2014-11-03 00:32:06
Πολύ ...χακί έχει η ιστορία του παρκούρ - γνωστού και ως ''Τέχνη της Φυγής'' -που με τόσο τραγικό τρόπο ήρθε στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες στην Ελλάδα.
Το παρκούρ λοιπόν ( (γαλλικά και αγγλικά: parkour),είναι μια γαλλικής καταγωγής μη-ανταγωνιστική σωματική και πνευματική τέχνη που έχει ως στόχο την ταχύτατη και βέλτιστη δυνατή μετακίνηση από οποιοδήποτε σημείο του χώρου Α σε διαφορετικό σημείο Β, χρησιμοποιώντας μόνο τις ανθρώπινες σωματικές ικανότητες.
Οι μαθητές του παρκούρ ονομάζονται traceurs (τρασέρ) και οι μαθήτριες traceuses (τρασέζ). Το παρκούρ στην μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα φέρεται να γεννήθηκε τη δεκαετία του 1980 στη Γαλλία από τον Νταβίντ Μπελ και τους φίλους του, ωστόσο μερικές δεκαετίες πίσω- πριν από την εποχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου- και χωρίς μεγάλα διαστήματα απουσίας του στην πορεία του χρόνου, το παρκουρ ανδρώθηκε στον Γαλλικό Στρατό του με έμπνευση από την ...Αφρική , ενώ και μια νεότερη επαναφορά του έγινε πάλι από στρατιωτικό, αυτή την φορά μέσω...Βιετνάμ!
Από ...Αφρική, στη Γαλλία και μέσω ...Ινδοκίνας
Ο Γάλλος αξιωματικός του Ναυτικού, Ζορζ Ερμπέρ, λοιπόν, ήδη πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο πίστευε στην ενίσχυση των αθλητικών ικανοτήτων με πρότυπο τις φυλές των αυτοχθόνων της Αφρικής που είχε συναντήσει.όπως έγραφε τότε , «τα κορμιά τους ήταν υπέροχα, ελαστικά, ικανά, ανθεκτικά κι όμως δεν είχαν κάποιον άλλον εκπαιδευτή παρά τη ζωή τους στη φύση»
Αργότερα έγινε καθηγητής φυσικής αγωγής σε γαλλικό κολέγιο, όπου δίδασκε τη «φυσική μέθοδο» η οποία αποτελείται από 10 βασικές κατηγορίες: βάδισμα, τρέξιμο, πήδημα, κίνηση και με τα τέσσερα άκρα, αναρρίχηση, ισορροπία, ρίψεις, άρση, αυτοάμυνα, κολύμβηση.
Η διδασκαλία του Ερμπέρ διευρύνθηκε κατά τη διάρκεια του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και σύντομα έγινε βασικό συστατικό στην εκπαίδευση του Γαλλικού Στρατού, την εκπαίδευση σε υπερπήδηση εμποδίων, τεχνητών ή φυσικών. Στόχος της άσκησης είναι ο στρατιώτης να συνεχίσει να κινείται σε ευθεία, ανεξάρτητα από τα εμπόδια που μπορεί να συναντήσει στη διαδρομή.
Για αυτοπροστασία σε στρατό και πυροσβεστική
Η ζωή βεβαίως συνεχίζεται και κάνει κύκλους...Είπαμε λοιπόν ότι ο σύγχρονος εμπνευστής είναι ο Γάλλος Νταβίντ Μπέλ (David Belle).
Ο πατέρας του όμως Ρέιμοντ Μπελ (Raymond Belle), γιος ενός Γάλλου γιατρού και μιας Βιετναμέζας, αναγκάστηκε να αποχωριστεί τους γονείς του κατά τη διάρκεια του πολέμου της Ινδοκίνας και βρέθηκε στην ηλικία των 7 ετών σε Στρατιωτικό ορφανοτροφείο.
Εκεί αποφάσισε να εκπαιδευτεί σκληρά για να την αυτοπροστασία του και χρησιμοποίησε τη στρατιωτική μέθοδο του Ερμπέρ για να σκληραγωγηθεί .
Αργότερα , το 1954, επέστρεψε στη Γαλλία και παρέμεινε στον Γαλλικό στρατό, όταν κάποιος ανώτερός του εντυπωσιάστηκε από τις ικανότητές του στο τότε παρκουρ και του πρότεινε να εργαστεί στην Πυροσβεστική του Παρισιού. Εκεί διέπρεψε χάρη στην εκπαίδευσή του.
Από τον πάτερα στον γιο
Ερχόμαστε λοιπόν στο γιο του, τον Νταβίντ Μπελ, ο οποίος άρχισε να κάνει την ίδια προπόνηση επηρεασμένος από την επιτυχημένη καριέρα του πατέρα του.
Έτσι σε προάστιο του Παρισιού δημιούργησε μια ομάδα με τα ίδια ενδιαφέροντα στον τομέα αυτόν.
Ο όρος παρκούρ προκύπτει από το Parcours du Combattant, ένα είδος στρατιωτικού αγωνίσματος δρόμου μετ'εμποδίων.
