2014-08-20 15:35:07
Διαβάστε παρακάτω το άρθρο της Εστίας:
Τό κράτος δέν γνωρίζει τί φορολογεῖ Θεμελιώδης ἀρχή τῆς φορολογίας εἶναι νά γνωρίζη τό κράτος τί φορολογεῖῖ καί βεβαίως πόσο τό φορολογεῖ. Στήν περίπτωση τοῦ Ἑνιαίου Φόρου Ἰδιοκτησίας Ἀκινήτων (ΕΝΦΙΑ), τίποτε ἀπό αὐτά δέν ἰσχύει. Τό κράτος ἔχει ἐπιβάλει ἕναν φόρο ἐπί τῆς ἀκινήτου ἰδιοκτησίας, χωρίς νά γνωρίζη τήν πραγματική ἀξία της, οὔτε τί ποσοστό ἐπί τῆς ἀξίας αὐτῆς εἰσπράττει. Ὁ ΕΝΦΙΑ εἶναι φόρος τυχάρπαστος, ἔχει καταρτισθῆ μέ μοναδικό κριτήριο τά ἔσοδα πού προσδοκᾶται νά ἀποφέρη καί στερεῖται παντελῶς λογικῆς.
Κανένας σχεδιασμός
Προτοῦ τό κράτος ἀποφασίση νά ἐπιβάλη αὐτόν τόν φόρο, ἔπρεπε νά ἔχη προσδιορίσει ποιά εἶναι ἡ συνολική ἀξία τῆς ἀκινήτου περιουσίας στήν Ἑλλάδα, τήν ὁποία φορολογεῖ. Θά ἔπρεπε νά ἔχη ἀνακοινώσει ὅτι ἐκτιμᾶ πώς ἡ ἀκίνητη περιουσία στήν χώρα μας –ἔστω μόνον ἡ ἀστική πού εἶναι εὐκολώτερο νά ἐκτιμηθῆ– εἶναι π.χ
. τῆς τάξεως τῶν 400 δισεκατομμυρίων εὐρώ. Καί ὅτι ἐπί τῆς ἀξίας αὐτῆς, σκοπεύει νά εἰσπράττη π.χ. τό 0,5% ἐτησίως. Ὁπότε θά σχεδιάζετο μία φορολογία μέ σκοπό τήν εἴσπραξη ἑνός ποσοῦ τῆς τάξεως τῶν 2 δισεκατομμυρίων εὐρώ ἐτησίως, μέ κατανομή τοῦ φορολογικοῦ βάρους βά σει τῆς πραγματικῆς ἀξίας τῆς φορολογητέας ὕλης, σέ συνδυασμό μέ τά ὅποια κοινωνικά κριτήρια. Τίποτε ἀπό αὐτά δέν ἔγινε κατά τόν σχεδιασμό τοῦ ΕΝΦΙΑ. Μάλιστα στό ἀρχικό σχέδιο ὁ φόρος εἶχε ἄλλη μορ-
φή. Ἐλέγετο ΕΝΦΑ (Ἑνιαῖος Φόρος Ἀκινήτων), ἀλλά μετά τίς ἀντιδράσεις βουλευτῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τῆς Νέας Δημοκρατίας προσετέθη ὁ «συμπληρωματικός» φόρος καί ἔτσι ἔλαβε τήν ὀνομασία ΕΝΦΙΑ (Ἑνιαῖος Φόρος Ἰδιοκτησίας Ἀκινήτων).
Τό ποσό τῶν προσδοκωμένων ἐσόδων δέν εἶχε καμμία σχέση μέ τήν πραγματική ἀξία τῶν φορολογουμένων ἀκινήτων, ἀλλά ὁρίσθηκε μέ ἀποκλειστικό κριτήριο τίς εἰσπρακτικές ἀνάγκες τοῦ Προϋπολογισμοῦ. Ὁ φόρος σχεδιάσθηκε μέ σκοπό νά βεβαιωθοῦν περί τά 3,5 δίς εὐρώ καί νά εἰσπραχθοῦν περί τά 2,8 δίς εὐρώ. Τό τί ἀντιπροσωπεύουν τά ἐν λόγω 3,5 δίς εὐρώ καί σέ τί ποσοστό τῆς πραγματικῆς ἀξίας τῶν ἀκινήτων τῆς χώρας ἀντιστοιχοῦν, οὐδείς προέβη στόν κόπο νά τό ὑπολογίση.
