2014-11-24 16:23:32
Σπάνια θα εμφανιστεί άνθρωπος στο μικρό οικισμό της Κανέβου στον «Καμένο Άη Γιάννη» στα νότια του Ρεθύμνου... Μια γυναίκα όλη κι όλη στην πλατεία, η κυρία Βαρβάρα Κατσουλάκη-Μπαμπανιώτη, και δίπλα της είναι άλλη μια οικογένεια. Από εκεί και μετά δεν εμφανίζεται ψυχή, αν και θα κατοικούν ίσαμε δεκαεφτά… Και ήταν εύκολο να τους βρουν. Όλες οι γειτονιές είναι άδειες και η Μαρία Δασκαλάκη τους εντοπίζει και τους μετρά. «Αυτό ήταν το τυχερό μου! Είκοσι χρόνια συνήθισα, δεν βλέπω άνθρωπο, μα το καλοκαίρι είναι καλά που κατεβαίνουν από την Αθήνα». Έτσι περιγράφει τη μοναξιά της στην ολιγάριθμη κοινωνία που… ακουμπά τον Άη Γιάννη η κυρία Κατσουλάκη, που μόλις από το τζάμι της πόρτας δει έστω ένα, θα βγει στην εξώπορτα για να αναπνεύσει… παρέα και να καλέσει τον επισκέπτη να τον τρατάρει μια ρακή!
Η διαμόρφωση της πλατείας έγινε με δαπάνες της κοινότητας Αγίου Ιωάννη Πιτσιλιάς Κύπρου
Στην αρχή του δρόμου που πάει στην πλατεία, ο μακαρίτης ο άρχοντας Ηλιομανώλης πριν από χρόνια έδωσε ζωή με την ξακουστή ταβέρνα του και τη μικρή μονάδα των ενοικιαζομένων δωματίων. Έστειλε με τους ξένους πελάτες του μακριά, σε πολλές χώρες, τη φιλοξενία και την παραδοσιακή κουζίνα της περιοχής που κρατά από τότε που είχε μια… τρύπα στα κοντινά Αγκουσελιανά. Τώρα, συνεχιστές του στον ίδιο χώρο είναι η γυναίκα του Μαρία και οι κόρες του Χρυσούλα και Μαρία, και αύριο τα παιδιά τους που «τρίβονται» ήδη Κι όμως σε αυτό το οικιστικό… παράρτημα της κοινότητας τη δεκαετία του ’50, δρούσαν επαγγελματικά και ζούσαν παραπάνω από πενήντα άνθρωποι. Είχε και σταθμό της Χωροφυλακής, είχε «και τσαγκάρικο, είχε και ραφτάδικο, ήταν ζωντανό χωριό», αναπολεί η Μαρία Δασκαλάκη-Ηλιάκη. Ο φιλόλογος ιστορικός Μιχάλης Τρούλης σε αναφορά του στην έκδοση «Ταξιδεύοντας στο Ρέθυμνο» και μετά από έρευνα διαπιστώνει ότι «τα Παλαιόλουτρα, ο Άγιος Ιωάννης και η Καλή Συκιά είναι παλαιότερα» και«μνημονεύονται στις πρώτες γνωστές βενετσιάνικες απογραφές του 16ου αιώνα». Προσθέτει ακόμα ότι«απαντούν στις αρχειακές πηγές που αναφέρονται στις κρητικές επαναστάσεις και στις σπουδαίες μάχες που έγιναν στην περιοχή». Τα Αγκουσελιανά και η Κάνεβος, κατά τον ίδιο, «είναι νεότερα» και «το πρώτο αναφέρεται πρώτη φορά στην απογραφή του 1834 και το δεύτερο πρώτη φορά στην απογραφή του 1928 ως οικισμός του Αγίου Ιωάννου του Καμένου».