Ο Hubert Koundé, φίλος του David Belle, είχε την ιδέα να δανειστούν τη λέξη parcours (διαδρομή), να αντικαταστήσουν το γράμμα "c" με "k" για να υποδηλώνει μαχητικότητα, και να αφαιρέσουν το άηχο "s", γιατί ήταν αντίθετο με τη φιλοσοφία του παρκούρ περί ελάχιστης κατανάλωσης ενέργειας, σημειώνεται σχετικά στην Βικιπαιδεια...
«Κλειδί» η απουσία ανταγωνισμού
Ένα χαρακτηριστικό του παρκούρ - αναφέρεται επίσης - αποτελεί η πλήρης απουσία ανταγωνισμού.
Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους.
-Πρώτα απ'όλα, το παρκούρ έχει δανειστεί, όπως αναφέραμε παραπάνω, ένα σημαντικό μέρος της φιλοσοφίας της Ανατολικής Ασίας (συγκεκριμένα του Μπουσίντο), και συνεπώς φέρει τη νοοτροπία της αυτοπειθαρχίας και της αυτοβελτίωσης, όπου το άτομο μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό του, όχι για τους άλλους.
-Δεύτερον, επειδή το παρκούρ είναι δυνητικά επικίνδυνο και συχνά οι άνθρωποι υποκύπτουν στους πειρασμούς που τους παρουσιάζονται, ο ανταγωνισμός ενδέχεται να οδηγήσει σε υπερτίμηση του εαυτού ή υποτίμηση των εμποδίων, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος τραυματισμών, τόσο βραχυπρόθεσμων όσο και μακροπρόθεσμων.
-Τρίτον,επειδή ο ανταγωνισμός - και πιο συγκεκριμένα, ο πρωταθλητισμός - έχει στο παρελθόν προκαλέσει τη φθορά διαφόρων άλλων σωματικών τεχνών, όπως οι πολεμικές τέχνες, οπότε η κοινότητα του παρκούρ ανησυχεί μήπως το παρκούρ βαδίσει στο ίδιο μονοπάτι.
Επειδή συνεχώς πληθαίνουν τα άτομα που υποστηρίζουν τον ανταγωνισμό λόγω οικονομικών συμφερόντων, η διεθνής κοινότητα του παρκούρ ξεκίνησε την 1η Μαΐου 2007 μια εκστρατεία κατά του ανταγωνισμού στο παρκούρ, η οποία αποκαλείται "Keeping Parkour Rivalry-Free" ("Διατηρώντας το Παρκούρ Χωρίς Ανταγωνισμό").
Πηγή Tromaktiko
Το παρκούρ λοιπόν ( (γαλλικά και αγγλικά: parkour),είναι μια γαλλικής καταγωγής μη-ανταγωνιστική σωματική και πνευματική τέχνη που έχει ως στόχο την ταχύτατη και βέλτιστη δυνατή μετακίνηση από οποιοδήποτε σημείο του χώρου Α σε διαφορετικό σημείο Β, χρησιμοποιώντας μόνο τις ανθρώπινες σωματικές ικανότητες.
Οι μαθητές του παρκούρ ονομάζονται traceurs (τρασέρ) και οι μαθήτριες traceuses (τρασέζ). Το παρκούρ στην μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα φέρεται να γεννήθηκε τη δεκαετία του 1980 στη Γαλλία από τον Νταβίντ Μπελ και τους φίλους του, ωστόσο μερικές δεκαετίες πίσω- πριν από την εποχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου- και χωρίς μεγάλα διαστήματα απουσίας του στην πορεία του χρόνου, το παρκουρ ανδρώθηκε στον Γαλλικό Στρατό του με έμπνευση από την ...Αφρική , ενώ και μια νεότερη επαναφορά του έγινε πάλι από στρατιωτικό, αυτή την φορά μέσω...Βιετνάμ!
Από ...Αφρική, στη Γαλλία και μέσω ...Ινδοκίνας
Ο Γάλλος αξιωματικός του Ναυτικού, Ζορζ Ερμπέρ, λοιπόν, ήδη πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο πίστευε στην ενίσχυση των αθλητικών ικανοτήτων με πρότυπο τις φυλές των αυτοχθόνων της Αφρικής που είχε συναντήσει.όπως έγραφε τότε , «τα κορμιά τους ήταν υπέροχα, ελαστικά, ικανά, ανθεκτικά κι όμως δεν είχαν κάποιον άλλον εκπαιδευτή παρά τη ζωή τους στη φύση»
Αργότερα έγινε καθηγητής φυσικής αγωγής σε γαλλικό κολέγιο, όπου δίδασκε τη «φυσική μέθοδο» η οποία αποτελείται από 10 βασικές κατηγορίες: βάδισμα, τρέξιμο, πήδημα, κίνηση και με τα τέσσερα άκρα, αναρρίχηση, ισορροπία, ρίψεις, άρση, αυτοάμυνα, κολύμβηση.
