2014-11-19 03:42:06
Ο Κόλιν Φάρελ δηλώνει πώς θα ψηφίσει υπέρ στο δημοψήφισμα που θα γίνει στην Ιρλανδία για τη θεσμοθέτηση ομόφυλων γάμων και με μία επιστολή του στη Sunday World εξηγεί τους λόγους της απόφασής τους.
Ακολουθεί το γράμμα του Κόλιν Φάρελ:
Νομίζω ότι κατάλαβα ότι ο αδερφός μου δεν κυλιέται στην ετεροσεξουαλική λάσπη όπως τα περισσότερα αγόρια της ηλικίας μας όταν ήμουν γύρω στα 12. Θυμάμαι ότι εξεπλάγην. Ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από ότι ήξερα ή είχα ακούσει μέχρι τότε μα δεν μου φαινόταν αφύσικο. Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε η ομοφυλοφιλία. Δεν είχα δει, μέχρι τότε, ομόφυλα ζευγάρια μαγαζί. Ήξερα μόνο ότι στον αδερφό μου άρεσαν οι άνδρες και αυτό δεν μου φαινόταν ως κάτι το αφύσικο.
Ο αδερφός μου ο Eamon δεν επέλεξε να είναι ομοφυλόφιλος. Ναι, επέλεξε να φορέσει μάσκαρα στο σχολείο και αυτό πιθανόν δεν ήταν το πιο σώφρων πράγμα που θα μπορούσε να κάνει προκειμένου να αντιμετωπίσει τα καθημερινά βασανιστήρια και τον σχολικό εκφοβισμό που δεχόταν.
Αλλά ήταν πάντα περήφανος για το ποιος ήταν. Περήφανος και φυσικά προκλητικός. Ακόμη και όταν οι άλλοι τον έδιωχναν με γροθιές και τον γελοιοποιούσαν και γελούσαν μαζί του από αγνό χλευασμό μίσους, διατηρούσε μια ακεραιότητα και αξιοπρέπεια που την επέστρεφε στο πρόσωπο της σκληρότητας με την οποία του φέρονταν.
Κι αυτός είναι ο λόγος που το προσεχές δημοψήφισμα είναι τόσο προσωπικό σε εμένα. Πρόκειται για την ένταξη. Πρόκειται για τη δικαιοσύνη. Όλα γίνονται για να δώσουμε πίσω στους γκέι και τις λεσβίες ένα δικαίωμα που δεν θα έπρεπε να τους το είχαμε κλέψει ποτέ. Μιλώντας για την προώθηση ης ισότητας σε όλες τις μορφές της, είναι ηθική αναγκαιότητα, να ζούμε σε μία κοινωνία όπου η ειρήνη, η συμπόνια και η καλοσύνη γίνονται οι κυρίαρχες αξίες.
Μόνο η αγάπη μπορεί να μας αποδεσμεύσει από τη μισαλλοδοξία που δηλητηριάζει τις ψυχές μας.
Αυτό το δημοψήφισμα είναι μία ευκαιρία να δούμε ότι η αληθινή αγάπη δεν ενδιαφέρεται για το χρώμα ή τη θρησκεία ή το φύλο που κάποιος επιλέγει να διαβεί το δικό του μονοπάτι στη ζωή.
Έχουμε μια ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε μια αλλαγή αναγνωρίζοντας ότι η αγάπη είναι το σημαντικότερο πράγμα της ζωής μας.
Ο Eamon δεν επέλεξε να είναι ομοφυλόφιλος, όπως και εγώ δεν επέλεξα να είμαι ετεροφυλόφιλος. Όλα είναι ένα παιχνίδι της φύσης.
