2012-04-28 10:18:33
Του Νίκου Χουντή*
Αιχμή του δόρατος της μνημονιακής επίθεσης των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι η μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους, δηλαδή, η υποβάθμιση -νομική, κοινωνική, οικονομική- του ρόλου και της αξίας της εργασίας.
Γενικότερα έχουν ομολογήσει ότι η κρίση είναι μια ευκαιρία για να πάρουν πίσω όλες τις κατακτήσεις των εργαζομένων στο όνομα της ελευθερίας των αγορών και της περίφημης ανταγωνιστικότητας.
Αυτό είναι φανερό τόσο από τα βασικά στοιχεία του «πειράματος Ελλάδα», δηλαδή της ένταξης της χώρας μας σε έναν ιδιότυπο «μηχανισμό σωτηρίας», όπου εφαρμόζονται πολιτικές ακραίας λιτότητας, βίαιης υποχώρησης των εισοδημάτων και των μισθών, ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, όσο και από το γεγονός ότι το βασικότερο επιχείρημα των μνημονιακών δυνάμεων για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, είναι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας και ο ρόλος που έχει η λεγόμενη «εσωτερική υποτίμηση» σε αυτή.
Σύμφωνα με το Μνημόνιο, αλλά και με τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων (Κομισιόν, Συμβούλιο, ΕΚΤ), ο μηχανισμός της «εσωτερικής υποτίμησης» είναι ο μόνος που μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια τροχιά «βιώσιμης ανάπτυξης», μέσω της τόνωσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Με πιο απλά λόγια, η λογική του Μνημονίου βρίσκει την αιτία της δημοσιονομικής (μεγάλα ελλείμματα και χρέος) κρίσης στη μείωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, που οδήγησε σε έκρηξη των μακροοικονομικών ανισορροπιών και ιδιαίτερα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Έτσι, η τόνωση της λεγόμενης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, μέσω της πίεσης, ακόμα περισσότερο της αξίας και του ρόλου της εργασίας, εμφανίζεται ως ο μοναδικός δρόμος εξόδου από την κρίση. Ταυτόχρονα με την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων επιχειρούν να αφαιρέσουν τα «όπλα» των εργαζομένων σε θεσμικό και νομικό επίπεδο.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι ελληνικές μνημονιακές δυνάμεις, παρά την προσπάθειά τους να αποκρύψουν τις δεσμεύσεις του Μνημονίου που υπέγραψαν. Στην πρόσφατη παρουσίαση του οικονομικού προγράμματος του προέδρου της Ν.Δ. ο κ. Σαμαράς δεσμεύεται ότι θα κάνει τα πάντα ώστε να μην υπάρξουν οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αλλά λησμονεί την υπογραφή του ίδιου και της παράταξής του στο δεύτερο Μνημόνιο, όπου προβλέπεται μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% (Μνημόνιο ΙΙ, σελ. 23) και των νέων εργαζομένων κατά 32% (Μνημόνιο ΙΙ, σελ. 23), καθώς επίσης και η δέσμευση για την παραπέρα μείωση των μισθών του ιδιωτικού τομέα, έως το τέλος του Ιουλίου του 2012, ώστε η Ελλάδα να πετύχει τον στόχο των τρoϊκανών για μισθούς Βουλγαρίας και Ρουμανίας, καθώς οι χώρες αυτές αναφέρονται ως συγκρίσιμες για την Ελλάδα. Χωρίς να μπορεί να διαφοροποιηθεί αισθητά από τον Σαμαρά, ο Βενιζέλος σε πρόσφατη ομιλία του (Ιωάννινα 22.4.12) λέει και αυτός ότι «δεν πρόκειται να θιγούν χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι», χωρίς να μας εξηγεί πώς ακριβώς θα εφαρμοστούν οι απαιτήσεις του Μνημονίου για μείωση των μισθών, καθώς επίσης από πού και με ποιον τρόπο θα καλυφθούν οι ζημιές των ασφαλιστικών ταμείων από το "κούρεμα" των ελληνικών ομολόγων.
