Έκαναν το όνειρο πραγματικότητα [photo]

2014-09-01 19:41:07

Όταν υπάρχει θέληση, δεν υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια. Αυτό αποδεικνύει στην πράξη η επιτυχία των τριών αποφοίτων του... Εσπερινού Γυμνασίου – Λ.Τ Πύργου, που κατάφεραν να εισαχθούν στο Πανεπιστήμιο, υπερβαίνοντας κάθε δυσκολία, συνδυάζοντας δουλειά, οικογένεια και σχολείο. Γιατί «…ό,τι θελήσεις πραγματικά στη ζωή σου, θα το πετύχεις», όπως χαρακτηριστικά είπα η Βασιλική Σταυροπούλου, μητέρα τριών παιδιών και φοιτήτρια πια στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Και έχει απόλυτο δίκιο Τρεις διαφορετικές ιστορίες, με κοινό παρανομαστή τη φοίτηση στο Εσπερινό Γυμν. – Λ.Τ Πύργου και το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, την επιτυχία. Η Χριστίνα Αναστασοπούλου φοιτήτρια πια στη Νομική Αθήνας (3η σε σειρά), η Βασιλική Σταυροπούλου φοιτήτρια στο τμήμα Φιλολογίας Καλαμάτας και ο Χάρης Λαχανάς φοιτητής στο τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών της Τρίπολης, δεν έκαναν μόνο το όνειρό τους πραγματικότητα, αλλά έκαναν υπερήφανο και το σχολείο τους, αφού το Εσπερινό του Πύργου, αποτελεί – εδώ και αρκετά χρόνια – ένα σχολείο πρότυπο, με τους καθηγητές να δίνουν το παράδειγμα και τους μαθητές του…μαθήματα ζωής! Αυτοί οι μαθητές, εκφράζουν ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς, σε όλο το διδακτικό προσωπικό του σχολείου αλλά και στους δικούς τους ανθρώπους, τα μέλη των οικογενειών τους, που στάθηκαν στο πλευρό τους, στήριξαν τις αποφάσεις και τον αγώνα τους και στους οποίους αφιερώνουν αυτή την επιτυχία

. Και δεν παραλείπουν, συμβουλεύοντας όσους, για διάφορους λόγους, διέκοψαν τη φοίτησή τους στο σχολείο, να επιστρέψουν, γιατί ποτέ δεν είναι αργά!

Χριστίνα Αναστασοπούλου: «Παίρνω δύναμη από το παιδί μου…»

Ήξερε από την 1η Ιουλίου, με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ότι η υψηλή βαθμολογία της εξασφάλιζε μια θέση στη Νομική Αθήνας, αλλά «…άλλο να το ξέρεις και άλλο να το βλέπεις. Ξέσπασα σε κλάματα από τη χαρά μου. Ένιωσα ότι δικαιώνονται η προσπάθεια, όχι μόνο η δική μου αλλά και της οικογένειάς μου που ήταν στο πλευρό μου όλο αυτό τον καιρό, με βοηθούσε και μου έδινε δύναμη», λέει η Χριστίνα Αναστασοπούλου, μητέρα της 5χρονης Νικόλ, που πέτυχε την εισαγωγή της στη Νομική Αθήνας.

Αποφοιτώντας από το Γυμνάσιο, συνέχισε στο τμήμα Πληροφορικής του ΟΑΕΔ προκειμένου να απασχοληθεί στην οικογενειακή επιχείρηση. Όπως και έκανε. Η δίψα για μάθηση δεν έσβησε ποτέ και μπορεί αρχικά η εγκυμοσύνη να μην της επέτρεψε να συνεχίσει στο Γενικό Λύκειο και να πάρει το απολυτήριό της, ωστόσο, η γέννηση της κόρης της «γέννησε» και την επιθυμία της να προσπαθήσει για κάτι παραπάνω. Χωρίς να σταματήσει να δουλεύει, τα απογεύματα, αφήνοντας τη μικρή στα σίγουρα χέρια της οικογένειάς της, φοίτησε στο Εσπερινό Γυμνάσιο – Λ.Τ Πύργου και τέσσερα χρόνια μετά, κατάφερε να πετύχει τον πρώτο μεγάλο στόχο της, έχοντας τη βοήθεια και την υποστήριξη και των καθηγητών του σχολείου. «Είναι σπουδαίοι άνθρωποι, κάτι παραπάνω από απλοί καθηγητές. Είναι στο πλευρό κάθε μαθητή και μακάρι το παιδί μου, μεγαλώνοντας, να συναντήσει τέτοιους ανθρώπους», λέει η ίδια συγκινημένη αλλά και λίγο αγχωμένη για τον νέο δρόμο που ανοίγεται μπροστά της. «Δε θα πάω να βρω πρώτα σπίτι, αλλά νηπιαγωγείο για τη μικρή, ώστε να μπορώ κι εγώ εκείνες τις ώρες να είμαι στο Πανεπιστήμιο. Επίσης στόχος μου είναι να περνάω τα μαθήματά μου κανονικά στα εξάμηνα, ώστε να τελειώσω κανονικά στα τέσσερα χρόνια. Ξέρω ότι είναι δύσκολα, αλλά έχω μάθει να προσπαθώ και έτσι θα συνεχίσω, αντλώντας δύναμη από το παιδί μου», λέει η Χριστίνα και συμβουλεύει μικρούς και μεγάλους «…να μη το βάζουν ποτέ κάτω. Αν θέλεις κάτι και το πιστέψεις, αν ρισκάρεις και προσπαθήσεις, έχεις μόνο να κερδίσεις».

