2014-09-29 18:05:09
Το πρωί τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου χοροστατούντος του... Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου κ.κ. Προκόπιου μετά του Ιερού Κλήρου. Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Γεώργιος Στύλιος, ενώ παρόντες ήταν εκπρόσωποι όλων των Αρχών καθώς και ο Δήμαρχος Καλαβρύτων και Πρόεδρος του διοικητικού Συμβουλίου του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της Ελλάδος περιόδου 1940 – 1945 “ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ” κ. Γεώργιος Λαζουράς.
Στο Μνημείο Σφαγιασθέντων κατατέθηκαν στεφάνια, από τον Δήμαρχο Δράμας κ. Χριστόδουλο Μαμσάκο, καθώς και από εκπροσώπους της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας.
Ο Δήμαρχος Δράμας κ. Χριστόδουλος Μαμσάκος στην ομιλία του μεταξύ άλλων τόνισε τα εξής:
«Η Αγάπη για την ελευθερία, είναι μια από τις κινητήριες δυνάμεις της Ιστορίας.
Και αυτή η αγάπη για την ελευθερία, συνήθως, πληρώνεται ακριβά με αίμα και δάκρυα, με θάνατο και πένθος, με φρίκη και όλεθρο.
Με τέτοιο ακριβό τίμημα πλήρωσαν η μαρτυρική Δράμα και η περιοχή της, την εξέγερση κατά των βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής, το βράδυ της 28ης Σεπτεμβρίου του 1941.
Οι περισσότεροι από εκείνους που πήραν μέρος στην εξέγερση , στην πρώτη αντίσταση, ήταν απλοί άνθρωποι από τη Δράμα και τα χωριά τους. Άνθρωποι που ήταν φορτωμένοι με οδυνηρές μνήμες από τις δύο προηγούμενες κατοχές του 1912-13 και του 1916-18.
Το βράδυ της Κυριακής 28 Σεπτεμβρίου 1941 σε 20 συνολικά οικισμούς σημειώθηκαν εξεγέρσεις, κατά τις οποίες σκοτώθηκαν συνολικά 47 Βούλγαροι.
Άνεμος ελευθερίας απλώθηκε προς στιγμήν στα χωριά του δραμινού κάμπου, χτύπησαν οι καμπάνες και υψώθηκαν ελληνικές σημαίες. Το όραμα της ελευθερίας μέθυσε τις καρδιές όλων.
Ωστόσο το θαύμα της κατάλυσης της βουλγαρικής κυριαρχίας δεν θα κρατούσε πάνω από μια νύχτα.
Από τα ξημερώματα οι εξεγερθέντες άρχισαν να εγκαταλείπουν τις κατοικημένες περιοχές. Πολλοί κάτοικοι πήγαν μαζί τους είτε από ενθουσιασμό, είτε από φόβο για ότι θα ακολουθούσε.
Από τα ξημερώματα της Δευτέρας 29 Σεπτεμβρίου 1941 στη Δράμα άρχισαν οι μαζικές συλλήψεις. Για τους Βούλγαρους όλοι ήταν ένοχοι.
Οι Καπνεργάτες που πήγαιναν στα καπνομάγαζα, απλοί εργάτες που πήγαιναν στις δουλειές τους, οι καταστηματάρχες που άνοιγαν τα μαγαζιά τους, οι αγρότες που κατέβαιναν στο παζάρι, ακόμη και οι κάτοικοι που ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους.
Γέμισαν τα στρατόπεδα και οι αστυνομικοί σταθμοί από πολίτες που δεν είχαν απολύτως καμία σχέση με τα γεγονότα. Την ίδια μέρα άρχισαν οι μαζικές εκτελέσεις.
Πολύ αίμα χύθηκε στην περιοχή του Καπνολογικού Ινστιτούτου, στους πρόποδες του Κορυλόβου, πίσω από το Γυμνάσιο Αρρένων, στο Πάρκο των Κομνηνών, στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου και στα νεκροταφεία της Στενημάχου.
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες ο συνολικός αριθμός των θυμάτων μόνο μέσα στην πόλη της Δράμας ήταν τουλάχιστον 562 ψυχές.
Για τη θυσία της αυτή η Δράμα χαρακτηρίστηκε ως μαρτυρική πόλη με προεδρικό διάταγμα το 1998.
Ασφαλώς η βιαιότητα ενός εγκλήματος δεν κρίνεται μόνο από τον απόλυτο αριθμό των θυμάτων, αλλά κυρίως από την αγριότητα και το μίσος εκείνων που το διέπραξαν.
Τα βουλγαρικά αντίποινα ήταν ψυχρά, μελετημένα, και στόχευαν όχι μόνο στο να καταστείλουν την εξέγερση αλλά κυρίως στο να καταρρακώσουν το ήδη κλονισμένο ηθικό των Ελλήνων.
Σκόπευαν μεσοπρόθεσμα να αλλοιώσουν την πληθυσμιακή σύνθεση της Ανατολικής Μακεδονίας , εξοντώνοντας ή απομακρύνοντας από τα εδάφη το ελληνικό μα κυρίως το προσφυγικό στοιχείο.
