2014-09-21 21:19:11
Σάββας Καλεντερίδης
Στο άρθρο μας της Παρασκευής κάναμε μια μακροσκοπική αναφορά στο εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα της συρρίκνωσης του μείζονος Ελληνισμού, μια κατάσταση που έκλεισε τον κύκλο της, απειλώντας πλέον το ίδιο το ελληνικό κράτος αλλά και την επιβίωση του Ελληνισμού.
Σε γεωπολιτικό επίπεδο η κρίση στην Ουκρανία που, όπως έχουμε αναφέρει και πάλι σε αυτήν εδώ τη στήλη, συνδέεται με την κρίση σε Ιράκ και Συρία δοκιμάζει τις αντοχές του συστήματος ισορροπιών και παγκόσμιας ασφάλειας, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Αυτή η ρευστή κατάσταση -την κατάληξη της οποίας είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς μια που στον ορίζοντα αχνοφαίνεται ένας άλλος πολυπολικός κόσμος- σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία και στην τεχνολογία, που δημιουργεί πλέον έναν νέου τύπου παγκόσμιο πολίτη, φαίνεται ότι τείνει να επηρεάσει τη δομή και τη φύση των λεγόμενων εθνικών κρατών αλλά και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Το δημοψήφισμα στη Σκοτία, το δημοψήφισμα που πρόκειται να διεξαχθεί στην Καταλονία, ψίθυροι για δημοψήφισμα στη Βαυαρία, προσπάθειες για ανακήρυξη της Δημοκρατίας της Ιλυρίδας στα Σκόπια, κοινή διπλωματική εκπροσώπηση Αλβανίας - Κοσόβου σε ξένες χώρες, η δήλωση του πρωθυπουργού της Ρουμανίας για ενδεχόμενη ενσωμάτωση της Μολδαβίας στη ρουμανική επικράτεια, η διχοτόμηση της Λιβύης, η τριχοτόμηση του Ιράκ και της Συρίας, η δρομολόγηση της δημιουργίας του Μεγάλου Κουρδιστάν, η προσάρτηση της Κριμαίας και η αυτονόμηση περιοχών της Ανατολικής Ουκρανίας είναι μερικά από τα θέματα που πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά τους Ελληνες πολίτες και το πολιτικό μας σύστημα.
Με το Κυπριακό να βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και στο κέντρο μιας περιοχής που μαστίζεται από συγκρούσεις και αστάθεια και με την Τουρκία να έχει εγγράψει υποθήκες στο Αιγαίο και στη Θράκη, αφού πρώτα φρόντισε να αφαιρέσει τη δυνατότητα άμυνας της χώρας μας, εξαλείφοντας τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, συνεχίζοντας την πολιτική της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας που εφάρμοσε στους Ελληνες της Αν. Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας, με έναν ελληνικό λαό σε δημογραφική παρακμή -ο οποίος μάλιστα έχει ξεπεράσει τα όρια της οικονομικής καταστροφής-, με ένα ελληνικό κράτος διαλυμένο από τον καταραμένο κομματισμό-παραγοντισμό, με ένα πολιτικό σύστημα που το μόνο που το απασχολεί είναι η διαιώνιση των «τζακιών» και η διαχείριση της εξουσίας, δεν θα μπορούσε κανείς να μας κατηγορήσει για κινδυνολόγους, αν κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για τη δύσμοιρη πατρίδα μας.
Αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να διαχειριστεί αυτήν την εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, που θα επηρεάσει την επιβίωση του έθνους, η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί την υπόθεση του ΕΝΦΙΑ, που εκτός από εκατομμύρια νοικοκυριά γκρεμίζει ένα ολόκληρο μοντέλο ανάπτυξης, χωρίς όμως να χτίζει ένα άλλο. Αν δε αναλογιστεί κανείς ότι ο υπεύθυνος αυτού του εκτρώματος ήταν αυτός που κρατούσε στα χέρια του το τιμόνι της ελληνικής οικονομίας και τώρα, αντί να τιμωρηθεί, κρατά το τιμόνι της Τραπέζης της Ελλάδος, αντιλαμβάνεται αν και με ποιον τρόπο μπορεί να σωθεί αυτή η πατρίδα.
Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο τραγική, αν σκεφτεί κανείς ότι η εναλλακτική λύση, η αξιωματική αντιπολίτευση που είναι εκ των πραγμάτων η εθνική εφεδρεία, αντί να αντιληφθεί και αυτή την κρισιμότητα της κατάστασης και να επεξεργαστεί πολιτικές εξόδου από την κρίση και αντιμετώπισης των ορατών κινδύνων που είναι προ των θυρών για Κύπρο και Ελλάδα, κάνει ακριβώς τα ίδια λάθη με την αξιωματική αντιπολίτευση του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος, από τη μια πλευρά, έπαιξε και κουρέλιασε τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας για να προκαλέσει εκλογές και, από την άλλη, έταξε λαγούς με πετραχήλια με το «λεφτά υπάρχουν» τη στιγμή που γνώριζε ότι η Ελλάδα είναι ήδη στον γκρεμό.
Και αναρωτιέται κανείς, όταν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ανταγωνίζονται η μία την άλλη σε αναποτελεσματικότητα, ανευθυνότητα και λαϊκισμό, όταν των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν, σε ποιον θα πρέπει να βασιστεί και τι θα πρέπει να περιμένει ο Ελληνας πολίτης;
Σάββας Καλεντερίδης
δημοκρατία της Κυριακής
InfoGnomon
Στο άρθρο μας της Παρασκευής κάναμε μια μακροσκοπική αναφορά στο εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα της συρρίκνωσης του μείζονος Ελληνισμού, μια κατάσταση που έκλεισε τον κύκλο της, απειλώντας πλέον το ίδιο το ελληνικό κράτος αλλά και την επιβίωση του Ελληνισμού.