Βασιλική Σταυροπούλου: «Αφιερώνω αυτή την επιτυχία στα παιδιά μου, με τη συμβουλή να μην παραιτούνται ποτέ από τους στόχους τους»

«Η Φιλολογία Καλαμάτας είναι μεγάλο δώρο και αισθάνομαι πολύ τυχερή», λέει η Βασιλική Σταυροπούλου, που, μολονότι είχε τα Παιδαγωγικά στην πρώτη της προτίμηση στο Μηχανογραφικό, τελικά, μέχρι την τελευταία στιγμή «παρακαλούσε» για τη Φιλολογία. Η χαρά της είναι απερίγραπτη και συγκινημένη μιλά για το Εσπερινό, ως μια από τις ωραιότερες εμπειρίες στη ζωή της. Μια εμπειρία που κατάφερε να ζήσει όχι μόνο γιατί το θέλησε η ίδια αλλά γιατί είχε την απόλυτη στήριξη του συζύγου της Γιάννη, και τη βοήθειά του με τον 7χρονο σήμερα γιο τους, Κωνσταντίνο, αλλά και την παρότρυνση των δυο μεγαλύτερων παιδιών τους, τουΧρήστου, απόφοιτου του τμήματος Λογιστικής Μεσολογγίου και της Νάγιας, τελειόφοιτης του τμήματος Πληροφορικής στην Πάτρα.

Μετά την αποφοίτηση από το Γυμνάσιο, η κα Βασιλική άρχισε να εργάζεται ως κομμώτρια. Η δημιουργία οικογένειας ήταν ο λόγος που σταμάτησε, για να…επιστρέψει και πάλι στην ενεργό δράση, λίγα χρόνια αργότερα. «Όταν έφυγαν τα παιδιά για σπουδές, αποφάσισα να δουλέψω και εκεί ήταν που αποφάσισα να επιστρέψω και στο σχολείο», λέει και σημειώνει ότι, ήταν δύσκολη η απόφαση από κάθε άποψη, αφού, εκτός από την διαχείριση του χρόνου έπρεπε να αντιμετωπίσει ακόμα και τα κοινωνικά σχόλια. «Άκουσα διάφορα, αλλά, αυτό με πείσμωνε ακόμα περισσότερο να προσπαθήσω, αφού για έμενα εκείνο που είχε σημασία ήταν και είναι η στήριξη της οικογένειάς μου», λέει η κα Βασιλική, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη βοήθεια του συζύγου της, όχι μόνο ηθικά αλλά και πρακτικά, αφού όταν επέστρεφε κουρασμένος από τη δουλειά, αναλάμβανε εξ ολοκλήρου τη φροντίδα του μικρού Κωνσταντίνου, για να πηγαίνει η ίδια στο σχολείο. Μάλιστα ο μικρός, ήταν αυτός που τη συνόδευε κάθε μέρα των Πανελλαδικών στο εξεταστικό κέντρο και την περίμενε υπομονετικά στο χώρο του κυλικείου υπό την επίβλεψη της φίλης της.