Οι Βούλγαροι επέκτειναν την μανία τους πέρα από τον χώρο εκδήλωσης της εξέγερσης.
Συνολικά 102 χωριά και πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας δοκιμάστηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αεροπορικοί βομβαρδισμοί σε κατοικημένες περιοχές, με θύματα γυναικόπαιδα και αμάχους.
Ομαδικές και μεμονωμένες εκτελέσεις αθώων ανθρώπων.
Πυρπολήθηκαν ολόκληροι οικισμοί, λεηλατήθηκαν περιουσίες, βασανίστηκαν εκατοντάδες άνδρες, βιάστηκαν πολλές γυναίκες.
Σε όλη την έκταση του σημερινού Δήμου Δράμας ο αριθμός των θυμάτων ήταν ο εξής:
Στη Δημοτική Κοινότητα Χωριστής, η οποία με προεδρικό διάταγμα του 2005 χαρακτηρίστηκε ως μαρτυρικό χωρίο, 147 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη ματωμένη «Γκιόλα» και αλλού.
Οι νεκροί αυτοί ήρθαν να προστεθούν στις 623 απώλειες που είχε η Χωριστή κατά τη δεύτερη βουλγαρικοί κατοχή 1916-1918.
Στην τοπική κοινότητα Κουδουνίων οι νεκροί ήταν 25. Οι περισσότεροι από αυτούς κάηκαν μέσα σε αχυρώνα, όπου τους έκλεισαν οι Βούλγαροι.
Στην τοπική κοινότητα Καλού Αγρού το τίμημα ήταν 26 νεκροί και πολλά σπίτια που καταστράφηκαν.
Στην τοπική κοινότητα Μυλοποτάμου οι νεκροί ήταν 9.
Από την τοπική κοινότητα Νικοτσάρα 4 άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο από βουλγάρικο στρατοδικείο και εκτελέστηκαν στη Δράμα, ως οι πρωτεργάτες της εξέγερσης, ένας κάηκε στον αχυρώνα των Κουδουνίων και ένας πνίγηκε στον Στρυμόνα.
Ας είναι αιωνία η μνήμη όλων αυτών που θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι στον τόπο μας.
Η θυσία τους, εκτός από όλα τα υπόλοιπα, μας διδάσκει ότι το μέλλον της ανθρωπότητας και την ευτυχία των παιδιών μας, την εξασφαλίζουν αποτελεσματικά μόνο η ειρήνη, η φιλία και η αγαστή συνεργασία μεταξύ των λαών. Tromaktiko
Στο Μνημείο Σφαγιασθέντων κατατέθηκαν στεφάνια, από τον Δήμαρχο Δράμας κ. Χριστόδουλο Μαμσάκο, καθώς και από εκπροσώπους της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας.
Ο Δήμαρχος Δράμας κ. Χριστόδουλος Μαμσάκος στην ομιλία του μεταξύ άλλων τόνισε τα εξής:
«Η Αγάπη για την ελευθερία, είναι μια από τις κινητήριες δυνάμεις της Ιστορίας.
Και αυτή η αγάπη για την ελευθερία, συνήθως, πληρώνεται ακριβά με αίμα και δάκρυα, με θάνατο και πένθος, με φρίκη και όλεθρο.
Με τέτοιο ακριβό τίμημα πλήρωσαν η μαρτυρική Δράμα και η περιοχή της, την εξέγερση κατά των βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής, το βράδυ της 28ης Σεπτεμβρίου του 1941.
Οι περισσότεροι από εκείνους που πήραν μέρος στην εξέγερση , στην πρώτη αντίσταση, ήταν απλοί άνθρωποι από τη Δράμα και τα χωριά τους. Άνθρωποι που ήταν φορτωμένοι με οδυνηρές μνήμες από τις δύο προηγούμενες κατοχές του 1912-13 και του 1916-18.
Το βράδυ της Κυριακής 28 Σεπτεμβρίου 1941 σε 20 συνολικά οικισμούς σημειώθηκαν εξεγέρσεις, κατά τις οποίες σκοτώθηκαν συνολικά 47 Βούλγαροι.
Άνεμος ελευθερίας απλώθηκε προς στιγμήν στα χωριά του δραμινού κάμπου, χτύπησαν οι καμπάνες και υψώθηκαν ελληνικές σημαίες. Το όραμα της ελευθερίας μέθυσε τις καρδιές όλων.
Ωστόσο το θαύμα της κατάλυσης της βουλγαρικής κυριαρχίας δεν θα κρατούσε πάνω από μια νύχτα.
Από τα ξημερώματα οι εξεγερθέντες άρχισαν να εγκαταλείπουν τις κατοικημένες περιοχές. Πολλοί κάτοικοι πήγαν μαζί τους είτε από ενθουσιασμό, είτε από φόβο για ότι θα ακολουθούσε.
Από τα ξημερώματα της Δευτέρας 29 Σεπτεμβρίου 1941 στη Δράμα άρχισαν οι μαζικές συλλήψεις. Για τους Βούλγαρους όλοι ήταν ένοχοι.
