2014-09-19 07:41:52
Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος
πούμε ότι ένας μάγος, κρυφός αλλά αφοσιωμένος οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, εγκαθιστά εν μια νυκτί με το ραβδάκι του τη λαϊκή κυριαρχία και τη συνεπαγόμενη συνείδηση, ταξική συνείδηση, μην το ξεχάσω και βρω μπελά. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, πέρα από τα εσωτερικά (όπου ο Τσίπρας τα είπε καλύτερα από καλά), θα πρέπει να ασχοληθεί και με την εξωτερική πολιτική, όπου μόνο λίγα και περιληπτικά ελέχθησαν.
Κατά τη γνώμη του Τσίπρα προέχει η απαλλαγή από τη φτώχεια και δυστυχία, τις μνημονιακές αλυσίδες, δεν έχει και άδικο. Τα άλλα δεν είναι της ώρας, νομίζει ο κόσμος. Αν όμως είναι; Αν φανούν ξαφνικά οι βάρβαροι και βάλουν φωτιά στα τόπια; Ούτε η Ουκρανία ούτε η Συρία είναι πολύ μακριά και τα Βαλκάνια παραμένουν εύφλευκτα. Δεν σβήνουμε τους κινδύνους παριστάνοντας ότι δεν υπάρχουν.
Η λαϊκή κυριαρχία δεν λύνει κανένα πρόβλημα, από μόνη της. Η συγκατάθεση του κόσμου είναι υπεραρκετή σε μια κυβέρνηση για την εξωτερική της πολιτική. Οι κυβερνητικές πολιτικές επηρεάζονται μόνο αν υπάρχει γενικευμένη, ρητή και μαχητική αντίδραση στην ασκούμενη εξωτερική πολιτική. Ο Ολαντρέου πχ κάνει ότι του κατέβει με μόνο 13% λαϊκή υποστήριξη αλλά με μηδέν λαϊκή ενεργό αντίδραση.
Τα περί ανεξάρτητης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που δεν θα υποκύπτει δουλικά στις επιταγές των ΗΠΑ ή (και) του Βερολίνου είναι αυτά που θέλουμε που ευχόμαστε-και είναι σωστά για κάθε χώρα. Αν τα επιχειρούσαμε άκαιρα και άκομψα θα υπήρχε αμείλικτη συνολική σύγκρουση και με τις ΗΠΑ και με την ΕΕ. Εκτός αν νομίζουμε ότι πχ αν ψηφίσουμε εναντίον των κυρώσεων στη Ρωσία αυτό δεν θα έχει άμεσες επιπτώσεις και στα Οικονομικά. Δεν θέτω εδώ το ερώτημα τι πρέπει (και μπορεί) να γίνει. Επισημαίνω απλώς ότι δεν πρέπει να παίρνουμε τις γενικές διακηρύξεις ως εφαρμοστέα εξωτερική πολιτική, οι ψευδαισθήσεις βλάπτουν. Η λαϊκή υποστήριξη είναι απαραίτητη ώστε να αντιμετωπιστούν επιθέσεις και υπονομεύσεις. Αλλά για να σε υποστηρίζει ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι υπερασπίζεσαι τη χώρα και τα συμφέροντά της, δηλαδή τα συμφέροντα όλων και του καθενός.
Τρεις παρατηρήσεις:
-Πολλοί νομίζουν ότι ο ανταγωνισμός Δύσης-Ρωσίας, Κίνας κλπ είναι πρωτίστως οικονομικός που μετεξελίσσεται σε γεωπολιτικό, με θερμά επεισόδια. Λάθος. Ανάποδα είναι η αλήθεια. Μάχη Εξουσίας, παγκόσμιας κυριαρχίας είναι το πρόβλημα. Με όπλο και την Οικονομία. Άμα έχεις την (πολιτική) Εξουσία παίρνεις και τα λεφτά- των άλλων.
- Έχουν ανάψει ταυτόχρονα δυο φωτιές, στην Ουκρανία και στον Αραβικό χώρο. Οι ΗΠΑ ετοιμάζονται, πάλι, να βομβαρδίσουν τη Συρία και η Ρωσία ετοιμάζεται, πάλι, να αντιδράσει. Η Ελλάδα, Βαλκάνια, είναι στη μέση. Για πόσο καιρό ακόμα θα τα αφήνουν απείραχτα; Η κινδυνολογία είναι μια εκδοχή αλλά θα ήταν αστόχαστο να απορρίψουμε αυτές τις έρπουσες κουβέντες ακριβώς επειδή οι συγκρούσεις γύρω μας είναι γεγονός. Με την επί πλέον παρατήρηση ότι οι τοπικοί πόλεμοι πολλαπλασιάζονται και επεκτείνονται, μια νέα μορφή ενός Παγκόσμιου Πολέμου. Η επίγνωση του κινδύνου είναι η μισή Άμυνα.
