2014-11-25 08:41:47
Μέχρι την προεδρική εκλογή στις αρχές του επόμενου έτους, ο χρόνος θα κυλάει ταυτόχρονα βασανιστικά αργά και απελπιστικά... γρήγορα για την κυβέρνηση, η οποία κινδυνεύει να εγκλωβιστεί στην ίδια της τη στρατηγική όσον αφορά στη διαπραγμάτευση της περίφημης συμφωνίας και την προεδρική εκλογή.
Ο τρόπος με τον οποίο διαπραγματευόταν τουλάχιστον το προηγούμενο διάστημα το Μαξίμου δημιουργεί απορίες ως προς το κατά πόσον είχαν γίνει αντιληπτές οι πραγματικές διαθέσεις και όρια των εταίρων και δανειστών. Τα επιχειρήματα που προέβαλλε η ελληνική πλευρά ήταν κυρίως πολιτικά: Ο κίνδυνος κατάρρευσης της κυβέρνησης, το ενδεχόμενο να καταψηφίσουν βουλευτές (κυρίως του ΠΑΣΟΚ) νέα δυσάρεστα μέτρα, ο “κάβος” της προεδρικής εκλογής.
Η Αθήνα βέβαια είχε λόγους να πιστεύει ότι όπως και στο παρελθόν η πολιτική διαπραγμάτευση θα είχε αποτελέσματα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι εταίροι και δανειστές έκαναν τα προηγούμενα χρόνια (μικρό)δωράκια στην κυβέρνηση ή επέτρεπαν να μετατίθενται δύσκολα θέματα για αργότερα
. Πλην όμως τέτοια διάθεση δε φαίνεται να υπάρχει πια, συν τοις άλλοις επειδή η ελληνική πλευρά από τον περασμένο Απρίλιο λόγω προεκλογικής περιόδου, αλλά και μετά τις ευρωεκλογές υπό το βάρος των αποτελεσμάτων, επιδεικνύει αυτό που ονομάζεται ευσχήμως “μεταρρυθμιστική κόπωση”.
Δεν πρόκειται επομένως για μία συνήθη διαπραγμάτευση, όπου παίζεται απλά το γνωστό έργο “η τρόικα πιέζει, η κυβέρνηση βάζει κόκκινες γραμμές και τελικά επέρχεται ένας έντιμος συμβιβασμός”. Άλλωστε αυτή η διαπραγμάτευση είναι καθοριστική, όχι επειδή είναι η τελευταία πριν “σκιστούν τα μνημόνια”, αλλά επειδή ακριβώς από αυτή θα προκύψει ένα νέου είδους μνημόνιο -έστω και με διαφορετικό όνομα- το οποίο θα ορίσει την πορεία στο εξής.
Φαίνεται πως το Μαξίμου πλέον αντιλαμβάνεται ότι τα πολιτικά επιχειρήματα δεν εισακούονται πια, για αυτό και υπό την πίεση του χρόνου κάνει με τη σημερινή συνάντηση εις Παρισίους μία στροφή σε πιο τεχνοκρατική λογική διαπραγμάτευσης. Τα αποτελέσματα βέβαια είναι δύσκολο να προβλεφθούν, ακριβώς διότι η Αθήνα είναι “ανοιχτή” στην κριτική της τρόικας.
Η στρατηγική της κυβέρνησης έχει ως ύψιστο στόχο να υπάρξει μία συμφωνία για την επόμενη ημέρα πριν την προεδρική εκλογή, ώστε με αυτή ως “όπλο” να αναζητήσει τους 180 ψήφους. Όσο ο Πάνος Καμμένος φαίνεται να μην μπορεί να ελέγξει όλους τους βουλευτές των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, η ΔΗΜΑΡ δεν είναι βέβαιον ότι θα ακολουθήσει σύσσωμη το Φώτη Κουβέλη και πολλοί εκ των ανεξαρτήτων βουλευτών τρέμουν τις κάλπες, η πιθανότητα αυτή δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Άντε όμως και βρέθηκαν οι 180, τι γίνεται μετά; Είτε θα έχει ήδη υπογραφεί συμφωνία με όρους πιθανώς σκληρούς και η κυβέρνηση δεν θα έχει πλέον καμία δικαιολογία να μην τους τηρήσει. Είτε δε θα έχει υπογραφεί (και αυτό ακριβώς θα έχει χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για να αποφευχθούν εκλογές) και οι εταίροι και δανειστές θα έχουν κάθε δικαίωμα να πουν στην κυβέρνηση “τώρα που δεν έχετε πλέον πολιτικό πρόβλημα, ελάτε να τα δούμε όλα από την αρχή”.