Σε γεωπολιτικό επίπεδο η κρίση στην Ουκρανία που, όπως έχουμε αναφέρει και πάλι σε αυτήν εδώ τη στήλη, συνδέεται με την κρίση σε Ιράκ και Συρία δοκιμάζει τις αντοχές του συστήματος ισορροπιών και παγκόσμιας ασφάλειας, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Αυτή η ρευστή κατάσταση -την κατάληξη της οποίας είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς μια που στον ορίζοντα αχνοφαίνεται ένας άλλος πολυπολικός κόσμος- σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία και στην τεχνολογία, που δημιουργεί πλέον έναν νέου τύπου παγκόσμιο πολίτη, φαίνεται ότι τείνει να επηρεάσει τη δομή και τη φύση των λεγόμενων εθνικών κρατών αλλά και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Το δημοψήφισμα στη Σκοτία, το δημοψήφισμα που πρόκειται να διεξαχθεί στην Καταλονία, ψίθυροι για δημοψήφισμα στη Βαυαρία, προσπάθειες για ανακήρυξη της Δημοκρατίας της Ιλυρίδας στα Σκόπια, κοινή διπλωματική εκπροσώπηση Αλβανίας - Κοσόβου σε ξένες χώρες, η δήλωση του πρωθυπουργού της Ρουμανίας για ενδεχόμενη ενσωμάτωση της Μολδαβίας στη ρουμανική επικράτεια, η διχοτόμηση της Λιβύης, η τριχοτόμηση του Ιράκ και της Συρίας, η δρομολόγηση της δημιουργίας του Μεγάλου Κουρδιστάν, η προσάρτηση της Κριμαίας και η αυτονόμηση περιοχών της Ανατολικής Ουκρανίας είναι μερικά από τα θέματα που πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά τους Ελληνες πολίτες και το πολιτικό μας σύστημα.
Με το Κυπριακό να βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και στο κέντρο μιας περιοχής που μαστίζεται από συγκρούσεις και αστάθεια και με την Τουρκία να έχει εγγράψει υποθήκες στο Αιγαίο και στη Θράκη, αφού πρώτα φρόντισε να αφαιρέσει τη δυνατότητα άμυνας της χώρας μας, εξαλείφοντας τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, συνεχίζοντας την πολιτική της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας που εφάρμοσε στους Ελληνες της Αν. Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας, με έναν ελληνικό λαό σε δημογραφική παρακμή -ο οποίος μάλιστα έχει ξεπεράσει τα όρια της οικονομικής καταστροφής-, με ένα ελληνικό κράτος διαλυμένο από τον καταραμένο κομματισμό-παραγοντισμό, με ένα πολιτικό σύστημα που το μόνο που το απασχολεί είναι η διαιώνιση των «τζακιών» και η διαχείριση της εξουσίας, δεν θα μπορούσε κανείς να μας κατηγορήσει για κινδυνολόγους, αν κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για τη δύσμοιρη πατρίδα μας.
Αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να διαχειριστεί αυτήν την εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, που θα επηρεάσει την επιβίωση του έθνους, η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί την υπόθεση του ΕΝΦΙΑ, που εκτός από εκατομμύρια νοικοκυριά γκρεμίζει ένα ολόκληρο μοντέλο ανάπτυξης, χωρίς όμως να χτίζει ένα άλλο. Αν δε αναλογιστεί κανείς ότι ο υπεύθυνος αυτού του εκτρώματος ήταν αυτός που κρατούσε στα χέρια του το τιμόνι της ελληνικής οικονομίας και τώρα, αντί να τιμωρηθεί, κρατά το τιμόνι της Τραπέζης της Ελλάδος, αντιλαμβάνεται αν και με ποιον τρόπο μπορεί να σωθεί αυτή η πατρίδα.
Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο τραγική, αν σκεφτεί κανείς ότι η εναλλακτική λύση, η αξιωματική αντιπολίτευση που είναι εκ των πραγμάτων η εθνική εφεδρεία, αντί να αντιληφθεί και αυτή την κρισιμότητα της κατάστασης και να επεξεργαστεί πολιτικές εξόδου από την κρίση και αντιμετώπισης των ορατών κινδύνων που είναι προ των θυρών για Κύπρο και Ελλάδα, κάνει ακριβώς τα ίδια λάθη με την αξιωματική αντιπολίτευση του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος, από τη μια πλευρά, έπαιξε και κουρέλιασε τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας για να προκαλέσει εκλογές και, από την άλλη, έταξε λαγούς με πετραχήλια με το «λεφτά υπάρχουν» τη στιγμή που γνώριζε ότι η Ελλάδα είναι ήδη στον γκρεμό.
Και αναρωτιέται κανείς, όταν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ανταγωνίζονται η μία την άλλη σε αναποτελεσματικότητα, ανευθυνότητα και λαϊκισμό, όταν των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν, σε ποιον θα πρέπει να βασιστεί και τι θα πρέπει να περιμένει ο Ελληνας πολίτης;
Σάββας Καλεντερίδης
δημοκρατία της Κυριακής
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το πρώτο υποβρύχιο σπίτι είναι γεγονός!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
