2014-11-06 11:57:18
Πιστεύω στην μεγάλο αγάπη Μεγάλη όχι απαραίτητα σε διάρκεια μα σε συναισθήματα. Στην τέλεια σχέση. Όχι χωρίς ατέλειες, μα με ατέλειες που θέλω να αγαπώ. Στην αγάπη της ζωής μας. Όχι αυτόν που ζεις για πάντα μαζί του μα σε αυτόν που πεθαίνει μαζί σου. Στην απόλυτη αγάπη. Όχι για όσο κρατάει το "εμείς " μα για όσο υπάρχει εκείνος.
Πιστεύω πως αν είσαι τυχερός υπάρχει μια φορά στην ζωή σου που σου χαρίζεται ο κόσμος. Ολόκληρος. Είναι η πρώτη φορά που δεν θες να τον αλλάξεις. Εκεί υπάρχεις εσύ και ο άλλος. Μόνο.
Τότε έρχεται η στιγμή που μπορείς να βρεις 365 λόγους τον χρόνο που αγαπάς τον άλλο. Που ξυπνάς κάθε πρωί και λες ευχαριστώ.
Στο σύμπαν, στον Θεό, στην τύχη που σου δόθηκε απλόχερα τόση ευτυχία για άλλη μια μέρα. Που όταν θολώνουν τα τζάμια από την βροχή εσύ προσπαθείς να σχηματίσεις την μορφή του. Που κοιτάς τον ουρανό και θέλεις να του τον χαρίσεις. Γιατί νιώθεις πως τον αξίζει. Που σκέφτεσαι πως μαζί του θα μπορούσες να πας στην άκρη του κόσμου. Που κάθε βράδυ πριν κοιμηθείτε εύχεσαι να είναι πάντα ευτυχισμένος.
Που θες να κάνετε οικογένεια και όλα τα παιδιά σας να μοιάζουν σε εκείνον για να μπορείς να τον δεις να γεννιέται και να μεγαλώνει. Ξανά. και να τον αγαπήσεις από την πρώτη του ανάσα. Που αισθάνεσαι πως το πολυτιμότερο όργανο σου είναι η καρδιά του. Που θα μπορούσες να δώσεις την ζωή σου για εκείνον αν χρειαζόταν. Που νιώθεις ευτυχισμένος επειδή δίπλα σου απλώς ανασαίνει. Που ξέρεις ότι δεν είναι τέλειος άλλα είναι τέλειο αυτό που νιώθεις εσύ για εκείνον.
Και ύστερα μπορεί να έρθει μια άλλη στιγμή που ο κόσμος "σας" να διαλύσει. Μαζί του θα διαλύσεις και εσύ. Πιθανά και ο άλλος. Ο ένας λιγότερο ο άλλος περισσότερο. Είναι τότε που συνειδητοποιείς πως η ζωή σου χωρίς εκείνον δεν είναι ζωή, είναι ακινησία. Που τα βράδια δεν θες να κοιμάσαι γιατί φοβάσαι την μέρα που ξημερώνει χωρίς εκείνον.
Που πια δεν θες να κάνεις παιδιά γιατί κανέναν άλλον δεν θες να "ξαναγεννήσεις ". Που όταν σου λένε "είναι νωρίς ακόμα", δεν απαντάς γιατί ξέρεις πως κάνουν λάθος. Είναι αργά. Οι αποθήκες των συναισθημάτων σου είναι άδειες πια και ποτέ δεν θα προλάβουν να γεμίσουν πάλι εντελώς. Πάντα κάτι θα λείπει. Ένα κομμάτι από σένα.
Γιατί αυτή η "μια φορά" είναι μοναδική και ύπουλη. Είναι "μια φορά" γιατί εκεί χαρίζεις τον εαυτό σου. Και όταν κάτι το χαρίζεις μετά δεν μπορείς να το πάρεις πίσω. Γι αυτό δεν γίνεται να υπάρξει δεύτερη.