Οι Τζιχαντιστές, με τους συνεχείς αποκεφαλισμούς, είναι σαν να προσκαλούν τις ΗΠΑ και όλους τους πρόθυμους γνωστούς ανθρωπιστές –όπως οι Άγγλοι αλλά και οι Σαουδάραβες- να επέμβουν (και πάλι) στην περιοχή. Απορία: πως γίνεται να κρατάει ο άλλος το μαχαίρι να σε σφάξει και συ να απαγγέλεις ψύχραιμα ένα κατεβατό εναντίον της κακιάς Αμερικής; Στέκει;
- Η χώρα μας έχει συγκεκριμένα προβλήματα με γείτονες. Ο ενεργειακός και ορυκτός πλούτος της χώρας είναι σοβαρή αιτία των ξένων διεκδικήσεων. Το διαρκές πρόβλημα είναι ότι το οποιοδήποτε ξεπούλημα δεν διασφαλίζει τους δανειστές και διεθνείς άρπαγες. Επειδή αν ανατραπούν όσοι ξεπουλάνε κινδυνεύουν τα προνόμια των αρπακτικών. Ενώ αν ο επίμαχος χώρος (πχ πηγές ορυκτού ή ενεργειακού πλούτου) έχει «αφαιρεθεί» από την Ελλάδα είναι δύσκολο έως αδύνατον να ανακτηθούν οι χαμένες πατρίδες. Υπάρχει συναίσθηση αυτής της διάστασης; Οι διάφορες δηλώσεις δεν πείθουν ότι μετ’ επιγνώσεως ομιλούν οι «αρμόδιοι». Συχνά δίνουν την εντύπωση αθώας κορασίδος, πλην διαθέσιμης, εξ αγνοίας και αθωότητος, δια πάσαν εκμετάλλευσιν.
ΥΓ. Οι Κινέζοι συζητούν στην Αθήνα περί «σπανίων γαιών» που διαθέτει η χώρα μας-είναι ορυκτά απαραίτητα στην υψηλή/διαστημική τεχνολογία, η Κίνα, Ινδία διαθέτουν σπάνιες γαίες αλλά και η Ελλάδα σε σημαντικές ποσότητες. Η κυβέρνηση υποβαθμίζει την τρέχουσα εμπορική αξία τους, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ή «αγνοεί» ή σχεδόν μηδενίζει την αξία τους. Αρμόδιοι επιστήμονες ωστόσο υποστηρίζουν, με βάση μελέτες, ότι η αξία των σπάνιων γαιών ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια. Ερώτηση: γιατί διαλύθηκε το ΙΓΜΕ, ο μόνος (κρατικός) οργανισμός αρμόδιος και ειδικός στο θέμα; Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση θα αναζητήσει, ασφαλώς, όλα τα στοιχεία και θα συζητήσει με τους ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με το θέμα.
InfoGnomon
πούμε ότι ένας μάγος, κρυφός αλλά αφοσιωμένος οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, εγκαθιστά εν μια νυκτί με το ραβδάκι του τη λαϊκή κυριαρχία και τη συνεπαγόμενη συνείδηση, ταξική συνείδηση, μην το ξεχάσω και βρω μπελά. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, πέρα από τα εσωτερικά (όπου ο Τσίπρας τα είπε καλύτερα από καλά), θα πρέπει να ασχοληθεί και με την εξωτερική πολιτική, όπου μόνο λίγα και περιληπτικά ελέχθησαν.
Κατά τη γνώμη του Τσίπρα προέχει η απαλλαγή από τη φτώχεια και δυστυχία, τις μνημονιακές αλυσίδες, δεν έχει και άδικο. Τα άλλα δεν είναι της ώρας, νομίζει ο κόσμος. Αν όμως είναι; Αν φανούν ξαφνικά οι βάρβαροι και βάλουν φωτιά στα τόπια; Ούτε η Ουκρανία ούτε η Συρία είναι πολύ μακριά και τα Βαλκάνια παραμένουν εύφλευκτα. Δεν σβήνουμε τους κινδύνους παριστάνοντας ότι δεν υπάρχουν.
Η λαϊκή κυριαρχία δεν λύνει κανένα πρόβλημα, από μόνη της. Η συγκατάθεση του κόσμου είναι υπεραρκετή σε μια κυβέρνηση για την εξωτερική της πολιτική. Οι κυβερνητικές πολιτικές επηρεάζονται μόνο αν υπάρχει γενικευμένη, ρητή και μαχητική αντίδραση στην ασκούμενη εξωτερική πολιτική. Ο Ολαντρέου πχ κάνει ότι του κατέβει με μόνο 13% λαϊκή υποστήριξη αλλά με μηδέν λαϊκή ενεργό αντίδραση.