Ὑπ΄ αὐτή τήν ἔννοια χαρακτηρίζουμε τόν ΕΝΦΙΑ τυχάρπαστο. Τό 2008, ὅταν ἡ Κυβέρνησις Καραμανλῆ κατήργησε τόν ΦΜΑΠ (Φόρο Μεγάλης Ἀκίνητης Περιουσίας) καί θέσπισε τό ΕΤΑΚ (Ἑνιαῖο Τέλος Ἀκινήτων), ἀνεκοίνωσε ὅτι ἐσκόπευε νά εἰσπράττεται περί τό 1 δισεκατομμύριο εὐρώ ἐτησίως. Ποσό πού ἦταν ἀπό πάσηςπλευρᾶς λογικό. Ἡ συνολική ἀξία τῶν –ἀστικῶν– ἀκινήτων τῆς χώρας ἐκτιμᾶτο τότε ὅτι προσέγγιζε τό 1 τρίς εὐρώ, οἱ ἀντικειμενικές ἀξίες ἐπί τῶν ὁποίων ὑπελογίζετο τό ΕΤΑΚ ἦσαν σέ συνάρτηση μέ τίς ἐμπορικές ἀξίες καί
ὁ συντελεστής φορολογίας ἦταν 1 τοῖς χιλίοις, ἑνιαῖος γιά ὅλους. Ἡ φορολογία ἐκείνη διήπετο ἀπό λογική. Στήν ὁποία ἐμπεριείχετο καί ἡ ἀρχή ὅτι δέν νοεῖται νά ὑπερφορολογεῖται κάτι πού δέν ἀποφέρει πρόσοδο.Ἀντίθετα, οἱ φορολογίες ἀκινήτων πού ἀκολούθησαν,στίς ὁποῖες περιλαμβάνεται καί ὁ σημερινός ΕΝΦΙΑ, στεροῦνται λογικῆς.
Τό 2010, ὅταν ἐπί ὑπουργίας τοῦ Γ. Παπακωνσταντίνου θεσπίσθηκε ὁ ΦΑΠ μέ δημευτικούς συντελεστές, ἡ μόνη αἰτιολογία πού δόθηκε ἦταν τό σοσιαλιστικό καί ἄκρως λαϊκίστικο «νά πληρώσουν οἱ πλούσιοι». Καί τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἀρχίση ἡ κατάρρευσις τῶν
ἀξιῶν τῶν ἀκινήτων, λόγω ἀκριβῶς τῆς ὑπερφορολογήσεώς τους. Στήν συνέχεια, τό 2011, ἐπί ὑπουργίας τοῦ Εὐάγγ.Βενιζέλου θεσπίσθηκε τό ΕΕΤΗΔΕ μέ ἀμιγῶς εἰσπρακτiκή λογική. Ἐπειδή τό κράτος δέν εἶχε κατορθώσει νά βεβαιώση τόν ΦΑΠ καί νά εἰσπράξη τά προσδοκώμενα ἔσοδα, ἐπεβλήθη τό «ἔκτακτο» χαράτσι τῆς ΔΕΗ πού εἶχε ἄμεση εἰσπραξιμότητα, ἀφοῦ δέν χρειαζόταν διαδικασία βεβαιώσεως. Ἀλλά ἐν τῷ μεταξύ ὁ ΦΑΠ δέν καταργήθηκε καί ἔτσι οἱ ἰδιοκτῆτες ἀκινήτων ἐκλήθησαν νά τόν πληρώσουν τό 2013 σωρευτικῶς γιά τρία χρόνια!
Παράλογα ποσά
Ὅλα αὐτά ὑποτίθεται ὅτι θά ἀντιμετωπίζοντο μέ τόν ΕΝΦΙΑ, ἀλλά τελικά ἔγιναν χειρότερα. Πρῶτον διότι τό «ἔκτακτο» χαράτσι μονιμοποιήθηκε. Καί δεύτερον διότι τά ποσά
τοῦ φόρου, κυρίως τοῦ συμπληρωματικοῦ, εἶναι παράλογα.Οἱ φορολογούμενοι φθάνουν νά πληρώνουν ὡς «συμπληρωματικό» φόρο ποσά διπλάσια ἤ τριπλάσια τοῦ «κυρίου» φόρου! Ἀλλά τό πλέον ἀπαράδεκτο εἶναι οἱ ἀξίες. Ἡ συνολικήἀξία τῶν ἀστικῶν ἀκινήτων τῆς χώρας ἐκτιμᾶται σήμερα στά ἐπίπεδα τῶν 350-400 δίς εὐρώ. Πῶς νοεῖται λοιπόν νά ἐπιβάλλεται σέ αὐτά φόρος 3,5 δίς εὐρώ ἐτησίως (δηλαδήποσοστό 1%), μόνο γιά τήν κατοχή τους; Τί εἴδους φορολογία εἶναι αὐτή καί τί ἀντιπροσωπεύει; Καί μέ ποιό δικαίωμα ὑπολογίζει τό κράτος τόν «συμπληρωματικό» φόρο μέ τίς ἀντικειμενικές ἀξίες τοῦ 2007, οἱ ὁποῖες δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τίς σημερινές ἐμπορικές ἀξίες; Ὅλος ὁ ΕΝΦΙΑ εἶναι ἕνα μεγάλο λάθος. Κατά τόν σχε
διασμό του δέν τηρήθηκαν οἱ στοιχειώδεις ἀρχές τῆς φορολογίας. Δέν ὑπολογίσθηκε τό ὑποκείμενο τοῦ φόρου, δηλαδή ἡ πραγματική ἀξία τῶν ἀκινήτων. Καί δέν προσδιορίσθηκε τό ποσοστό τῆς ἐπιβαλλομένης φορολογίας ἐπί τῆς πραγματικῆς ἀξίας. Ἀκολουθήθηκε μία διαδικασία πού ἀντιβαίνει τήν λογική καί εἶναι καθ΄ ὅλα παράνομη.
Ἡ Κυβέρνησις ὀφείλει νά καταργήση τόν ΕΝΦΙΑ καί νάτόν ἀνασχεδιάση ἐκ τοῦ μηδενός. Καί πάντως νά τόν συν δέση ἀμέσως μέ τίς πραγματικές ἀξίες τῶν ἀκινήτων, ἀναπροσαρμόζοντας τίς ἀντικειμενικές. Tromaktiko
Τό κράτος δέν γνωρίζει τί φορολογεῖ Θεμελιώδης ἀρχή τῆς φορολογίας εἶναι νά γνωρίζη τό κράτος τί φορολογεῖῖ καί βεβαίως πόσο τό φορολογεῖ. Στήν περίπτωση τοῦ Ἑνιαίου Φόρου Ἰδιοκτησίας Ἀκινήτων (ΕΝΦΙΑ), τίποτε ἀπό αὐτά δέν ἰσχύει. Τό κράτος ἔχει ἐπιβάλει ἕναν φόρο ἐπί τῆς ἀκινήτου ἰδιοκτησίας, χωρίς νά γνωρίζη τήν πραγματική ἀξία της, οὔτε τί ποσοστό ἐπί τῆς ἀξίας αὐτῆς εἰσπράττει. Ὁ ΕΝΦΙΑ εἶναι φόρος τυχάρπαστος, ἔχει καταρτισθῆ μέ μοναδικό κριτήριο τά ἔσοδα πού προσδοκᾶται νά ἀποφέρη καί στερεῖται παντελῶς λογικῆς.
