2014-09-10 02:28:15
«Φυλακισμένος» ο λέοντας της Αμφίπολης κοιτάει το βάθρο. Χωρίς γλώσσα στέκεται βουβός. 'Ηταν φθινόπωρο του 1937. Εβδομηνταεπτά χρόνια πέρασαν και το λιοντάρι εξακολουθεί να ατενίζει τον Στρυμόνα ως ένα αγρίμι που ψάχνει την ταυτότητά του. Ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής μελέτησε την ύπαρξή του, και αποκάλυψε το μυστικό του θεριού. Ταύτισε τo επιβλητικό γλυπτό με τον λόφο Καστά και αναδεικνύει τον «βασιλιά» στον θρόνο του, ως σύμβολο του ταφικού μνημείου.
«Όλα τα μέλη του περιβόλου είναι της ίδιας τεχνοτροπίας με το λιοντάρι. O τύμβος στον λόφο Καστά φέρει στην κορυφή του μία τετράπλευρη κτιστή κατασκευή (9,95 Χ 9,95 Χ 5,30 μέτρα), η οποία αρχικώς είχε θεωρηθεί από τον πρώτο ανασκαφέα Δημήτρη Λαζαρίδη ως ταφικό σήμα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το θεμέλιο του βάθρου επάνω στο οποίο βρισκόταν ο Λέων της Αμφίπολης» λέει ο Μιχάλης Λεφαντζής και σημειώνει «ο Λέοντας, έχει ύψος 5,30 μέτρα και συνολικά με το βάθρο 15,84. Είχε δημιουργηθεί με οπτική διάρθρωση, έτσι ώστε να είναι ορατός από απόσταση 100 μέτρων και ύψος 30»
Οι αρχαιολογικές έρευνες της Εφορείας Αρχαιοτήτων του νομού Σερρών επισφράγισαν την επιστημονική μελέτη του Μιχάλη Λεφαντζή με την ανακάλυψη μέρους της ράχης του.
«Εύχομαι αυτή η έρευνα να ολοκληρωθεί. Αισθάνομαι υπερηφάνεια που βρίσκομαι εδώ στην περιοχή τα τελευταία δυο χρόνια, και αισθάνομαι μεγάλη τιμή που εργάζομαι για σας, για την πόλη και την περιοχή» είχε δηλώσει ο κύριος Λεφαντζής σε κοινή συνέντευξη τύπου αρχαιολόγων και φορέων του νομού Σερρών.
Από το 1960 οι Έλληνες αρχαιολόγοι, ανάμεσα τους ο Γιώργος Μπακαλάκης της εφορείας αρχαιοτήτων Καβάλας, πίστευαν ότι ο λέοντας της Αμφίπολης κρύβει κάποιο μυστικό. Η αποκάλυψη του μυστηρίου του θεριού έγινε σαράντα τέσσερα χρόνια μετά.
Η ανάλυση του υλικού από το οποίο κατασκευάστηκε το λιοντάρι μαρτυρεί ότι ο γλύπτης χρησιμοποίησε θασίτικο μάρμαρο παρόμοιο με αυτό του περιβόλου του ταφικού μνημείου, και χρονολογείται στον τέταρτο αιώνα.
Το υποθεμέλιο βάθρο που ανακάλυψε το 1964 στον λόφο Καστά ο αρχαιολόγος Δημήτρης Λαζαρίδης σε συνδυασμό με τα νέα επιστημονικά δεδομένα μαρτυρούν απερίφραστα επίσης ότι το λιοντάρι -κατά την αρχαιότητα -ήταν στην κορυφή του τύμβου υποδηλώνοντας τη μεγαλοπρέπεια του μνημείου.
Ο Λέων της Αμφίπολης εντοπίσθηκε κομματιασμένος το 1912 από ελληνικά στρατεύματα όταν κατά τη διάρκεια του Βαλκανικού πολέμου, τον πέταξαν οι Άγγλοι μέσα στον Στρυμόνα στην προσπάθειά τους να τον μεταφέρουν στη χώρα τους. Τα σχέδιά τους ματαίωσαν οι Βούλγαροι που κατέλαβαν το Παγγαίο.
Τα υπολείμματα του λιονταριού ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια αποστραγγιστικών έργων του ποταμού προκειμένου να γίνουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Το 1937 αρχαιολόγοι με γλύπτη τον Ανδρέα Παναγιωτάκη συνέθεσαν το γλυπτό με 11 κομμάτια που είχαν απομείνει, ενώ όσα έλλειπαν τα συμπλήρωσαν με τσιμέντο και στη συνέχεια τοποθέτησαν το λιοντάρι στη θέση που βρίσκεται.
Από τη σημερινή του μορφή λείπουν ο λαιμός, η γλώσσα, όπως και τα μάτια.
