2014-10-10 23:05:07
Η χώρα εισέρχεται σε μία περίοδο όπου οι πολιτικές επιλογές επικαθορίζουν τις προτεραιότητες τόσο της συγκυβέρνησης των μνημονιακών πολιτικών, όσο και της τρόικα, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΔΝΤ. Ανάγκα και θεοί πείθονται Η Κυβέρνηση κατέθεσε το Προσχέδιο Προϋπολογισμού όπου ρητά αναφέρεται ότι θα υπάρχει προληπτική εποπτεία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή του Εθνικού Προϋπολογισμού και τήρηση του κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, δεύτερον, έλεγχος του Προϋπολογισμού από Δημοσιονομικό Συμβούλιο και υπαγωγή σε καθεστώς εποπτείας με τη σύναψη μνημονίων συνεννόησης όταν ένα Κράτος-Μέλος προσφεύγει στη χρηματοδοτική στήριξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης. Ειδικότερα, το προσχέδιο μεταξύ άλλων, προβλέπει αύξηση φόρων έναντι του προηγούμενου έτους κατά 1.735 δις ευρώ, εκ των οποίων οι έμμεσοι φόροι είναι εκ νέου αυξημένοι. Οι δαπάνες για την κοινωνική πολιτική μειώνονται κατά 1.5 δις ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ παγιώνεται, η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης επεκτείνεται για μία ακόμη 2ετία και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, είναι επί της ουσίας, ανύπαρκτο.
Παράλληλα, έμπρακτη είναι η τακτική υποχώρηση των εκπροσώπων των δανειστών και της επιτήρησης της χώρας προκειμένου να συμβάλλουν στην πολιτική υποστήριξη του μνημονιακού μπλοκ στη χώρα. Και οι εν λόγω, επιλογές εξελίσσονται εν μέσω τόσο των έντονων διενέξεων ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Βερολίνο με αποτέλεσμα να αναβληθεί η Διεθνής Διάσκεψη για το δημόσιο χρέος της χώρας, όσο και των διενέξεων στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα στην επιμονή του Βερολίνου για τη συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας και τη συνακόλουθη διαφοροποίηση τόσο του Προέδρου της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι όσο και των ηγεσιών της Ιταλίας και της Γαλλίας.
Το πλέγμα των προαναφερθέντων διενέξεων, ως αποτέλεσμα της καταστροφικής πολιτικής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που οδήγησε και οδηγεί ηγεσίες σε ήττες και σε αποτυχίες με τελευταία παραδείγματα τη συρρίκνωση της ζήτησης σε εκτεταμένη κλίμακα και τον αποπληθωρισμό, έχει προκαλέσει πολιτική αστάθεια τόσο σε άλλες χώρες της Ε.Ε. με πρόσφατο παράδειγμα την Κυβέρνηση της Γαλλίας όσο και στην Ελλάδα.
Τόσο εξ αυτών των λόγων αλλά και εξαιτίας της φορολογικής επιδρομής της Κυβέρνησης με τον ΕΝΦΙΑ, της όξυνσης της κοινωνικής έκρηξης που εξελίσσεται με την φτώχεια και την ανεργία σε πανελλήνια κλίμακα, της προφανούς αδυναμίας να εξασφαλίσει τη συναίνεση για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, τα φαινόμενα διάλυσης τόσο στην Κυβέρνηση όσο και στις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων που την συναπαρτίζουν, οδήγησαν τους Α. Σαμαρά- Β. Βενιζέλου στο να προβούν στην αιφνιδιαστική πρόταση για ψήφο εμπιστοσύνης, προκειμένου να ανασυντάξουν πολιτικά το μνημονιακό μπλοκ, που αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια μειοψηφία στο εκλογικό σώμα.
Για την Συγκυβέρνηση, αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα τακτικής προκειμένου να επιτύχει μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, σε συνδυασμό με τη συνέχιση της παρασκηνιακής διαβούλευσης για την αποχώρηση της τρόικας και του ΔΝΤ και την έξοδο της χώρας στις αγορές. Φιλόδοξες επιδιώξεις χωρίς τις προϋποθέσεις. Ειδικότερα, το δίκτυο του διεθνούς και ευρωπαϊκού δανεισμού αμφισβητεί τη δυνατότητα της χώρας να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια και προτρέπει στη συνέχιση του δανεισμού της χώρας από την ΕΚΤ αλλά στα πλαίσια του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας που σημαίνει ότι θα υπογράψει ένα πρόγραμμα στη στρατηγική της λιτότητας, που θα δεσμεύει τη χώρα μακροπρόθεσμα και θα εποπτεύεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανά εξάμηνο, όπως προβλέπει το εν λόγω Σύμφωνο, που αποτελεί καθεστώς στην Ευρωζώνη.
