστημα, αλλά όχι οι Σιωνιστές, σε καμία περίπτωση», προειδοποιεί μια επιγραφή στο παράθυρο ενός βελγικού καφενείου.
Είπαν σε Εβραίο διαδηλωτή στην Ισλανδία: «Εσένα σιωνιστή γουρούνι Θα σου κόψω το κεφάλι σου».
Σε ορισμένους ακαδημαϊκούς κύκλους και μέσα ενημέρωσης, ο σιωνισμός είναι συνώνυμος με την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό.
Οι κριτικές από την άκρα δεξιά και αριστερά το συγκρίνουν με το ρατσισμό ή, ακόμη χειρότερα, με το ναζισμό. Και αυτό στη Δύση.
Στη Μέση Ανατολή, ο σιωνισμός είναι η απόλυτη αποστροφή -το προϊόν ενός Ολοκαυτώματος το οποίο πολλοί στην περιοχή αρνούνται ότι υπήρξε ποτέ, γεγονός που δεν τους εμποδίζει όμως να επιμείνουν ότι οι Σιωνιστές το άξιζαν.
Τι, στο Σιωνισμό, εγείρει τέτοια αηδία;
Εν τέλει, η επιθυμία ενός διάσπαρτου λαού να έχει το δικό του Κράτος , δεν μπορεί να είναι τόσο απωθητική, ειδικά γνωρίζοντας ότι αυτός ο ίδιος λαός έχει υπομείνει για αιώνες, σφαγές και διωγμό, που κορυφώθηκαν με τη μεγαλύτερη μαζική δολοφονία της ιστορίας.
Ίσως η αποστροφή κατά του Σιωνισμού προέρχεται από το ασυνήθιστο μίγμα εθνικής ταυτότητας, θρησκείας και πίστης σε μια χώρα. Η Ιαπωνία πλησιάζει πολύ, αλλά παρά το αρπακτικό παρελθόν του, ο ιαπωνικός εθνικισμός δεν προκαλεί την αποστροφή που προκαλεί ο Σιωνισμός.
Είναι σαφές ότι ο αντισημιτισμός στις ευρωπαϊκές και μουσουλμανικές εκδοχές του, παίζει ένα ρόλο. Δημιουργοί συνωμοσιών, αρπαχτές χρημάτων, κατακτητές του κόσμου και δολοφόνοι μωρών -όλες αυτές οι συκοφαντίες που μια φορά και έναν καιρό ρίχτηκαν στο κεφάλι των Εβραίων, ισχύουν σήμερα για τους Σιωνιστές.
Και όπως οι αντισημίτες καπιταλιστές που έβλεπαν όλους τους Εβραίους ως κομμουνιστές και όπως οι κομμουνιστές για τους οποίους ο καπιταλισμός ήταν εγγενώς εβραϊκός, οι αντίπαλοι του Σιωνισμού το περιγράφουν ως τον Άλλο αποτρόπαιο.
Αλλά όλοι αυτοί οι κριτικοί είναι φανατικοί, και μερικοί από αυτούς είναι Εβραίοι. Για έναν αυξανόμενο αριθμό προοδευτικών Εβραίων, ο σιωνισμός είναι ένας μαχητικός εθνικισμός, ενώ για πολλούς υπερ-ορθόδοξους Εβραίους, αυτό το κίνημα δεν είναι αρκετά ευσεβές -ιδίως αιρετικό. Πως μπορεί ένα τόσο καθολικά διασυρμένο ιδανικό να διατηρήσει τη νομιμότητά του, ή ακόμα και να διεκδικήσει ότι είναι επιτυχές;
Η απάντηση είναι απλή: ο Σιωνισμός λειτούργησε.
Οι πιθανότητες ήταν πολύ μικρές, μια διάσπαρτη ομάδα σε όλο τον κόσμο να καταφέρει να ενωθούν μέλη από περίπου 70 χώρες σε μια περιοχή του μεγέθους μιας κορδέλας, που στερείται πόρων και πλούσια σε αντιπάλους, να επιβιώνουν, ακόμη και να ευδοκιμήσουν.
Οι πιθανότητες ότι αυτοί οι μετανάστες να δημιουργήσουν μια εθνική ταυτότητα, να είναι ικανοί να παράγουν μια συναρπαστική λογοτεχνία, τέχνες αναφοράς και έξι από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, ήταν κοντά στο μηδέν.
