ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Πρωταθλητής στο «Γύρο της Κορφής», πρωταθλητής και στο στίβο της ζωής

Και φεύγοντας πλήρης ημερών πριν λίγο καιρό ο Γιάννης Αδάμ Παραδεισανός στον Άη Γιάννη Αμαρίου, ο αποκαλούμενος, λόγω επαγγέλματος και «Σωφέρης», «πατριάρχης» του... μεγάλου σογιού ανέλαβε… αυτοδίκαια ο γερόλυκος και πολυβασανισμένος Αντώνης, ένας καθαρόαιμος Κρητικός της Αμπαδιάς, με το χαμόγελο, την ευγένεια και την καλοσύνη να ξεχειλίζει από την καρδιά του Τι κι αν ξεπέρασε, όμως, τα ενενήντα χρόνια μαχητής στη βιοπάλη, σε χρόνια αδυσώπητα, τι κι αν τον… γνώρισαν όσο και οι άλλοι της γενναίας γενιάς του τα χώματα της αμαριώτικης γης για να θρέψει από τα σπλάχνα της τους τρείς βλαστούς του σπιτιού του! Η τυραννία του έκανε τα χέρια ατσάλι, και η ψυχή του ακόμα και σήμερα είναι ενεργή και… επαναστατεί. Κάθε χρόνο, λοιπόν, το καλοκαίρι… αναμειγνύεται με όλες τις ηλικίες του χωριού και με πνευμόνια… νέου, ας είναι 91 χρόνων, μπαίνει στην αφετηρία με άλλους σαράντα και κάνει τον «Γύρο της Κορφής» του Άη Γιάννη και φτάνει στον τερματισμό. Είναι ένας πρωταθλητής!

ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ

Mια εικόνα από την πιάτσα του Άη Γιάννη στην Αμπαδιά

Ο γηραιότερος λαϊκός αθλητής του μικρού μαραθωνίου της «Κορφής», ο Αντώνης Παραδεισανός είναι στην ουσία ο νικητής του αγώνα, απόστασης 2,5 χιλιομέτρων. Φέτος τον ακολούθησε στον αγώνα ο γιός του εκπαιδευτικός, διευθυντής σε δημοτικό σχολείο του Ηρακλείου, Κώστας, και προηγούμενες χρονιές… συναγωνίζονταν μαζί του και τα εγγόνια. Και αν τον νίκησαν τα παιδιά στον «ανώμαλο δρόμο» του στίβου, όπως ακούγεται στην αθλητική ορολογία, δεν τον νίκησαν στη θέληση και στην αποφασιστικότητα. Από τότε που μπήκε στη γραμμή εκκίνησης ήταν βέβαιο ότι θα ήταν και ο νικητής…

Τα χρόνια πέρασαν μα όσο σκληρά κι αν ήταν τα νοσταλγεί! Τα μάτια του όταν μιλάει για τους καιρούς της φτώχιας βγάζουν… νερό όμως το κρατά και δεν το αφήνει να κυλήσει στα μάγουλα. «Θέλεις να σου πω μια μαντινάδα;» με ρωτά κι εγώ… υποπτεύομαι!

΄Αχι και πού ‘ναι τα ‘20

και πού ‘ναι τα 30,

που την επάτουνε τη γη

και τσι ‘λεγα νταγιάντα

Η ζωή του κάθε χρόνο μοιράζεται τον χειμώνα στο Ηράκλειο, δίπλα στα παιδιά του, και το καλοκαίρι στη δροσιά του Άη Γιάννη με τους χωριανούς. Από τότε που «έφυγε» η αφοσιωμένη στον ίδιο, στα παιδιά και στα εγγόνια, σύζυγός του Αρετή, ένιωσε το μεγάλο κενό. Το μαύρο δεν έφυγε από πάνω του, και γυρίζει πίσω πολλές φορές. Όταν μιλάει για τους ανθρώπους που έφερε στη ζωή, το γιο και τις κόρες, και για τα εγγόνια του αστράφτει από χαρά: «Τα παιδιά και τα εγγόνια», λέει με συγκίνηση, «με αγαπούν και τα αγαπώ και το δρόμο που πήραν τα παιδιά μου ακολουθούν και τα εγγόνια. Αυτός είναι κανόνας…»

Τα εγγόνια Εμμανουέλλα και Αντώνης Παραδεισανός παρακολουθούν στο σπίτι του παππού τη γιαγιά Αρετή να αλέθει στάρι στο χειρόμυλο. Πίσω ο παρακολουθεί με ικανοποίηση ο παππούς τη… διδασκαλία

ΝΤΑΓΙΑΝΤΙΖΕ ΝΤΑΓΙΑΝΤΑ…

Ανακάτεψε το χώμα της γης και πήρε ψωμί, ζυμωμένο με ιδρώτα! Όταν τον ρωτάς για τα πιο δύσκολα χρόνια του στον Άη Γιάννη, η απάντηση έρχεται χωρίς δεύτερη σκέψη:«Ήταν της κατοχής στα αυστηρά σύρματα στο Τυμπάκι. Εκεί να δεις ψείρες και κακό! Φεύγαμε κρυφά από τις αγγαρείες και ερχότανε οι Γερμανοί πάλι στο χωριό και μας ξαναπαίρνανε. Πώς γλιτώσαμε!»

Η ζωή του άρχισε να… γλυκαίνει με την απελευθέρωση, που χωρίς το βάρος της γερμανικής υποδούλωσης, έπεσε με τα… μούτρα στο στίβο της βιοπάλης για να ζήσει το σπίτι του: «Όταν μεγάλωσαν τα παιδιά και τα εγγόνια ένιωσα απελευθερωμένος και ήλθαν τα ευχάριστα…». Και σήμερα; Ο ίδιος «κοσκινίζει» την ερώτηση στο μυαλό του και δεν βλέπει «όμορφα τα πράγματα». Διαπιστώνει, λοιπόν, ότι «τα πράγματα άλλαξαν και η ζωή δεν είναι ευχάριστη για όλο τον κόσμο». Γι αυτό και «πάμε προς το χειρότερο και όχι προς το καλύτερο και ο ένας προσπαθεί να «φάει» τον άλλο…»

Πώς θα έκλεινε τη ολιγόωρη συζήτηση με το MadeinCreta; Μα φυσικά με ένα δεύτερο κρητικό τετράστιχο που στέλνει ουσιώδη μηνύματα στον πληθυσμό που υποφέρει:

Νταγιάντιζε πουλάκι μου

νταγιάντιζε, νταγιάντα,

ως νταγιαντούνε τα πουλιά

του μπαρουτιού τη μπάλα
Πηγή
Tromaktiko