«Γενικά όμως και αν ακόμη το φανταστούμε μερικές δεκάδες εκατοστά ψηλότερο, και πάλι σε σύγκριση με άλλα αρχαία λιοντάρια κατασκευάστηκε κοντόχοντρο» γράφει το 1990 ο καθηγητής αρχαιολογίας του ΑΠΘ Γιώργος Μπακαλάκης στο μελέτημα «ΟΙΝΟΣ ΙΣΜΑΡΙΚΟΣ»
Ωστόσο ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής εξηγεί γιατί το λιοντάρι έχει αυτή την όχι τόσο καλοσχηματισμένη όψη: «Επειδή βρισκόταν στην κορυφή του τύμβου, δηλαδή σε ύψος 35 με 40 μ. και σε απόσταση 100 μ., αν το κάνεις φυσιολογικό δεν φαίνεται κανονικά από μακριά».
Το στήσιμο του λέοντα της Αμφίπολης οραματίσθηκε ο τότε πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Mac Veagh, περιγράφει στο μελέτημά του ο Μπακαλάκης. Tα δικαιώματα της μελέτης δόθηκαν σε έναν Γάλλο και έναν Αμερικανό και ουδέποτε Έλληνας μπόρεσε να κάνει δημοσιεύσεις για τον λέοντα της Αμφίπολης.
Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ ΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΚΛΕΙΔΙ
Ο Μιχάλης Λεφαντζής ανήκει στην ομάδα των νέων συνεργατών της Κατερίνας Περιστέρη. Η επικεφαλής των αρχαιολογικών ανασκαφών ζήτησε τη συνδρομή του, όταν χρειαζόταν κάποιες πιστοποιήσεις στην πορεία των ανασκαφών. Η βοήθειά του, μάλιστα, υπήρξε πολύτιμη, καθώς ήταν ο πρώτος που εκτίμησε πως ο Λέων της Αμφίπολης ήταν συνδεδεμένος με το ταφικό μνημείο στον λόφο Καστά.
Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ και διδάκτορας του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται ως αρχιτέκτων -μελετητής στην Επιτροπή Νότιας Κλιτύος Ακροπόλεως, ενώ είναι μέλος της αποστολής τεχνικών που εκπονεί τη φωτογραμμετρική και αρχιτεκτονική αποτύπωση και τεκμηρίωση του μνημείου του Πανίερου Ναού της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ.
'Έχει ακόμη εργαστεί στη συντήρηση του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου της Οχιάς, στην περιοχή της Μέσα Μάνης, αλλά και στην αποκατάσταση του κτιρίου της Κίνησης Λιμένος στον Ναύσταθμο Σαλαμίνος και στη μελέτη αποκατάστασης του παλιού υπουργείου Ναυτικών - οικίας Σκυλίτση.
Παράλληλα, συμμετείχε σε αρκετά ερευνητικά προγράμματα ελληνικών πανεπιστημίων και δίδαξε σε σεμινάρια, οργανωμένα κυρίως από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πηγή Tromaktiko
«Όλα τα μέλη του περιβόλου είναι της ίδιας τεχνοτροπίας με το λιοντάρι. O τύμβος στον λόφο Καστά φέρει στην κορυφή του μία τετράπλευρη κτιστή κατασκευή (9,95 Χ 9,95 Χ 5,30 μέτρα), η οποία αρχικώς είχε θεωρηθεί από τον πρώτο ανασκαφέα Δημήτρη Λαζαρίδη ως ταφικό σήμα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το θεμέλιο του βάθρου επάνω στο οποίο βρισκόταν ο Λέων της Αμφίπολης» λέει ο Μιχάλης Λεφαντζής και σημειώνει «ο Λέοντας, έχει ύψος 5,30 μέτρα και συνολικά με το βάθρο 15,84. Είχε δημιουργηθεί με οπτική διάρθρωση, έτσι ώστε να είναι ορατός από απόσταση 100 μέτρων και ύψος 30»
Οι αρχαιολογικές έρευνες της Εφορείας Αρχαιοτήτων του νομού Σερρών επισφράγισαν την επιστημονική μελέτη του Μιχάλη Λεφαντζή με την ανακάλυψη μέρους της ράχης του.
«Εύχομαι αυτή η έρευνα να ολοκληρωθεί. Αισθάνομαι υπερηφάνεια που βρίσκομαι εδώ στην περιοχή τα τελευταία δυο χρόνια, και αισθάνομαι μεγάλη τιμή που εργάζομαι για σας, για την πόλη και την περιοχή» είχε δηλώσει ο κύριος Λεφαντζής σε κοινή συνέντευξη τύπου αρχαιολόγων και φορέων του νομού Σερρών.
Από το 1960 οι Έλληνες αρχαιολόγοι, ανάμεσα τους ο Γιώργος Μπακαλάκης της εφορείας αρχαιοτήτων Καβάλας, πίστευαν ότι ο λέοντας της Αμφίπολης κρύβει κάποιο μυστικό. Η αποκάλυψη του μυστηρίου του θεριού έγινε σαράντα τέσσερα χρόνια μετά.