Αλλού στον κόσμο, οι αυτόχθονες γλώσσες βρίσκονται σε κίνδυνο αφανισμού, τα δάση αποδεκατίζονται, και οι πληθυσμοί των βιομηχανικών χωρών γέρασαν.
Και όμως, ο Σιωνισμός αναβίωσε την εβραϊκή γλώσσα, η οποία είναι σήμερα ευρύτερα διαδεδομένη από τα Δανέζικα και τα Φινλανδικά και σε λίγο θα ξεπεράσει τα Σουηδικά. Οι σιωνιστικές οργανώσεις έχουν φυτευτεί εκατοντάδες δασύ, φέρνοντας τη γη του Ισραήλ στον 21ο αιώνα με περισσότερα δέντρα από τα τέλη του 19ου. Και οι οικογενειακές αξίες που υπερασπίζονται από το σιωνισμό παράγουν την ταχύτερη δημογραφική ανάπτυξη του σύγχρονου κόσμου και την μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα της ιστορίας. Το μέσο κοσμικό ισραηλινό ζευγάρι έχει τουλάχιστον τρία παιδιά, το καθένα από αυτά είναι η ζωντανή απόδειξη ότι ο σιωνισμός έχει εμπιστοσύνη στο μέλλον.
Πράγματι, σε όλα σχεδόν τα διεθνή πρότυπα, το Ισραήλ δεν είναι μόνο νικηφόρο, αλλά ακμάζον. Ο πληθυσμός του κατατάσσεται κάθε χρόνο μεταξύ των πιο ευτυχισμένων, πιο υγιεινών και πιο μορφωμένων στον κόσμο. Το προσδόκιμο ζωής στο Ισραήλ, γεγονός που αντανακλά το εξαιρετικό καθολικό σύστημα υγείας του, υπερβαίνει κατά πολύ εκείνο των Ηνωμένων Πολιτειών και των περισσότερων ευρωπαϊκών χώρων. Η ανεργία είναι χαμηλή, η οικονομία εύρωστη. Πρώτο παγκοσμίως στην καινοτομία, το Ισραήλ είναι η έδρα των κέντρων Ε&Α 300 εταιρειών υψηλής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένης της Apple, της Intel και της Motorola.
Πλημμυρίζονται από κόσμο οι παραλίες, ευφυέστατη η ροκ μουσική και το φαγητό εξαιρετικό.
Τα δημοκρατικά ιδεώδη που ενυπάρχουν στη σιωνιστική σκέψη αντιστάθηκαν στις πιέσεις που προκάλεσαν επαναστάσεις και πραξικοπήματα σε πολλές άλλες χώρες.
Σήμερα, το Ισραήλ είναι ένα από τα λίγα κράτη -με τη Βρετανία, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες- που δεν γνώρισαν, για ούτε ένα δευτερόλεπτο, μια μη δημοκρατική διακυβέρνηση.
Τα επιτεύγματα αυτά θα ήταν αρκετά εκπληκτικά αν είχαν συμβεί στη Βόρεια Αμερική και τη Βόρεια Ευρώπη. Αλλά ο Σιωνισμός άκμασε σε εξαιρετικά αφιλόξενο περιβάλλον -ακόμη και θανατηφόρο- της Μέσης Ανατολής.
Σε δύο ώρες δρόμο ανατολικά των ζωντανών νυχτερινών κέντρων του Τελ Αβίβ - σε μια απόσταση μικρότερη από τη Νέα Υόρκη στη Φιλαδέλφεια- βρίσκεται η Ιορδανία, η οποία φιλοξενεί περισσότερο από μισό εκατομμύριο πρόσφυγες από τον πόλεμο της Συρίας. Σε τέσσερεις ώρες από τα βόρεια προάστια του Τελ Αβίβ, είστε στη Δαμασκό, που μαστίζεται από τον πόλεμο, και προς τα ανατολικά, στο μακελειό του δυτικού Ιράκ. Προς τα νότια, σε απόσταση Σαν Φρανσίσκο-Λος Άντζελες, βρίσκεστε στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου.
Σε μια περιοχή που κατακλύζεται από εθνοτικές συγκρούσεις και θρησκευτικές σφαγές, ο Σιωνισμός δημιούργησε μια πολυεθνική, πολυφυλετική και πολυθρησκευτική κοινωνία.
