2014-10-17 10:33:30
Απόστολος Αποστολόπουλος
Η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα γίνει κυβέρνηση ούτε με επανάσταση ούτε με τη σαρωτική ορμή, ως χιονοστιβάδα, του ΠΑΣΟΚ το 1981. Οι αλλαγές δεν αναμένονται ανατρεπτικές, ούτε τις υποσχέθηκε ούτε τις προγραμματίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο είναι μονόδρομος για τον ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει σε αλλαγές, αυτές που έχει προγραμματίσει και αυτές που θα προκύψουν εκ των πραγμάτων. Ο κρατικός μηχανισμός δεν θα είναι υποχρεωτικά εχθρικός αφού και οι δημόσιοι υπάλληλοι επιθυμούν αλλαγές, ακόμα και όσοι δεν ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.
Κάθε νέα κυβέρνηση εξαρτάται από την ικανότητα των στελεχών της. Ειδικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να εμπνεύσει στον κρατικό μηχανισμό την ιδέα ότι στόχος είναι πλέον το κοινό καλό και όχι να εξυπηρετηθούν τα ιδιαίτερα συμφέροντα που έως τώρα λυμαίνονται το Δημόσιο. Αρκεί γι’ αυτό η εφαρμογή των Νόμων. Από την πολιτική ηγεσία ως τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο.
Όσα πχ διαδραματίζονται στην Περιφέρεια Αττικής γύρω από την εκμετάλλευση των σκουπιδιών-είναι πολλά τα λεφτά- παραμένουν, προσώρας, στο μισοσκόταδο αλλά ήδη η Ρένα Δούρου ακύρωσε απόπειρες να επιβληθούν τετελεσμένα και δέχτηκε τις πρώτες απειλητικές βολές. Ελάχιστο μέρος του όλου προβλήματος αποκαλύφθηκε στο Δήμο Μαραθώνα όταν ο δήμαρχος Ψινάκης αποπειράθηκε, καθώς φαίνεται, να βάλει χέρι στα τοπικά συμφέροντα. Η συνεπής εφαρμογή των Νόμων είναι απαραίτητη αλλά αναγκαίο συμπλήρωμα, μάλλον προϋπόθεση, είναι να επικρατήσει ένα διαφορετικό πνεύμα σε όλους τους τομείς της Διοίκησης του Κράτους.
Σε μια χώρα ξεχαρβαλωμένη, όπως είναι σήμερα ο τόπος μας, όλοι οι τομείς είναι κρίσιμοι. Υπάρχουν ωστόσο ορισμένοι χώροι με έντονες ιδιαιτερότητες, όπως η Αστυνομία, οι Ένοπλες Δυνάμεις, και η Διπλωματία. Οι διάφορες «έγχρωμες επαναστάσεις» από την Ουκρανία και τον αραβικό Κόσμο ως το Χονγκ-Κόνγκ, σε συνδυασμό και με το ετερόκλητο πλήθος μεταναστών, προσδίδουν στην Αστυνομία ένα ευαίσθητο ρόλο ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις κινητοποιούνται εσχάτως με συνεχείς ασκήσεις ώστε να είναι έτοιμες «δια παν ενδεχόμενο». Η Διπλωματία μένει κατά κανόνα στο περιθώριο της δημόσιας προσοχής. Αλλά ο ρόλος και η δράση της δεν παύουν να είναι καίρια ζητήματα. Η διαφορά τους από τα σκουπίδια είναι και οι τρεις αυτοί τομείς μπορεί να σε «τελειώσουν» σε μια νύχτα ή και σε λίγα λεπτά, ας θυμηθούμε τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου ή τα Ίμια.
Συνήθως πιστεύουμε ότι οι Διπλωμάτες είναι απλοί διεκπεραιωτές εντολών της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Δεν είναι ακριβώς έτσι αν λάβουμε υπόψη ότι πολλοί πρέσβεις έχουν κατά καιρούς αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα πχ ο Πιπινέλης και ο Μπίτσιος ως ΥΠΕΞ (ο πρώτος επί Χούντας) ενώ άλλοι τοποθετήθηκαν ως αρχηγοί των μυστικών υπηρεσιών (ΕΥΠ) πχ Κοραντής, Μπίκας, Αποστολίδης. Οι επιφανείς αυτές περιπτώσεις είναι απολύτως ενδεικτικές της ταύτισης της διπλωματικής υπηρεσίας όχι απλώς με την εκάστοτε, ως τώρα, κυβέρνηση αλλά με το καθεστώς και τη νοοτροπία της πολιτικής ηγεσίας, διακριτής συνολικά για την «προσαρμογή» της στις επιταγές των «Μεγάλων Φίλων» της πατρίδας ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού. Η ταύτιση, ιδίως της ανώτατης, διπλωματικής ιεραρχίας με την πολιτική ηγεσία και τη συναφή νοοτροπία της, δεν οφείλεται απλώς στην αυτονόητη υποχρέωση των Πρέσβεων να εφαρμόζουν τις εντολές της κυβέρνησης αλλά και στο ότι εισηγούνται/διαμορφώνουν τις «τεχνικές» επιτυχημένης εφαρμογής της εν λόγω πολιτικής. Είναι, δηλαδή, ενεργό και οργανικό μέρος αυτής της πολιτικής. Το εάν και κατά πόσο η Διπλωματική Υπηρεσία, κυρίως η ανώτατη βαθμίδα, θα θελήσει και ιδίως θα μπορέσει να εφαρμόσει διαφορετικές πολιτικές μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα φανεί στην πράξη. Με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα υπάρξει μια διαφοροποιημένη σαφής και επαρκής εξωτερική πολιτική. Οπότε θα αναζητηθούν από την ηγεσία του ΥΠΕΞ οι κατάλληλοι να εφαρμόσουν τις εντολές, και θα διαμορφωθεί η κατάλληλη δομή για να εξυπηρετεί τις νέες κατευθύνσεις και να ανατροφοδοτεί τη διαφορετική αντίληψη. Εφ’ όσον η διαφορετική αντίληψη υπάρξει και αποφασίσει να επιβληθεί.
