2014-09-26 15:53:33
Ορισμός αρσενικού. Ξεκάθαρος, με σταθερό λόγο, έτοιμος και φέτος να στήσει “Ποντικοπαγίδα”...Το έργο που γνώρισε επιτυχία στην Αθήνα, στο θέατρο ΒΕΑΚΗ, και πριν τη συνεχίσει για δεύτερη χρονιά εκεί, έρχεται για λίγες παραστάσεις Θεσσαλονίκη. Ευκαιρία να συνομιλήσουμε με το Γιάννη Αϊβάζη στο Outnow και να δούμε αν θα καταφέρουμε να τον πιάσουμε σε ….”Ποντικοπαγίδα” ή έστω να τα κάνουμε…”Άνω Κάτω”. Πληροφορίες για ότι αναφέρουμε, ακολουθούν 62 χρόνια παίζεται “H ποντικοπαγίδα”, και μάλιστα είχε να παιχτεί στην Ελλάδα, 15 χρόνια, με τελευταία φορά και πάλι από τον Μανούσο Μανουσάκη στη σκηνοθεσία. Φέτος το παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Βεάκη και λίγο πριν, από την άλλη Παρασκευή, τη πρώτη του Οκτώβρη, θα είστε στο Ράδιο Σίτυ στη Θεσσαλονίκη με αυτό το έργο για λίγες παραστάσεις.Τι το κάνει τόση μεγάλη επιτυχία αυτό το θεατρικό έργο;
Το έργο κάνει μεγάλη επιτυχία το γεγονός ότι μία συγγραφέας αυτού του βεληνεκούς, όπως η Αγκάθα Κρίστι, δε σε αφήνει δευτερόλεπτο με τη γραφή της
. Σε κάνει να σκεφτείς. Δε πλήττεις ούτε μία στιγμή. Δεν βαριέσαι ούτε ένα λεπτό. Είναι οχτώ χαρακτήρες το συγκεκριμένο έργο, που έχουν οχτώ διαφορετικά πράγματα να κρύψουν, καθένας προσωπικά, και παλεύουν με τον εαυτό τους. Συνάμα, έχοντας γίνει ένας φόνος, όλοι συνδέονται με αυτόν. Αυτό είναι, θαρρώ, το στοιχείο της Αγκάθα Κρίστι, το οποίο κάνει την επιτυχία της τόσο μεγάλη.
Και σασπένς μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Δεν είναι μόνο το δράμα και η μυθοπλασία της ιστορίας. Έχει έντονο το κωμικό στοιχείο-την ατάκα. Έχει πολλά πράγματα και αυτά συνθέτουν σίγουρα ένα μεγάλο έργο. Από την άλλη, ο Μανούσος Μανουσάκης! Ο οποίος είναι ο μετρ του αστυνομικού έργου. Δεν το έχει “πειράξει” πολύ το έργο, αλλά έχει δώσει τη δικιά του νότα σ΄αυτό.
Τί εκτιμήσατε στο Μανούσο Μανουσάκη σαν σκηνοθέτη στο θέατρο; Αν γυρίσουμε στις πρόβες, πέρσι το φθινόπωρο;
Με τον Μανούσο έχω συνεργαστεί και τηλεοπτικά στον “ΦΑΡΟ”. Όταν συναντηθήκαμε, ήταν κεραυνοβόλος ο “έρωτάς” μας! Από την άλλη είναι ένας σκηνοθέτης ο οποίος και θεατρικά εμπνέει εμπιστοσύνη, που είναι το πιο σημαντικό! Ξέρει ακριβώς τι ζητάει από έναν ηθοποιό.
Ταυτόχρονα, θα κάνετε και φέτος το “ΑΝΩ-ΚΑΤΩ” στο Θέατρο Βεάκη, για δεύτερη χρονιά.
Βέβαια, με κάποιες αλλαγές. Φέτος, έχει προστεθεί κι ένας έξτρα ρόλος, ο οποίος είναι έκπληξη και τον κρατάει ο Κώστας Φραγκολιάς.
Οι μέρες που θα παίζεται στο Θέατρο Βεάκη το “ΑΝΩ-ΚΑΤΩ”;
Κάθε Δευτέρα, Τρίτη κι ευελπιστούμε να πάμε περιοδεία κάποια στιγμη, και να έρθουμε και Θεσσαλονίκη.