Δεν γνωρίζω που βρίσκονται τώρα εκείνοι που τον χτυπούσαν τακτικά. Ίσως κάποιοι να έχουν βρει την εσωτερική τους γαλήνη και να προτιμούν να ξεχνούν το παρελθόν. Άλλοι μπορεί να κάθονται σε ένα μπαρ και να μιλούν για τους «άντρες» και τις «αδερφές» με τους πρώτους να είναι η θεραπεία και οι δεύτεροι οι άρρωστοι.
Ξέρω σίγουρα που βρίσκεται ο αδερφός μου. Είναι στο σπίτι του στο Δουβλίνο και εδώ και μερικά χρόνια ζει με τον σύζυγό του Steven περιτρυγυρισμένος από αγάπη. Πρόκειται για το πιο υγιές και ευτυχισμένο ζευγάρι που ξέρω. Μπορεί να χρειάστηκε να ταξιδέψουν μακριά προκειμένου να κάνουν τον γάμο τους, όμως, στον Καναδά το μυστήριο τελέστηκε.
Για αυτό είναι προσωπικό για εμένα. Το γεγονός ότι ο αδερφός μου αναγκάστηκε να φύγει από την Ιρλανδία για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, μου φαντάζει παράφρων. Είναι παράφρων.
Στην Ιρλανδία ένα ομόφυλο ζευγάρι που επιθυμεί να ενώσει τις ζωές του, που επιθυμεί να προβεί σε μία πράξη που έρχεται αντιμέτωπη με τον φόβο του Θεού, σύμφωνα με κάποιους, είναι νομικά απαγορευμένο.
Ήρθε ώρα να αποδώσουμε δικαιοσύνη. Να ψηφίσουμε προκειμένου η φωνή κάθε ατόμου να ακουστεί. Έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να γνωρίζουν ότι υπήρξε μια ακόμα μέρα όπου ο λαός της Ιρλανδίας πάλεψε για την ανεξαρτησία του και επέλεξε να ζήσει σε μία κοινωνία χωρίς ανισότητες.
Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μας χωρίζουν ως λαός, ας μην είναι αυτό άλλο ένα.
Ο κόσμος θα παρακολουθεί. Εμείς θα δώσουμε το παράδειγμα. Ας κατευθυνθούμε προς το φως.
Πηγή Tromaktiko
Ακολουθεί το γράμμα του Κόλιν Φάρελ:
Νομίζω ότι κατάλαβα ότι ο αδερφός μου δεν κυλιέται στην ετεροσεξουαλική λάσπη όπως τα περισσότερα αγόρια της ηλικίας μας όταν ήμουν γύρω στα 12. Θυμάμαι ότι εξεπλάγην. Ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από ότι ήξερα ή είχα ακούσει μέχρι τότε μα δεν μου φαινόταν αφύσικο. Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε η ομοφυλοφιλία. Δεν είχα δει, μέχρι τότε, ομόφυλα ζευγάρια μαγαζί. Ήξερα μόνο ότι στον αδερφό μου άρεσαν οι άνδρες και αυτό δεν μου φαινόταν ως κάτι το αφύσικο.
Ο αδερφός μου ο Eamon δεν επέλεξε να είναι ομοφυλόφιλος. Ναι, επέλεξε να φορέσει μάσκαρα στο σχολείο και αυτό πιθανόν δεν ήταν το πιο σώφρων πράγμα που θα μπορούσε να κάνει προκειμένου να αντιμετωπίσει τα καθημερινά βασανιστήρια και τον σχολικό εκφοβισμό που δεχόταν.
Αλλά ήταν πάντα περήφανος για το ποιος ήταν. Περήφανος και φυσικά προκλητικός. Ακόμη και όταν οι άλλοι τον έδιωχναν με γροθιές και τον γελοιοποιούσαν και γελούσαν μαζί του από αγνό χλευασμό μίσους, διατηρούσε μια ακεραιότητα και αξιοπρέπεια που την επέστρεφε στο πρόσωπο της σκληρότητας με την οποία του φέρονταν.
