2014-08-10 14:31:07
Έχουμε καιρό να κάνουμε καμιά πρόβλεψη. Να δικαιολογήσουμε βρε αδερφέ και το προσωνύμιο μας, που το δανειστήκαμε από τον πιο φημισμένο μάντη της ελληνικής μυθολογίας.
Τι προβλέπουμε: Κατ’ αρχήν τον Σαμαρά, που έρχεται το Σεπτέμβριο στην Θεσσαλονίκη για την ΔΕΘ και ανακοινώνει από εδώ πακέτο φοροελαφρύνσεων. Επίσης προαναγγέλλει, εμμέσως πλην σαφώς, το τέλος της τρόικας και επαναλαμβάνει την βεβαιότητα του ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία. Μέχρι εδώ, τίποτα εντυπωσιακό.
Πάμε λίγο παρακάτω: Ο Βενιζέλος, στριμωγμένος στα σχοινιά, περισσότερο από τους δικούς του, που ζητούν συνέδριο, παρά από τους συνεταίρους του στην κυβέρνηση, γίνεται απρόβλεπτος. Κι αυτό γιατί ξέρει ότι αν δεν το παίξει σκληρός στον Σαμαρά και τους δεξιούς, τότε κινδυνεύει να πέσει. Δηλαδή, να τον “φάνε” οι δικοί του, που σε αυτή την περίπτωση δεν θα “μασήσουν” για ένα “συνέδριο της κεντροαριστεράς”, που θέλει ο Μπένι, αλλά για ένα “συνέδριο των ΠΑΣΟΚων”, που θέλουν αυτοί. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πέφτει και η κυβέρνηση. Κι αυτό γιατί ξέρουν ότι σε αυτή την περίπτωση, κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Οπότε θα λειτουργήσει το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, που στους ΠΑΣΟΚους είναι ιδιαίτερα αυξημμένο.
Γυρνάμε πάλι στον Σαμαρά, ο οποίος την ίδια ώρα θα διαβουλεύεται με κάτι περίεργους τύπους, με ξενικά ονόματα για το “αιώνιο” πρόβλημα: την τρόικα. Του υπόσχονται ότι θα τον βοηθήσουν να την “τελειώσει” πριν από το τέλος του χρόνου, έτσι ώστε να πάει στο εκλογικό 2015 με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη “προίκα”. “Αναγνώριση” του λένε “για όλα όσα έκανες”.
Ομως το Σαμαρά τον βλέπω, παρ’ όλα αυτά, σκεπτικό. Κι αυτό όχι επειδή δεν θα πάρει το “κούρεμα” του χρέους που ήθελε (σσ άλλωστε και η επιμήκυνση με σχεδόν ανύπαρκτο και μάλιστα σταθερό επιτόκιο που του δίνουν, δεν είναι και μικρή υπόθεση). Αντιθέτως, ο προβληματισμός του έχει να κάνει με τη συγκέντρωση του απαιτούμενου αριθμού των 180 βουλευτών που χρειάζεται για να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να μην πάει σε εκλογές.
Προβλέπω ότι τα κόζια δεν του βγαίνουν. Μπαίνοντας στο μυαλό του αντιλαμβάνομαι ότι αν διπλοτσεκάρει ότι δεν θα μαζέψει όσους χρειάζεται, τότε ούτε την τρόικα θα “διώξει”, ούτε το χρέος θα κλείσει. “Ας κάνει και ο Τσίπρας λίγη βρόμικη δουλειά” τον ακούω να μονολογεί. Εκεί γύρω στον Νοέμβριο θα ξέρει (και θα ξέρουμε...).
Πηγή Tromaktiko
Τι προβλέπουμε: Κατ’ αρχήν τον Σαμαρά, που έρχεται το Σεπτέμβριο στην Θεσσαλονίκη για την ΔΕΘ και ανακοινώνει από εδώ πακέτο φοροελαφρύνσεων. Επίσης προαναγγέλλει, εμμέσως πλην σαφώς, το τέλος της τρόικας και επαναλαμβάνει την βεβαιότητα του ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία. Μέχρι εδώ, τίποτα εντυπωσιακό.
Πάμε λίγο παρακάτω: Ο Βενιζέλος, στριμωγμένος στα σχοινιά, περισσότερο από τους δικούς του, που ζητούν συνέδριο, παρά από τους συνεταίρους του στην κυβέρνηση, γίνεται απρόβλεπτος. Κι αυτό γιατί ξέρει ότι αν δεν το παίξει σκληρός στον Σαμαρά και τους δεξιούς, τότε κινδυνεύει να πέσει. Δηλαδή, να τον “φάνε” οι δικοί του, που σε αυτή την περίπτωση δεν θα “μασήσουν” για ένα “συνέδριο της κεντροαριστεράς”, που θέλει ο Μπένι, αλλά για ένα “συνέδριο των ΠΑΣΟΚων”, που θέλουν αυτοί. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πέφτει και η κυβέρνηση. Κι αυτό γιατί ξέρουν ότι σε αυτή την περίπτωση, κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Οπότε θα λειτουργήσει το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, που στους ΠΑΣΟΚους είναι ιδιαίτερα αυξημμένο.
Γυρνάμε πάλι στον Σαμαρά, ο οποίος την ίδια ώρα θα διαβουλεύεται με κάτι περίεργους τύπους, με ξενικά ονόματα για το “αιώνιο” πρόβλημα: την τρόικα. Του υπόσχονται ότι θα τον βοηθήσουν να την “τελειώσει” πριν από το τέλος του χρόνου, έτσι ώστε να πάει στο εκλογικό 2015 με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη “προίκα”. “Αναγνώριση” του λένε “για όλα όσα έκανες”.
Ομως το Σαμαρά τον βλέπω, παρ’ όλα αυτά, σκεπτικό. Κι αυτό όχι επειδή δεν θα πάρει το “κούρεμα” του χρέους που ήθελε (σσ άλλωστε και η επιμήκυνση με σχεδόν ανύπαρκτο και μάλιστα σταθερό επιτόκιο που του δίνουν, δεν είναι και μικρή υπόθεση). Αντιθέτως, ο προβληματισμός του έχει να κάνει με τη συγκέντρωση του απαιτούμενου αριθμού των 180 βουλευτών που χρειάζεται για να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να μην πάει σε εκλογές.
Προβλέπω ότι τα κόζια δεν του βγαίνουν. Μπαίνοντας στο μυαλό του αντιλαμβάνομαι ότι αν διπλοτσεκάρει ότι δεν θα μαζέψει όσους χρειάζεται, τότε ούτε την τρόικα θα “διώξει”, ούτε το χρέος θα κλείσει. “Ας κάνει και ο Τσίπρας λίγη βρόμικη δουλειά” τον ακούω να μονολογεί. Εκεί γύρω στον Νοέμβριο θα ξέρει (και θα ξέρουμε...).
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