Εξάλλου, σε εκκρεμότητα διαφαίνεται ότι θα παραμείνει η αντιμετώπιση της ρύθμισης του δημόσιου χρέους της χώρας, και λόγω των διενέξεων ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ε.Ε. αλλά και λόγω των σκοπιμοτήτων που αφορούν το να είναι η Ελλάδα σε επιτήρηση και σε αστάθεια. Το γεγονός αυτό οδηγεί τη Συγκυβέρνηση να παρουσιάσει ενόψει των διαδικασιών της Προεδρικής εκλογής, σχέδιο ρύθμισης του χρέους, για την επόμενη πολιτική περίοδο.
Οι εν λόγω σχεδιασμοί πόρρω απέχουν από το πραγματικό πρόβλημα της χώρας που βρίσκεται σε δεινότερη θέση από ότι βρισκόταν το 2010. Το κεντρικό ζήτημα για τη χώρα είναι η έξοδος από την κρίση με δημοκρατικό και προοδευτικό προσανατολισμό, η παραγωγική ανασυγκρότηση και η οικονομική και κοινωνική ανασύνταξη του τόπου γιατί και η όποια ρύθμιση του χρέους -που θέση μας είναι ότι θα πρέπει να διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος του- δε θα συνεπάγεται για τη χώρα ότι θα πάψει να είναι αναγκασμένη να προβαίνει σε δανεισμό είτε από τις αγορές είτε από την Ε.Ε για μια μακρά περίοδο. Σημασία έχει ποιες πολιτικές προϋποθέσεις, ποιους όρους και ποια συμφέροντα θα αφορούν αυτές οι επιλογές.
Ορισμένοι με κομματικούς σχεδιασμούς και επιδιώξεις, επιχειρούν να μεταθέσουν την κεντρική αυτή συζήτηση σε επιμέρους θέματα όπως είναι η ψήφος εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και οι όροι διαπραγμάτευσης.
Η μειοψηφική συγκυβέρνηση, είναι σε πρωτοφανή αδυναμία και «ομολογεί» αυτή την κατάσταση, συνεχίζοντας την κινδυνολογία και τα διλήμματα. Πρακτικές που δεν αγγίζουν την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Οι πολίτες ήδη έχουν πάρει τις αποφάσεις τους και θα οδηγήσουν σε ήττα αυτή την βαρβαρότητα που δοκίμασε η χώρα με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ν.Δ. και του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ.
Ο δημοκρατικός και προοδευτικός κόσμος της χώρας θέλει μια δημοκρατική και προοδευτική διακυβέρνηση με την στήριξη των αντιμνημονιακών και προοδευτικών δυνάμεων.
Χρειαζόμαστε πολιτικές αρχών, συνέπεια και αίσθηση της πραγματικότητας.
Ειδικότερα, δε, τόσο οι καιροσκοπικές συμπεριφορές ορισμένων από τα μνημονιακά κόμματα τώρα που τα απαξιώνει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού όσο και οι πρακτικές που άρχιζαν να εκδηλώνονται από ορισμένες πλευρές των αντιμνημονιακών δυνάμεων ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και οι μετωπικές πρακτικές του προηγούμενου αιώνα, επισημαίνουμε ως Σοσιαλιστικό Κόμμα ότι δε συμβάλλουν στη μεγάλη υπόθεση της εξόδου της χώρας από την κρίση και τη διαμόρφωση ενός οδικού χάρτη δημιουργίας και ευημερίας για τους Έλληνες πολίτες.
Tromaktiko
Παράλληλα, έμπρακτη είναι η τακτική υποχώρηση των εκπροσώπων των δανειστών και της επιτήρησης της χώρας προκειμένου να συμβάλλουν στην πολιτική υποστήριξη του μνημονιακού μπλοκ στη χώρα. Και οι εν λόγω, επιλογές εξελίσσονται εν μέσω τόσο των έντονων διενέξεων ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Βερολίνο με αποτέλεσμα να αναβληθεί η Διεθνής Διάσκεψη για το δημόσιο χρέος της χώρας, όσο και των διενέξεων στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα στην επιμονή του Βερολίνου για τη συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας και τη συνακόλουθη διαφοροποίηση τόσο του Προέδρου της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι όσο και των ηγεσιών της Ιταλίας και της Γαλλίας.
Το πλέγμα των προαναφερθέντων διενέξεων, ως αποτέλεσμα της καταστροφικής πολιτικής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που οδήγησε και οδηγεί ηγεσίες σε ήττες και σε αποτυχίες με τελευταία παραδείγματα τη συρρίκνωση της ζήτησης σε εκτεταμένη κλίμακα και τον αποπληθωρισμό, έχει προκαλέσει πολιτική αστάθεια τόσο σε άλλες χώρες της Ε.Ε. με πρόσφατο παράδειγμα την Κυβέρνηση της Γαλλίας όσο και στην Ελλάδα.