Αποκαλυπτική είναι η επιχειρηματολογία της τρόικας κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου. Ταυτόχρονα η Κομισιόν, σε απαντήσεις της σε αλλεπάλληλα ερωτήματα, ισχυριζόταν υποκριτικά ότι τα θέματα αυτά αποτελούν επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων, κρύβοντας ότι αμφότεροι τρόικα και ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις προωθούν με συνειδητό και σχεδιασμένο τρόπο, παρακάμπτοντας το εργατικό δίκαιο, το Σύνταγμα αλλά και τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες και τις διεθνείς συμφωνίες του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, προκαλώντας τις αντιδράσεις και των ευρωπαϊκών συνδικαλιστικών φορέων. Αναφέρουμε παραδειγματικά το θέμα των περικοπών των συντάξεων, κύριων και επικουρικών, οι οποίες θεωρούνται, ως ασφαλιστικές παροχές, περιουσιακό στοιχείο των εργαζομένων και επομένως προστατεύονται, σύμφωνα με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, από το Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε.
Εκτός λοιπόν από την υποκρισία των κομμάτων του δικομματισμού, διαβλέπουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο μια απίστευτη κοροϊδία. Μια κοροϊδία που αποδεικνύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση του νεοφιλελευθερισμού, η Ε.Ε. της Συνθήκης της Λισσαβώνας, καταρρέει μπροστά στα μάτια μας, αφού δεν μπορεί να υπερασπιστεί ούτε και αυτά που με κόπο και πολιτικούς εκβιασμούς προσπάθησε να περάσει το 2007.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι με τους αγώνες τους και στις 6 Μαΐου με την ψήφο τους θα βάλουν φρένο σε αυτή την υποκρισία και τέλος σε αυτή την κοροϊδία. Θα κάνουν πράξη το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «Ανατροπή στην Ελλάδα - μήνυμα στην Ευρώπη».
* Ο Νίκος Χουντής είναι ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
communenews
Αιχμή του δόρατος της μνημονιακής επίθεσης των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι η μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους, δηλαδή, η υποβάθμιση -νομική, κοινωνική, οικονομική- του ρόλου και της αξίας της εργασίας.
Γενικότερα έχουν ομολογήσει ότι η κρίση είναι μια ευκαιρία για να πάρουν πίσω όλες τις κατακτήσεις των εργαζομένων στο όνομα της ελευθερίας των αγορών και της περίφημης ανταγωνιστικότητας.
Αυτό είναι φανερό τόσο από τα βασικά στοιχεία του «πειράματος Ελλάδα», δηλαδή της ένταξης της χώρας μας σε έναν ιδιότυπο «μηχανισμό σωτηρίας», όπου εφαρμόζονται πολιτικές ακραίας λιτότητας, βίαιης υποχώρησης των εισοδημάτων και των μισθών, ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, όσο και από το γεγονός ότι το βασικότερο επιχείρημα των μνημονιακών δυνάμεων για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, είναι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας και ο ρόλος που έχει η λεγόμενη «εσωτερική υποτίμηση» σε αυτή.