Κι αυτός είναι ο λόγος που το προσεχές δημοψήφισμα είναι τόσο προσωπικό σε εμένα. Πρόκειται για την ένταξη. Πρόκειται για τη δικαιοσύνη. Όλα γίνονται για να δώσουμε πίσω στους γκέι και τις λεσβίες ένα δικαίωμα που δεν θα έπρεπε να τους το είχαμε κλέψει ποτέ. Μιλώντας για την προώθηση ης ισότητας σε όλες τις μορφές της, είναι ηθική αναγκαιότητα, να ζούμε σε μία κοινωνία όπου η ειρήνη, η συμπόνια και η καλοσύνη γίνονται οι κυρίαρχες αξίες.
Μόνο η αγάπη μπορεί να μας αποδεσμεύσει από τη μισαλλοδοξία που δηλητηριάζει τις ψυχές μας.
Αυτό το δημοψήφισμα είναι μία ευκαιρία να δούμε ότι η αληθινή αγάπη δεν ενδιαφέρεται για το χρώμα ή τη θρησκεία ή το φύλο που κάποιος επιλέγει να διαβεί το δικό του μονοπάτι στη ζωή.
Έχουμε μια ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε μια αλλαγή αναγνωρίζοντας ότι η αγάπη είναι το σημαντικότερο πράγμα της ζωής μας.
Ο Eamon δεν επέλεξε να είναι ομοφυλόφιλος, όπως και εγώ δεν επέλεξα να είμαι ετεροφυλόφιλος. Όλα είναι ένα παιχνίδι της φύσης.
Δεν γνωρίζω που βρίσκονται τώρα εκείνοι που τον χτυπούσαν τακτικά. Ίσως κάποιοι να έχουν βρει την εσωτερική τους γαλήνη και να προτιμούν να ξεχνούν το παρελθόν. Άλλοι μπορεί να κάθονται σε ένα μπαρ και να μιλούν για τους «άντρες» και τις «αδερφές» με τους πρώτους να είναι η θεραπεία και οι δεύτεροι οι άρρωστοι.
Ξέρω σίγουρα που βρίσκεται ο αδερφός μου. Είναι στο σπίτι του στο Δουβλίνο και εδώ και μερικά χρόνια ζει με τον σύζυγό του Steven περιτρυγυρισμένος από αγάπη. Πρόκειται για το πιο υγιές και ευτυχισμένο ζευγάρι που ξέρω. Μπορεί να χρειάστηκε να ταξιδέψουν μακριά προκειμένου να κάνουν τον γάμο τους, όμως, στον Καναδά το μυστήριο τελέστηκε.
Για αυτό είναι προσωπικό για εμένα. Το γεγονός ότι ο αδερφός μου αναγκάστηκε να φύγει από την Ιρλανδία για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, μου φαντάζει παράφρων. Είναι παράφρων.
Στην Ιρλανδία ένα ομόφυλο ζευγάρι που επιθυμεί να ενώσει τις ζωές του, που επιθυμεί να προβεί σε μία πράξη που έρχεται αντιμέτωπη με τον φόβο του Θεού, σύμφωνα με κάποιους, είναι νομικά απαγορευμένο.
Ήρθε ώρα να αποδώσουμε δικαιοσύνη. Να ψηφίσουμε προκειμένου η φωνή κάθε ατόμου να ακουστεί. Έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να γνωρίζουν ότι υπήρξε μια ακόμα μέρα όπου ο λαός της Ιρλανδίας πάλεψε για την ανεξαρτησία του και επέλεξε να ζήσει σε μία κοινωνία χωρίς ανισότητες.
Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μας χωρίζουν ως λαός, ας μην είναι αυτό άλλο ένα.
Ο κόσμος θα παρακολουθεί. Εμείς θα δώσουμε το παράδειγμα. Ας κατευθυνθούμε προς το φως.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κέρδη στις ευρωαγορές
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Διεργασίες διάνοιξης ποταμού από τον δήμο Ναυπλιέων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