Η ανάλυση του υλικού από το οποίο κατασκευάστηκε το λιοντάρι μαρτυρεί ότι ο γλύπτης χρησιμοποίησε θασίτικο μάρμαρο παρόμοιο με αυτό του περιβόλου του ταφικού μνημείου, και χρονολογείται στον τέταρτο αιώνα.
Το υποθεμέλιο βάθρο που ανακάλυψε το 1964 στον λόφο Καστά ο αρχαιολόγος Δημήτρης Λαζαρίδης σε συνδυασμό με τα νέα επιστημονικά δεδομένα μαρτυρούν απερίφραστα επίσης ότι το λιοντάρι -κατά την αρχαιότητα -ήταν στην κορυφή του τύμβου υποδηλώνοντας τη μεγαλοπρέπεια του μνημείου.
Ο Λέων της Αμφίπολης εντοπίσθηκε κομματιασμένος το 1912 από ελληνικά στρατεύματα όταν κατά τη διάρκεια του Βαλκανικού πολέμου, τον πέταξαν οι Άγγλοι μέσα στον Στρυμόνα στην προσπάθειά τους να τον μεταφέρουν στη χώρα τους. Τα σχέδιά τους ματαίωσαν οι Βούλγαροι που κατέλαβαν το Παγγαίο.
Τα υπολείμματα του λιονταριού ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια αποστραγγιστικών έργων του ποταμού προκειμένου να γίνουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Το 1937 αρχαιολόγοι με γλύπτη τον Ανδρέα Παναγιωτάκη συνέθεσαν το γλυπτό με 11 κομμάτια που είχαν απομείνει, ενώ όσα έλλειπαν τα συμπλήρωσαν με τσιμέντο και στη συνέχεια τοποθέτησαν το λιοντάρι στη θέση που βρίσκεται.
Από τη σημερινή του μορφή λείπουν ο λαιμός, η γλώσσα, όπως και τα μάτια.
«Γενικά όμως και αν ακόμη το φανταστούμε μερικές δεκάδες εκατοστά ψηλότερο, και πάλι σε σύγκριση με άλλα αρχαία λιοντάρια κατασκευάστηκε κοντόχοντρο» γράφει το 1990 ο καθηγητής αρχαιολογίας του ΑΠΘ Γιώργος Μπακαλάκης στο μελέτημα «ΟΙΝΟΣ ΙΣΜΑΡΙΚΟΣ»
Ωστόσο ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής εξηγεί γιατί το λιοντάρι έχει αυτή την όχι τόσο καλοσχηματισμένη όψη: «Επειδή βρισκόταν στην κορυφή του τύμβου, δηλαδή σε ύψος 35 με 40 μ. και σε απόσταση 100 μ., αν το κάνεις φυσιολογικό δεν φαίνεται κανονικά από μακριά».
Το στήσιμο του λέοντα της Αμφίπολης οραματίσθηκε ο τότε πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Mac Veagh, περιγράφει στο μελέτημά του ο Μπακαλάκης. Tα δικαιώματα της μελέτης δόθηκαν σε έναν Γάλλο και έναν Αμερικανό και ουδέποτε Έλληνας μπόρεσε να κάνει δημοσιεύσεις για τον λέοντα της Αμφίπολης.
Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ ΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΚΛΕΙΔΙ
Ο Μιχάλης Λεφαντζής ανήκει στην ομάδα των νέων συνεργατών της Κατερίνας Περιστέρη. Η επικεφαλής των αρχαιολογικών ανασκαφών ζήτησε τη συνδρομή του, όταν χρειαζόταν κάποιες πιστοποιήσεις στην πορεία των ανασκαφών. Η βοήθειά του, μάλιστα, υπήρξε πολύτιμη, καθώς ήταν ο πρώτος που εκτίμησε πως ο Λέων της Αμφίπολης ήταν συνδεδεμένος με το ταφικό μνημείο στον λόφο Καστά.
Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ και διδάκτορας του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται ως αρχιτέκτων -μελετητής στην Επιτροπή Νότιας Κλιτύος Ακροπόλεως, ενώ είναι μέλος της αποστολής τεχνικών που εκπονεί τη φωτογραμμετρική και αρχιτεκτονική αποτύπωση και τεκμηρίωση του μνημείου του Πανίερου Ναού της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ.
'Έχει ακόμη εργαστεί στη συντήρηση του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου της Οχιάς, στην περιοχή της Μέσα Μάνης, αλλά και στην αποκατάσταση του κτιρίου της Κίνησης Λιμένος στον Ναύσταθμο Σαλαμίνος και στη μελέτη αποκατάστασης του παλιού υπουργείου Ναυτικών - οικίας Σκυλίτση.
Παράλληλα, συμμετείχε σε αρκετά ερευνητικά προγράμματα ελληνικών πανεπιστημίων και δίδαξε σε σεμινάρια, οργανωμένα κυρίως από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΟΜΙΔΑ: «Μίζερη» η έκπτωση ΕΝΦΙΑ στα ξενοίκιαστα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