Τόσο εξ αυτών των λόγων αλλά και εξαιτίας της φορολογικής επιδρομής της Κυβέρνησης με τον ΕΝΦΙΑ, της όξυνσης της κοινωνικής έκρηξης που εξελίσσεται με την φτώχεια και την ανεργία σε πανελλήνια κλίμακα, της προφανούς αδυναμίας να εξασφαλίσει τη συναίνεση για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, τα φαινόμενα διάλυσης τόσο στην Κυβέρνηση όσο και στις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων που την συναπαρτίζουν, οδήγησαν τους Α. Σαμαρά- Β. Βενιζέλου στο να προβούν στην αιφνιδιαστική πρόταση για ψήφο εμπιστοσύνης, προκειμένου να ανασυντάξουν πολιτικά το μνημονιακό μπλοκ, που αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια μειοψηφία στο εκλογικό σώμα.
Για την Συγκυβέρνηση, αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα τακτικής προκειμένου να επιτύχει μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, σε συνδυασμό με τη συνέχιση της παρασκηνιακής διαβούλευσης για την αποχώρηση της τρόικας και του ΔΝΤ και την έξοδο της χώρας στις αγορές. Φιλόδοξες επιδιώξεις χωρίς τις προϋποθέσεις. Ειδικότερα, το δίκτυο του διεθνούς και ευρωπαϊκού δανεισμού αμφισβητεί τη δυνατότητα της χώρας να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια και προτρέπει στη συνέχιση του δανεισμού της χώρας από την ΕΚΤ αλλά στα πλαίσια του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας που σημαίνει ότι θα υπογράψει ένα πρόγραμμα στη στρατηγική της λιτότητας, που θα δεσμεύει τη χώρα μακροπρόθεσμα και θα εποπτεύεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανά εξάμηνο, όπως προβλέπει το εν λόγω Σύμφωνο, που αποτελεί καθεστώς στην Ευρωζώνη.
Εξάλλου, σε εκκρεμότητα διαφαίνεται ότι θα παραμείνει η αντιμετώπιση της ρύθμισης του δημόσιου χρέους της χώρας, και λόγω των διενέξεων ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ε.Ε. αλλά και λόγω των σκοπιμοτήτων που αφορούν το να είναι η Ελλάδα σε επιτήρηση και σε αστάθεια. Το γεγονός αυτό οδηγεί τη Συγκυβέρνηση να παρουσιάσει ενόψει των διαδικασιών της Προεδρικής εκλογής, σχέδιο ρύθμισης του χρέους, για την επόμενη πολιτική περίοδο.
Οι εν λόγω σχεδιασμοί πόρρω απέχουν από το πραγματικό πρόβλημα της χώρας που βρίσκεται σε δεινότερη θέση από ότι βρισκόταν το 2010. Το κεντρικό ζήτημα για τη χώρα είναι η έξοδος από την κρίση με δημοκρατικό και προοδευτικό προσανατολισμό, η παραγωγική ανασυγκρότηση και η οικονομική και κοινωνική ανασύνταξη του τόπου γιατί και η όποια ρύθμιση του χρέους -που θέση μας είναι ότι θα πρέπει να διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος του- δε θα συνεπάγεται για τη χώρα ότι θα πάψει να είναι αναγκασμένη να προβαίνει σε δανεισμό είτε από τις αγορές είτε από την Ε.Ε για μια μακρά περίοδο. Σημασία έχει ποιες πολιτικές προϋποθέσεις, ποιους όρους και ποια συμφέροντα θα αφορούν αυτές οι επιλογές.
Ορισμένοι με κομματικούς σχεδιασμούς και επιδιώξεις, επιχειρούν να μεταθέσουν την κεντρική αυτή συζήτηση σε επιμέρους θέματα όπως είναι η ψήφος εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και οι όροι διαπραγμάτευσης.
Η μειοψηφική συγκυβέρνηση, είναι σε πρωτοφανή αδυναμία και «ομολογεί» αυτή την κατάσταση, συνεχίζοντας την κινδυνολογία και τα διλήμματα. Πρακτικές που δεν αγγίζουν την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Οι πολίτες ήδη έχουν πάρει τις αποφάσεις τους και θα οδηγήσουν σε ήττα αυτή την βαρβαρότητα που δοκίμασε η χώρα με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ν.Δ. και του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ.
Ο δημοκρατικός και προοδευτικός κόσμος της χώρας θέλει μια δημοκρατική και προοδευτική διακυβέρνηση με την στήριξη των αντιμνημονιακών και προοδευτικών δυνάμεων.
Χρειαζόμαστε πολιτικές αρχών, συνέπεια και αίσθηση της πραγματικότητας.
Ειδικότερα, δε, τόσο οι καιροσκοπικές συμπεριφορές ορισμένων από τα μνημονιακά κόμματα τώρα που τα απαξιώνει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού όσο και οι πρακτικές που άρχιζαν να εκδηλώνονται από ορισμένες πλευρές των αντιμνημονιακών δυνάμεων ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και οι μετωπικές πρακτικές του προηγούμενου αιώνα, επισημαίνουμε ως Σοσιαλιστικό Κόμμα ότι δε συμβάλλουν στη μεγάλη υπόθεση της εξόδου της χώρας από την κρίση και τη διαμόρφωση ενός οδικού χάρτη δημιουργίας και ευημερίας για τους Έλληνες πολίτες.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Π. ΚΑΜΜΕΝΟΣ: ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