Η ιστορία με το “ΑΝΩ ΚΑΤΩ” σας ιντριγκάρει να ασχολείστε με το θέατρο πέραν του “εκτελεστικού οργάνου” ενός ηθοποιού σε μια παράσταση; Καθότι υπογράφετε τη σκηνοθεσία σε αυτό.
Ναι, και βέβαια με ιντριγκάρει και μου αρέσει πάρα πολύ. Νομίζω ότι είναι η εξέλιξη του κάθε ηθοποιού. Φέτος σκηνοθετώ και μια άλλη παράσταση, παιδική παράσταση-τούτη τη φορά- που ανεβαίνει στο Θέατρο ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ, η οποία έχει να κάνει με μια οικογένεια που έχει ένα παιδί “διαφορετικό”. Τώρα η σκηνοθεσία είναι ένα άλλο κομμάτι, που με ιντριγκάρει. Να μεταφέρεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου.
Είναι και λίγο σα μετεξέλιξη στο κομμάτι του ηθοποιού που αγαπά το θέατρο;
Όπως θέλεις μπορείς να το πεις. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τι αγαπάς περισσότερο…. αυτό που έχω σπουδάσει κι αγαπώ είναι να είμαι ηθοποιός. Αλλά ένα βηματάκι παρακάτω, σε πράγματα που έχεις μάθει τόσα χρόνια θαρρώ πως σε ωθούν στο να το αποφασίσεις. Και αξίζει να το κάνεις.
Δεν υπάρχει ένας κίνδυνος όταν σκηνοθετείς και πρέπει να είσαι και ταυτόχρονα πάνω στη σκηνή, στο να εφεύρεις πάντα το μέτρο;
Είναι το πιο δύσκολο κομμάτι που αντιμετώπισα και νομίζω ότι τα κατάφερα. Δε νομίζω όμως να το επαναλάβω. Ή πρέπει να είσαι από κάτω και να “στήνεις” μια παράσταση, ή να είσαι μόνο επάνω.
Το να σκηνοθετείς και τη σύζυγο Μαρία Κορινθίου; Αυτό πάλι;
(γέλια) Αυτό είναι άλλο πράγμα. Όταν η σύζυγός σου ξέρει ότι στο επαγγελματικό θέατρο δε χωράει καμία συγγένεια και είναι μια δουλειά, τότε είναι χαρά Θεού να το κάνεις!
Η δουλειά όμως δεν μπαίνει και στο σπίτι, όταν έχεις παντρευτείς μια συνάδελφο ηθοποιό;
Όχι. Η δουλειά είναι έξω από το σπίτι. Μέσα στο σπίτι, είναι μοναχά…το σπίτι! Και η οικογένεια μου, με τη Μαρία.
Στο ιστορικό Θέατρο Βεάκη, (από τα λίγα εναπομείναντα ιστορικά θέατρα της Αθήνας) είστε σε ένα καμαρίνι, όπου “πέρασαν” σπουδαίοι Έλληνες ηθοποιοί. Εκεί υπήρξε μέχρι και ο Μάνος Κατράκης. Όταν ξέρετε, ότι τη μισή σας μέρα την περνάτε σ’ έναν τέτοιο ιστορικό χώρο (με αύρα και άρωμα εποχής), δεν αποκτάει άλλη ουσία σε προσωπικό επίπεδο;
Σίγουρα. Και δεν έχει περάσει μόνο ο μεγάλος Μάνος Κατράκης. Σε αυτά τα θέατρα, όπως το ΒΕΑΚΗ, πολλά μεγάλα ονόματα έχουν περάσει. Σαφώς είναι ιστορικό θέατρο το ΒΕΑΚΗ! Και, αδιαμφισβήτητα, όταν είναι ιστορικό σε κάνει να θέλεις να διατηρήσεις την ιστορία του.
