2014-11-08 12:54:08
Το νερό από την «Πάνω βρύση» στο «Πανωχώρι» και από την «Κάτω βρύση» στο «Μεσοχώρι» της Αγίας Παρασκευής Αμαρίου, έφτανε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60 με τις στάμνες στα σπίτια του χωριού. Και η ποσότητα που έπαιρνε κάθε νοικοκυρά δίδονταν παρουσία του προέδρου της κοινότητας ή του κοινοτικού υπαλλήλου που ασχολούνταν με τη διανομή της.
Οι ανάγκες των σπιτιών ήταν τόσο μεγάλες, γιατί και οι οικογένειες ήταν πολυμελείς και αναζητούνταν επιμόνως λύση σε ένα πρόβλημα, πριν μισό αιώνα, που ήταν αρκετά σοβαρό. Η κοινωνία είδε… φως «μόνο τελειώνοντας το ‘60», που ήλθαν μεγάλες ποσότητες από την περιοχή του «Γομαρά» της κοντινής Ορνέ Αγίου Βασιλείου και άρχισαν και οι εγκαταστάσεις ύδρευσης.
Η Μαρία Μελιδονιώτη έχει τις εικόνες των κατοχικών και μετακατοχικών χρόνων στην «Πάνω βρύση» του «Μεσοχωριού» , και όπως μαρτυρεί η χρονολογία που έχει χαραχτεί στην κορνίζα της έχει κατασκευαστεί το 1888. «Εγώ γεννήθηκα», λέει, «στον Πλάτανο Αμαρίου και ήρθα εδώ στη θεία μου την Αικατερίνη Μαλλιαρού γιατί είχε πεθάνει ο άντρας της και με ήθελε παρέα! Με πήρε, λοιπόν, το ’40 μόλις που είχα τελειώσει το δημοτικό σχολείο και το ’45 παντρεύτηκα τον άντρα μου τον Ζαχαρία το Μελιδονιώτη…»
Τότε η διάθεση του νερού, επειδή δεν είχε επάρκεια για να καλύψει τις ανάγκες των σπιτιών, γίνονταν με φειδώ και απαραιτήτως κατά την προμήθεια με τις στάμνες, θα έπρεπε να βρίσκεται και στη μια και στην άλλη βρύση ο κοινοτάρχης για να επιβλέπει, «έτσι ώστε να φτάσει για όλους και να καλύψει τις απαραίτητες ανάγκες του νοικοκυριού».
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΝΕΡΟ
Αναπολώντας εκείνα τα χρόνια λέει: «Δεν υπήρχε νερό στο χωριό και να φανταστείτε έβρεχα το ψωμί να μαλακώσει για να φάμε και το νερό μετά το χρησιμοποιούσα να πλύνω τα πιάτα! Ήταν εκεί ο πρόεδρος, όταν πηγαίναμε να πάρουμε νερό, και ήταν εκείνος που άνοιγε και έκλεινε την παροχή. Ανάλογα με την οικογένεια επέτρεπε να πάρουν μια, δυο ή τρεις στάμνες το πολύ! Μια μέρα, θυμάμαι σαν να είναι χθες, πήγα να πάρω νερό γιατί ζύμωνα και χρειαζόμουν περισσότερο από το νερό που μου έδινε, και συνήθως έπαιρνα ένα-δυο σταμνιά και πολύ δύσκολα και τρία, του ζήτησα παραπάνω στάμνες και με πολύ δυσκολία πήρα. Αντιλαμβάνεστε την κατάσταση που υπήρχε τότε! Αναστηθήκαμε στα τέλη του ’60 που μας φέρανε το νερό από τον Άη Αστράτηγο στου «Γομαρά» και το βάλαμε στα σπίτια μας…»
Για την «Κάτω βρύση» η κυρία Μελιδονιώτη έχει στη μνήμη της και μαντινάδα:
Κάμε μια βόλτα στο χωριό
πέρνα απ’ την «Κάτω βρύση»
γλυκό τραγούδι το νερό
θε να σου κελαηδήσει
Το νερό, ωστόσο, στη βρύση συνεχίζει να τρέχει, έστω και σε ποσότητα… ρακής κατά την απόσταξη, όμως έπαψαν οι κάτοικοι να το προμηθεύονται αφού βρίσκουν «το νερό από τον «Γομαρά» ιδανικό για πόση αλλά καλύπτει και τις ανάγκες των νοικοκυριών». Τα νοικοκυριά μειώθηκαν σημαντικά και ο αριθμός των μόνιμων κατοίκων δεν υπερβαίνει τους τριάντα και η πλειοψηφία είναι γέροντες Πηγή Tromaktiko
Οι ανάγκες των σπιτιών ήταν τόσο μεγάλες, γιατί και οι οικογένειες ήταν πολυμελείς και αναζητούνταν επιμόνως λύση σε ένα πρόβλημα, πριν μισό αιώνα, που ήταν αρκετά σοβαρό. Η κοινωνία είδε… φως «μόνο τελειώνοντας το ‘60», που ήλθαν μεγάλες ποσότητες από την περιοχή του «Γομαρά» της κοντινής Ορνέ Αγίου Βασιλείου και άρχισαν και οι εγκαταστάσεις ύδρευσης.
