2014-10-08 14:51:53
Όσο περιπετειώδης ήταν η ζωή της. τόσο αθόρυβα και ήσυχα ήρθε ο θάνατός της... Η Τζέραλντιν «Τζέρι» Μοκ- η πρώτη γυναίκα που κατάφερεν να πετάξει μόνη της με αεροπλάνο, πέθανε στο σπίτι της στη βόρεια Φλόριντα σε ηλικία 88 ετών.
Στα 38 της χρόνια η Μοκ, μητέρα τριών παιδιών έμελλε να κάνει αυτό που μέχρι τότε φάνταζε απίθανο. Στις 19 Μαρτίου του 1964-μια εποχή που καμία γυναίκα δεν είχε πετάξει μακρύτερα από τις Μπαχάμες- η Μοκ απογειώθηκε από το Πορτ Κολόμπους και κατάφερε να διασχίσει δύο ωκεανούς με ένα Τσέσνα 11 ετών που ήταν φρεσκοβαμμένο για να καλυφθούν οι ρωγμές και οι διαβρώσεις.
Τα τελευταία λόγια που άκουσε από τον πύργο ελέγχου του Κολόμπους όταν απογειώθηκε ήταν: «Καλά, υποθέτω ότι είναι η τελευταία που ακούμε τη φωνή της».
Στη διαδρομή αντιμετώπισε πολλά μηχανικά προβλήματα, καταιγίδες και δυσκολίες στην επικοινωνία. Κατά λάθος προσγειώθηκε σε μια απομονωμένη αεροπορική βάση στην Αίγυπτο και τέθηκε υπό κράτηση μέχρι που έπεσε το σκοτάδι.
Την επόμενη ημέρα την άφησαν ελεύθερη. Συνέχισε το ταξίδι της και έφθασε στη Σαουδική Αραβία όπου όταν η μελαχρινή νεαρή κοπέλα βγήκε από το αεροπλάνο αντίκρισε ένα σιωπηλό πλήθος που περίμενε υπομονετικά για να βγει ο πιλότος. Όταν συνειδητοποίησαν ότι ο πιλότος ήταν γυναίκα, ο κόσμος ξέσπασε σε ζητωκραυγές και αναφώνησαν: Δεν είναι άνδρας!
Η Μοκ επέστρεψε στο Κολόμπους 29 ημέρες αργότερα, το βράδυ της 17ης του Απρίλη 1964 με ένα πλήθος επευφημίες από 5.000 ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί για να την αποθεώσουν. Κέρδισε μερικές τηλεοπτικές εμφανίσεις και ένα μετάλλιο από τον Πρόεδρο Λύντον Τζόνσον.
«Ήθελα να δω τον κόσμο, τον ωκεανό και τις ζούγκλες»
Τον Σεπτέμβριο του 1994, με αφορμή τα 50 χρόνια από την πτήση της, η πολιτεία την τίμησε επιπλέον με ένα χάλκινο άγαλμα αξίας 48.000 δολαρίων στο μουσείο The Works, στο Νιούαρκ.
Σε ηχογραφημένο της μήνυμα στην εκδήλωση αφού η υγείας της δεν την επέτρεπε να παρευρεθεί, η Μοκ έλεγε: «Υπήρχαν δεκάδες γυναίκες που θα μπορούσαν να έχουν κάνει ό, τι έκανα. Το μόνο που έκανα ήταν να διασκεδάσω.Τα αγάλματα είναι για τους στρατηγούς, ή για τον Λίνκολν» πρόσθεσε.
Μεγαλώνοντας στο Νιούαρκ, η Τζέραλντιν Μοκ ήθελε από μικρή να κάνει κάτι διαφορετικό. «Εγώ δεν συμμορφώνομαι με αυτά που κάνουν όλα τα κορίτσια», είπε κάποτε, προσθέτοντας, «Γιατί αυτά που κάνουν είναι βαρετά».
Μετά από μια σύντομη βόλτα με αεροπλάνο στο τοπικό αεροδρόμιο, η 7χρονη τότε Τζέραλντιν δήλωσε στην οικογένεια της ότι θέλει να γίνει πιλότος. Λίγα χρόνια αργότερα, καθώς άκουγε μετά το σχολείο της ραδιοφωνικές εκπομπές για τις περιπέτειες της Έρχαρτ, την ηρωίδα της, βεβαιώθηκε για την απόφαση της.