Οι Καπνεργάτες που πήγαιναν στα καπνομάγαζα, απλοί εργάτες που πήγαιναν στις δουλειές τους, οι καταστηματάρχες που άνοιγαν τα μαγαζιά τους, οι αγρότες που κατέβαιναν στο παζάρι, ακόμη και οι κάτοικοι που ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους.
Γέμισαν τα στρατόπεδα και οι αστυνομικοί σταθμοί από πολίτες που δεν είχαν απολύτως καμία σχέση με τα γεγονότα. Την ίδια μέρα άρχισαν οι μαζικές εκτελέσεις.
Πολύ αίμα χύθηκε στην περιοχή του Καπνολογικού Ινστιτούτου, στους πρόποδες του Κορυλόβου, πίσω από το Γυμνάσιο Αρρένων, στο Πάρκο των Κομνηνών, στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου και στα νεκροταφεία της Στενημάχου.
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες ο συνολικός αριθμός των θυμάτων μόνο μέσα στην πόλη της Δράμας ήταν τουλάχιστον 562 ψυχές.
Για τη θυσία της αυτή η Δράμα χαρακτηρίστηκε ως μαρτυρική πόλη με προεδρικό διάταγμα το 1998.
Ασφαλώς η βιαιότητα ενός εγκλήματος δεν κρίνεται μόνο από τον απόλυτο αριθμό των θυμάτων, αλλά κυρίως από την αγριότητα και το μίσος εκείνων που το διέπραξαν.
Τα βουλγαρικά αντίποινα ήταν ψυχρά, μελετημένα, και στόχευαν όχι μόνο στο να καταστείλουν την εξέγερση αλλά κυρίως στο να καταρρακώσουν το ήδη κλονισμένο ηθικό των Ελλήνων.
Σκόπευαν μεσοπρόθεσμα να αλλοιώσουν την πληθυσμιακή σύνθεση της Ανατολικής Μακεδονίας , εξοντώνοντας ή απομακρύνοντας από τα εδάφη το ελληνικό μα κυρίως το προσφυγικό στοιχείο.
Οι Βούλγαροι επέκτειναν την μανία τους πέρα από τον χώρο εκδήλωσης της εξέγερσης.
Συνολικά 102 χωριά και πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας δοκιμάστηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αεροπορικοί βομβαρδισμοί σε κατοικημένες περιοχές, με θύματα γυναικόπαιδα και αμάχους.
Ομαδικές και μεμονωμένες εκτελέσεις αθώων ανθρώπων.
Πυρπολήθηκαν ολόκληροι οικισμοί, λεηλατήθηκαν περιουσίες, βασανίστηκαν εκατοντάδες άνδρες, βιάστηκαν πολλές γυναίκες.
Σε όλη την έκταση του σημερινού Δήμου Δράμας ο αριθμός των θυμάτων ήταν ο εξής:
Στη Δημοτική Κοινότητα Χωριστής, η οποία με προεδρικό διάταγμα του 2005 χαρακτηρίστηκε ως μαρτυρικό χωρίο, 147 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη ματωμένη «Γκιόλα» και αλλού.
Οι νεκροί αυτοί ήρθαν να προστεθούν στις 623 απώλειες που είχε η Χωριστή κατά τη δεύτερη βουλγαρικοί κατοχή 1916-1918.
Στην τοπική κοινότητα Κουδουνίων οι νεκροί ήταν 25. Οι περισσότεροι από αυτούς κάηκαν μέσα σε αχυρώνα, όπου τους έκλεισαν οι Βούλγαροι.
Στην τοπική κοινότητα Καλού Αγρού το τίμημα ήταν 26 νεκροί και πολλά σπίτια που καταστράφηκαν.
Στην τοπική κοινότητα Μυλοποτάμου οι νεκροί ήταν 9.
Από την τοπική κοινότητα Νικοτσάρα 4 άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο από βουλγάρικο στρατοδικείο και εκτελέστηκαν στη Δράμα, ως οι πρωτεργάτες της εξέγερσης, ένας κάηκε στον αχυρώνα των Κουδουνίων και ένας πνίγηκε στον Στρυμόνα.
Ας είναι αιωνία η μνήμη όλων αυτών που θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι στον τόπο μας.
Η θυσία τους, εκτός από όλα τα υπόλοιπα, μας διδάσκει ότι το μέλλον της ανθρωπότητας και την ευτυχία των παιδιών μας, την εξασφαλίζουν αποτελεσματικά μόνο η ειρήνη, η φιλία και η αγαστή συνεργασία μεταξύ των λαών. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πολλά τα ανοιχτά μέτωπα για τον Ιβάνοβιτς
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Έκλαψε με μαύρο δάκρυ η Μαίρη Συνατσάκη...Δείτε γιατί! [photos]](https://images.newsnowgreece.com/73/733229/eklapse-me-mavro-dakry-i-mairi-synatsakideite-giati-photos-1-124x78.jpg)