Χώρος συγκέντρωσης ξυλείας το σπίτι των απογόνων του Βασίλη Βαβουράκη, που έμεινε με τους τοίχους
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΦΥΛΑΚΙΟ
Οι οικογένειες που κυριαρχούσαν στα χρόνια ακμής του οικισμού και είχαν… διακλαδώσεις σε άλλα χωριά ήταν αυτές των Δασκαλάκη, Θεοδωράκη, Δασκαλαντωνάκη, Τρανταλλίδη, Βαβουράκη. Σήμερα, ελάχιστοι απόγονοι έμειναν από αυτές στο χωριό. Στα χρόνια της γερμανοκατοχής οι κατακτητές απέδιδαν μεγάλη σημασία στην Κάνεβο και στην Άη Γιάννη και μάλιστα εγκατέστησαν τρία φυλάκια: ένα στο σπίτι του Γιάννη Κατσιά, ένα στο σχολείο και το τρίτο στην Κάνεβο«στη-μ-παράγκα του Γλεντζή του Λάμπρο απ’ τον Άη Βασίλη».
Ο Νίκος Δασκαλάκης με φορτωμένο το τρακτέρ του, πήγαινε για σπορά ταγής
Η Γαρυφαλίτσα Θεοδωράκη-Μυγιάκη, κορίτσι της εννεαμελούς οικογένειας του παπά Κυριάκου έχει στις θύμησές της στα 97 της χρόνια, τις εικόνες από την εμφάνιση των πρώτων «που ήταν Ιταλοί, μια δεκαρέ και έμεναν σε τσαντήρια δίπλα στην εκκλησία του Άη Γιάννη». Γυρνώντας σε εκείνα τα μαύρα χρόνια, εξιστορεί περιστατικό που εμφανίστηκε στην Κάνεβο κλιμάκιο γερμανικής δύναμης για να επιτάξει γυναίκες …
Δεν κυκλοφορεί… ψυχή όλες τις ώρες της μέρας
Ήταν, τότε, 27 χρονών και παρακάλεσε να την εξαιρέσουν από την αγγαρεία της κοπής ξύλων «για τη θέρμανσή τους στο φυλάκιο που είχανε στο σπίτι του Μανώλη του Τρανταλίδη», επειδή η μητέρα της ήταν άρρωστη και θα έπρεπε να φροντίσει και «τα ορφανά του Κουταλά».
Αφηγήθηκε η ίδια: «Των-ε-λέω, ο άντρας μου είναι στην αγγαρεία, η μάνα μου είναι άρρωστη. Των έδειχνα τα ορφανά και την αδερφή μου, δε μπορώ. Κι όμως, αυτοί λέγανε παρτί και με πήρανε να των-ε-κόψω ξύλα ν’ ανάβουν το τζάκι στο φυλάκιο. Έκλαιγα κι έκλαιγα κι όμως δε με λυπηθήκανε οι σκύλοι! Εκάμανε όχι και λίγα…»
Πηγή
Tromaktiko
Η διαμόρφωση της πλατείας έγινε με δαπάνες της κοινότητας Αγίου Ιωάννη Πιτσιλιάς Κύπρου
Στην αρχή του δρόμου που πάει στην πλατεία, ο μακαρίτης ο άρχοντας Ηλιομανώλης πριν από χρόνια έδωσε ζωή με την ξακουστή ταβέρνα του και τη μικρή μονάδα των ενοικιαζομένων δωματίων. Έστειλε με τους ξένους πελάτες του μακριά, σε πολλές χώρες, τη φιλοξενία και την παραδοσιακή κουζίνα της περιοχής που κρατά από τότε που είχε μια… τρύπα στα κοντινά Αγκουσελιανά. Τώρα, συνεχιστές του στον ίδιο χώρο είναι η γυναίκα του Μαρία και οι κόρες του Χρυσούλα και Μαρία, και αύριο τα παιδιά τους που «τρίβονται» ήδη Κι όμως σε αυτό το οικιστικό… παράρτημα της κοινότητας τη δεκαετία του ’50, δρούσαν επαγγελματικά και ζούσαν παραπάνω από πενήντα άνθρωποι. Είχε και σταθμό της Χωροφυλακής, είχε «και τσαγκάρικο, είχε και ραφτάδικο, ήταν ζωντανό χωριό», αναπολεί η Μαρία Δασκαλάκη-Ηλιάκη. Ο φιλόλογος ιστορικός Μιχάλης Τρούλης σε αναφορά του στην έκδοση «Ταξιδεύοντας στο Ρέθυμνο» και μετά από έρευνα διαπιστώνει ότι «τα Παλαιόλουτρα, ο Άγιος Ιωάννης και η Καλή Συκιά είναι παλαιότερα» και«μνημονεύονται στις πρώτες γνωστές βενετσιάνικες απογραφές του 16ου αιώνα». Προσθέτει ακόμα ότι«απαντούν στις αρχειακές πηγές που αναφέρονται στις κρητικές επαναστάσεις και στις σπουδαίες μάχες που έγιναν στην περιοχή». Τα Αγκουσελιανά και η Κάνεβος, κατά τον ίδιο, «είναι νεότερα» και «το πρώτο αναφέρεται πρώτη φορά στην απογραφή του 1834 και το δεύτερο πρώτη φορά στην απογραφή του 1928 ως οικισμός του Αγίου Ιωάννου του Καμένου».