Η μοναδική ιδιομορφία της Διπλωματικής Υπηρεσίας έγκειται στο έχει επιδείξει μια συνεχή και συνεπή ικανότητα αναπαραγωγής των αρχέτυπων προδιαγραφών της, πολιτικών και ιδεολογικών, άκρως συντηρητικών- οι αναταράξεις το 81 με την εισβολή του ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκαν επιφανειακές και προσωρινές. Φυσικά υπήρξαν και υπάρχουν «ατίθασοι» αλλά ταχέως εξοστρακίζονται σε δυσμενείς μακρινές πρωτεύουσες, στη λήθη. Με λόγια απλά το «κατεστημένο» του ΥΠΕΞ έχει μεθοδεύσει την εσαεί αναπαραγωγή του κάτι που δεν συμβαίνει με καμία άλλη κρατική υπηρεσία, μόνο ίσως, το εκκλησιαστικό ιερατείο έχει να επιδείξει τόση ικανότητα αναπαραγωγής του εαυτού του. Το ζήτημα δεν είναι μόνο το πώς θα αντιμετωπίσουν αλλήλους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το κατεστημένο του ΥΠΕΞ. Αλλά αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει (και πως) το ζήτημα του κατεστημένου αυτού στη ρίζα του, στην αναπαραγωγή του.
InfoGnomon
Η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα γίνει κυβέρνηση ούτε με επανάσταση ούτε με τη σαρωτική ορμή, ως χιονοστιβάδα, του ΠΑΣΟΚ το 1981. Οι αλλαγές δεν αναμένονται ανατρεπτικές, ούτε τις υποσχέθηκε ούτε τις προγραμματίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο είναι μονόδρομος για τον ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει σε αλλαγές, αυτές που έχει προγραμματίσει και αυτές που θα προκύψουν εκ των πραγμάτων. Ο κρατικός μηχανισμός δεν θα είναι υποχρεωτικά εχθρικός αφού και οι δημόσιοι υπάλληλοι επιθυμούν αλλαγές, ακόμα και όσοι δεν ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.
Κάθε νέα κυβέρνηση εξαρτάται από την ικανότητα των στελεχών της. Ειδικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να εμπνεύσει στον κρατικό μηχανισμό την ιδέα ότι στόχος είναι πλέον το κοινό καλό και όχι να εξυπηρετηθούν τα ιδιαίτερα συμφέροντα που έως τώρα λυμαίνονται το Δημόσιο. Αρκεί γι’ αυτό η εφαρμογή των Νόμων. Από την πολιτική ηγεσία ως τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο.
Όσα πχ διαδραματίζονται στην Περιφέρεια Αττικής γύρω από την εκμετάλλευση των σκουπιδιών-είναι πολλά τα λεφτά- παραμένουν, προσώρας, στο μισοσκόταδο αλλά ήδη η Ρένα Δούρου ακύρωσε απόπειρες να επιβληθούν τετελεσμένα και δέχτηκε τις πρώτες απειλητικές βολές. Ελάχιστο μέρος του όλου προβλήματος αποκαλύφθηκε στο Δήμο Μαραθώνα όταν ο δήμαρχος Ψινάκης αποπειράθηκε, καθώς φαίνεται, να βάλει χέρι στα τοπικά συμφέροντα. Η συνεπής εφαρμογή των Νόμων είναι απαραίτητη αλλά αναγκαίο συμπλήρωμα, μάλλον προϋπόθεση, είναι να επικρατήσει ένα διαφορετικό πνεύμα σε όλους τους τομείς της Διοίκησης του Κράτους.