Αισθάνεστε ικανοποιημένος από την πορεία σας; Υπάρχουν πράγματα για τα οποία μετανιώνετε, κάποια σημεία που θα θέλατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω και να τα αλλάξετε;
Όχι, δε νομίζω. Οι επιλογές του καθενός αντικατοπτρίζουν και την πορεία του. Δε μετανιώνω για κάτι που έχω κάνει. Θεωρώ πως τα “όχι” και τα “ναι” που έχω πει είναι αυτά που πάντα ήθελα και με ικανοποιούσαν. Από εκεί και πέρα, μετά από 14 χρόνια, έχω κι άλλα πράγματα να δώσω στη δουλειά. Ο ηθοποιός δε σταματά ούτε στα 5, ούτε στα 10, ούτε στα 15 χρόνια. Κάθε φορά εξελλίσσεσαι.
Αν ρωτήσω από την περσινή χρονιά με την “Ποντικοπαγίδα” και το “Άνω Κάτω” που ήσασταν ακόμα πιο μέσα λόγω και της σκηνοθεσίας που αναλάβατε, σε ποιό στοιχείο νιώσατε ότι πήγατε ακόμα παραπέρα;
Σίγουρα και με την “Ποντικοπαγίδα”, αλλά και με το “Άνω Κάτω” που ήταν κάτι καθαρά δικό μου- μια δικιά μου εικόνα και αισθητική- με προχώρησαν. Και τα δύο όμως είναι πολύ σημαντικά. Ήταν πολύ ωραίο να κάνεις δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, την ίδια χρονιά. Από τη μια κωμωδία “ελαφριά” και από την άλλη ένα έργο μεγάλου βεληνεκούς, όπως η “Ποντικοπαγίδα”.
Η κόρη σας, έρχεται στις παραστάσεις σας; Να παρακολουθήσει το μπαμπά της;
Ναι, βέβαια. Τα πάντα παρακολουθεί. Της αρέσει το θέατρο.
Σχολιάζει πως παίζει ο μπαμπάς της;
Δεν είναι σε φάση ακόμα να κρίνει, να καταλάβει κάτι. Αλλά υπάρχουν πράγματα που της αρέσουν να παρακολουθεί. Σαφώς πιο πολύ, της αρέσει να βλέπει παιδικό θέατρο!
Όταν γράφονται κατά καιρούς δημοσιεύματα για την προσωπική σας ζωή, και πάλι υποψίες για ψευδείς χωρισμούς με τη Μαρία Κορινθίου, δε σας τσατίζει; Δε σας ενοχλεί;
Όχι, μετά από τόσα χρόνια, δε με ενοχλεί. Αρκεί να μη θίγουν την τιμή μου και την οικογένειά μου.
Μπορούμε να πούμε και για την νέα σας ταινία, το ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ;
Η ταινία ευελπιστώ μέσα στο 2015 να βρεθούν τα χρήματα, και να ολοκληρωθεί, ώστε να προβληθεί στους κινηματογράφους.
Κάνοντας λογοπαίγνιο με την “ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ”, τελευταία φορά που αισθανθήκατε να πήγε κάποιος να σας ρίξει σε “παγίδα”, ή κάτι να φτιάξατε εσείς ως “παγίδα” για άλλους;
Γενικά δε μπλέκω σε ίντριγκες και τέτοια, γιατί είμαι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων. Ο καθένας φτιάχνει τη δικιά του ποντικοπαγίδα και όχι των άλλων. ‘Ετσι νομίζω….
Πηγή
Tromaktiko
Το έργο κάνει μεγάλη επιτυχία το γεγονός ότι μία συγγραφέας αυτού του βεληνεκούς, όπως η Αγκάθα Κρίστι, δε σε αφήνει δευτερόλεπτο με τη γραφή της
Και σασπένς μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Δεν είναι μόνο το δράμα και η μυθοπλασία της ιστορίας. Έχει έντονο το κωμικό στοιχείο-την ατάκα. Έχει πολλά πράγματα και αυτά συνθέτουν σίγουρα ένα μεγάλο έργο. Από την άλλη, ο Μανούσος Μανουσάκης! Ο οποίος είναι ο μετρ του αστυνομικού έργου. Δεν το έχει “πειράξει” πολύ το έργο, αλλά έχει δώσει τη δικιά του νότα σ΄αυτό.