«Ήθελα να δω τον κόσμο», είπε. «Ήθελα να δω τους ωκεανούς και τις ζούγκλες και τις ερήμους και τους ανθρώπους».
Πηγή
Tromaktiko
Στα 38 της χρόνια η Μοκ, μητέρα τριών παιδιών έμελλε να κάνει αυτό που μέχρι τότε φάνταζε απίθανο. Στις 19 Μαρτίου του 1964-μια εποχή που καμία γυναίκα δεν είχε πετάξει μακρύτερα από τις Μπαχάμες- η Μοκ απογειώθηκε από το Πορτ Κολόμπους και κατάφερε να διασχίσει δύο ωκεανούς με ένα Τσέσνα 11 ετών που ήταν φρεσκοβαμμένο για να καλυφθούν οι ρωγμές και οι διαβρώσεις.
Τα τελευταία λόγια που άκουσε από τον πύργο ελέγχου του Κολόμπους όταν απογειώθηκε ήταν: «Καλά, υποθέτω ότι είναι η τελευταία που ακούμε τη φωνή της».
Στη διαδρομή αντιμετώπισε πολλά μηχανικά προβλήματα, καταιγίδες και δυσκολίες στην επικοινωνία. Κατά λάθος προσγειώθηκε σε μια απομονωμένη αεροπορική βάση στην Αίγυπτο και τέθηκε υπό κράτηση μέχρι που έπεσε το σκοτάδι.
Την επόμενη ημέρα την άφησαν ελεύθερη. Συνέχισε το ταξίδι της και έφθασε στη Σαουδική Αραβία όπου όταν η μελαχρινή νεαρή κοπέλα βγήκε από το αεροπλάνο αντίκρισε ένα σιωπηλό πλήθος που περίμενε υπομονετικά για να βγει ο πιλότος. Όταν συνειδητοποίησαν ότι ο πιλότος ήταν γυναίκα, ο κόσμος ξέσπασε σε ζητωκραυγές και αναφώνησαν: Δεν είναι άνδρας!
Η Μοκ επέστρεψε στο Κολόμπους 29 ημέρες αργότερα, το βράδυ της 17ης του Απρίλη 1964 με ένα πλήθος επευφημίες από 5.000 ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί για να την αποθεώσουν. Κέρδισε μερικές τηλεοπτικές εμφανίσεις και ένα μετάλλιο από τον Πρόεδρο Λύντον Τζόνσον.
«Ήθελα να δω τον κόσμο, τον ωκεανό και τις ζούγκλες»
Τον Σεπτέμβριο του 1994, με αφορμή τα 50 χρόνια από την πτήση της, η πολιτεία την τίμησε επιπλέον με ένα χάλκινο άγαλμα αξίας 48.000 δολαρίων στο μουσείο The Works, στο Νιούαρκ.
Σε ηχογραφημένο της μήνυμα στην εκδήλωση αφού η υγείας της δεν την επέτρεπε να παρευρεθεί, η Μοκ έλεγε: «Υπήρχαν δεκάδες γυναίκες που θα μπορούσαν να έχουν κάνει ό, τι έκανα. Το μόνο που έκανα ήταν να διασκεδάσω.Τα αγάλματα είναι για τους στρατηγούς, ή για τον Λίνκολν» πρόσθεσε.
Μεγαλώνοντας στο Νιούαρκ, η Τζέραλντιν Μοκ ήθελε από μικρή να κάνει κάτι διαφορετικό. «Εγώ δεν συμμορφώνομαι με αυτά που κάνουν όλα τα κορίτσια», είπε κάποτε, προσθέτοντας, «Γιατί αυτά που κάνουν είναι βαρετά».
Μετά από μια σύντομη βόλτα με αεροπλάνο στο τοπικό αεροδρόμιο, η 7χρονη τότε Τζέραλντιν δήλωσε στην οικογένεια της ότι θέλει να γίνει πιλότος. Λίγα χρόνια αργότερα, καθώς άκουγε μετά το σχολείο της ραδιοφωνικές εκπομπές για τις περιπέτειες της Έρχαρτ, την ηρωίδα της, βεβαιώθηκε για την απόφαση της.
«Ήθελα να δω τον κόσμο», είπε. «Ήθελα να δω τους ωκεανούς και τις ζούγκλες και τις ερήμους και τους ανθρώπους».
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πύργος: Οι νοικάρηδες "σήκωσαν" το σπίτι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