Τα περί ανεξάρτητης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που δεν θα υποκύπτει δουλικά στις επιταγές των ΗΠΑ ή (και) του Βερολίνου είναι αυτά που θέλουμε που ευχόμαστε-και είναι σωστά για κάθε χώρα. Αν τα επιχειρούσαμε άκαιρα και άκομψα θα υπήρχε αμείλικτη συνολική σύγκρουση και με τις ΗΠΑ και με την ΕΕ. Εκτός αν νομίζουμε ότι πχ αν ψηφίσουμε εναντίον των κυρώσεων στη Ρωσία αυτό δεν θα έχει άμεσες επιπτώσεις και στα Οικονομικά. Δεν θέτω εδώ το ερώτημα τι πρέπει (και μπορεί) να γίνει. Επισημαίνω απλώς ότι δεν πρέπει να παίρνουμε τις γενικές διακηρύξεις ως εφαρμοστέα εξωτερική πολιτική, οι ψευδαισθήσεις βλάπτουν. Η λαϊκή υποστήριξη είναι απαραίτητη ώστε να αντιμετωπιστούν επιθέσεις και υπονομεύσεις. Αλλά για να σε υποστηρίζει ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι υπερασπίζεσαι τη χώρα και τα συμφέροντά της, δηλαδή τα συμφέροντα όλων και του καθενός.
Τρεις παρατηρήσεις:
-Πολλοί νομίζουν ότι ο ανταγωνισμός Δύσης-Ρωσίας, Κίνας κλπ είναι πρωτίστως οικονομικός που μετεξελίσσεται σε γεωπολιτικό, με θερμά επεισόδια. Λάθος. Ανάποδα είναι η αλήθεια. Μάχη Εξουσίας, παγκόσμιας κυριαρχίας είναι το πρόβλημα. Με όπλο και την Οικονομία. Άμα έχεις την (πολιτική) Εξουσία παίρνεις και τα λεφτά- των άλλων.
- Έχουν ανάψει ταυτόχρονα δυο φωτιές, στην Ουκρανία και στον Αραβικό χώρο. Οι ΗΠΑ ετοιμάζονται, πάλι, να βομβαρδίσουν τη Συρία και η Ρωσία ετοιμάζεται, πάλι, να αντιδράσει. Η Ελλάδα, Βαλκάνια, είναι στη μέση. Για πόσο καιρό ακόμα θα τα αφήνουν απείραχτα; Η κινδυνολογία είναι μια εκδοχή αλλά θα ήταν αστόχαστο να απορρίψουμε αυτές τις έρπουσες κουβέντες ακριβώς επειδή οι συγκρούσεις γύρω μας είναι γεγονός. Με την επί πλέον παρατήρηση ότι οι τοπικοί πόλεμοι πολλαπλασιάζονται και επεκτείνονται, μια νέα μορφή ενός Παγκόσμιου Πολέμου. Η επίγνωση του κινδύνου είναι η μισή Άμυνα.
Οι Τζιχαντιστές, με τους συνεχείς αποκεφαλισμούς, είναι σαν να προσκαλούν τις ΗΠΑ και όλους τους πρόθυμους γνωστούς ανθρωπιστές –όπως οι Άγγλοι αλλά και οι Σαουδάραβες- να επέμβουν (και πάλι) στην περιοχή. Απορία: πως γίνεται να κρατάει ο άλλος το μαχαίρι να σε σφάξει και συ να απαγγέλεις ψύχραιμα ένα κατεβατό εναντίον της κακιάς Αμερικής; Στέκει;
- Η χώρα μας έχει συγκεκριμένα προβλήματα με γείτονες. Ο ενεργειακός και ορυκτός πλούτος της χώρας είναι σοβαρή αιτία των ξένων διεκδικήσεων. Το διαρκές πρόβλημα είναι ότι το οποιοδήποτε ξεπούλημα δεν διασφαλίζει τους δανειστές και διεθνείς άρπαγες. Επειδή αν ανατραπούν όσοι ξεπουλάνε κινδυνεύουν τα προνόμια των αρπακτικών. Ενώ αν ο επίμαχος χώρος (πχ πηγές ορυκτού ή ενεργειακού πλούτου) έχει «αφαιρεθεί» από την Ελλάδα είναι δύσκολο έως αδύνατον να ανακτηθούν οι χαμένες πατρίδες. Υπάρχει συναίσθηση αυτής της διάστασης; Οι διάφορες δηλώσεις δεν πείθουν ότι μετ’ επιγνώσεως ομιλούν οι «αρμόδιοι». Συχνά δίνουν την εντύπωση αθώας κορασίδος, πλην διαθέσιμης, εξ αγνοίας και αθωότητος, δια πάσαν εκμετάλλευσιν.
ΥΓ. Οι Κινέζοι συζητούν στην Αθήνα περί «σπανίων γαιών» που διαθέτει η χώρα μας-είναι ορυκτά απαραίτητα στην υψηλή/διαστημική τεχνολογία, η Κίνα, Ινδία διαθέτουν σπάνιες γαίες αλλά και η Ελλάδα σε σημαντικές ποσότητες. Η κυβέρνηση υποβαθμίζει την τρέχουσα εμπορική αξία τους, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ή «αγνοεί» ή σχεδόν μηδενίζει την αξία τους. Αρμόδιοι επιστήμονες ωστόσο υποστηρίζουν, με βάση μελέτες, ότι η αξία των σπάνιων γαιών ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια. Ερώτηση: γιατί διαλύθηκε το ΙΓΜΕ, ο μόνος (κρατικός) οργανισμός αρμόδιος και ειδικός στο θέμα; Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση θα αναζητήσει, ασφαλώς, όλα τα στοιχεία και θα συζητήσει με τους ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με το θέμα.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