Χώρος συγκέντρωσης ξυλείας το σπίτι των απογόνων του Βασίλη Βαβουράκη, που έμεινε με τους τοίχους
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΦΥΛΑΚΙΟ
Οι οικογένειες που κυριαρχούσαν στα χρόνια ακμής του οικισμού και είχαν… διακλαδώσεις σε άλλα χωριά ήταν αυτές των Δασκαλάκη, Θεοδωράκη, Δασκαλαντωνάκη, Τρανταλλίδη, Βαβουράκη. Σήμερα, ελάχιστοι απόγονοι έμειναν από αυτές στο χωριό. Στα χρόνια της γερμανοκατοχής οι κατακτητές απέδιδαν μεγάλη σημασία στην Κάνεβο και στην Άη Γιάννη και μάλιστα εγκατέστησαν τρία φυλάκια: ένα στο σπίτι του Γιάννη Κατσιά, ένα στο σχολείο και το τρίτο στην Κάνεβο«στη-μ-παράγκα του Γλεντζή του Λάμπρο απ’ τον Άη Βασίλη».
Ο Νίκος Δασκαλάκης με φορτωμένο το τρακτέρ του, πήγαινε για σπορά ταγής
Η Γαρυφαλίτσα Θεοδωράκη-Μυγιάκη, κορίτσι της εννεαμελούς οικογένειας του παπά Κυριάκου έχει στις θύμησές της στα 97 της χρόνια, τις εικόνες από την εμφάνιση των πρώτων «που ήταν Ιταλοί, μια δεκαρέ και έμεναν σε τσαντήρια δίπλα στην εκκλησία του Άη Γιάννη». Γυρνώντας σε εκείνα τα μαύρα χρόνια, εξιστορεί περιστατικό που εμφανίστηκε στην Κάνεβο κλιμάκιο γερμανικής δύναμης για να επιτάξει γυναίκες …
Δεν κυκλοφορεί… ψυχή όλες τις ώρες της μέρας
Ήταν, τότε, 27 χρονών και παρακάλεσε να την εξαιρέσουν από την αγγαρεία της κοπής ξύλων «για τη θέρμανσή τους στο φυλάκιο που είχανε στο σπίτι του Μανώλη του Τρανταλίδη», επειδή η μητέρα της ήταν άρρωστη και θα έπρεπε να φροντίσει και «τα ορφανά του Κουταλά».
Αφηγήθηκε η ίδια: «Των-ε-λέω, ο άντρας μου είναι στην αγγαρεία, η μάνα μου είναι άρρωστη. Των έδειχνα τα ορφανά και την αδερφή μου, δε μπορώ. Κι όμως, αυτοί λέγανε παρτί και με πήρανε να των-ε-κόψω ξύλα ν’ ανάβουν το τζάκι στο φυλάκιο. Έκλαιγα κι έκλαιγα κι όμως δε με λυπηθήκανε οι σκύλοι! Εκάμανε όχι και λίγα…»
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σε σοβαρή κατάσταση στο Τζάνειο ο Ρωμανός
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Καλάβρυτα: Έτοιμο το χιονοδρομικό κέντρο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