Οι Άραβες υπηρετούν στον Ισραηλινό Στρατό, στην Κνεσέτ και στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ενώ οι χριστιανικές κοινότητες στη Μέση Ανατολή διώκονται τακτικά, εκείνες του Ισραήλ συνεχίζουν να αυξάνονται. Οι Άραβες Χριστιανοί είναι, στην πραγματικότητα, κατά μέσο όρο, πιο μορφωμένοι και πλουσιότεροι από ό, τι οι Εβραίοι του Ισραήλ.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα μνημειώδη επιτεύγματα, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι ο σιωνισμός θαυμάζεται παρά να επιδοκιμαστεί.
Αλλά ο σιωνισμός κατηγορείται για παρακώλυση των εθνικών επιδιώξεων των αυτοχθόνων κατοίκων της Παλαιστίνης, ότι τους καταπιέζει και τους εκδιώξει.
Δεν παίζει ρόλο ότι οι Εβραίοι κατοικούσαν αυτή τη γη -τα αραβικά ονόματα τοποθεσιών αποκαλύπτουν την Εβραϊκά προέλευση- χιλιετίες πριν από τους Παλαιστίνιους ή την άνοδο του παλαιστινιακού εθνικισμού.
Δεν παίζει ρόλο ότι το 1937, 1947, 2000 και 2008, οι Παλαιστίνιοι έλαβαν προτάσεις για ττη διαίρεση της γης και τις απέρριψανε, συνήθως με βία.
Και δεν παίζει ρόλο ότι η πλειοψηφία των οπαδών του Σιωνισμού εξακολουθούν να είναι πρόθυμοι να μοιράσουν τον πλούτο τους σε αντάλλαγμα για την αναγνώριση ενός εβραϊκού κράτους και της ειρήνης.
Η ανταπόκριση μέχρι τώρα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, η άρνηση να μείνουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή, στη χειρότερη περίπτωση, ο πόλεμος.
Αλλά οι Ισραηλινοί αρνούνται να εγκαταλείψουν την ελπίδα για την επανάληψη των διαπραγματεύσεων με τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς. Να ζήσουμε ειρηνικά και με ασφάλεια με τους Παλαιστίνιους γείτονές μας παραμένει το σιωνιστικό όνειρο.
Ωστόσο, παρά τους θριάμβους του, την αντοχή του και το άνοιγμα για την ειρήνη, ο Σιωνισμός δεν πραγματοποίησε μερικούς από τους αρχικούς του στόχους.
Η ισότιμη αγροτική κοινωνία που δημιουργήθηκε από τους πρωτοπόρους σιωνιστές αντικαταστάθηκε από μια δυναμική οικονομία, σε μεγάλο μέρος καπιταλιστική, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Εν μέρει κοσμικός κατά την ίδρυσή του, ο Σιωνισμός γέννησε έναν αυξανόμενο θρησκευτικό τομέα σε πλήρη ανάπτυξη, από τον οποίον μερικά στοιχεία απορρίπτουν το εβραϊκό κράτος.
Περίπου το ένα πέμπτο του πληθυσμού του Ισραήλ είναι μη-Εβραίοι, και παρόλο που μερικές κοινότητες (όπως οι Δρούζοι) είναι έντονα πατριωτικές και συχνά υπηρετούν στο στρατό, άλλες είναι πολύ λιγότερο, και μερικές ακόμη καλούν για τη διάλυση του Ισραήλ. Και υπάρχει το θέμα της Ιουδαίας και Σαμάρειας – που κοινώς αποκαλείται Δυτική Όχθη- μια φορά και έναν καιρό τόπος εκκίνησης πολέμων εθνικής καταστροφής εναντίον του Ισραήλ, αλλά, που από τότε που ενσωματώθηκε το 1967, χωρίζει τον λαό.
Πολλοί σιωνιστές υποστηρίζουν ότι αυτές οι περιοχές είναι το λίκνο του εβραϊκού πολιτισμού και θα πρέπει, δικαιωματικά, να εποικιστούν.
