2014-08-06 14:36:07
Αντισυνταγματική είναι η επιβολή φόρου ακινήτων σε ακίνητα τα οποία δεν αποφέρουν εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους, καθώς πλήττει ευθέως το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Αυτά βέβαια ισχύουν στην Ευρώπη, διότι στην Ελλάδα ο νέος Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων, που επιβάλλεται από την Πρωτοχρονιά του 2014, πέφτει τυφλά επί δικαίων και αδίκων, ανεξαρτήτως εισοδήματος και αξίας των φορολογούμενων ακινήτων.
Τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο ελληνικό και τα ευρωπαϊκά φορολογικά συστήματα
αναφορικά με τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας αποκαλύπτει με την έκθεσή της η επιστημονική επιτροπή της ελληνικής Βουλής, που αξιολόγησε το νομοσχέδιο για τον ενιαίο φόρο ακινήτων.
Στην έκθεση της επιτροπής παρατίθενται δύο αποσπάσματα από αποφάσεις του γερμανικού και του γαλλικού συνταγματικού δικαστηρίου αναφορικά με τη φορολόγηση των ακινήτων τα οποία δεν αποφέρουν εισόδημα στους φορολογούμενους ιδιοκτήτες τους.
Πιο συγκεκριμένα, όπως σημειώνεται αναφορικά με το ζήτημα της εισαγωγής εισοδηματικού κριτηρίου επί φόρου επιβαλλόμενου επί της περιουσίας, το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε, με την απόφασή του στις 22 Ιουνίου 1995, μεταξύ άλλων, ότι η επιβολή φόρου ακίνητης περιουσίας, παραλλήλως προς άλλους υφισταμένους φόρους, δεν πρέπει να θίγει τον πυρήνα του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, καθώς και ότι ο φόρος πρέπει να μπορεί να καταβάλλεται ετησίως από τα εισοδήματα τα οποία προέρχονται κατά συνήθη χρήση από την περιουσία αυτή.
Περαιτέρω, με αφετηρία την παραδοχή ότι το εισόδημα το οποίο προκύπτει από την περιοδική εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας πρέπει μεν να συμβάλλει στην κάλυψη των δημοσίων βαρών, συγχρόνως, όμως, ένα τμήμα του πρέπει να παραμένει εις χείρας του φορολογουμένου, έθεσε το σχετικό όριο στο ήμισυ του ως συγκεκριμένου εισοδήματος, υπό την έννοια ότι η συνολική φορολογική επιβάρυνση της ακίνητης περιουσίας δεν μπορεί να υπερβαίνει, κατά προσέγγιση, το ήμισυ του εισοδήματος που παράγεται από αυτήν. Με απλά λόγια, η Εφορία μπορεί να παίρνει με τη μορφή του φόρου κατ’ ανώτερο όριο το 50% του εισοδήματος που προέρχεται από το ακίνητο.
Ανάλογη απόφαση έχει εκδώσει και το Γαλλικό Συνταγματικό Συμβούλιο, που, με απόφασή του στις 29 Δεκεμβρίου 1998, επί του φόρου αλληλεγγύης επί της (κινητής και ακίνητης) περιουσίας έκρινε ότι ο ως άνω φόρος κατοχής της περιουσίας πρέπει να μπορεί να καταβάλλεται διά των εισοδημάτων που παράγει αυτή και, συνεπώς, για να είναι η φορολόγηση της περιουσίας συνταγματικώς ανεκτή, πρέπει η κατοχή της να συνδέεται και με παραγωγή εισοδήματος.
Αντίθετα σε μας, ο ΕΝΦΙΑ (Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων) επιβάλλεται επί της ακίνητης περιουσίας, χωρίς καμιά πρόβλεψη για απαλλαγή έστω των ακινήτων που δεν αποφέρουν εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους.
Πηγή Tromaktiko
Τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο ελληνικό και τα ευρωπαϊκά φορολογικά συστήματα
αναφορικά με τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας αποκαλύπτει με την έκθεσή της η επιστημονική επιτροπή της ελληνικής Βουλής, που αξιολόγησε το νομοσχέδιο για τον ενιαίο φόρο ακινήτων.
Στην έκθεση της επιτροπής παρατίθενται δύο αποσπάσματα από αποφάσεις του γερμανικού και του γαλλικού συνταγματικού δικαστηρίου αναφορικά με τη φορολόγηση των ακινήτων τα οποία δεν αποφέρουν εισόδημα στους φορολογούμενους ιδιοκτήτες τους.
Πιο συγκεκριμένα, όπως σημειώνεται αναφορικά με το ζήτημα της εισαγωγής εισοδηματικού κριτηρίου επί φόρου επιβαλλόμενου επί της περιουσίας, το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε, με την απόφασή του στις 22 Ιουνίου 1995, μεταξύ άλλων, ότι η επιβολή φόρου ακίνητης περιουσίας, παραλλήλως προς άλλους υφισταμένους φόρους, δεν πρέπει να θίγει τον πυρήνα του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, καθώς και ότι ο φόρος πρέπει να μπορεί να καταβάλλεται ετησίως από τα εισοδήματα τα οποία προέρχονται κατά συνήθη χρήση από την περιουσία αυτή.
Περαιτέρω, με αφετηρία την παραδοχή ότι το εισόδημα το οποίο προκύπτει από την περιοδική εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας πρέπει μεν να συμβάλλει στην κάλυψη των δημοσίων βαρών, συγχρόνως, όμως, ένα τμήμα του πρέπει να παραμένει εις χείρας του φορολογουμένου, έθεσε το σχετικό όριο στο ήμισυ του ως συγκεκριμένου εισοδήματος, υπό την έννοια ότι η συνολική φορολογική επιβάρυνση της ακίνητης περιουσίας δεν μπορεί να υπερβαίνει, κατά προσέγγιση, το ήμισυ του εισοδήματος που παράγεται από αυτήν. Με απλά λόγια, η Εφορία μπορεί να παίρνει με τη μορφή του φόρου κατ’ ανώτερο όριο το 50% του εισοδήματος που προέρχεται από το ακίνητο.
Ανάλογη απόφαση έχει εκδώσει και το Γαλλικό Συνταγματικό Συμβούλιο, που, με απόφασή του στις 29 Δεκεμβρίου 1998, επί του φόρου αλληλεγγύης επί της (κινητής και ακίνητης) περιουσίας έκρινε ότι ο ως άνω φόρος κατοχής της περιουσίας πρέπει να μπορεί να καταβάλλεται διά των εισοδημάτων που παράγει αυτή και, συνεπώς, για να είναι η φορολόγηση της περιουσίας συνταγματικώς ανεκτή, πρέπει η κατοχή της να συνδέεται και με παραγωγή εισοδήματος.
Αντίθετα σε μας, ο ΕΝΦΙΑ (Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων) επιβάλλεται επί της ακίνητης περιουσίας, χωρίς καμιά πρόβλεψη για απαλλαγή έστω των ακινήτων που δεν αποφέρουν εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο λαός πεινάει, οι νταβατζήδες χαίρονται και ο Σαμαράς... αρμενίζει;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι 50 κανόνες των διακοπών σε νησί!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