Η Μαρία Μελιδονιώτη έχει τις εικόνες των κατοχικών και μετακατοχικών χρόνων στην «Πάνω βρύση» του «Μεσοχωριού» , και όπως μαρτυρεί η χρονολογία που έχει χαραχτεί στην κορνίζα της έχει κατασκευαστεί το 1888. «Εγώ γεννήθηκα», λέει, «στον Πλάτανο Αμαρίου και ήρθα εδώ στη θεία μου την Αικατερίνη Μαλλιαρού γιατί είχε πεθάνει ο άντρας της και με ήθελε παρέα! Με πήρε, λοιπόν, το ’40 μόλις που είχα τελειώσει το δημοτικό σχολείο και το ’45 παντρεύτηκα τον άντρα μου τον Ζαχαρία το Μελιδονιώτη…»
Τότε η διάθεση του νερού, επειδή δεν είχε επάρκεια για να καλύψει τις ανάγκες των σπιτιών, γίνονταν με φειδώ και απαραιτήτως κατά την προμήθεια με τις στάμνες, θα έπρεπε να βρίσκεται και στη μια και στην άλλη βρύση ο κοινοτάρχης για να επιβλέπει, «έτσι ώστε να φτάσει για όλους και να καλύψει τις απαραίτητες ανάγκες του νοικοκυριού».
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΝΕΡΟ
Αναπολώντας εκείνα τα χρόνια λέει: «Δεν υπήρχε νερό στο χωριό και να φανταστείτε έβρεχα το ψωμί να μαλακώσει για να φάμε και το νερό μετά το χρησιμοποιούσα να πλύνω τα πιάτα! Ήταν εκεί ο πρόεδρος, όταν πηγαίναμε να πάρουμε νερό, και ήταν εκείνος που άνοιγε και έκλεινε την παροχή. Ανάλογα με την οικογένεια επέτρεπε να πάρουν μια, δυο ή τρεις στάμνες το πολύ! Μια μέρα, θυμάμαι σαν να είναι χθες, πήγα να πάρω νερό γιατί ζύμωνα και χρειαζόμουν περισσότερο από το νερό που μου έδινε, και συνήθως έπαιρνα ένα-δυο σταμνιά και πολύ δύσκολα και τρία, του ζήτησα παραπάνω στάμνες και με πολύ δυσκολία πήρα. Αντιλαμβάνεστε την κατάσταση που υπήρχε τότε! Αναστηθήκαμε στα τέλη του ’60 που μας φέρανε το νερό από τον Άη Αστράτηγο στου «Γομαρά» και το βάλαμε στα σπίτια μας…»
Για την «Κάτω βρύση» η κυρία Μελιδονιώτη έχει στη μνήμη της και μαντινάδα:
Κάμε μια βόλτα στο χωριό
πέρνα απ’ την «Κάτω βρύση»
γλυκό τραγούδι το νερό
θε να σου κελαηδήσει
Το νερό, ωστόσο, στη βρύση συνεχίζει να τρέχει, έστω και σε ποσότητα… ρακής κατά την απόσταξη, όμως έπαψαν οι κάτοικοι να το προμηθεύονται αφού βρίσκουν «το νερό από τον «Γομαρά» ιδανικό για πόση αλλά καλύπτει και τις ανάγκες των νοικοκυριών». Τα νοικοκυριά μειώθηκαν σημαντικά και ο αριθμός των μόνιμων κατοίκων δεν υπερβαίνει τους τριάντα και η πλειοψηφία είναι γέροντες Πηγή Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Mανιταρόπιτα... σαν αυτή δεν έχετε ξαναφάει!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Το αποκαλυπτικό φόρεμα της Νικόλ Κίντμαν στα Country Music Awards που ξεσήκωσε τα πλήθη! [photos]](https://images.newsnowgreece.com/74/749643/to-apokalyptiko-forema-tis-nikol-kintman-sta-Country-Music-Awards-pou-xesikose-ta-plithi-photos-1-124x78.jpg)