Όμως, άλλοι προειδοποιούν ότι ο έλεγχος του παλαιστινιακού πληθυσμού της Δυτικής Όχθης διαβρώνει την ηθική βάση του Ισραήλ και θα οδηγήσει αναγκαστικά στην επιλογή ανάμεσα στο να είσαι Εβραίος και να παραμένεις δημοκρατικός.
.Ομως, το όραμα του Σιωνισμού, που δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε είναι, οι Εβραίοι να μπορέσουν να απελευθερωθούν από το φόβο να εκμηδενιστούν.
Ο στρατός που σχεδιάστηκε από τον Theodore Herzl, ιδρυτή του Σιωνισμού, έπρεπε να παρελάσει σε παρελάσεις και να χαιρετήσει το πλήθος που ανεμίζει σημαίες.
Το IDF, ωστόσο, δεν έχει χρόνο για παρελάσεις, πόσο μάλλον να χαιρετίσει, αφιερωμένο από την ίδρυσή του, το 1948, στην υπεράσπιση της χώρας του αμείωτα.
Με την εξαίρεση του Vladimir Jabotinsky, πατέρα του Λικούντ, κανένας από τους πατέρες του σιωνισμού είχαν προβλέψει ότι οι νέοι Εβραίοι θα πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι να πάρουν τα όπλα. Δεν είχαν θεωρήσει ότι αυτό το Κράτος θα βρισκόταν σε συνεχή πολλαπλή υπαρξιακή απειλή, για το απλό λόγο ότι είναι εβραϊκό.
Αντιμέτωποι με τέτοιες κολοσσιαίες απειλές, θα έπρεπε να δούμε τους Ισραηλινούς να καταφύγουν στο εξωτερικό και οι πιθανοί μετανάστες να τα παρατήσουμε.
Το Ισραήλ έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστό μετανάστευσης προς τα έξω μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών και οι Εβραίοι συνεχίζουν να κάνουν την «aliyah» τους, κυριολεκτικά στα εβραϊκά, να «ανέβουν» προς το Ισραήλ. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι Ισραηλινοί παραμένουν πεισματικά αισιόδοξοι για το μέλλον της χώρας τους. Και οι Εβραίοι συνεχίζουν να ρέουν, ειδικά από την Ευρώπη, όπου έχει επιδεινωθεί ραγδαία η ασφάλεια τους. Την περασμένη εβδομάδα, χιλιάδες Παριζιάνοι διαδήλωσαν με ήχους μιας αντι-σημιτικής διατριβής, λεηλάτησαν εβραϊκά καταστήματα και προσπάθησαν να καταστρέψουν συναγωγές.
Οι Αμερικανοεβραίοι δεν γνωρίζουν παρόμοια απειλή, και όμως πολλοί από αυτούς συνεχίζουν να κάνουν την aliyah τους. Δεν έρχονται σε αναζήτηση καταφυγίου, αλλά και να αναδύουν τη Σιωνιστική πρόκληση που αναφέρεται στον ισραηλινή εθνικό ύμνο, «να είναι ένας ελεύθερος λαός στη γη μας, στη γη της Σιών και της Ιερουσαλήμ».
Εκατοντάδες νέοι Αμερικανοί είναι «μοναχοί στρατιώτες» χωρίς οικογένεια στη χώρα, καθώς και κατάγονται εθελοντικά στις πρώτες γραμμές των μάχιμων μονάδων. Ένας από αυτούς, Max Steinberg του Λος Άντζελες, έπεσε κατά τις πρώτες ημέρες των μαχών στην Λωρίδα της Γάζας. Στη κηδεία του στο όρος Herzl στην Ιερουσαλήμ, συμμετείχαν 30.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι ξένοι, που ήρθαν για σεβασμό για τον άφοβο και ανιδιοτελή Σιωνιστή.
Απέτισα και εγώ φόρο τιμής στον Max, του οποίου ο σιωνιστικός έπος μοιάζει πολύ με το δικό μου.
Αφού εργάστηκα σε κιμπούτς, έκανα την Aliya μου, και εκπαιδεύτηκα ως αλεξιπτωτιστή.
Συμμετείχα σε μερικούς πολέμους, και τα παιδιά μου υπηρετήσαν στις τάξεις του στρατού, και πολέμησαν μερικές φορές. Η οικογένειά μας προστατεύτηκε από τα ιρακινά Scuds και τα M-75 της Χαμάς, και ένας βομβιστής αυτοκτονίας σκότωσε ένας από τους συγγενείς μας.
