2014-09-23 08:00:50
Γράφει ο Νίκος ΜελέτηςΠοιος θα φαντάζοταν ότι ύστερα από τέσσερα χρόνια Μνημόνιο και με τη συσσωρευμένη οργή που υπάρχει για το πελατειακό σύστημα που μας οδήγησε έως εδώ, η νέα μεγάλη μάχη χαρακωμάτων θα δίνονταν ακριβώς για τη διατήρησή του. Είναι τουλάχιστον απογοητευτική η είδηση ότι κάποιοι από τους νέους δημάρχους και πολύ περισσότερο η νέα περιφερειάρχης Ρ. Δούρου σήκωσαν τη σημαία εναντίον της αποστολής των πιστοποιητικών ώστε να γίνει η αξιολόγηση των δημοτικών υπαλλήλων. Μια διαδικασία που έχει προβλήματα αλλά θα δώσει την ευκαιρία για τη στοιχειώδη αξιολόγησή τους, αλλά και για τον έλεγχο της εγκυρότητας των πιστοποιητικών βάσει των οποίων διορίστηκαν και ανελίχθησαν οι υπάλληλοι των δήμων.
Ας αναρωτηθούν αυτοί που επαναστατούν σήμερα αν μπορούν να κοιτάξουν κατάματα τους χιλιάδες ανέργους ή τους σκληρά εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που αξιολογούνται κάθε λεπτό καθημερινά, σε καθεστώς ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Ας κοιτάξουν κατάματα τα δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά που και πραγματικά πτυχία έχουν αλλά και ουσιαστικά προσόντα για να προσφέρουν σε μια ουσιαστική αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ας απαντήσουν τελικά εάν η στάση τους είναι προοδευτική, εάν οδηγεί στην ανατροπή ή στην αναπαραγωγή του μοντέλου που μας οδήγησε εδώ.
Ολα αυτά συμβαίνουν δυστυχώς σε μια χώρα που ύστερα από τέσσερα χρόνια Μνημόνιο, ακόμη αναζητούνται στο Δημόσιο οι επίορκοι, οι κοπανατζήδες και οι αργόμισθοι. Σε μια χώρα που η αυτονόητη, για κάθε προηγμένη κοινωνία, πρόσληψη των υπαλλήλων βάσει αυθεντικών πιστοποιητικών και η συνεχής αξιολόγηση του δάσκαλου, του καθηγητή, του γιατρού, του εφοριακού, του οδηγού απορριμματοφόρου, αποτελεί ταμπού και θέμα σύγκρουσης. Υπό αυτούς τους όρους διαμορφώνεται τώρα και η νέα σύγκρουση με τους συγκεκριμένους δημάρχους και περιφερειάρχες.
Αυτούς που δεν έχουν πια τη δυνατότητα να στρατολογούν ψηφοφόρους, διορίζοντας. Κι έτσι καταφεύγουν στην άλλη μέθοδο. Πουλώντας «προστασία» στους υπαλλήλους που κάποιοι προηγούμενοι διόρισαν. Το ιδεολογικό-αντιμνημονιακό περιτύλιγμα δεν μπορεί να καλύψει ότι είναι μια μάχη για τη διάσωση της πιο αρρωστημένης πλευράς του πελατειακού κράτους. Είναι η μάχη ώστε τα διαχρονικά και διακομματικά διαφθορεία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να διασώσουν την εκλογική πελατεία τους.
Έθνος
InfoGnomon
Ας αναρωτηθούν αυτοί που επαναστατούν σήμερα αν μπορούν να κοιτάξουν κατάματα τους χιλιάδες ανέργους ή τους σκληρά εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που αξιολογούνται κάθε λεπτό καθημερινά, σε καθεστώς ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Ας κοιτάξουν κατάματα τα δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά που και πραγματικά πτυχία έχουν αλλά και ουσιαστικά προσόντα για να προσφέρουν σε μια ουσιαστική αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ας απαντήσουν τελικά εάν η στάση τους είναι προοδευτική, εάν οδηγεί στην ανατροπή ή στην αναπαραγωγή του μοντέλου που μας οδήγησε εδώ.
Ολα αυτά συμβαίνουν δυστυχώς σε μια χώρα που ύστερα από τέσσερα χρόνια Μνημόνιο, ακόμη αναζητούνται στο Δημόσιο οι επίορκοι, οι κοπανατζήδες και οι αργόμισθοι. Σε μια χώρα που η αυτονόητη, για κάθε προηγμένη κοινωνία, πρόσληψη των υπαλλήλων βάσει αυθεντικών πιστοποιητικών και η συνεχής αξιολόγηση του δάσκαλου, του καθηγητή, του γιατρού, του εφοριακού, του οδηγού απορριμματοφόρου, αποτελεί ταμπού και θέμα σύγκρουσης. Υπό αυτούς τους όρους διαμορφώνεται τώρα και η νέα σύγκρουση με τους συγκεκριμένους δημάρχους και περιφερειάρχες.
Αυτούς που δεν έχουν πια τη δυνατότητα να στρατολογούν ψηφοφόρους, διορίζοντας. Κι έτσι καταφεύγουν στην άλλη μέθοδο. Πουλώντας «προστασία» στους υπαλλήλους που κάποιοι προηγούμενοι διόρισαν. Το ιδεολογικό-αντιμνημονιακό περιτύλιγμα δεν μπορεί να καλύψει ότι είναι μια μάχη για τη διάσωση της πιο αρρωστημένης πλευράς του πελατειακού κράτους. Είναι η μάχη ώστε τα διαχρονικά και διακομματικά διαφθορεία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να διασώσουν την εκλογική πελατεία τους.
Έθνος
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