Τί εκτιμήσατε στο Μανούσο Μανουσάκη σαν σκηνοθέτη στο θέατρο; Αν γυρίσουμε στις πρόβες, πέρσι το φθινόπωρο;
Με τον Μανούσο έχω συνεργαστεί και τηλεοπτικά στον “ΦΑΡΟ”. Όταν συναντηθήκαμε, ήταν κεραυνοβόλος ο “έρωτάς” μας! Από την άλλη είναι ένας σκηνοθέτης ο οποίος και θεατρικά εμπνέει εμπιστοσύνη, που είναι το πιο σημαντικό! Ξέρει ακριβώς τι ζητάει από έναν ηθοποιό.
Ταυτόχρονα, θα κάνετε και φέτος το “ΑΝΩ-ΚΑΤΩ” στο Θέατρο Βεάκη, για δεύτερη χρονιά.
Βέβαια, με κάποιες αλλαγές. Φέτος, έχει προστεθεί κι ένας έξτρα ρόλος, ο οποίος είναι έκπληξη και τον κρατάει ο Κώστας Φραγκολιάς.
Οι μέρες που θα παίζεται στο Θέατρο Βεάκη το “ΑΝΩ-ΚΑΤΩ”;
Κάθε Δευτέρα, Τρίτη κι ευελπιστούμε να πάμε περιοδεία κάποια στιγμη, και να έρθουμε και Θεσσαλονίκη.
Η ιστορία με το “ΑΝΩ ΚΑΤΩ” σας ιντριγκάρει να ασχολείστε με το θέατρο πέραν του “εκτελεστικού οργάνου” ενός ηθοποιού σε μια παράσταση; Καθότι υπογράφετε τη σκηνοθεσία σε αυτό.
Ναι, και βέβαια με ιντριγκάρει και μου αρέσει πάρα πολύ. Νομίζω ότι είναι η εξέλιξη του κάθε ηθοποιού. Φέτος σκηνοθετώ και μια άλλη παράσταση, παιδική παράσταση-τούτη τη φορά- που ανεβαίνει στο Θέατρο ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ, η οποία έχει να κάνει με μια οικογένεια που έχει ένα παιδί “διαφορετικό”. Τώρα η σκηνοθεσία είναι ένα άλλο κομμάτι, που με ιντριγκάρει. Να μεταφέρεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου.
Είναι και λίγο σα μετεξέλιξη στο κομμάτι του ηθοποιού που αγαπά το θέατρο;
Όπως θέλεις μπορείς να το πεις. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τι αγαπάς περισσότερο…. αυτό που έχω σπουδάσει κι αγαπώ είναι να είμαι ηθοποιός. Αλλά ένα βηματάκι παρακάτω, σε πράγματα που έχεις μάθει τόσα χρόνια θαρρώ πως σε ωθούν στο να το αποφασίσεις. Και αξίζει να το κάνεις.
Δεν υπάρχει ένας κίνδυνος όταν σκηνοθετείς και πρέπει να είσαι και ταυτόχρονα πάνω στη σκηνή, στο να εφεύρεις πάντα το μέτρο;
Είναι το πιο δύσκολο κομμάτι που αντιμετώπισα και νομίζω ότι τα κατάφερα. Δε νομίζω όμως να το επαναλάβω. Ή πρέπει να είσαι από κάτω και να “στήνεις” μια παράσταση, ή να είσαι μόνο επάνω.
Το να σκηνοθετείς και τη σύζυγο Μαρία Κορινθίου; Αυτό πάλι;
(γέλια) Αυτό είναι άλλο πράγμα. Όταν η σύζυγός σου ξέρει ότι στο επαγγελματικό θέατρο δε χωράει καμία συγγένεια και είναι μια δουλειά, τότε είναι χαρά Θεού να το κάνεις!
Η δουλειά όμως δεν μπαίνει και στο σπίτι, όταν έχεις παντρευτείς μια συνάδελφο ηθοποιό;
Όχι. Η δουλειά είναι έξω από το σπίτι. Μέσα στο σπίτι, είναι μοναχά…το σπίτι! Και η οικογένεια μου, με τη Μαρία.