Η διδασκαλία του Ερμπέρ διευρύνθηκε κατά τη διάρκεια του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και σύντομα έγινε βασικό συστατικό στην εκπαίδευση του Γαλλικού Στρατού, την εκπαίδευση σε υπερπήδηση εμποδίων, τεχνητών ή φυσικών. Στόχος της άσκησης είναι ο στρατιώτης να συνεχίσει να κινείται σε ευθεία, ανεξάρτητα από τα εμπόδια που μπορεί να συναντήσει στη διαδρομή.
Για αυτοπροστασία σε στρατό και πυροσβεστική
Η ζωή βεβαίως συνεχίζεται και κάνει κύκλους...Είπαμε λοιπόν ότι ο σύγχρονος εμπνευστής είναι ο Γάλλος Νταβίντ Μπέλ (David Belle).
Ο πατέρας του όμως Ρέιμοντ Μπελ (Raymond Belle), γιος ενός Γάλλου γιατρού και μιας Βιετναμέζας, αναγκάστηκε να αποχωριστεί τους γονείς του κατά τη διάρκεια του πολέμου της Ινδοκίνας και βρέθηκε στην ηλικία των 7 ετών σε Στρατιωτικό ορφανοτροφείο.
Εκεί αποφάσισε να εκπαιδευτεί σκληρά για να την αυτοπροστασία του και χρησιμοποίησε τη στρατιωτική μέθοδο του Ερμπέρ για να σκληραγωγηθεί .
Αργότερα , το 1954, επέστρεψε στη Γαλλία και παρέμεινε στον Γαλλικό στρατό, όταν κάποιος ανώτερός του εντυπωσιάστηκε από τις ικανότητές του στο τότε παρκουρ και του πρότεινε να εργαστεί στην Πυροσβεστική του Παρισιού. Εκεί διέπρεψε χάρη στην εκπαίδευσή του.
Από τον πάτερα στον γιο
Ερχόμαστε λοιπόν στο γιο του, τον Νταβίντ Μπελ, ο οποίος άρχισε να κάνει την ίδια προπόνηση επηρεασμένος από την επιτυχημένη καριέρα του πατέρα του.
Έτσι σε προάστιο του Παρισιού δημιούργησε μια ομάδα με τα ίδια ενδιαφέροντα στον τομέα αυτόν.
Ο όρος παρκούρ προκύπτει από το Parcours du Combattant, ένα είδος στρατιωτικού αγωνίσματος δρόμου μετ'εμποδίων.
Ο Hubert Koundé, φίλος του David Belle, είχε την ιδέα να δανειστούν τη λέξη parcours (διαδρομή), να αντικαταστήσουν το γράμμα "c" με "k" για να υποδηλώνει μαχητικότητα, και να αφαιρέσουν το άηχο "s", γιατί ήταν αντίθετο με τη φιλοσοφία του παρκούρ περί ελάχιστης κατανάλωσης ενέργειας, σημειώνεται σχετικά στην Βικιπαιδεια...
«Κλειδί» η απουσία ανταγωνισμού
Ένα χαρακτηριστικό του παρκούρ - αναφέρεται επίσης - αποτελεί η πλήρης απουσία ανταγωνισμού.
Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους.
-Πρώτα απ'όλα, το παρκούρ έχει δανειστεί, όπως αναφέραμε παραπάνω, ένα σημαντικό μέρος της φιλοσοφίας της Ανατολικής Ασίας (συγκεκριμένα του Μπουσίντο), και συνεπώς φέρει τη νοοτροπία της αυτοπειθαρχίας και της αυτοβελτίωσης, όπου το άτομο μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό του, όχι για τους άλλους.
-Δεύτερον, επειδή το παρκούρ είναι δυνητικά επικίνδυνο και συχνά οι άνθρωποι υποκύπτουν στους πειρασμούς που τους παρουσιάζονται, ο ανταγωνισμός ενδέχεται να οδηγήσει σε υπερτίμηση του εαυτού ή υποτίμηση των εμποδίων, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος τραυματισμών, τόσο βραχυπρόθεσμων όσο και μακροπρόθεσμων.
-Τρίτον,επειδή ο ανταγωνισμός - και πιο συγκεκριμένα, ο πρωταθλητισμός - έχει στο παρελθόν προκαλέσει τη φθορά διαφόρων άλλων σωματικών τεχνών, όπως οι πολεμικές τέχνες, οπότε η κοινότητα του παρκούρ ανησυχεί μήπως το παρκούρ βαδίσει στο ίδιο μονοπάτι.
Επειδή συνεχώς πληθαίνουν τα άτομα που υποστηρίζουν τον ανταγωνισμό λόγω οικονομικών συμφερόντων, η διεθνής κοινότητα του παρκούρ ξεκίνησε την 1η Μαΐου 2007 μια εκστρατεία κατά του ανταγωνισμού στο παρκούρ, η οποία αποκαλείται "Keeping Parkour Rivalry-Free" ("Διατηρώντας το Παρκούρ Χωρίς Ανταγωνισμό").
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΠΕΤΑΝΕ» ΓΙΑ Τ' ΟΝΕΙΡΟ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