Παρά αυτές τις δυσκολίες, η σιωνιστική ζωή μου είναι άκρως ικανοποιητική. Και όχι, χάρη στις επιτυχίες αυτής της ιδεολογίας -τα βραβεία Νόμπελ που κέρδισαν Ισραηλινοί ερευνητές, οι ισραηλινές θεραπείες για χρόνιες ασθένειες ή οι πρωτιές στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Αλλά, παραδόξως, χάρη στις αποτυχίες της.
Η αποτυχία είναι η τιμή της κυριαρχίας.
Το να διοικήσεις σημαίνει τη λήψη δύσκολων και συχνά αγωνιωδών επιλογών -να επιτεθείς τη Χαμάς σε κατοικημένες περιοχές, για παράδειγμα, ή να δέχεσαι επιθέσεις με ρουκέτες στο ίδιο το έδαφός μας.
Πρέπει να συμβιβάσουμε την επιθυμία μας να είμαστε φωτισμένοι και να μείνουμε ζωντανοί. Συχνά πληρώνοντας το τίμημα, η κυριαρχία σημαίνει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Ο Σιωνισμός, για μένα, είναι ένα εβραϊκό καθήκον. Σημαίνει να αναλάβουμε την ευθύνη για τις υποδομές μας, της άμυνας μας, της κοινωνίας μας και της ψυχής του κράτους μας. Είναι εύκολο να εκχωρήσεις νίκες, πολύ πιο δύσκολο να διοικήσεις τις αποτυχίες.
Αλλά αυτή είναι ακριβώς η γοητεία του Σιωνισμού.
Μεγαλώνοντας στην Αμερική, ήμουν ευγνώμων να είχα γεννηθεί σε μια εποχή που οι Εβραίοι μπορούν και αναλαμβάνουν κυρίαρχες ευθύνες. Το να κυβερνήσεις είναι χαοτικό, αλλά το χάος ήταν μια ευλογία που αρνήθηκε στους προγόνους μου εδώ και 2000 χρόνια.
Και εξακολουθώ να νιώθω αυτό το προνόμιο και σήμερα, παρόλο που το Ισραήλ αντιμετωπίζει μια κατάσταση που είναι ταυτόχρονα επικίνδυνη, οδυνηρή και άδικη.
Ακόμη και αν μάχεται κατά των τρομοκρατών που πυροβολούν ενώ κρύβονται πίσω από τα δικά τους παιδιά, ακόμη και αν τα ένστολα παιδιά μας σκοτώνονται και τραυματίζονται ενώ ο κόσμος του αποκαλεί εγκληματίες πολέμου.
Ο Σιωνισμός, ωστόσο, θα κερδίσει.
Αντλώντας την ενέργεια του από έναν λαό που αρνείται να εξαφανιστεί και από τα ιδανικά του που άντεξαν ιστορικά, το σιωνιστικό σχέδιο θα ευημερήσει.
Θα μας μισήσουν, θα βρεθούμε όλο και πιο μόνοι, αλλά εμείς θα υπερασπιστούμε τα σπίτια που αυτός ο Σιωνισμός μας ώθησε να χτίσουμε.
Από τον Μ. Oren - Wall Street Journal - Μετάφραση από JSSNews
Ο Μ. Oren ήταν πρέσβης του Ισραήλ στις Ηνωμένες Πολιτείες 2009-2013. Κατέχει την έδρα της Διεθνούς Διπλωματίας στο IDC Herzliya στο Ισραήλ και είναι μέλος του Ατλαντικού Συμβουλίου.
Μεταξύ των βιβλίων του, "Six Days of War: Ιούνιος 1967 και το «Making of the Modern Middle East» και “Power, Faith, and Fantasy: America in the Middle East, 1776 to the Present.”
http://jssnews.com/2014/08/05/pour-la-defense-du-sionisme-par-michael-b-oren
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Στα Τρίκαλα η Άννα Βίσση για το τελευταίο ΑΝΤΙΟ στην 39χρονη Ελένη... [photo]](https://images.newsnowgreece.com/71/710434/sta-trikala-i-anna-vissi-gia-to-teleftaio-antio-stin-39xroni-eleni-photo-1-124x78.jpg)