Στο ιστορικό Θέατρο Βεάκη, (από τα λίγα εναπομείναντα ιστορικά θέατρα της Αθήνας) είστε σε ένα καμαρίνι, όπου “πέρασαν” σπουδαίοι Έλληνες ηθοποιοί. Εκεί υπήρξε μέχρι και ο Μάνος Κατράκης. Όταν ξέρετε, ότι τη μισή σας μέρα την περνάτε σ’ έναν τέτοιο ιστορικό χώρο (με αύρα και άρωμα εποχής), δεν αποκτάει άλλη ουσία σε προσωπικό επίπεδο;
Σίγουρα. Και δεν έχει περάσει μόνο ο μεγάλος Μάνος Κατράκης. Σε αυτά τα θέατρα, όπως το ΒΕΑΚΗ, πολλά μεγάλα ονόματα έχουν περάσει. Σαφώς είναι ιστορικό θέατρο το ΒΕΑΚΗ! Και, αδιαμφισβήτητα, όταν είναι ιστορικό σε κάνει να θέλεις να διατηρήσεις την ιστορία του.
Αισθάνεστε ικανοποιημένος από την πορεία σας; Υπάρχουν πράγματα για τα οποία μετανιώνετε, κάποια σημεία που θα θέλατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω και να τα αλλάξετε;
Όχι, δε νομίζω. Οι επιλογές του καθενός αντικατοπτρίζουν και την πορεία του. Δε μετανιώνω για κάτι που έχω κάνει. Θεωρώ πως τα “όχι” και τα “ναι” που έχω πει είναι αυτά που πάντα ήθελα και με ικανοποιούσαν. Από εκεί και πέρα, μετά από 14 χρόνια, έχω κι άλλα πράγματα να δώσω στη δουλειά. Ο ηθοποιός δε σταματά ούτε στα 5, ούτε στα 10, ούτε στα 15 χρόνια. Κάθε φορά εξελλίσσεσαι.
Αν ρωτήσω από την περσινή χρονιά με την “Ποντικοπαγίδα” και το “Άνω Κάτω” που ήσασταν ακόμα πιο μέσα λόγω και της σκηνοθεσίας που αναλάβατε, σε ποιό στοιχείο νιώσατε ότι πήγατε ακόμα παραπέρα;
Σίγουρα και με την “Ποντικοπαγίδα”, αλλά και με το “Άνω Κάτω” που ήταν κάτι καθαρά δικό μου- μια δικιά μου εικόνα και αισθητική- με προχώρησαν. Και τα δύο όμως είναι πολύ σημαντικά. Ήταν πολύ ωραίο να κάνεις δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, την ίδια χρονιά. Από τη μια κωμωδία “ελαφριά” και από την άλλη ένα έργο μεγάλου βεληνεκούς, όπως η “Ποντικοπαγίδα”.
Η κόρη σας, έρχεται στις παραστάσεις σας; Να παρακολουθήσει το μπαμπά της;
Ναι, βέβαια. Τα πάντα παρακολουθεί. Της αρέσει το θέατρο.
Σχολιάζει πως παίζει ο μπαμπάς της;
Δεν είναι σε φάση ακόμα να κρίνει, να καταλάβει κάτι. Αλλά υπάρχουν πράγματα που της αρέσουν να παρακολουθεί. Σαφώς πιο πολύ, της αρέσει να βλέπει παιδικό θέατρο!
Όταν γράφονται κατά καιρούς δημοσιεύματα για την προσωπική σας ζωή, και πάλι υποψίες για ψευδείς χωρισμούς με τη Μαρία Κορινθίου, δε σας τσατίζει; Δε σας ενοχλεί;
Όχι, μετά από τόσα χρόνια, δε με ενοχλεί. Αρκεί να μη θίγουν την τιμή μου και την οικογένειά μου.
Μπορούμε να πούμε και για την νέα σας ταινία, το ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ;
Η ταινία ευελπιστώ μέσα στο 2015 να βρεθούν τα χρήματα, και να ολοκληρωθεί, ώστε να προβληθεί στους κινηματογράφους.
Κάνοντας λογοπαίγνιο με την “ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ”, τελευταία φορά που αισθανθήκατε να πήγε κάποιος να σας ρίξει σε “παγίδα”, ή κάτι να φτιάξατε εσείς ως “παγίδα” για άλλους;
Γενικά δε μπλέκω σε ίντριγκες και τέτοια, γιατί είμαι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων. Ο καθένας φτιάχνει τη δικιά του ποντικοπαγίδα και όχι των άλλων. ‘Ετσι νομίζω….
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μακελειό σε σχολείο: Άντρας μαχαίρωσε τέσσερα παιδιά...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