Τα αποτελέσματα τα έμαθε από την κόρη της, και τα μάτια της γέμισαν δάκρυα από τη χαρά και τη συγκίνηση, που μια τόσο δύσκολη προσπάθεια κλείνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ανοίγοντας παράλληλα ένα άλλο κεφάλαιο στη ζωή της. «Είμαι πολύ χαρούμενη και νιώθω πολύ τυχερή στη ζωή μου σε όλα τα επίπεδα», λέει, χαρακτηρίζοντας τη σχολή «μεγάλο δώρο», αφού η Καλαμάτα είναι κοντά και θα μπορεί να πηγαίνει όταν χρειάζεται, να παρακολουθεί τα μαθήματά της, να δίνει τις εξετάσεις και να επιστρέφει. «Σίγουρα θα υπάρχουν δυσκολίες, το ξέρω. Αλλά, έχω μάθει να προσπαθώ και πιστεύω έτσι θα συνεχίσω να παλεύω και θα και θα τα καταφέρω», λέει και συμβουλεύει μικρούς και μεγάλους να μη διστάσουν ποτέ να κυνηγήσουν τα όνειρά τους γιατί, ποτέ δεν είναι αργά και η ηλικία, δεν παίζει κανένα ρόλο.

Χάρης Λαχανάς: «Από τις συμβουλές των γονιών μου, παίρνω δύναμη»

Δεν του ζήτησε κανένας να σταματήσει το σχολείο, ούτε και να δουλέψει. Το έκανε μόνος, γιατί έβλεπε ότι η οικογένειά του χρειάζεται βοήθεια. Ο Χάρης Λαχανάς, 21 ετών σήμερα, πήρε την πιο ώριμη απόφαση παρά το νεαρό της ηλικίας του και σήμερα, με αγώνα και πείσμα, κατάφερε να εισαχθεί στο τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών της Τρίπολης. «Τελειώνοντας το Γυμνάσιο γράφτηκα στο Εσπερινό γιατί ήθελα παράλληλα να βρω δουλειά και να βοηθάω την οικογένειά μου, να μην είμαι βάρος. Και το έκανα με τον πιο ευχάριστο τρόπο για μένα, αφού ως λάτρης του μηχανοκίνητου αθλητισμού, δούλεψα σε συνεργείο αυτοκινήτων και έμαθα από κοντά πολλά πράγματα για το αντικείμενο που με ενδιέφερε» λέει ο ίδιος, εξηγώντας ότι αυτή η απόφαση απαιτούσε μεγάλη προσπάθεια και αντοχές, αφού έφευγε από τη δουλειά, πήγαινε στο σχολείο και επέστρεφε αργά το βράδυ για το διάβασμα. «Είχα δίπλα μου τους γονείς μου, που με βοήθησαν και με στήριξαν στις αποφάσεις μου. Ακόμα και ο μάστορας, με ενθάρρυνε και πολλές φορές, πριν τελειώσουμε τη δουλειά που έλεγε να φύγω, να μη χάσω ώρες από το σχολείο», λέει ο Χάρης. Ο τελευταίος χρόνος ήταν πιο δύσκολος και έτσι, αναγκάστηκε να σταματήσει τη δουλειά στο συνεργείο, για να μπορεί να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στο διάβασμα και την προετοιμασία τους για τις εξετάσεις. Ωστόσο, δε σταμάτησε να βοηθά την οικογένειά του και τον πατέρα του στις αγροτικές εργασίες. «Βλέποντας το αποτέλεσμα, νιώθω ότι οι κόποι μου ανταμείφθηκαν γιατί αυτή μου η απόφαση και η 2η επιλογή που έκανα, φοιτώντας στο Εσπερινό, με δικαίωσε», λέει και νιώθει ότι το ίδιο εύχεται να συμβεί και με τον αδελφό του που…ακολουθεί τα «χνάρια του», καθώς από φέτος θα φοιτήσει και ο ίδιος στο Εσπερινό του Πύργου.

Αν και το κεφάλαιο των Πανελλαδικών έκλεισε με τον πιο ευχάριστο τρόπο, ωστόσο οι δυσκολίες δεν σταματούν, αφού πια θα πρέπει να μετακομίσει στην Τρίπολη. «Προτεραιότητα μου, όταν πάω στην Τρίπολη είναι να βρω δουλειά, για να καλύπτω τα έξοδά μου, αφού δε θέλω να επιβαρύνω τους γονείς μου», λέει και εκφράζει την βεβαιότητα και αισιοδοξία ότι, παρά τις δυσκολίες, θα τα καταφέρει, αφού όπως χαρακτηριστικά είπε «Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω γιατί οι συμβουλές των γονιών μου είναι πολύτιμες, μ’ αυτές πορεύομαι και παίρνω δύναμη…».

Νάνσυ Σπυροπούλου
Πηγή
Tromaktiko

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