ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Ποιος μεγάλος Έλληνας ηθοποιός δήλωσε: ''Έπλενα πτώματα σε νεκροτομείο''

Ένας αληθινός ζεν πρεμιέ ο Γιώργος Βογιατζής διηγήθηκε στον Άρη Βασιλειάδη στην συνέντευξή του στο περιοδικό People τις δυσκολίες που πέρασε μέχρι να τα καταφέρει, την τύχη και τις ατυχίες που είχε.

Εσύ, ωστόσο, σπούδασες στο Παρίσι πριν πας στο Λος Άντζελες.

Μια μέρα ρώτησα τον Σπύρο Φωκά αν είναι καλή επιλογή το να πάω στο Παρίσι και μου είπε: «Έχεις πολύ δίκιο να θέλεις να πας στη Γαλλία, γιατί άσχημοι σαν και σένα έχουν πέραση εκεί». Ήταν ένα σοκ για μένα. Αργότερα, για να το ξεπεράσω, χρειάστηκε να «πάω» με τη μισή σχολή μου στο Παρίσι και να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μετράω ως άντρας.

Πιο πριν δεν είχες παίξει στον Ζορμπά του Μιχάλη Κακογιάννη;

Βέβαια. Εκεί είδα για πρώτη φορά σταρ από κοντά. Τον Anthony Quinn, τον Alan Bates, την Ειρήνη Παππά και τον Μι­χάλη Κακογιάννη, που είχε μεγάλη φήμη ως σκηνοθέτης. Στα γυρίσματα έμαθα και το συρτάκι και μου χρησί­μευσε λίγο καιρό αργότερα. Πηγαίνο­ντας στο Παρίσι, το χόρεψα στο πλοίο για τη Βενετία και μου έδωσαν καμπίνα! Μετά πήρα το τρένο και έφτασα στο Παρίσι. Με 200 δολάρια στην τσέπη.

Τι μπορούσες να κάνεις τότε με μόλις 200 δολάρια;

Έζησα με μεγάλες δυσκολίες το όνειρό μου για τρία χρόνια. Στη σχολή δεν με πήραν αμέσως, γιατί έπρεπε να βελτιώσω τα γαλλικά μου. Νοίκιασα ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο, αλλά η τουαλέτα ήταν στον πέμπτο όροφο. Μετά η σχολή έκλεισε, γιατί ο François Mitterrand πήρε τον κα­θηγητή μας για προσωπικό του δάσκαλο! Φωτογράφιζα μοντέλα στις παραλίες. Έπαιζα μπρα-ντε-φερ για το χαρτζιλίκι μου. Έπλενα πτώματα σε νεκροτομείο.

 Κοιμόμουν κρυφά σε ένα δωμάτιο για έξι μήνες και έφευγα στις 7.00 το πρωί για να μη με καταλάβουν. Συγκατοίκησα μ' έναν τρελό ζωγράφο. Μετά με ένα σκηνοθέτη, αλλά έπειτα από πέντε μήνες μάς πέτα­ξαν μαζί με τα στρώματά μας στο δρόμο γιατί χρωστούσαμε ενοίκια. Αλλά έστησα και ένα θεατρικό με κομμάτια από το Αμέρικα Αμέρικα του Elia Kazan, το οποίο έσκισε. Και με τα χρήματα που έβγαλα αγόρασα μια Citroën, στην οποία έμενα για ένα εξάμηνο! Δεν μου ανανέω­ναν την άδεια παραμονής και αναγκά­στηκα να επιστρέψω.

 Πάλι με το τρένο. Φτάνοντας, όμως, στη Ρώμη, σταμάτησα στην Πιάτσα ντι Σπάνια και μαγεύτηκα. Έτσι αποφάσισα να μείνω εκεί. Έχοντας τρία ευρώ στην τσέπη. Tromaktiko