Σε μια χώρα ξεχαρβαλωμένη, όπως είναι σήμερα ο τόπος μας, όλοι οι τομείς είναι κρίσιμοι. Υπάρχουν ωστόσο ορισμένοι χώροι με έντονες ιδιαιτερότητες, όπως η Αστυνομία, οι Ένοπλες Δυνάμεις, και η Διπλωματία. Οι διάφορες «έγχρωμες επαναστάσεις» από την Ουκρανία και τον αραβικό Κόσμο ως το Χονγκ-Κόνγκ, σε συνδυασμό και με το ετερόκλητο πλήθος μεταναστών, προσδίδουν στην Αστυνομία ένα ευαίσθητο ρόλο ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις κινητοποιούνται εσχάτως με συνεχείς ασκήσεις ώστε να είναι έτοιμες «δια παν ενδεχόμενο». Η Διπλωματία μένει κατά κανόνα στο περιθώριο της δημόσιας προσοχής. Αλλά ο ρόλος και η δράση της δεν παύουν να είναι καίρια ζητήματα. Η διαφορά τους από τα σκουπίδια είναι και οι τρεις αυτοί τομείς μπορεί να σε «τελειώσουν» σε μια νύχτα ή και σε λίγα λεπτά, ας θυμηθούμε τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου ή τα Ίμια.
Συνήθως πιστεύουμε ότι οι Διπλωμάτες είναι απλοί διεκπεραιωτές εντολών της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Δεν είναι ακριβώς έτσι αν λάβουμε υπόψη ότι πολλοί πρέσβεις έχουν κατά καιρούς αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα πχ ο Πιπινέλης και ο Μπίτσιος ως ΥΠΕΞ (ο πρώτος επί Χούντας) ενώ άλλοι τοποθετήθηκαν ως αρχηγοί των μυστικών υπηρεσιών (ΕΥΠ) πχ Κοραντής, Μπίκας, Αποστολίδης. Οι επιφανείς αυτές περιπτώσεις είναι απολύτως ενδεικτικές της ταύτισης της διπλωματικής υπηρεσίας όχι απλώς με την εκάστοτε, ως τώρα, κυβέρνηση αλλά με το καθεστώς και τη νοοτροπία της πολιτικής ηγεσίας, διακριτής συνολικά για την «προσαρμογή» της στις επιταγές των «Μεγάλων Φίλων» της πατρίδας ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού. Η ταύτιση, ιδίως της ανώτατης, διπλωματικής ιεραρχίας με την πολιτική ηγεσία και τη συναφή νοοτροπία της, δεν οφείλεται απλώς στην αυτονόητη υποχρέωση των Πρέσβεων να εφαρμόζουν τις εντολές της κυβέρνησης αλλά και στο ότι εισηγούνται/διαμορφώνουν τις «τεχνικές» επιτυχημένης εφαρμογής της εν λόγω πολιτικής. Είναι, δηλαδή, ενεργό και οργανικό μέρος αυτής της πολιτικής. Το εάν και κατά πόσο η Διπλωματική Υπηρεσία, κυρίως η ανώτατη βαθμίδα, θα θελήσει και ιδίως θα μπορέσει να εφαρμόσει διαφορετικές πολιτικές μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα φανεί στην πράξη. Με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα υπάρξει μια διαφοροποιημένη σαφής και επαρκής εξωτερική πολιτική. Οπότε θα αναζητηθούν από την ηγεσία του ΥΠΕΞ οι κατάλληλοι να εφαρμόσουν τις εντολές, και θα διαμορφωθεί η κατάλληλη δομή για να εξυπηρετεί τις νέες κατευθύνσεις και να ανατροφοδοτεί τη διαφορετική αντίληψη. Εφ’ όσον η διαφορετική αντίληψη υπάρξει και αποφασίσει να επιβληθεί.
Η μοναδική ιδιομορφία της Διπλωματικής Υπηρεσίας έγκειται στο έχει επιδείξει μια συνεχή και συνεπή ικανότητα αναπαραγωγής των αρχέτυπων προδιαγραφών της, πολιτικών και ιδεολογικών, άκρως συντηρητικών- οι αναταράξεις το 81 με την εισβολή του ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκαν επιφανειακές και προσωρινές. Φυσικά υπήρξαν και υπάρχουν «ατίθασοι» αλλά ταχέως εξοστρακίζονται σε δυσμενείς μακρινές πρωτεύουσες, στη λήθη. Με λόγια απλά το «κατεστημένο» του ΥΠΕΞ έχει μεθοδεύσει την εσαεί αναπαραγωγή του κάτι που δεν συμβαίνει με καμία άλλη κρατική υπηρεσία, μόνο ίσως, το εκκλησιαστικό ιερατείο έχει να επιδείξει τόση ικανότητα αναπαραγωγής του εαυτού του. Το ζήτημα δεν είναι μόνο το πώς θα αντιμετωπίσουν αλλήλους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το κατεστημένο του ΥΠΕΞ. Αλλά αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει (και πως) το ζήτημα του κατεστημένου αυτού στη ρίζα του, στην αναπαραγωγή του.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Φως στο Τούνελ»: Πρεμιέρα με θρίλερ για δυνατούς λύτες…
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