Κανένας σχεδιασμός
Προτοῦ τό κράτος ἀποφασίση νά ἐπιβάλη αὐτόν τόν φόρο, ἔπρεπε νά ἔχη προσδιορίσει ποιά εἶναι ἡ συνολική ἀξία τῆς ἀκινήτου περιουσίας στήν Ἑλλάδα, τήν ὁποία φορολογεῖ. Θά ἔπρεπε νά ἔχη ἀνακοινώσει ὅτι ἐκτιμᾶ πώς ἡ ἀκίνητη περιουσία στήν χώρα μας –ἔστω μόνον ἡ ἀστική πού εἶναι εὐκολώτερο νά ἐκτιμηθῆ– εἶναι π.χ
φή. Ἐλέγετο ΕΝΦΑ (Ἑνιαῖος Φόρος Ἀκινήτων), ἀλλά μετά τίς ἀντιδράσεις βουλευτῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τῆς Νέας Δημοκρατίας προσετέθη ὁ «συμπληρωματικός» φόρος καί ἔτσι ἔλαβε τήν ὀνομασία ΕΝΦΙΑ (Ἑνιαῖος Φόρος Ἰδιοκτησίας Ἀκινήτων).
Τό ποσό τῶν προσδοκωμένων ἐσόδων δέν εἶχε καμμία σχέση μέ τήν πραγματική ἀξία τῶν φορολογουμένων ἀκινήτων, ἀλλά ὁρίσθηκε μέ ἀποκλειστικό κριτήριο τίς εἰσπρακτικές ἀνάγκες τοῦ Προϋπολογισμοῦ. Ὁ φόρος σχεδιάσθηκε μέ σκοπό νά βεβαιωθοῦν περί τά 3,5 δίς εὐρώ καί νά εἰσπραχθοῦν περί τά 2,8 δίς εὐρώ. Τό τί ἀντιπροσωπεύουν τά ἐν λόγω 3,5 δίς εὐρώ καί σέ τί ποσοστό τῆς πραγματικῆς ἀξίας τῶν ἀκινήτων τῆς χώρας ἀντιστοιχοῦν, οὐδείς προέβη στόν κόπο νά τό ὑπολογίση.
Ὑπ΄ αὐτή τήν ἔννοια χαρακτηρίζουμε τόν ΕΝΦΙΑ τυχάρπαστο. Τό 2008, ὅταν ἡ Κυβέρνησις Καραμανλῆ κατήργησε τόν ΦΜΑΠ (Φόρο Μεγάλης Ἀκίνητης Περιουσίας) καί θέσπισε τό ΕΤΑΚ (Ἑνιαῖο Τέλος Ἀκινήτων), ἀνεκοίνωσε ὅτι ἐσκόπευε νά εἰσπράττεται περί τό 1 δισεκατομμύριο εὐρώ ἐτησίως. Ποσό πού ἦταν ἀπό πάσηςπλευρᾶς λογικό. Ἡ συνολική ἀξία τῶν –ἀστικῶν– ἀκινήτων τῆς χώρας ἐκτιμᾶτο τότε ὅτι προσέγγιζε τό 1 τρίς εὐρώ, οἱ ἀντικειμενικές ἀξίες ἐπί τῶν ὁποίων ὑπελογίζετο τό ΕΤΑΚ ἦσαν σέ συνάρτηση μέ τίς ἐμπορικές ἀξίες καί
ὁ συντελεστής φορολογίας ἦταν 1 τοῖς χιλίοις, ἑνιαῖος γιά ὅλους. Ἡ φορολογία ἐκείνη διήπετο ἀπό λογική. Στήν ὁποία ἐμπεριείχετο καί ἡ ἀρχή ὅτι δέν νοεῖται νά ὑπερφορολογεῖται κάτι πού δέν ἀποφέρει πρόσοδο.Ἀντίθετα, οἱ φορολογίες ἀκινήτων πού ἀκολούθησαν,στίς ὁποῖες περιλαμβάνεται καί ὁ σημερινός ΕΝΦΙΑ, στεροῦνται λογικῆς.