Παραδόξως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα λόγο να χαίρεται με τα αδιέξοδα της κυβέρνησης, γιατί εν πολλοίς θα τα βιώσει και ο ίδιος, από άλλη σκοπιά. Tromaktiko
Ο τρόπος με τον οποίο διαπραγματευόταν τουλάχιστον το προηγούμενο διάστημα το Μαξίμου δημιουργεί απορίες ως προς το κατά πόσον είχαν γίνει αντιληπτές οι πραγματικές διαθέσεις και όρια των εταίρων και δανειστών. Τα επιχειρήματα που προέβαλλε η ελληνική πλευρά ήταν κυρίως πολιτικά: Ο κίνδυνος κατάρρευσης της κυβέρνησης, το ενδεχόμενο να καταψηφίσουν βουλευτές (κυρίως του ΠΑΣΟΚ) νέα δυσάρεστα μέτρα, ο “κάβος” της προεδρικής εκλογής.
Η Αθήνα βέβαια είχε λόγους να πιστεύει ότι όπως και στο παρελθόν η πολιτική διαπραγμάτευση θα είχε αποτελέσματα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι εταίροι και δανειστές έκαναν τα προηγούμενα χρόνια (μικρό)δωράκια στην κυβέρνηση ή επέτρεπαν να μετατίθενται δύσκολα θέματα για αργότερα
Δεν πρόκειται επομένως για μία συνήθη διαπραγμάτευση, όπου παίζεται απλά το γνωστό έργο “η τρόικα πιέζει, η κυβέρνηση βάζει κόκκινες γραμμές και τελικά επέρχεται ένας έντιμος συμβιβασμός”. Άλλωστε αυτή η διαπραγμάτευση είναι καθοριστική, όχι επειδή είναι η τελευταία πριν “σκιστούν τα μνημόνια”, αλλά επειδή ακριβώς από αυτή θα προκύψει ένα νέου είδους μνημόνιο -έστω και με διαφορετικό όνομα- το οποίο θα ορίσει την πορεία στο εξής.
Φαίνεται πως το Μαξίμου πλέον αντιλαμβάνεται ότι τα πολιτικά επιχειρήματα δεν εισακούονται πια, για αυτό και υπό την πίεση του χρόνου κάνει με τη σημερινή συνάντηση εις Παρισίους μία στροφή σε πιο τεχνοκρατική λογική διαπραγμάτευσης. Τα αποτελέσματα βέβαια είναι δύσκολο να προβλεφθούν, ακριβώς διότι η Αθήνα είναι “ανοιχτή” στην κριτική της τρόικας.
Η στρατηγική της κυβέρνησης έχει ως ύψιστο στόχο να υπάρξει μία συμφωνία για την επόμενη ημέρα πριν την προεδρική εκλογή, ώστε με αυτή ως “όπλο” να αναζητήσει τους 180 ψήφους. Όσο ο Πάνος Καμμένος φαίνεται να μην μπορεί να ελέγξει όλους τους βουλευτές των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, η ΔΗΜΑΡ δεν είναι βέβαιον ότι θα ακολουθήσει σύσσωμη το Φώτη Κουβέλη και πολλοί εκ των ανεξαρτήτων βουλευτών τρέμουν τις κάλπες, η πιθανότητα αυτή δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Άντε όμως και βρέθηκαν οι 180, τι γίνεται μετά; Είτε θα έχει ήδη υπογραφεί συμφωνία με όρους πιθανώς σκληρούς και η κυβέρνηση δεν θα έχει πλέον καμία δικαιολογία να μην τους τηρήσει. Είτε δε θα έχει υπογραφεί (και αυτό ακριβώς θα έχει χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για να αποφευχθούν εκλογές) και οι εταίροι και δανειστές θα έχουν κάθε δικαίωμα να πουν στην κυβέρνηση “τώρα που δεν έχετε πλέον πολιτικό πρόβλημα, ελάτε να τα δούμε όλα από την αρχή”.
Παραδόξως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα λόγο να χαίρεται με τα αδιέξοδα της κυβέρνησης, γιατί εν πολλοίς θα τα βιώσει και ο ίδιος, από άλλη σκοπιά. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μάχη Εβραίων με ελβετικό μουσείο για 1280 έργα τέχνης που έκλεψαν!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Θύμισαν εποχές ΑΜΑΝ οι Ράδιο Αρβύλα...Το video που μας έκανε να δακρύσουμε από τα γέλια στο χθεσινό επεισόδιο! [video]](https://images.newsnowgreece.com/75/756280/thymisan-epoxes-aman-oi-radio-arvylato-video-pou-mas-ekane-na-dakrysoume-apo-ta-gelia-sto-xthesino-epeisodio-video-1-124x78.jpg)