Σύμφωνα με το Μνημόνιο, αλλά και με τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων (Κομισιόν, Συμβούλιο, ΕΚΤ), ο μηχανισμός της «εσωτερικής υποτίμησης» είναι ο μόνος που μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια τροχιά «βιώσιμης ανάπτυξης», μέσω της τόνωσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Με πιο απλά λόγια, η λογική του Μνημονίου βρίσκει την αιτία της δημοσιονομικής (μεγάλα ελλείμματα και χρέος) κρίσης στη μείωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, που οδήγησε σε έκρηξη των μακροοικονομικών ανισορροπιών και ιδιαίτερα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Έτσι, η τόνωση της λεγόμενης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, μέσω της πίεσης, ακόμα περισσότερο της αξίας και του ρόλου της εργασίας, εμφανίζεται ως ο μοναδικός δρόμος εξόδου από την κρίση. Ταυτόχρονα με την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων επιχειρούν να αφαιρέσουν τα «όπλα» των εργαζομένων σε θεσμικό και νομικό επίπεδο.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι ελληνικές μνημονιακές δυνάμεις, παρά την προσπάθειά τους να αποκρύψουν τις δεσμεύσεις του Μνημονίου που υπέγραψαν. Στην πρόσφατη παρουσίαση του οικονομικού προγράμματος του προέδρου της Ν.Δ. ο κ. Σαμαράς δεσμεύεται ότι θα κάνει τα πάντα ώστε να μην υπάρξουν οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αλλά λησμονεί την υπογραφή του ίδιου και της παράταξής του στο δεύτερο Μνημόνιο, όπου προβλέπεται μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% (Μνημόνιο ΙΙ, σελ. 23) και των νέων εργαζομένων κατά 32% (Μνημόνιο ΙΙ, σελ. 23), καθώς επίσης και η δέσμευση για την παραπέρα μείωση των μισθών του ιδιωτικού τομέα, έως το τέλος του Ιουλίου του 2012, ώστε η Ελλάδα να πετύχει τον στόχο των τρoϊκανών για μισθούς Βουλγαρίας και Ρουμανίας, καθώς οι χώρες αυτές αναφέρονται ως συγκρίσιμες για την Ελλάδα. Χωρίς να μπορεί να διαφοροποιηθεί αισθητά από τον Σαμαρά, ο Βενιζέλος σε πρόσφατη ομιλία του (Ιωάννινα 22.4.12) λέει και αυτός ότι «δεν πρόκειται να θιγούν χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι», χωρίς να μας εξηγεί πώς ακριβώς θα εφαρμοστούν οι απαιτήσεις του Μνημονίου για μείωση των μισθών, καθώς επίσης από πού και με ποιον τρόπο θα καλυφθούν οι ζημιές των ασφαλιστικών ταμείων από το "κούρεμα" των ελληνικών ομολόγων.
Αποκαλυπτική είναι η επιχειρηματολογία της τρόικας κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου. Ταυτόχρονα η Κομισιόν, σε απαντήσεις της σε αλλεπάλληλα ερωτήματα, ισχυριζόταν υποκριτικά ότι τα θέματα αυτά αποτελούν επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων, κρύβοντας ότι αμφότεροι τρόικα και ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις προωθούν με συνειδητό και σχεδιασμένο τρόπο, παρακάμπτοντας το εργατικό δίκαιο, το Σύνταγμα αλλά και τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες και τις διεθνείς συμφωνίες του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, προκαλώντας τις αντιδράσεις και των ευρωπαϊκών συνδικαλιστικών φορέων. Αναφέρουμε παραδειγματικά το θέμα των περικοπών των συντάξεων, κύριων και επικουρικών, οι οποίες θεωρούνται, ως ασφαλιστικές παροχές, περιουσιακό στοιχείο των εργαζομένων και επομένως προστατεύονται, σύμφωνα με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, από το Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε.
Εκτός λοιπόν από την υποκρισία των κομμάτων του δικομματισμού, διαβλέπουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο μια απίστευτη κοροϊδία. Μια κοροϊδία που αποδεικνύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση του νεοφιλελευθερισμού, η Ε.Ε. της Συνθήκης της Λισσαβώνας, καταρρέει μπροστά στα μάτια μας, αφού δεν μπορεί να υπερασπιστεί ούτε και αυτά που με κόπο και πολιτικούς εκβιασμούς προσπάθησε να περάσει το 2007.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι με τους αγώνες τους και στις 6 Μαΐου με την ψήφο τους θα βάλουν φρένο σε αυτή την υποκρισία και τέλος σε αυτή την κοροϊδία. Θα κάνουν πράξη το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «Ανατροπή στην Ελλάδα - μήνυμα στην Ευρώπη».
* Ο Νίκος Χουντής είναι ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Ιπποκράτους στα… κάγκελα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