Τό 2010, ὅταν ἐπί ὑπουργίας τοῦ Γ. Παπακωνσταντίνου θεσπίσθηκε ὁ ΦΑΠ μέ δημευτικούς συντελεστές, ἡ μόνη αἰτιολογία πού δόθηκε ἦταν τό σοσιαλιστικό καί ἄκρως λαϊκίστικο «νά πληρώσουν οἱ πλούσιοι». Καί τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἀρχίση ἡ κατάρρευσις τῶν
ἀξιῶν τῶν ἀκινήτων, λόγω ἀκριβῶς τῆς ὑπερφορολογήσεώς τους. Στήν συνέχεια, τό 2011, ἐπί ὑπουργίας τοῦ Εὐάγγ.Βενιζέλου θεσπίσθηκε τό ΕΕΤΗΔΕ μέ ἀμιγῶς εἰσπρακτiκή λογική. Ἐπειδή τό κράτος δέν εἶχε κατορθώσει νά βεβαιώση τόν ΦΑΠ καί νά εἰσπράξη τά προσδοκώμενα ἔσοδα, ἐπεβλήθη τό «ἔκτακτο» χαράτσι τῆς ΔΕΗ πού εἶχε ἄμεση εἰσπραξιμότητα, ἀφοῦ δέν χρειαζόταν διαδικασία βεβαιώσεως. Ἀλλά ἐν τῷ μεταξύ ὁ ΦΑΠ δέν καταργήθηκε καί ἔτσι οἱ ἰδιοκτῆτες ἀκινήτων ἐκλήθησαν νά τόν πληρώσουν τό 2013 σωρευτικῶς γιά τρία χρόνια!
Παράλογα ποσά
Ὅλα αὐτά ὑποτίθεται ὅτι θά ἀντιμετωπίζοντο μέ τόν ΕΝΦΙΑ, ἀλλά τελικά ἔγιναν χειρότερα. Πρῶτον διότι τό «ἔκτακτο» χαράτσι μονιμοποιήθηκε. Καί δεύτερον διότι τά ποσά
τοῦ φόρου, κυρίως τοῦ συμπληρωματικοῦ, εἶναι παράλογα.Οἱ φορολογούμενοι φθάνουν νά πληρώνουν ὡς «συμπληρωματικό» φόρο ποσά διπλάσια ἤ τριπλάσια τοῦ «κυρίου» φόρου! Ἀλλά τό πλέον ἀπαράδεκτο εἶναι οἱ ἀξίες. Ἡ συνολικήἀξία τῶν ἀστικῶν ἀκινήτων τῆς χώρας ἐκτιμᾶται σήμερα στά ἐπίπεδα τῶν 350-400 δίς εὐρώ. Πῶς νοεῖται λοιπόν νά ἐπιβάλλεται σέ αὐτά φόρος 3,5 δίς εὐρώ ἐτησίως (δηλαδήποσοστό 1%), μόνο γιά τήν κατοχή τους; Τί εἴδους φορολογία εἶναι αὐτή καί τί ἀντιπροσωπεύει; Καί μέ ποιό δικαίωμα ὑπολογίζει τό κράτος τόν «συμπληρωματικό» φόρο μέ τίς ἀντικειμενικές ἀξίες τοῦ 2007, οἱ ὁποῖες δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τίς σημερινές ἐμπορικές ἀξίες; Ὅλος ὁ ΕΝΦΙΑ εἶναι ἕνα μεγάλο λάθος. Κατά τόν σχε
διασμό του δέν τηρήθηκαν οἱ στοιχειώδεις ἀρχές τῆς φορολογίας. Δέν ὑπολογίσθηκε τό ὑποκείμενο τοῦ φόρου, δηλαδή ἡ πραγματική ἀξία τῶν ἀκινήτων. Καί δέν προσδιορίσθηκε τό ποσοστό τῆς ἐπιβαλλομένης φορολογίας ἐπί τῆς πραγματικῆς ἀξίας. Ἀκολουθήθηκε μία διαδικασία πού ἀντιβαίνει τήν λογική καί εἶναι καθ΄ ὅλα παράνομη.
Ἡ Κυβέρνησις ὀφείλει νά καταργήση τόν ΕΝΦΙΑ καί νάτόν ἀνασχεδιάση ἐκ τοῦ μηδενός. Καί πάντως νά τόν συν δέση ἀμέσως μέ τίς πραγματικές ἀξίες τῶν ἀκινήτων, ἀναπροσαρμόζοντας τίς ἀντικειμενικές. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