Η διαφορά της "μιας σου φοράς" με όλες τις υπόλοιπες είναι πως και μετά το τέλος της πιστεύεις ακόμα ότι του αξίζει να του χαριστεί ο ουρανός και κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς, το μόνο που εύχεσαι είναι να είναι ευτυχισμένος και είσαι σχεδόν και εσύ Έτσι,όταν έρθει η στιγμή μην φοβηθείς να σε χαρίσεις...
Tromaktiko
Πιστεύω πως αν είσαι τυχερός υπάρχει μια φορά στην ζωή σου που σου χαρίζεται ο κόσμος. Ολόκληρος. Είναι η πρώτη φορά που δεν θες να τον αλλάξεις. Εκεί υπάρχεις εσύ και ο άλλος. Μόνο.
Τότε έρχεται η στιγμή που μπορείς να βρεις 365 λόγους τον χρόνο που αγαπάς τον άλλο. Που ξυπνάς κάθε πρωί και λες ευχαριστώ.
Στο σύμπαν, στον Θεό, στην τύχη που σου δόθηκε απλόχερα τόση ευτυχία για άλλη μια μέρα. Που όταν θολώνουν τα τζάμια από την βροχή εσύ προσπαθείς να σχηματίσεις την μορφή του. Που κοιτάς τον ουρανό και θέλεις να του τον χαρίσεις. Γιατί νιώθεις πως τον αξίζει. Που σκέφτεσαι πως μαζί του θα μπορούσες να πας στην άκρη του κόσμου. Που κάθε βράδυ πριν κοιμηθείτε εύχεσαι να είναι πάντα ευτυχισμένος.
Που θες να κάνετε οικογένεια και όλα τα παιδιά σας να μοιάζουν σε εκείνον για να μπορείς να τον δεις να γεννιέται και να μεγαλώνει. Ξανά. και να τον αγαπήσεις από την πρώτη του ανάσα. Που αισθάνεσαι πως το πολυτιμότερο όργανο σου είναι η καρδιά του. Που θα μπορούσες να δώσεις την ζωή σου για εκείνον αν χρειαζόταν. Που νιώθεις ευτυχισμένος επειδή δίπλα σου απλώς ανασαίνει. Που ξέρεις ότι δεν είναι τέλειος άλλα είναι τέλειο αυτό που νιώθεις εσύ για εκείνον.
Και ύστερα μπορεί να έρθει μια άλλη στιγμή που ο κόσμος "σας" να διαλύσει. Μαζί του θα διαλύσεις και εσύ. Πιθανά και ο άλλος. Ο ένας λιγότερο ο άλλος περισσότερο. Είναι τότε που συνειδητοποιείς πως η ζωή σου χωρίς εκείνον δεν είναι ζωή, είναι ακινησία. Που τα βράδια δεν θες να κοιμάσαι γιατί φοβάσαι την μέρα που ξημερώνει χωρίς εκείνον.
Που πια δεν θες να κάνεις παιδιά γιατί κανέναν άλλον δεν θες να "ξαναγεννήσεις ". Που όταν σου λένε "είναι νωρίς ακόμα", δεν απαντάς γιατί ξέρεις πως κάνουν λάθος. Είναι αργά. Οι αποθήκες των συναισθημάτων σου είναι άδειες πια και ποτέ δεν θα προλάβουν να γεμίσουν πάλι εντελώς. Πάντα κάτι θα λείπει. Ένα κομμάτι από σένα.
Γιατί αυτή η "μια φορά" είναι μοναδική και ύπουλη. Είναι "μια φορά" γιατί εκεί χαρίζεις τον εαυτό σου. Και όταν κάτι το χαρίζεις μετά δεν μπορείς να το πάρεις πίσω. Γι αυτό δεν γίνεται να υπάρξει δεύτερη.
Η διαφορά της "μιας σου φοράς" με όλες τις υπόλοιπες είναι πως και μετά το τέλος της πιστεύεις ακόμα ότι του αξίζει να του χαριστεί ο ουρανός και κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς, το μόνο που εύχεσαι είναι να είναι ευτυχισμένος και είσαι σχεδόν και εσύ Έτσι,όταν έρθει η στιγμή μην φοβηθείς να σε χαρίσεις...
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θέατρο:«Το μυστικό»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
